20.10.08

Μην με λες σύντροφο

Που την ημέραν που άκουσα τον αντιπρόσωπον του Τταλάτ να του διαμυνειει ότι ο Ππασιάς ενοχλείται που τον αποκαλεί σύντροφον, κνίθω την κκελλέν μου να καταλάβω. Αυτή η ανάρτηση είναι συγχισμένη τζιαι μην μου πείς Ανεφ πάλε ότι φάσκω τζιαι αντιφάσκω διότι ο λόγος που γράφω αυτόν το κείμενον είναι διότι οι ιδέες στην κκελλέν μου φάσκουν τζιαι αντιφάσκουν.

...Έχει αναλάβει άλλες ευθύνες, λέει, τζιαι δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν όταν ήταν στην αντιπολίτευση.

Άτε χέσε μας κοπρίτη που αντρέπεσαι να σε λέμε σύντροφο.

Εδιάβασα την ανάλυση του Διονυσίου στον πολίτη για το θέμα τζιαι την βρίσκω πολλά ενδιαφέρουσαν.

Σε μιάν προεκλογικήν εκδήλωσην στην Αθήναν ο Χριστόφιας εξήγησεν την ταξικήν προσέγγυσην της στρατηγηκής του για επανένωσην τζιαι μου άρεσεν πολλά. Σχεδόν μάλιστα έπεισεν με (ότι τζιαι να μου κάμει αυτός ο άνθρωπος τελικά νομίζω ότι θα του το συγχωρίσω διότι κατά βάθος πιστεύκω ότι - κατά βάθος - ότι λαλεί τα πιστεύκει). Είπεν λοιπόν ο Χρ. ότι συμπράσσει με την δεξιάν με στόχον την επανένωσην. Εάν και εφόσον η Κύπρος επανενωθεί, το Ακέλ τζιαι η ΕΚ εργατική τάξη θα ξαπολίσουν τους σημερινούς δεξιούς συμμάχους τους για να συμμαχίσουν με την ΤΚ εργατικήν τάξην εναντιον του ενωμένου ΕΚ και ΤΚ κεφαλαίου με στόχον τον σοσιαλιστικόν μετασχηματισμόν της κοινωνίας.

Το ότι τα πιστεύκει αυτά ο Χριστόφκιας δεν το αμφισβητώ. Σαν αφελής ρομαντικός μάλιστα αρέσκει μου που έχουμεν πρόεδρον που μου μοιάζει. Τζιαι μιαν φοράν η Σαλαμίνα... (παρόλον που ο πρόεδρος εν Ομονοιάτης).

Το πόσον όμως αυτές οι αρχές έχουν να κάμουν με μιαν ρεαλιστικήν αναλυσην της σημερινής κατάστασης είναι όμως άλλου παπά ευαγγέλιον. Λες τζιαι η ΤΚ άρχουσα τάξη έχει συμφέρον να ενωθεί με την ΕΚ άρχουσαν τάξην. Άτε πες ότι όντος η εργατική τάξη των θκυό κοινοτήτων έχει συμφέρον να σμίξει (πράμαν που δεν είμαι ακόμα σίουρος). Η άρχουσα τάξη από τα πού τζιαι ως πού; Άσε δε που σε έτσι ερμαφρόδυτους τζιαιρούς που εφτάσαμεν, οι γραμμές που παλιά εδιαχωρίζαν τα αυτονόητα, αντικατασταθήκαν από μιαν fuzzy function που πιάννει αναλόγως των περιστάσεων μιαν τιμήν μεταξύ 0 τζιαι 1 αναλόγως του βαθμού που ανοίκει έναν στοιχείον του συνόλου στην μιάν ή την άλλην τάξην. Όπως βλέπεις έναν πλάσμαν τζιαι δεν μπορείς πιόν εύκολα να το καθορίσεις αν εν άδρωπος ή αν εν γεναίκα (λαλείς βαθμός υπαγωγής στο αδρικόν γένος 0.6 ή αντίστοιχα 0.4 στο γυναικείον) έτσι λαλείς τωρά "βαθμός υπαγωγής στην εργατικήν τάξην 0.25, ή 0.5, ή άτε άτε 0.75. Αν λάβεις δε υπόψην σου ότι σήμερα έναν ελάχιστον ποσοστόν της εργατικής τάξης (ακόμα τζιαι της Ακελικής) δεν επροσκήνησεν ακόμα τον ατομικισμόν τζιαι το χρήμαν, διερωτούμεν με ποιόν θα πιάσουμεν χέριν χέριν ο Χριστόφκιας τζιαι γω μετά την λύσην για να ανατρέψουμεν τη άδικην κατανομήν του πλούτου. Γιατί περί κατανομής πρόκειται, τζιαι οι ΤΚ "σύντροφοι" επήραν χαπάριν ότι η κατοχή βολέφκει τους να τα θέλουν τα δικά τους δικά τους τζιαι τα δικά μας δικά τους.

