Πρωτομαγία: Έλα νινί έλα. Έλα νινί νάνι.

Όσοι εν άνω των 40 θα αθθυμούνται σίουρα αυτήν την εικόνα. Έτσι μας έμαθαν τες πρώτες μας λέξεις. 

Τόπι τόπι Μίμη.

Τόπι τόπι Έλλη.

-Κυρία είνταν πουν το τόπιν; αρώτησα.

-Δεν λέμε είνταν πουν. Λέμε τι είναι.

-Κυρία τι είναι το τόπι;

-Είναι η μπάλα.

-Η μάππα;

-Η μπάλα.

-Αααα!!

-Δε λέμε Ααα.

Έτσι αρκέφκει το σκάλισμα κοινωνικής συνείδησης.

Πρίν καν να μας μάθουν να δκιαβάζουμε Ι ι ι , Ο ο ο ήταν οι εικόνες. Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Μετά την εικόναν με την νεκκλησιάν, (την εκκλησία λέει η δασκάλα), ήταν η εικόνα η γιορτή. Πόσες ώρες εχάζεψα τζιείνες τες εικόνες... Ο πρώτος μαθητής ντύνεται εύζωνας.

Μέχρι τον Μάρτη ξέρουμε τζιόλας να θκιαβάζουμεν. Εικοστή πέμπτη Μαρτίου. 

Επειδή τα βιβλία έρχονται εκ της μητρός πατρίδος δεν γράφουν για την πρώτην Απριλλίου. Θα μας δώσουν φυλλάδια του πολυγράφου τζιαι θα μάθουμε

Ήταν πρώτη, Απριλίου, της Εόκα η Αρχή

που ακούστηκε στην Κύπρο, η φωνή του Δηγενή

Άσχετον αν η μουσική υπόκρουση ήταν αποτυχυμένη.

Πάσχα, άγια πάθη, 

Τζιαι φτάνουμε στην πρωτομαγιά.

Πρώτη μαΐου

κι απ΄τη Βαστίλη

Ξεκινάνε, οι καρδιές των φοιτητών

Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος

Ψάχνω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος,

Που ειν΄το κορίτσι, το κορίτσι π΄αγαπώ.

Η πρώτη Μαΐου για τα αθώα παιδάκια της Α τάξης του δημοτικού σχολείου Κάτω Βαρωσίων ήταν η μέρα των φκιόρων. Συγνώμη, των λουλουδιών (να μην μας κάμει τέττε τζιαι η κυρία δασκάλα που μιλούμε χωριάτικα). Η αργία ήταν για τα λουλούδια. Ας μη ξεχνάμε η μητέρα που μας έστελνε τα βιβλία τότες γαμιώτανε με συνταγματάρχες τζιαι στρατηγούς.

Ημέρα των φκιόρων αύριο. Αν θέλετε να δείται τζιαι τίποτε άλλο που φκιόρα 

πηαίννετε στην Πεό για τα περαιτέρω αν είστε παραδοσιακοί αρκάτες, πρώην αρκάτες, παίδες, αγγόνια, δισάγγονα αρκατών με ταξικόν προσανατολισμό.  Bir Mayis - Πρώτη Μαίου, τζιαι θα μιλήσει τζιαι ο kardas που την Dev -is. To ενημερωτικό φυλλάδιο είπαν μου για πρώτη φορά έφκηκε στα ελληνικά, στα τούρτζικα, τζιαι άλλες γλώσσες της εργατικής τάξης.

πηαίννετε στου Γληόρη για τα περαιτέρω αν είστε κουλτουριάρηδες, αριστεροί της μόδας, ανάρχες αυτόνομοι, τροτσκιστές, μαοιστές, κομμουνιστές Μ Λ, κομμουνιστές Κ Λ, επαναπροσεγγιστές, εργάτες της πέννας, ακόμα τζιαι εργάτες του κούσπου να είσαστιν δεν θα σας πουν όι.

Θωρείτε, παρόλην την εθνική διαπαιδαγώγηση τίποτε δεν εκόλλησε πάνω μας. Ελαλούσαν μας για φκιόρα εφκήκαμεν οικολόγοι να τους χαλούμεν την οικονομικήν τους τάξη. Ελαλούσαν μας για έθνος, εφκήκαμεν επαναπροσεγγιστές τζιαι επαντρεφτήκαμεν με ξένες να ξημαρίσουμεν το γαίμαν της φυλής. 

Ξέρετε γιατί; Είναι διότι παράλληλα με τον βίον της Άννας, του Μίμη τζιαι της Έλλης, ακούαμε τζιαι αυτά

24 Απρίλη 2004- Ενωτικέ νενήκηκας με

2009: Η νέα εθναρχία ΤΙΜΑ λέει την επέτειο. Ποιοι οι τιμημένοι και ποιοι οι άτιμοι; Αντί να λένε πανυγηρίζουμε, λένε τιμάμε. Ο κοσμάκης χρειάζεται μύθους για να κάνει πιο ενδιαφέρουσα τη μίζερη και ανιαρή του ύπαρξη. Οι μύθοι χρειάζονται τιμές, αλλιώς πιστευτοί δεν γίνονται.

2008: 24 του Απρίλη. Η ελπίδα ξαναγεννιέται. Μου υπόσχονται ότι αυτό που μου έταξαν για τους επόμενους έξι μήνες μετά το δημοψήφισμα, να τσιμεντώσουν δηλαδή το ΝΑΙ, θα έρτει έστω και καθυστερημένα μετά από 6 χρόνια.

2005: Απρίλης. Η ΚΕ του Ακέλ τιμωρεί όσους δήλωσαν δημόσια ότι ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Η κατάθλιψη μου τότες ήταν στο ναδίρ. Έγραψα ένα από τα λίγα κείμενα στα καλαμαρίστικα. Λέω καλαμαρίστικα διότι τα Ελληνικά μου είναι της κακιάς ώρας. Είναι ελληνικά Κυπραίου που καλαμαρίζει.

