Επανάσταση λαέ

Δεν είναι από γεροστρινίν που έβαλα αυτόν τον τίτλον. Απλά, όντας έξω που τούτα ούλλα που γίνουνται στα καντούνια σας παρακολουθώ με μεγάλον ενδιαφέρον το τι γίνεται.

Προσπαθώ να πείσω τον εαυτόν μου ότι όντος είναι τα προεόρτια νέων μορφών διάννοιξης τζιουνούρκων δρόμων προς σιέρισσες περιοχές της συλλογικής ευτυχίας. Κυκλώματα συλλογικής δράσης τζιαι αυτοοργάνωσης μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμμάτων, ποιήματα με ψηφιακά σήματα, μαζική αυτοενημέρωση μέσω των μπλογκς τζιαι των ποδκάστ.

Φαίνεται ότι οι κομματικοί μηχανισμοί είναι λλιγότερον αναγκαίοι για να συντονίζουν τον παλμόν των καρδιών ώστε ο κτύπος τους να γίνεται καμπάνα που καλεί τον κόσμον να συναχτεί.

Φαίνεται όμως ότι τα μέσα παραγωγής πολιτικής σκέψης, οι μηχανισμοί σύνθεσης των ατομικών ιδεών που να τες μετατρέπουν σε κοινωνικούς δρόμους, τα εργαλεία μετατροπής των κοινά συμφωνημένων στόχων σε πράξην, όλα αυτά που συνθέτουν μιαν κοινωνική οργάνωση, έξω που τα πολιτικά κόμματα, δεν έχουν ακόμα εφευρεθεί που την γενιά του ipod. Τζιαι αυτά που έχουν εφευρεθεί είναι ακόμα μίζερα τζιαι άγαρμπα, όπως ήταν οι πρώτοι ηλεκτρονικοί υπολογιστές με κάρτες χάρτενες τζιαι προγράμματα με τρυπούδες αν τα συγκρίνεις με την ηλεκτρονικήν επανάστασην που μας αγαλιάζει τωρά.

Έχω την εντύπωση ότι παρακολουθώ τους ίδιους ανάρχες που εγνώρισα πριν 20 χρόνια να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν το κοινωνικόν σύνολον ανακυκλώννοντας εύστροφες τζιαι εύστοχες ξιτιμασιές. Έναν είδος ατίθασης δράσης που σε μικρήν δόσην μπορεί όχι μόνον να έχει χάζιν, αλλά να φέρνει προς στιγμής τζιαι "spectacular" αποστελέσματα.

Έυκολους στόχους: τράπεζες, αστυνομία, το κράτος. Της πραγματικής εξουσίας, ποιός θα της σείρει μολότοφ;

Πρίν έναν χρόνον εγίνην ολόκληρον ψηφιακόν κίνημαν ενάντια στο φακελλάκιν στα νοσοκομεία. Τί έφερεν τζείνον ούλλον το κίνημαν;

Εδείξαμεν, όσοι εγράφαμεν, πόσον ξέρουμεν να συντάσουμεν φράσεις που λαλούν το δίκαιον. Κανέναν δίκαιον όμως δεν αποδόθην. Ο αριθμός φακελλακιών δεν ελλιγόστεψεν τζιαι ίσως η τταρίφα μάλιστα φέτος με την άνοδον του τιμαρίθμου να εψήλωσεν. Το σύστημαν εν τζιαμέ τζιαι καταγαμά τους αθρώπους που τους έτυχεν να αρρωστήσουν.

Εγίνην κίνημαν ενάντια στες φωθκιές. Φέτη είχεν λλιόττερον καύσωναν τζιαι εκρούσαν λλιόττερα δάση. Τί άλλαξεν που τότες; Στον επόμενον καύσωναν θα κρούσουν τζιαι τζείνα που εμείναν.

Την σαπίλλαν που δεν έχει όνομαν, τζιείνην την νοοτροπίαν που θέλει τους γονιούς να χρησημοποιούν τα κόμματα, (τα ίδια κόμματα που ξιτιμάζουν τωρά οι νέοι), για να τους βολέψουν σε κανέναν δήμον ή στον κρατικόν μηχανισμόν, αυτήν την σαπίλαν πως την κτυπούν με πολιτικήν τους δράσην οι νέοι; Τη σαπίλαν που κατακρατεί τους μηχανισμούς διανομής της εργασίας στα σιέρκα μιας κάστας κομματικών παραγόντων τζιαι μη εξευτελίζοντας την αξιοπρέπειαν του αθρώπου που γυρεύκει δουλειάν, ποιός θα της ρίξει μολότοφ;