Τζιειαμέ που ενόμιζα ότι το πρόβλημαν φθοράς του ουτοπικού ονείρου μιας δίκαιας κοινωνίας ήταν σε μας που μας εσάπησεν το Ευρώ, εφκήκαν μας τα Τουρτζιά παραπάνω σαπημέναν που την τουρκικήν λίραν.

Στο τέλος η συμμαχία της ΕΚ με την ΤΚ εργατικήν τάξην μάλλον ίσως θα έπρεπεν να αρχίσει τον εθνικοαπελευθερώτικόν μας αγώναν, όχι να τον τελειώσει.

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΚΌΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΡΑΠΆΝΩ ΠΟΥ ΌΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Αν ακούσετε που υπάρχει κανένας, πέψετε μου τον κατά δα να πα να υποστηρίξουμεν τον ρομαντικόν μας πρόεδρον.

Έσιει κανέναν που καταλάβει τί γινίσκεται ποτζιεί να μας εξηγήσει να καταλάβουμεν τζιαι μεις;

9 comments:

Anonymous said...

βλεπω με τις αναρτησεις σου τον τελευταιο καιρο και μου φαινεται μονος σου παλευεις. δεν το λεω για να ειρωνευτω ή να σε αποκαρδιώσω, προς θεού...ελπιζω να βρεις ρομαντικούς

αδερφικά
Νικολας

iordanou said...

Μάλλον είσαι πολύ ρομαντικός για να πιστεύεις ότι ο Χριστόφιας είναι ρομαντικός.

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous said...

Φίλε Ασέρα, τα σώβρακα είναι τόσον ανακατωμένα πλέον με τες φανέλλες που εν καλλύτερα να κυκλοφορούμεν τίτσιροι παρα να δοκιμάσουμε (ξανά) να τα ξεχωρίσουμε.

Ο "κόσμος" έχει την ικανότητα να αυτοσυντηρήται. Εδώ εναποθέτω τις ελπίδες μου.

gregoris said...

εν τζιαι εν θέμα ρομαντισμού. εν θέμα αντικειμενικών ταξικών συμφερόντων. η διάσπαση της εργατικής τάξης τζιαι η εξατομίκευση της έννεν τελεσίδικο αποτέλεσμα. εν συνέπεια της προηγούμενης ταξικής ήττας στα 90ς. αν με ρωτάς εμένα, η εργατική τάξη της Κύπρου σήμερα εν πολυεθνική, όι δικοινοτική τζιαι έναν που τα λάθη του ΑΚΕΛ εν ότι ακόμα εν το εκωδικοποίησεν τούτον. αποδέχεται μεν ότι οι μετανάστες έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, όι όμως πολιτικά τζιαι οικονομικά δικαιώματα. οι μετανάστες ποτζί εν θεωρούνται ότι έχουν καν ανθρώπινα δικαιώματα, θεωρούνται έποικοι άρα έγκλημα πολέμου άρα παρείσαχτοι που πρέπει να εκδιωχθούν. το θέμα σήμερα ένι οι αντιπροσώποι της εργατικής τάξης βόρεια τζιαι νότια να λάβουν υπόψην τους την πολυεθνοποίηση τζιαι να λειτουργήσουν με μιαν νέα στρατηγική που εννά αντιμάχεται τόσο στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο όσο τζιαι στους τοπικούς εθνικισμούς. νομίζω ότι αν προχωρήσουμε σε λύση, τόσο οι δυνάμεις του κεφαλαίου όσο τζιαι της εργασίας εννά ενοποιηθούν. το θέμα εν με ποιους όρους εννά γίνει τούτο τζιαι εν για αυτόν που χρειάζεται κίνημα η επανένωση. αν η επανένωση αφεθεί στους πολιτικούς συντρόφους ή μη, τότε μπορεί να μεν νομιμοποιηθεί κοινωνικά η επανένωση τζιαι να έχουμεν παρατράγουδα

Aceras Anthropophorum said...