Το ξαναδημοσιεύω εδώ διότι φοβάμαι ότι ξαναγίνεται επίκαιρο.

Έγραφα λοιπόν....

Είπατε τω βασιλεί χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά. Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ού μαντείδα δάφνην, ού παγάν λαλέουσαν. Απεσβέτο και λαλών ύδωρ.

Το παραμύθιν ετέλειωσεν. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στις δεκαετίες του 50, του 60 και του 70, οι άνθρωποι που τόσο ονειρεύτηκαν την επανένωση ας πενθήσουν τα όνειρα τους.

Η γενιά μου επερίμενε 40 χρόνια για να αλλάξουν οι συνθήκες του διχασμού που εδημιούργησε η τρελλή ιδέα της ένωσης. 40 χρόνια ψέματα.

Όταν η ένωση εκέρδιζεν έδαφος, το τελευταίο προπύργιο που έπεσε ήταν μέσα στο ΑΚΕΛ. Από τους τελευταίους πολιτικούς πεσόντες ο μακαρίτης ο Αδάμ Αδάμαντος, τότε δήμαρχος Αμμοχώστου. Απεβλήθη απο το ΑΚΕΛ διότι είχε δει την προδοσία που εγίνετο σε βάρος της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής εργατικής τάξης με το ΝΑΙ του κόμματος στην Ενωση με την μητέρα Ελλάδα. Λες και το ξερε πως η πόλη του θα βρυκολάκιαζε σαν επακόλουθο της τρελλας. «Ούτε το μικρό μου δακτυλάκι δεν πρόκειτε να κουνήσω για την ένωση είπε». Απεβλήθη. Εκτελεστές: Ανδρέας Φάντης και Αδρέας Ζιαρτίδης, συν επαγρυπνήσι και λοιποίς συντρόφοις. Η επίσημη ηγεσία δε μπορούσε να δει 10 χρόνια μπροστά. Αυτό που οι αγωνίες της καθημερινότητας της επέτρεπαν να δει, ήταν ο κύνδινος να βάλει τον κόσμο εναντίον της. Διότι τα μυαλά του κόσμου είχαν ξελογιαστεί από τα παραμύθια μιάς αππωμένης και άμυαλης εθναρχίας. Δέν έβαλαν τον κόσμο εναντίον τους. Ακολούθησαν τον κόσμο. Ακολούθησαν τους Παπάδες.

Η γενιά μου κληρονόμησε τα επακόλουθα της ιδέας. «Αυτοδιάθεση – ένωση» λέει.

1963. Μια δεκαετία δεν πέρασε καλά καλά και ο πατέρας μου, εικοσάχρονος νέος πατέρας στα χαρακώματα. Το σπίτι του νιόπαντρου ζέυγους στο μικτό μαχαλλά του Σακκάρια μετατράπηκε σε φρούριο για να αμύνεται η γειτονιά. Τα άλλα σπίτια ήταν από τσίγγους και οι σφαίρες των γειτόνων Tουρκοκυπρίων μπορούσαν να τα τρυπήσουν. Ήμουν έξι μηνών άνθρωπος. Πρόσφυγας για πρώτη φορά. Τα μεγάλα βάσανα που θα έφερνε η μεγάλη ιδέα της ένωσης ήταν ακόμα πίσω.

1965. Το τελευταίο είδολο της συμβίωσης τσακίστηκε μέσα στο αυτοκίνητο του Μισιαούλη και του Καβάζογλου. 1967. Ενώ ο αππωμένος Παπάς ξέγραψε την ένωση, οι δικοί μας πατέρες, οι αριστεροι, την συναφέρνουν ακόμα.

1974. «Βουράτε γλήορα μες το αυτοκίνητον τζαι σύρνουν πόμπες». Ακούω ακόμα την την φωνή του πατέρα μου να ορλιάζει σαν να ταν χτες. Τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ έσχιζαν τον ουρανο του Βαρωσιού και έσπερναν θάνατο. Οι επιπτώσεις της τρελλής ιδέας έπευταν τώρα πιο βίαιες. «Ύστερα φέρνει ο φούρνος την πυράν» έλεγε η γιαγιά μου. Ήμουν 11 χρονών άνθρωπος. Δέυτερη φορά προσφυγας. Αυτοί που εβάλαν τους αριστερούς να ψηφίσουν ΝΑΙ στην ένωση για να μην βάλουν τον κόσμο εναντίον τους εκλαίαν τώρα μέσα στα τσαντίρια μαζύ με τον κόσμο. Οδύρονταν μαζύ με τις μανάδες που εθρηνούσαν τα παιδιά τους. Εκαταριόντουσαν την ΕΟΚΑ και τους δολοφόνους προδότες.

Εγώ τότες δεν ήξερα από φούρνους ούτε και καταλάβαινα από τους νόμους της πυράς. ΄Ενοiωθα την πυράν των ξύλων που εκαίαν μπροστά στα μάτια μου. Εκαταριώμουν και γω την ΕΟΚΑ β, τους δολοφόνους, την CIA, την δικτατορία, την κατοχική Τουρκία, την TMT. Την πυράν που έβγαινε από τα βάθη του φούρνου, την πυράν που είχε συσσωρευτεί στις πέτρες απο 20 χρόνια πρίν, την πυράν που επέτρεψεν στα ξύλα να πάρουν φωτιά, αυτήν τη πυράν δεν την έβλεπα. Και ας ήταν γραμμένη με γράμματα μπλέ στους τοιχους των χωριών και των συνοικιών. Ενωσις η Θάνατος. Έγραφε. 

