ΤΣΟΝΤΕΣ

Ανατολικά οι πολεμόχαροι σεκοντάρουν τους πολεμόχαρους χτυπώντας τους. Ώσπου του πολέμου η χαρά να αφανίσει όχι τον αντίπαλο αλλά τον ίδιο τον «εαυτό» (την αυτονομία, την βούληση) στον κάθε ένα από εμάς.

Εδώ στην Κύπρο, κατάντησαν πλέον τέτοιες εκδηλώσεις απλά ένας τρόπος ανάδειξης «προσωπικοτήτων» για τους χώρους εκτός κοινοβουλίου και τρόπος ενίσχυσης της συνοχής, της προπαγάνδας, των συμβόλων, του καπελώματος αλλά και του φακελώματος για τα κομματικά μαντριά.

Στη Λευκωσία, σε εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από πρεσβεία… Παλαιστίνιοι Α τσακώνονται με Παλαιστίνιους Β ενώ ΕΔΟΝόπουλα ανταλλάζουν ροχάλες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα με «εναλλακτικούς», κλπ.. μετατρέποντας την εκδήλωση σε… τσόντα.

Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι στο κεφάλι κουβαλάμε όχι κύτταρα αλλά πίτουρα.

Πέραν από την αδυναμία να καταδικαστούν ΚΑΙ οι βολές με όλμους και ρουκέτες τέτοιας τεχνολογικής αξίας που εγγυώνται θύματα ανάμεσα στους αμάχους… πέραν από την ύπαρξη -ένθεν και ένθεν -οπαδών του δόγματος Bush-Ταλιμπάν («για μιτά μας, για οχτρός μας») και εραστών του «αφανισμού» (βλέπε Ισραήλ και ΧΑΜΑΣ)…

Ας δεχτούμε –χάριν συζήτησης και μόνον –ότι κάποιος βρίσκει απόλυτο δίκαιο στους Παλαιστίνιους και καθόλου στους Ισραηλινούς. (Προσωπικά θεωρώ πως δικαίωμα ύπαρξης –ως λαοί και ως κράτη –έχουν και οι δύο, στη δε διαδήλωση δεν πήγα). Η διαδήλωση από μόνη της… και μάλιστα μετά αψιμαχιών αντίπαλων «ομάδων» …τι ακριβώς εξυπηρετεί; Μήπως την ανάδειξη «πρωτοπαλίκαρων»;

Πόσα φυλλάδια μοιράστηκαν με ονόματα ομίλων / εταιρειών από το Ισραήλ που εισάγουν προϊόντα στην Κύπρο και έχουν κάποια σχέση π.χ. με τον εξοπλισμό του Ισραήλ ή με τους οικισμούς των ισραηλινών εποίκων;

Ασήμαντο θα μου πείτε αλλά… τουλάχιστον σαν πράξη μετρά πιότερο από τις όποιες βρισιές και μπουνίδια μπορείς να ανταλλάξεις είτε με «όργανα» (που δεν είναι καν Ισραηλινοί), είτε με «αντίπαλες φράξιες».

Πόσα άτομα «στρατολογήθηκαν» για τη δημιουργία ενός (διαδικτυακού ίσως) μηχανισμού ενημέρωσης για τα όσα γίνονται στη Γάζα, κάτι για το οποίο η Κύπρος θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο;

Πόσο χρόνο τηλεοπτικής κάλυψης πέτυχε αυτή η εκδήλωση π.χ. στο Euronews;

Τι ενέργειες έγιναν για να βγουν στη φόρα ονόματα και διευθύνσεις του αρτιότατου δικτύου που οι Ισραηλινές Μυστικές Υπηρεσίες διατηρούν στη Κύπρο από καταβολής της Δημοκρατίας μας;

**********

Να μου επιτρέψετε εδώ μια διευκρίνιση.

Δεν με γοητεύει η βία. Τον Γκάντι τον είχα και εγώ αφίσα στο φοιτητικό μου δωμάτιο. Δεν μπορώ όμως να ζητάω «αυτοσυγκράτηση» από κάποιον που γίνεται ή νοιώθει πως γίνεται στόχος, ειδικά άμα εγώ δεν έχω τέτοιες έγνοιες. Όπως δεν θα μπορούσα να ζητάω από κάποιον που εργάζεται χαμάλης σε εργοστάσιο να δεχτεί την εργασία μέχρι τα 70 επειδή εγώ είμαι π.χ. αρχιτέκτονας και νοιώθω ότι θέλω και θα μπορούσα να δουλεύω ως τα 90.

Δεν ήταν όμως τέτοιες οι συνθήκες στην προκειμένη περίπτωση.

Επίσης δεν διακατέχομαι από καμιά προσήλωση στην τήρηση του Νόμου. Δεν μπορούν όλες οι διαμαρτυρίες να είναι απολύτως νομιμόφρονες, όπως βέβαια δεν είναι όλοι οι νόμοι δημοκρατικοί και δίκαιοι. Μπορεί όμως κάποιος να διακρίνει την παράβαση του Νόμου που στρέφεται π.χ. κατά της σωματικής ακεραιότητας άλλων … σε αντιδιαστολή με την παράβαση του Νόμου που στρέφεται π.χ. ενάντια στην «ηθική τάξη».

Και εξηγώ:

Αν 300 διαμαρτυρόμενοι π.χ. για την «κακή διαιτησία στα γήπεδα»… αντί να τα σπάσουνε στο γήπεδο και να συγκρουστούν με τις αστυνομικές δυνάμεις… παραμείνουν στις κερκίδες και … ανεβάσουν γιγαντιαίο «σεντόνι» με πορνογραφικό περιεχόμενο… όχι για χάριν του οφθαλμόλουτρου αλλά σαν ένδειξη διαμαρτυρίας (για το πόσο «τσόντα» έγινε το πρωτάθλημα)… και παράνομη θα ήταν η πράξη τους… και ελάχιστη ουσιαστική επίδραση θα είχε είτε στο σχετικό θέμα, είτε στις «δυνάμεις της καταπίεσης και της καταστολής» (πέραν από την κάλυψη που θα είχαν από τα ΜΜΕ και τον μπελά που θα φορτώσουν σε Εισαγγελία και Δικαστήρια λόγω προσαγωγής 300 ανθρώπων).

Αλλά σαν πράξη –για μένα τουλάχιστον –«γράφει» και να μην περιμένει ΚΑΝΕΝΑΣ ηθικολόγος να «καταδικάσω απερίφραστα την παραβίαση των Νόμων». Τον Εμμανουήλ Καντ και τα Categorical Imperatives του τα έχω αφοδευμένα από μικρός.

Βέβαια, στο συγκεκριμένο παράδειγμα εγώ θα υποστήριζα πιο ουσιώδη τρόπο δράσης όπως, π.χ. οι οργανωμένοι φίλαθλοι να αρνηθούν να κατέβουν σε όποιο αγώνα διαιτητεύουν «στραβάδια» και «πουλημένοι» … και ας λαβωθούν οικονομικά οι αγαπημένες μας ομάδες. Όπως θα λαβώνονταν και οι πολιτικοί μας αστέρες σε μια ανάλογη –πολιτική –περίπτωση. Αυτό όμως είναι απλά ένα παράδειγμα.

Είχαν πει κάποτε «η Φαντασία στην Εξουσία». Τελικά, μας απέμεινε η τσόντα στο προσκήνιο.