@Νικόλα έπιασες με απόλυτα. Είναι όπως το λαλείς. Παλεύκω με τον εαυτόν μου. Είναι ότι αυτόν που λαλεί ο Ιακώβου (ότι δηλαδή οι ΤΚ δεν θέλουν λύσην, θέλουν απλά να χρησημοποιήσουν μιαν μεταβατικήν συνομοσπονδίαν σαν μέσον για να νομιμοποιήσουν την ύπαρξην τους σαν κράτος) υποψιάζουμουν το τζιαι με εφόβιζεν που το 2004 όταν ελαλούσαν ναι στο σχέδιον Ανάν. Τωρά υποψιάζουμαι ακόμα ότι το CTP δεν είναι εκφραστής μιας αριστερής προοδευτικής πολιτικής δύναμης αλλά της άρχουσας οικονομικής τάξης ποτζιεί τζιαι μιας κάστας κυβερνητικών που θέλουν να κόφκουν τζιαι να ράφκουν με δίχα να έχουν Ρωμιούς μες τα πόθκια τους (κάτι όπως τους ποδά που εκφράζουνται με τον Τάσσο τζιαι τα Παρατάσσια). Μακάρι να είναι από έλλειψην πληροφόρησης που μου μπαίννουν έτσι ιδέες.

@Γ.Ι. ξέρω ότι δεν χωνεύκεις τον Χριστόφκιαν, όπως τζιαι πολλούς άλλους ακελικούς. Άμαν ψάξεις τι κρύφκεται πίσω που τον τσάρον που πρέπει να κρατήσει έναν κόμμαν ενωμένον τζιαι λειτουργικόν, πίσω που το δημόσιον πρόσωπον που πρέπει να αντανακλά κάθε πολιτικην επίθεσην, πέραν από έναν ικανότατον άθρωπον που ότι πιάει να κάμει καταφέρνει το, θα έβρεις έναν καλόν πλάσμαν που πιστεύκει στον ανθρωπισμόν, έναν αριστερόν που θωρεί την διαφθοράν που γεννά ο ατομικισμός τζιαι καγρέφκει, έναν αφελήν (θεληματικά όπως ούλλους τους αθρωπιστές) ρομαντικόν που πιστεύκει ότι είναι δυνατόν να επανενωθεί ο λαός της Κύπρου. Τα τελευταία 6-7 χρόνια δεν έτυχεν να τον κουβεγκιάσω αλλά δεν πιστεύκω ότι αλλάσει πολλά το πλάσμαν στα πεηνταπέντε του ή στα εξήντα του.

@Μουτροκαθαριστή, άτε να τες αποθέσω τζιαι γώ τες δικές μου να γινούμεν θκυό.

@Γρηγόρη είσαι 10-15 χρόνια μπροστά. Δεν νομίζω να έβρεις πολλήν ακροατήριον. Συμφωνώ ιδίως με το τελευταίον που λαλείς, αλλά πέραν που μιαν μικρήν ομάδαν κουλτουριάρηες, που κάπως εμαγάλωσεν τωρά τελευταία, δεν βλέπω πολλούς να συνοστίζουνται να κάμουν λαϊκόν κίνημα υπέρ της λύσης.

Anonymous said...

Enjoy The Ride!

Anef_Oriwn said...

Αγαπητέ Aceras,

Μεν φοάσαι τζιαι εν θα μιλήσω για αντιφάσεις (στο λόγο τούτη την φορά), γιατί οι προβληματισμοί σου είναι και δικοί μου.