Το παράδοξο που δεν μπόρεσα ποτέ να εξηγήσω είναι ότι οι ελληνοκύπριοι ηγέτες της εργατικής τάξης, αυτοί που ελέαν των τουρτζιών να φύγουν απο την ΠΕΟ αν δεν τους αρέσει η Ένωση, οι ίδιοι άνθρωποι με έμαθαν να φωνάζω στους δρόμους και στα συλλαλητήρια «... οι τουρκοι της κύπρου ειναι αδελφοί μας». «Η Κύπρος ανοίκει στο λαό της», φωνάζαμε στις πλατείες και τραγουδούσαμε το «αδελφέ μου Οσμάν την καρδιά μου σ’ανοιγω...». Έφηβος πρόσφυγας έμαθα ότι αγώνας σημαίνει αγώνας για επανένωση. Πολιτικό νήπιο εβύζασα το γάλα της διεθνιστικής αλληλεγύης μέσα στο κόμμα της εργατιάς και αποστραφηκα τον εθνικιστικό πατριωτισμό. Αφελής ιδεαλιστής πίστεψα ότι άμα η συνθήκες στην Τουρκία θα άλλαζαν και άμα ο ιμπεριαλισμός θα μας άφηνε ελέυθερους να αποφασίσουμε αυτό που θέλουμε, θα δίναμε τα χέρια με τους αδελφούς μας και θα καθορίζαμε την τύχη του τόπου μας. Επερίμενα 30 χρόνια απο τότες. Επερίμενα μπας και πεθάνει ο Ντεκτάς, μπας και επαναστατήσουν οι λαικές μάζες στα κατεχόμενα, μπας και οι γεωπολιτικοί στόχοι του ιμπεριαλισμού αλλάξουν και η διχοτόμηση δεν τους εξυπηρετεί πια.

4 δεκαετίες πόλεμος, 4 δεκαετίες χωρισμός, δολοφονίες, εγκλήματα, βιασμοί, προσφυγιά. Σαν αντίβαρο, 4 δεκαετίες αγώνας και ελπίδα για επανένωση. 4 δεκαετίες ψέματα.

Ο κόσμος ο πολύς δεν θέλει επανένωση. Όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι το κόμμα της εργατιάς φοβήθηκε πάλι μήπως και βάλει τον κόσμο εναντίον του. Οι ηγέτες έβαλαν πάλι τους αριστερούς να ενώσουν τους ψήφους τους με την εθναρχία, με τους εθνικιστές, με την παραδοσιακή εξουσία. Την πρώτη φορά εβγάλαν 96%, αυτη τη φορά 76. Μα αυτή τη φορά η ήττα είναι τελειωτική, γιατί ο λόγος ύπαρξης της αριστεράς δέν είναι πλέον για να σμίξει τον κόσμο. Οι ηγέτες της ζουν για να ξεχωρίσουν αδελφέ μου απ΄τον κόσμο, βγαίνοντας και κορδόνοντας με γραβάτες στα κανάλια, κερδίζοντας εκλογές, κυκλοφορόντας με λιμουζίνες και φρουρούς πολλούς, κάνοντας ανίερες συμμαχίες για να γίνουν προθυπουργοί ή προέδροι της βουλής. Τους Αδάμαντους της δικής μας γενιάς δεν τους εκτέλεσαν πολιτικά. Τούς τράβηξάν λίγο απο το αυτί και τους κράτησαν μπάς και τους χρειαστούν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Μακάρι να μήν τους έχουν εκτελέσει ψυχικά.

Αυτή η ήττα είναι η τελευταία. Η δέδαλος αυλά της επαναπροσέγκυσης έπεσεν κάτω και ετσακίστην. Η ιδέα της επανένωσης δεν έχει πια καλύβην, ούτε και η μαντείδα του ονείρου έχει δάφνην. Η λαλέουσα πηγή της αλήθειας δέν υπάρχει πια. Εστραγκισεν και το λαλών ύδωρ της ελπίδας, είπατε τω βασιλεί...

Η μοίρα του τόπου που ερωτευτήκαμεν είναι: «τζείνοι ποτζεί τζαι μεις ποδά». Αφού δεν τα καταφέραμε να τους δέσουμε το στόμα και να ενώσουμε το νησί με την Ελλάδα (1950 - 1960), αφού δεν τα καταφέραμε να τους καθαρίσουμε μέχρι τον τελευταίο (1963 – 1974), αφού δεν τα καταφέραμε να κάνουμε ομοσπονδία όπου θα κυβερνά μία αιώνια πλειοψηφία του 80% (1974 – 2004), το μόνο που μένει είναι να συφωνήσουμε την ευρωδιχοτόμηση εις βάθος χρόνου. Θα κάνουμε πως συνομηλούμε για να περιπαίζουμε τον λαό που έμαθε να ζει με την ελπίδα. Θα κάνουμε πως θέλουμε ομοσπονδία για να περιπαίζουμε τους χαζοφράγγους στο εξωτερικό, θα κάνουμε πως κάνουμε αντικατοχικό αγώνα για να περιπαίζουμε το 76%, θα κάνουμε πως ανταλλάζουμε γαρύφαλα και κλάδους ελαίας για να περιπαίζουμε το 24%. Όλα αυτά μέχρι να βγεί η ψυχή της ιδέας της επανένωσης.

Ενωτικέ νενήκηκας με.

Χάτε και μες τες υγείες μας. Και ο κάθε νενέκκος να κλείσει το μαχαζίν και να πάει έσσω του. Σ΄αυτόν τον τόπον πουλά μόνον όποιος έχει για πραμάτια την έχθραν, το μίσος, την κακίαν, και κυρίως τα ψέυτικα τα λόγια τα μεγάλα.

