10.5.09

Ας όψουνται τζιαι να μεν λύσουν.


Εγώ κανενού δεν εσσυχχώρησα. Με Τούρκου με δικού. Ο φονιάς εν φονιάς ενόσω δεν εζήτησεν συγχώρησην που τον θεόν αλλά πρώτιστα που το θύμαν του. 

Ας όψουνται τζιαι νε μεν λύσουν όσοι εσκοτώσαν πλάσμαν στην Κύπρο τζιαι δεν εμετανοήσαν μπροστά στα θύματα τους. Ας όψουνται τζιαι να μεν λύσουν τζιαι όσοι εδημιουργήσαν ή δημιουργούν συνθήκες όπου ανώμαλοι τζιαι εχθροί της ζωής κάμνουν βρωμοδουλειές τζιαι εγγλήματα στο όνομα ιδεών, μικρών ή μεγάλων.

Ελαφρύ να είναι το χώμαν που θα σας σιεπάσει Ανδρέα, Αρετή, μικρέ Δημήτρη τζιαι μικρή Ιουλία που σας αφαιρέσαν την ζωή άδικα. 

Η ελάχιστη τιμή που σας προσφέρω είναι να δικάσω στην συνείδηση μου αυτούς που καμιά πολιτεία δεν θα δικάσει. Ας του δώκει τουλάχιστον ο θεός.

2 comments:

stalamatia said...

ΝΑΙ σε ότι έγραψες Ασερα .

bestman said...

"Παρσαμωμένοι τζι άθαφτοι να μείνουν σαν πεθάνουν", που λέει και ο μεγάλος Πάυλος Λιασίδης