Ως συνεισφορά (δική μου) στη συζήτηση (και πάλι σχετικά καθυστερημένα) θα ήθελα να σημειώσω την αντιπαλότητα μεταξύ ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού κεφαλαίου με το τελευταίο να νοιώθει ανασφάλειες (στην αντιπαλότητα του με το ελληνοκυπριακό) και να προσπαθεί να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα του μέσα από πιο χαλαρές (ή διαχωριστικές) διατάξεις σε μια (συν)ομόσπονδη Κύπρο. (Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που για τα δικά τους συμφέροντα θέλουν να απογαλακτιστούν από την Τουρκία αλλά φαίνεται ότι αποτελούν μειοψηφία).

Πιο κάτω (και ένεκα έλλειψης χρόνου για να γράψω κάποια επιπρόσθετα σχόλια) θα παραθέσω ένα απόσπασμα από κάποιο προηγούμενο post του blog μου (που γράφτηκε σε ανύποπτο χρόνο και μετά από μια επίσκεψη στα κατεχόμενα) και πανε γάντι με το θέμα της δικής σου ανάρτησης. (Link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/06/4.html).

“Μια συνάντηση στα κατεχόμενα:

Τελικά όμως αποφάσισα να επικεντρωθώ σε μια δικοινοτική συνάντηση – συνεστίαση που έγινε πρόσφατα σε εστιατόριο στα κατεχόμενα στη οποία συμμετείχα (μετά της προσφιλούς μου συζύγου).

Έχω συμμετάσχει ξανά σε παρόμοιες συναντήσεις και πάντοτε (τόσο κατά τη διάρκεια της συνάντησης όσο και μετά) νοιώθω συγκίνηση, ενθουσιασμό και αισιοδοξία για το μέλλον. Θα μπορούσα να γράψω για τους τουρκοκύπριους που ήρθανε και κάτσανε στο τραπέζι απέναντι μας (τελείως άγνωστοι μας) και για το πόσο εύκολα βρήκαμε τρόπους και κανάλια να μιλήσουμε παρ’ όλο που υπήρχαν δυσκολίες με τη γλώσσα.

Μεταξύ των απέναντι είχε καθίσει κι ένας μεγάλος οικονομικός παράγοντας της τουρκοκυπριακής κοινότητας ο οποίος στην κουβέντα που κάναμε (στα αγγλικά) μου μετέφερε το βασικό του προβληματισμό που ήταν αν οι δύο ηγέτες (Χριστόφιας και Ταλάτ) θα τα καταφέρουν να τα βρουν και να πετύχουν μια λύση που θα βοηθήσει στην περαιτέρω οικονομική (καπιταλιστική) ανάπτυξη της Κύπρου (και στις δύο συνιστώσες ομόσπονδες πλέον πολιτείες). Ο άνθρωπος έβλεπε την επικείμενη λύση μέσα από το πρίσμα των δικών του οικονομικών συμφερόντων κάτι που φυσικά συμβαίνει και με τους οικονομικούς κύκλους στη δικιά μας την πλευρά. Προς στιγμή διερωτήθηκα τι γύρευε εκεί (σε μια τέτοια συνάντηση), αλλά φαίνεται τέτοιοι οικονομικοί παράγοντες (και στις δύο κοινότητες) εγκολπώθηκαν καιροσκοπικά (ή αν προτιμάτε το διεθνή όρο, οπορτουνιστικά) τις αριστερές (με ή χωρίς εισαγωγικά δεν έχει σημασία) κυβερνήσεις για τους δικούς τους (οικονομικούς) λόγους…”.

Άρα φίλε Aceras, αυτό που λες “… υποψιάζουμαι ακόμα ότι το CTP δεν είναι εκφραστής μιας αριστερής προοδευτικής πολιτικής δύναμης αλλά της άρχουσας οικονομικής τάξης ποτζιεί τζιαι μιας κάστας κυβερνητικών που θέλουν να κόφκουν τζιαι να ράφκουν με δίχα να έχουν Ρωμιούς μες τα πόθκια τους (κάτι όπως τους ποδά που εκφράζουνται με τον Τάσσο τζιαι τα Παρατάσσια)…”, είναι πέρα για πέρα αληθινό!