Χάτε, και όταν θα φέρει πάλε ο φούρνος την πυράν σε 10 χρόνια και σε 20, να προσευχόμαστε οι κακοί και οι λύκοι να μήν έχουν ανάγκη να χρησημοποιούν τες σφαίρες και τες πόμπες για να μοιράζονται την γήν, το χρήμαν, το φίτσιον και την εξουσίαν.

Το κείμενον αυτόν έμεινεν αδημοσίευτον. Το δημοσιεύκω για να εξορκίσω τους φόβους μου ότι γίνεται πάλιν επίκαιρον. Δεν θέλω να γινεί ποττέ ξανά επίκαιρον. Η νεοεθναρχία όμως πανηγυρίζει τζιαι κάμνει μίλλες που εκέρδισεν ο Έρογλου.

ΕΧΑΛΑΣΕΝ Η ΖΥΑΡΚΑ

Προς κυπριακά ΜΜΕ...

Βγάζετε την είδηση για τη χρήση λέιζερ και την παρενόχληση πιλότων διαφόρων πτητικών -και μη -μέσων.

Βλέπετε πως ...όσο επαναλαμβάνονται τέτοιου είδους ειδήσεις ...τόσο αυξάνονται και τα κρούσματα (με ολοένα και νεότερους "δράστες").

Και συνεχίζετε ακάθεκτοι!

Ερωτώ: Πόσα κιλά μαλακίας κουβαλάτε;

Πε μου αν εν σύμπτωση!

Έκοψα αυτές τες μέρες Κύπρον. Ενώ ήμουν σε επίσκεψη στον καλό μου φίλο Μ, φτάνει ο κύριος Σ να τον δει. Κουβέντα ποτζιεί, κουβέντα ποδά, ο κύριος Σ εβρέθην από την ενορία του Βαρωσιού όπου έζησα τα πρώτα μου χρόνια. Το σπίτι του ήταν δίπλα που το δημοτικό σχολείο που ελάξεψεν τζιαι διαμόρφωσεν τον παιδικόν μου κόσμο. Εγκάρδιος άνθρωπος ο κύριος Σ αρχίζει τες διηγήσεις.

Εξανάζησα τα περβόλια με τες πορτοκαλιές που αθθίζαν έτσι μέρες, εξαναπεριδιάβηκα στον δρόμο που το σχολείο μέχρι την πλατεία της ενορίας δίπλα που τα θεόρατα κυπαρίσσια που σήμερα εξεράναν, εξαναθυμήθηκα την προτομή του ήρωα όπου υπερήφανα απάγγειλα πρωτεούιν «Της πατρίδας μου η σημαία, έχει χρώμα γαλανό…».

Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη τζιαι ο κύριος Σ επιμένει πως ότι κάμεις εν να ‘βρεις. Σαν ορθολογιστικόν επιστημονικό μυαλό δεν μπορώ να καταπιώ έτσι παροιμία επειδή «ότι είπαν οι παλιοί ενηστεύκαν πριν να το πουν» κατά την θεωρία του κυρίου Σ.

«Άκου να δεις τζιαι πε μου αν εν σύμπτωση.» Με επροκάλεσεν ο κύριος Σ. «Στην ενορίαν μας είσιεν έναν Τούρκον ούλλον τζι ούλλον. Ελαλούσαν τον Μουσταφάν. Εδούλευκεν στα περβόλια του Τάδε (ο Τάδε εν γνωστός μεγαλοπερβολάρης). Ήταν τόσον νεκατωμένος μητά μας που επήεν ακόμα τζιαι στο δημοψήφισμαν τζιαι ψήφισεν ένωσην. Όταν άρκεψεν η Εόκα, εκάτσαν τα καπετανάτα τζιαι εσκεφτήκαν τι θα εκάμναν με τον Τούρκον μας. Ο πατέρας Τ εδιάταξεν να μεν τον ιντζίσουν διότι δεν είναι σωστόν να καθαρίσουμεν έναν που μας εψήφισεν τζιόλας. Ο υιός Τ δεν επείσθην απο την μεγαλοψυχίαν του τζιουρού τζιαι αποφάσισεν να πάει να καθαρίσει τον Τούρκον. Επήαν πέντε τζιαι γλέπαν τον  τζιαι έσειρεν του εφτά σφαίρες. Ο Μουσταφάς έζησεν. Επήραν τον εις το νοσοκομείον πεθαμμένον αλλά αναστήθηκεν τζιαι έφκην ζωντανός. Λλίοι - λλίοι όσοι επροσπαθήσαν να τον ησκοτώσουν επεθάναν ώς τον έναν πριν την ώραν τους. Ο γιος Τ που ετράβησεν τες πιστολιές έφκην καταζητούμενος. Εσκοτώσαν τον οι Εγγλέζοι τζι εγίνην ήρωας. Έμεινεν τζι ο τζιύρης του τζι η μάνα του καμένοι να του κάμνουν εθνικά μνημόσυνα κάθε χρόνον. Ο γιος ο Κ έπκιαεν λευχαιμίαν. Ήταν ο πρώτος που πέθανεν πο τζιείνους που εγλέπαν. Ο τζιύρης Κ που το μαράζιν του έπκιαεν τζιαι τζιείνος λευχαιμίαν τζιαι πέθανεν λλίον ύστερα που τον γιον του. Ο Π έπκιαεν γάγγραιναν πας το πόιν τζιαι κόψαν του το. Έν άντεξεν τζιαι πολλά χρόνια τζιαι πέθανεν τζιαι τζιείνος. Ό άλλος επέθανεν που δυστύχημαν, ο άλλος που καρδιακήν προσβολήν. Εξηλειφτήκαν ως τον έναν. Ο Μουσταφάς έφυεν τζιαι επήεν μες την Αμμοχωστον να γλυτώσει που λλόου μας. Εκαρτέραν τον η ΤΜΤ τζιαι εσύραν του άλλην σφαίραν να τον ησκοτώσουν διότι επρόδωσεν τον αγώναν των τουρκοκυπρίων. Πάλε επέθανεν τζιαι πάλε αναστήθην που την τρίχαν σαν τον κάττον τον εφτάψυχον. Ο Τούρκος που του έσυρεν την σσιεπαιθκιάν εμάσιετουν με το τράχτον να χαλάσει έναν σπίτιν με καμάραν. Έδεισεν την καμάραν τζιαι τράβαν την που το τερτζιέλλιν να την ρίξει τζιαι εν έππεφτεν. Τζιαμαί που ετράβαν, ετράβαν, τελικά ήρτεν κάτω η καμάρα τζιεί που εν το εκαρτέραν τζιαι έππεσεν πάνω του τζι ετσίλλησεν τον. Εν συμπτώσεις τούτες ούλλες; Εγώ που ήμουν πιο μεγάλος που τούτους τζιαι ζιω κόμα!»