Της μετριότητας που σαυλαρίζει το ψέμαν που τα ράδια, που το χαρτίν, που το γυαλλίν, ποιός θα της σείρει μολότοφ;

Της κουνοσσιυλιάς, του τσαμπουκά, της ανοργανοσιάς τζιαι του σικκιμέ που μαστίζει τες υπηρεσίες τόσον τες κρατικές αλλά τζιαι τες ιδιωτικές, τζιαι υποβάλλει τον πολίτην στην δικτατορίαν της κακοτεχνίας, της ατζιαμοσύνης, της πατσιατσουλιάς, ποιός θα της σύρει μολότοφ; Δεν λέω για τον ατομικόν τσαμπουκκάν. Αυτός είναι ιδιωτική υπόθεση τζιαι δεν αφορά τες στράτες τζιαι τες πλατείες. Για την κουνοσσιυλιάν που εγίνην σύστημαν μιλώ τζιαι φκάλλει οικονομίαν που θέλει 5 ευρώ για να σου σερβίρει καφέν στην Ομόνοιαν ή στη Μακαρίου, που σε κάμνει να περιμένεις 3 χρόνια για να σου φκάλει άδειαν οικοδομής, που δεν "καταφέρνει" να σου μάθει τα μαθηματικά μες την τάξην αλλά επι πληρωμής μετά το σχολείον καταφέρνει τα.

Της ασέβειας του καθενός προς τον κοινωνικήν περιουσίαν ποιός θα της σύρει μολότωφ. Γιατί δεν πάει κανένας να κρούσει κανέναν αυθέρετον πας τα δάση γυρόν που την Αθήναν. Δεν είναι καν αδίκημαν που σχετίζεται με την ατομικήν ιδιοκτησίαν. Για κλεμμένα πρόκειται τζαι μάλιστα που κλεμμένα που τον εθνικόν πλούτον.

Των τραπεζών τζιαι των εργοδοτών έσιει 100 χρόνια που τους σύρνουμεν μολότοφ. Τζιειαμέ που οι εξεγερμένοι εκαταφέραν τζιαι εκρούσαν, όχι μόνον τες βιτρίνες τους, τζιειαμέ που εκρούσαν τζιαι τους νόμους που τους εξουσιοδοτουν να γαμούν τον κόσμον, η κοινωνική ευτυχία δεν ήρθεν, τζιαι αν ήρθεν εκράτησεν για πολύ λλίγον.

Ρέ μιτσιοί κανεί να αντιγράφεται τζιαι να ανακυκλώννετε τα ίδια πράματα που εκάμαν τες προηγούμενες γενιές για να κορτώννουν ότι επαναστατήσαν ελπίζοντας να ρίξουν καμιάν γκόμεναν. (Πρώτη μαϊου, κι απ' τη Βαστίλη, ξέκινάνε, οι καρδιές των φοιτητών. Χίλιες σημαίες, κόκκινες μαύρες, ο Φρεντερίκο, η Κατρίν, και η Σιμόν. Μέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος, ψάχνω στους δρόμους ψάχνω στο πλήθος, που 'ν το κορίτσι, το κορίτσι π΄αγαπώ, ω ωωωω....)

Άτε κάμετε τζιαι καμιάν επανάστασην τζιαι να δείτε πως εν να ρτουν τζιαι οι γέροι μιτά σας. Γιατί έχει τζιαι γέρους που ονειρέφκουνται παράδεισους με δίχα ψέμαν, με δίχα παραποθκιάν, με δίχα ανάγκην για καταστολήν μεσον της βίας, με δίχα κυκλώματα που κουμαντάρουν που τον τζιύρην στον γιόν τζιαι που τον γιόν στον άγγοναν την κατανομήν της εργασίας, του χρήματος, της ιεραρχίας, παραδείσους όπου οι δουλευταράδες δεν ιχρειάζεται να γλύψουν κώλους για να αναγνωριστεί η αξία της δουλειάς τους, όπου οι τσαμπουκκάδες όχι μόνον δεν αμοίβονται για την παραποθκιάν τους (see developers, χρηματιστήρια, δημόσια υπηρεσία) αλλά υπόκεινται τζιείνοι στην οικονομίαν των 700€ τον μήναν. Αν είναι για να επαναλάβετε αυτά που ήδη είδαμεν, εξίκκος σου τζιαι τα ipod τζιαι τα κκομπιουτεράκια.