Anef_Oriwn
Κυριακή 26/10/2008 – 00:26 π.μ.

Ίλαντρος said...

Ρε Ασέρα, αν σου πω "I told you so" εν να φταίω;

έγραψα πολλές φορές (και πολύ πρόσφατα) ότι οι ΤΚ δεν θέλουν νάχουν κράτος μαζί μας. Ο Ταλάτ θέλει να γένει σουλτάνος στο δικό του κρατιδιάκι. Αν ο Χριστόφιας θέλει να αυτοεξευτελίζεται μιλώντας για "συντρόφους", αυτό είναι άλλη υπόθεση.

Περαστικά μας.

Ίλαντρος said...

Ο πελλός ψυχολόγος ψυχολόγησε άψογα τους ΤΚ στον "Π" της Κυριακής:

"Είναι φανερό σε όλους τους παρευρισκόμενους στη συζήτηση ότι κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει πιθανότητα οι Τούρκοι να ψηφίσουν ξανά υπέρ μιας λύσης του Κυπριακού κατά την οποία θα επέστρεφαν κομμάτια της κυπριακής γης στους Ελληνοκύπριους. Το πρόβλημά τους είναι ότι από την άλλη μεριά δεν θέλουν με κανένα τρόπο τη διχοτόμηση. Θέλουν τη δικοινοτική - διζωνική ομοσπονδία, για την οποία γλείφονται αυτή τη στιγμή ο Ταλάτ κι ο Χριστόφιας. Δηλαδή ξέρουν πολύ καλά ότι με τη διχοτόμηση θα γίνουν μια επαρχία της Τουρκίας και έρμαιο των εποίκων και ξέρουν ότι η διχοτόμηση σημαίνει την εξαφάνισή τους. Ξέρουν επίσης ότι δεν είναι Τούρκοι. Μισούν τους Τούρκους και δεν εμφορούνται από κανένα πατριωτικό συναίσθημα να αποτελέσουν μέρος του τουρκικού έθνους. Όλα αυτά τα θεωρούν αλαφράδες. Θεωρούν τους εαυτούς τους Κύπριους, θέλουν να ζήσουν ανεξάρτητα από την Τουρκία ως μέλη της ΕΕ αλλά είναι τόσο λυσσιάρηδες σαν Κύπριοι, τόσο διεφθαρμένοι, που δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν πίσω κάποια από τα σπίτια, τα οποία οι Τούρκοι άρπαξαν γι' αυτούς, στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Έχουν συνηθίσει στη νέα κατάσταση, στα νέα σπίτια, στα νέα χωράφια και στην άπλα και δεν είναι διατεθειμένοι να ξανασυρρικνωθούν για τους πεζεβέγκηδες τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι τους έφτυσαν με το Σχέδιο Ανάν και τους φτύνουν καθημερινά θεωρώντας τους υποδεέστερους."

Το δίδαγμα από το πιο πάνω είναι ότι και οι ΤΚ καίγονται για λύση, ίσως περισσότερο από μας. Για μας μη λύση σημαίνει οριστική διαγραφή αυτών που χάσαμε. Πάει καιρός όμως που τα χάσαμε, πολύ-λίγο το έχουμε συνηθίσει. Για αυτούς μη λύση σημαίνει διαιώνιση της απομόνωσης και του καθεστώτος υποτέλειας στην Τουρκία, διαβίωση σε ένα τριτοκοσμικό "κράτος" χωρίς προοπτική εκσυγχρονισμού.

Για αυτό ο Χριστόφιας αντί να αυτοεξευτελίζεται με τη συντροφολογία, καλά κάμνει να κάτσει τον Μεμμέτη χαμαί τζιαι να του εξηγήσει ένα χεράκι τι συμβαίνει. Εμείς, να του πει, μπορούμε να σας προσφέρουμε αποκατάσταση, αξιοπρέπεια, ενσωμάτωση στη διεθνή κοινότητα, παράθυρο στο μέλλον. Εσείς το μόνο που έχετε να μας προσφέρετε είναι εδάφη που εν δικά μας τζι εκλέψετέ τα. Δούναι και λαβείν σύντροφε Μεμμέτη.