«Δεν πιστεύκω κύριε Σ. Έτυχεν»

Εγώ εσκέφτουμουν άλλα πράματα που τες συμπτώσεις. Ένοιωθα άσσιημα για τα λέσια που ήταν ικανός α μαχαλάς μου να γεννήσει. Ενόμιζα ότι έτσι λέρες μόνον τα χωρκά της Μεσαρκάς εφκάλλαν. Η Πηγή, το Λευκόνοικον … Ένοιωθα προδομένος που οι δασκάλοι μου εκάμναν με να νοιώθω ρίγος τζιαι εθνικήν περηφάνιαν πάνω σε έναν ψέμαν που έπρεπεν να καρτερώ τον κύριον Σ στα γεράματα του να νου το αποκαλύψει. Της πατρίδος μου η σημαία που εφούντωννεν την εθνικήν μου Ύπαρξην εκυμμάτιζεν πας την προτομήν ενός κοινού φονιά. Πουκάτω που το βερνίτζιν του ήρωα που του εχαρίσαν οι εγγλέζοι όταν τον εκαθαρίσαν, εβρίσκετουν ένας εγγληματίας.

Κατά βάθος εθύμωσα με τον κύριον Σ διότι ανακάτωσεν μου τζιαι τα παιδικά μου όνειρα. Που ήμουν μωρόν εθαύμαζα τους πυροσβέστες διότι σώζουν τους αθρώπους που την φωθκιάν. Κάθε φοράν που εθώρουν πυροσβεστικήν επαλάβωννα μπροστά στους αθρώπους που ήταν πάνω. Έθελα να γινώ τζιαι γω πυροσβέστης πον να μεγαλώσω. Οι 5 πυροσβέστες όμως της ενορίας μου, ήταν τα λέσια που επήαν να σκοτώσουν τον Μουσταφάν. Όπως δεν είχαν κανέναν προσόν, η Εόκα αντάμειψεν τους μετά την ανεξαρτησίαν με μιαν θέσην στην πυροσβεστικήν.

Ενώ εγώ μάχουμαι να ξηθκιαλύσω σκέψεις τζιαι συναισθήματα, ατού ο κύριος Σ να μου αποδείξει την θεωρίαν που του εμπαίδωσεν η ορθόδοξη αγωγή στην οποίαν πιστεύκει τόσον βαθκειά.

«Έτυχεν; Αφού τούτον έτυχεν, να σου πω αλλό έναν τζιαι να μου πείς είντα λοής έτυχεν. Πριν μερικές εφτομάες ήρταν κάτι Τουρτζιά ποδά τζιαι γίνην μια εκδήλωση για του αγνοουμένους τζιαι τους δικούς μας τζιαι τους δικούς τους. Το Τουρτζίν που εμίλησεν που ήταν ορφανός που τριανταπέντε άτομα. Που μάναν, που τζιύρην, που αδέρκια, που παππούες, που θκειάες που θκιειούες. Εσκοτώσαν τους ούλλους οι δικοί μας. Είπεν μας ότι θέλει να γινεί ειρήνη τζιαι να ενωθεί η Κύπρος να μεν ηξαναγινεί πόλεμος τζιαι να ορφανέψουν άλλα πλάσματα. Όι μακρυά που τζιειαμαί που εγίνην η συγκέντρωση μεινήσκει ένας που τζιείνους που λαλούν ότι εκαθαρίσαν τα πλάσματα στην Αλόαν, στην Μαράθαν τζιαι στον Σανταλλάρην. Λλίες μέρες μετά που εγίνην η εκδήλωση, έπαθεν άξιταν ο γιος του φονιά. Έφυεν το σίερον που κράτεν τζι εμάσιετουν τζι έσφαξεν τον τζιαι πήεν. Εν τιμωρία οξά εν έν τιμωρία για τον τζιύρην του; Ο Μουσταφάς που ήταν δίκαιος άθρωπος επέθανεν οχτώ φορές τζιαι γλύτωσεν.»

Δεν ηξέρω αν ηστέκει η θεωρία του κυρίου Σ «ότι κάμεις εν να ΄βρεις». Πάντως στην συνείδησην του, ότι δικαιοσύνην δεν απένειμεν το κράτος, απένειμεν την ο θεός πον δίκαιος.

#σημείωση: η ιστορία είναι φανταστική. Μερικά στοιχεία δεν είναι ακριβή ή δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

ΨΗΦΙΣΤΕ ΜΑΤΣΑΚΗ

Ο Ευρωβουλευτής κ. Μάριος Ματσάκης,
που στις περασμένες ευρωεκλογές
είχε κατορθώσει να εκλεγεί

(και να αποδείξει
την ελαττωματική φύση
του DNA των ψηφοφόρων)

ως υποψήφιος του ΔΗΚΟ,
παρά τις έντιμες προσπάθειες του για επανένταξη
στο χώρο από τον οποίο ξεκίνησε
την ευρωπαϊκή του καριέρα

(η οποία σηματοδότησε
την απαρχή της αυξητικής τάσης
στη χρήση ηρεμιστικών
ανάμεσα στους συνάδελφους του ευρωβουλευτές)

… και λόγω της πεισματώδους άρνησης του ΔΗΚΟ
να τον συμπεριλάβει εκ νέου
στο ψηφοδέλτιο του,

(τέτοια βλακεία δεύτερη φορά…
ακόμη και ο Ραν-ταν-πλαν
θα την οσμιζόταν)

κατέρχεται αυτή τη φορά
ως ανεξάρτητος υποψήφιος ευρωβουλευτής.

(Glory, glory, hallelujah ).

Η δεδομένη επιπρόσθετη ελευθερία κινήσεων

(δλδ. το ότι κανένας δεν θα ενδιαφερθεί
–από κομματικό συμφέρον
και αίσθηση ντροπής –
να του πει
«σταμάτα, θα μας περιπαίζουν»)

που μια τέτοια κίνηση ανεξαρτητοποίησης προσφέρει
… εγγυάται ότι
ο αγνός αυτός εκπρόσωπος
του κυπριακού Ελληνισμού στην Ευρώπη

(ο μόνος

εκ των 6 ευρωβουλευτών μας

που
στην ιστοσελίδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου
–και συγκεκριμένα στην

δήλωση οικονομικών συμφερόντων

–παρουσιάζεται με το σχετικό έντυπο
στην αγγλική και όχι στην ελληνική)

θα προωθήσει εκείνες ακριβώς τις θέσεις
που η πατρίς χρειάζεται.

(Εκείνες δηλαδή
που οι μέχρι τώρα συνοδοιπόροι του έχουν
αλλά δεν τις κοινοποιούν στην Ευρώπη
γιατί ξέρουν τι ακριβώς θα εισπράξουν).

Ο λαοφιλής ευρωβουλευτής,
ψηλαφώντας τον παλμό του κόσμου της Κύπρου

(παλιά του τέχνη κόσκινο,
ιατροδικαστής στο επάγγελμα)

… καταφέρνει συχνά να εκφράζει
με συγκλονιστική σαφήνεια
τις πραγματικές ανησυχίες
μεγάλης μερίδας συμπολιτών μας.

(Μελετά καλά τους ακραίους
των συγγενών του χώρων
αλλά και τις ανομολόγητες επιθυμίες
κομματικών στελεχών
και διεκδικεί μετά ψήφο
βγαίνοντας προς τα έξω
με θέσεις πιο «προχώ»
από τις κομματικές).

Η τριβή του με την Αγγλοσαξονική κουλτούρα

(στα χρόνια των σπουδών
πρέπει να έγινε η «ζημιά»)

όχι μόνο δεν κατάφερε να κάμψει
τις αντιστάσεις του πρωτοπόρου αυτού πολιτικού
… αλλά τον όπλισε με τις γνώσεις εκείνες
που η μάχη με τα ξένα συμφέροντα απαιτεί.

(Πώς να συλλαμβάνεσαι μπροστά σε κάμερες).


Ευελπιστώ

(είμαι απελπισμένος
με την κατάσταση της χώρας μου
και ψάχνω ακραίες λύσεις)

ότι μια δεύτερη θητεία του κ. Ματσάκη
στα ευρωπαϊκά έδρανα
θα αναγκάσει τους ισχυρούς της Ευρώπης
να αλλάξουν στάση

(για σεξουαλικά υπονοούμενα …ότι προαιρείστε)

και θα τους πείσει επιτέλους
να πράξουν για τη Κύπρο
αυτά που η αξιοπρέπεια και η συνείδηση
της Γηραιάς Ηπείρου επιβάλλουν.

(Ότι δηλαδή θα μας πουν
«…κανεί ολάν,
σοβαρευτείτε,
να μεν σας ταράξουμε
στους πάτσους»).

Πληροφορίες ότι
εκπρόσωποι
δημοσιογράφων-ευθυμογράφων
ενεθάρρυναν τον ευρωβουλευτή
σε αυτή του την κίνηση
διαψεύδονται ως πέρα για πέρα αναληθείς.

(Μπορώ άνετα να φανταστώ
τον Κώστα Κωνσταντίνου του «Πολίτη»
να πανηγυρίζει ώρες μετά την ανακοίνωση,
έχοντας στον πρόσωπο του
μια έκφραση τύπου
«Εκάμαμεν την !!!»)

Ψηφίστε Ματσάκη.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ

Για το ίδιο κείμενο
με soundtrack

εδώ.

ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ: ΘΚΙΑΟΛΕ ΜΑΥΡΕ

Κοιτάζω. Ξανακοιτάζω.
«Θκιάορκαν σου, μα βάλλουν ακόμα έτσι τίτλους οι φυλλάδες;»

Στην ιστοσελίδα της Σημερινής
(Συγκρότημα Δίας)
έπεσα πάνω σε άρθρο με τίτλο
«

Νεαρή φοιτήτρια στα δίχτυα σατανιστών» !!!

Αναρωτήθηκα μήπως είχα επίσης
πέσει σε καμιά χρονο-σκουληκότρυπα.

Θυμάμαι την εποχή μου (πριν 3000000000 χρόνια)
τους διάφορους επιτήδειους που έβρισκαν άτομα ευάλωτα
και «ποτίζοντας» του καμιά ψιλή ή δεν ξέρω και ‘γω τι,
τους έπαιρναν σε κανένα υπόγειο με black-light
ή σε καμιά σπηλιά από την Ακτή Κυβερνήτη ως τον Ακάμα …
και με την επιβολή που εύκολα πετυχαίνει
ένας δυνατός χαρακτήρας σε ένα αδύνατο…
τα έπειθαν για την απόλυτη κυριαρχία
που είχαν πάνω στη ζωή τους
ο Εωσφόρος, ο Βελζεβούλ,
(o Darth Vader)
και άλλα μέλη της σκοτεινής συνομοταξίας.

Η όλη «επιχείρηση» είχε συνήθως αλλότρια κίνητρα,
π.χ. να τρυπώσει ο «αρχηγός» στο βρακί
κάποιας συγχυσμένης νεανίδας
ή απλά να αποδείξει την ισχύ του στα μέλη της «ομάδας».

Μετά, κάποιοι άλλοι επιτήδειοι, «δημοσιογράφοι» στο επάγγελμα…
έκαναν «τουτούκκιν» τις τραγικές περιπέτειες των θυμάτων
και προσέφεραν έτσι τις υπηρεσίες τους
σε Αστυνομία, Εκκλησία και γενικότερα
στις συντηρητικές δυνάμεις της νήσου.

Δεν πρόκειται για απλή υπόθεση εξαπάτησης του κοινού,
οι προεκτάσεις της διάδοσης του φόβου και της δεισιδαιμονίας
από τα ΜΜΕ
είναι τέτοιες που δεν θα επιχειρήσω καν να τις αναλύσω εδώ.

Είμαστε στο 2009, είμαστε στη Ευρώπη (@#%&#@&$$).
Τα τζέρατα μου τα βερνικωμένα…

Θέλω να πάει τούτη η υπόθεση στο δικαστήριο και
η/ο κατήγορος να πει στο δικαστή
«Μάλιστα εντιμότατε,
έχουμε το τεκμήριο Α … την Τρίαινα του Διαβόλου,
το τεκμήριο Β …φολίδες με γενετικό υλικό του Βελζεβούλ,
το τεκμήριο Γ… πιστοποιητικό εξορκισμού από τον παπά της ενορίας… »

Βέβαια ο συντάκτης του άρθρου
φρόντισε ήδη να μας πληροφορήσει
για τα αδιάψευστα στοιχεία της υπόθεσης:
«Από τη λεπτομερή ιατρική εξέταση, για να αποφασιστεί η θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε, οι γιατροί εντόπισαν στο αριστερό πόδι, στο δεξί χέρι της και στα εσώρουχά της ζωγραφισμένα σήματα του σατανισμού.»

Ιδού και το στοιχείο που ρίχνει
άπλετο φως στην υπόθεση,
«Από τα μέσα του παρελθόντος χρόνου η μητέρα, με τη συνοδεία συγγενικού της προσώπου, επισκεπτόταν πολύ συχνά διάφορα νυκτερινά κέντρα διασκέδασης και στέκια στα κατεχόμενα, για εντοπισμό της κόρης της, που συνήθιζε να απουσιάζει πολύ τακτικά από την οικία τους, χωρίς να εξηγεί τους λόγους της συμπεριφοράς της.»

Είναι κανείς που δεν πείστηκε ακόμη;

Αναφωνείτε μεθ' εμου …
«Απεταξάμην το Σατανά» !!!

Δικαίωμαν προσκλαύσεως.

Όταν ο καλός κόσμος της εποχής εδιοίκητουν από την οθωμανικήν αυτοκρατορίαν, για μιαν περιοχήν ιθαγενών ήταν πολλά σημαντικόν να μπορούν να έχουν πρόσβαση στο Σεράι.

Η οθωμανική αυτοκρατορία είχε μακροζωία διότι εβασίστην πας το σύστημαν των μιλλεθκιών (είχεν 5 κύρια μιλλέτ - οθωμανικό, ορθόδοξο, αρμενικό, εβραϊκό τζιαι καθολικό). Παράλληλα με την δια πυρός τζιαι σιδήρου διήκοισην μέσω ππασιάδων τζιαι άλλων στρατιωτικών αξιωματούχων, εστήριξεν την εξουσίαν της πάνω στην βοήθειαν των ελίτ των διαφόρων μιλλεθκιών. Ήταν πολλά πιο εφίσιεντ να βάλλεις τους θρησκευτικούς ηγέτες να σου συνάουν φόρους τζιαι να τους διάς δικαίωμαν ύπαρξης συν 10-20% κκιάριν. Αν εβάλλαν τους στρατιωτικούς, ήταν να τους γελά ο μισός κόσμος τζιαι να τρών τζιαι τα 3/4 που τζιείνα που συνάουν. Τους θρησκευτικούς αρχηγούς δεν τους έφευκεν ένας, τζιαι είχαν τζιαι τους στρατιωτικούς να τους παρακολουθούν τζιαι πολλοί δεν εκλέφταν διότι ήταν αμαρτία.

Εξάλλου οι στρατιωτικοί είχαν τάσην προς τον νεποτισμόν τζιαι άμαν εκουρπατζιάζαν πολλά τον κόσμον εμπόρηεν να γινούν τζιαι κοινωνικές αναταραχές με κόστος προς την κεντρικήν εξουσίαν. Εδώκαν λοιπόν στους θρησκευτικούς αρχηγούς το δικαίωμαν της προσκλαύσεως τζιαί έτσι εμπορήαν τζιαι ελέγχαν τους ούλους. Οι θρησκευτικοί αρχηγοί ελέγχαν τους ππασιάες με το κάρφωμαν, οι ππασιάες ελέγχαν τους παπάες τζιαι τους μουεζίμηες δείχνοντας τους την κόψην της ππάλας (μες τα γραφτά του Καζαντζάκη θωρούμεν πολλά καλά τούτην την παράξενην δυαδικήν σχέσην πως εξελήχτην προς την δύσην της αυτοκρατορίας.

Η κυπριακή ορθόδοξος εκκλησία απέκτησεν μεγάλον πλεονέκτημαν όταν οι Οθωμανοί ασσιχτιρίσαν τους παπικούς οι οποίοι της εκάμναν συνεχήν πόλεμον τζιαι διωγμούς με στόχον να προσηλυτίσουν όλον τον πληθυσμό τζιαι να μας κάμουν ούλλους παπικούς. Τζιαμαί που εκαταδιώκετουν, απέκτησεν δικαίωμαν προσκλάυσεως, τζιαι σαν φοροσυλλέχτης απέκτησεν τζιαι έσσοδα, όπως το υπόλοιπον ορθόδοξον μιλλέττιν. Οι δε Οθωμανοί, δεκάραν δεν εφακκούσαν για να κάμουν προσηλυτισμό. Εκανούσαν τους οι σίουροι φόροι τζιαι μια σχετική κοινωνική σταθερότητα.

Οι τζιαιροί αλλάσσουν. Αλλάσσουν οι ιδεολογίες, οι αξίες, τα σύνορα, οι αυτοκρατορίες. Η εξουσία όμως εξουσία.

Ευτυχώς που στην νέαν τάξην πραγμάτων οι ελληλόφωνες ιθαγενείς αποκτήσαν δικαίωμαν προσκλαύσεως πριν που τους τουρκόφωνους που εν τζιαι μειοψηφία τζιαι είναι τζιαι ψευδό.

Νενηκήκαμεν. Μπράβο στην Κυβέρνησην μας, στο λόμπι των ιθαγενών που εμεταναστεύσαν στο  νέο Σεράι, στον υπουργάτσον μας των εξωτερικών τζιαι στον ιθαγενήν πρόεδρον που αποσπάσαν μιαν φωτογραφίαν για ενθύμιον, τζιαι έναν επικοινωνιακόν χαμόγελον από τους μεγάλους  άρχοντας μας.

* οι ιστορικές πληροφορίες της ανάρτησης είναι εξ αθθυμητικού που έναν μάθημα που είχα προ αμνημονεύτων χρόνων στο πανεπιστήμιο για την ιστορία τζιαι το γεωπολιτικό σύστημα του οθωμανο-περσο-εβραιο-αραβικού χώρου. Πάρτε το σαν εξ αθθυμητικού κουβένταν του καφενέ παρά για ιστορικήν πηγήν, να μεν αρκέψουμεν να γυρεύκουμεν τελείες τζιαι κόμματα που δεν είναι στην κατάλληλη θέση από απόλυτα επιστημονικής ιστορικής άποψης. Εξ'άλλου, ζούμε σε μια χώρα όπου την ιστορίαν σαν επιστημονικόν κλάδον εφυτεψαν την τζιαι δεν εβλάστησεν τζιαι τα ιστορικά γεγονότα χρησημοποιούνται μόνο λόγους προπαγάνδας τζιαι μυθολογίας. Έ. εχρησημοποίησα τζιαι γιω ιστορικά γεγονότα για να κάμω πλάκα της εξουσίας μας, χωρίς καμίαν διεκδίκησή επιστημονικής ακρίβειας. Ψύλλους μες τ΄ασιερα εν να γυρεύκουμεν; Την στιγμή που οι καθηγηταί διδάσκουν στους ελληνορθόδοξους παίδας σαν ιστορικό γεγονός το ότι η Έυα έφαν την απαγορευμένην μπανάναν που της έδωκεν ο κούφος στον παράδεισον, θέλετε με μέναν να που κάμνω πλάκα να δηλώννω ιστορικές πηγές;

ΓΙΑ ΚΑΛΟ Ή ΓΙΑ ΚΑΚΟ;

"Σε ορισμένα πράγματα με συμπλήρωνε", φέρεται (από τα ΜΜΕ) να είπε ο πρόεδρος Χριστόφιας σε σχέση με την σύντομη συνομιλία που είχε με τον πρόεδρο των Η.Π.Α.

Κάτι τέτοιο μπορεί να ερμηνευτεί θετικά αν το θεωρήσουμε ως προσπάθεια του συνομιλητή μας να δείξει κατανόηση, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως συμφωνεί κι' όλας.

Έχω όμως υπόψη μου και άλλα πράγματα που μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να σημαίνει:

1) Ότι όσα προσπαθείς να του πεις ... είναι τα ίδια που πάντα λέει "η πλευρά μας" και ο ίδιος τα ξέρει "πόξω τζι' ανακατωτά".

Ή / και...

2) Ότι ο ίδιος νοιώθει πως του τρώεις άδικα το χρόνο του και προσπαθεί να συντομεύσει την όλη συζήτηση.

Ή / και...

3) Ότι αναγνωρίζει τη δυσκολία σου (παρά την πρόσφατη, σημαντική βελτίωση) με την αγγλική γλώσσα και θέλει να βοηθήσει.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Χριστόφιας δεν έσπευσε να δώσει "άλλη χροιά" στο όλο συμβάν. Δεν χρειαζόταν βέβαια, τη δουλειά αυτή θα την κάνουν τα ΜΜΕ μας ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ. Παλιά τους τέχνη κόσhινο.

Εκείνο που μου προκαλεί ...εφιάλτες... είναι η προοπτική συνέχισης της πάγιας τακτικής μας ως λαού, δλδ. την κάθε ...τσαχπινιά των ηγετών μας να την παρουσιάζουμε ως άσκηση πολιτικής.

Δύσκολοι οι καιροί βέβαια για τον πρόεδρο ελέω ευροεκλογών. Θα είναι όμως μέγα σφάλμα εάν ο πρόεδρος αρχίσει να καταφεύγει στις ίδιες πρακτικές όλων εκείνων που ήρτε να αντικαταστήσει με το σύνθημα της "αλλαγής". Είτε εσκεμμένα, είτε απλά αφήνοντας
τα ΜΜΕ του τόπου να κάνουν το γνωστό "δικό τους παιχνίδι".