28.3.08
Τι κοινωνία;
Τι κοινωνίαν ανειρεύκεσαι για το 2020, όταν το κυπριακό θα έχει λυθεί, είτε με συμφωνία σε 1-2 χρόνια, είτε ντε φάκτο με την διχοτόμιση;
23.3.08
Απόλαυση είναι...
... να περιδιαβάζεις τις Κυριακάτικες εφημερίδες και να γελάς με τα κείμενα του Βενιζέλου, του Ιγνατίου, του Ευρυβιάδη, του Ιακωβίδη, του Χαραλαμπίδη και τις δηλώσεις του Συλλούρη, του Περδίκη, του Ομήρου, του Αγγελίδη...
21.3.08
THE IMPORTANCE OF A (W)HOLE
(A CROSSING / PASSAGE)
Mr. Papadopoulos said that we should not exaggerate with regards to the issue of opening the roadblock in “Ledras street”. To me this is an indication –if not a proof –that we ought to direct our efforts exactly towards that point.
One thing that we need to understand … is that the significance of this issue IS NOT TO be found in the “hole”… that is, in the opening of the roadblock… but rather in all those things that surround it and in the manner in which we will handle them. Upon this ground, all those who believe that “Greeks and Turks can never BE together” must suffer a substantial defeat –their first upon Cypriot soil in quite a long time. This is what they are afraid of… and therefore this is exactly what we should do.
It is for this reason that all the parrots / mouthpieces of intolerance and bigotry, along with all the gullible people that answer their calls, speak mostly of issues that relate to the opening in a negative manner (smuggling & drugs, imaginary recession before “the enemy”, compromising with the occupation)… and studiously avoid mentioning any of the positive things that we, Turkish Cypriots and Greek Cypriots, can do together in that part of our town. They do not mention them because they are afraid of them… therefore, these are exactly the things that we ought to do.
This effort of ours …must occur regardless of the course / outcome of any efforts to find “a solution to the problem of Cyprus”… and it must occur regardless of the attitude that the leaders of each side will assume.
Firstly, because any attempt for a solution that involves a “together” (either in the form of a Bizonal Bicommunal Federation …or in some other form) demands of us to prepare the ground and to thoroughly investigate the possible problems that may arise.
There is a lot of talk about “parthenogenesis” (virgin birth / generation) and other such fancy terms… but all this talk cannot make me change my mind about an obvious fact; that regardless of what the solution might be, even if it appears as a Whore, what remains of essence is that it “lives a moral life” once it commences. This “moral life” is one that we must live –and advertise –exactly in that piece of land, the core of OUR town… as an example of what is to come.
Neither the Anan Plan, nor any of the other suggestions / pointers / ideas about a “new common start” cannot have a meaning… unless the two communities feel that they have good reasons to want to live together. And neither can the opening of Ledras offer us a single thing… unless it contributes to us “acquiring” such reasons.
Unlike all the other cases of propositions / initiatives with regards to the Cyprus problem… the opening of Ledras offers an opportunity of “a trial on the ground”. That is, instead of operating as “a layout” … a theoretical promise of an Utopia… it may become “a living quest” … and also an effort to construct ways of tolerating –and cohabitating –with our fellow human beings. An Utopia …remains one only for as long as you are unable to present it to the people. It ceases to be one… once you rub it in the faces of every dissenter.
Secondly, because even in the case where one of our leaders remains attached to ideas and stances that reek of division… the only way to exert pressure upon him is to have a significant part of “his own people” desiring exactly the opposite. In Ledras we can reinforce such a tendency amongst us. Or we can destroy it.
One element that Mr. Christofias seems to understand –at least on a verbal level –is that neither Turkey nor Greece (nor any other Foreign Power to that matter)… can impose its own plans IF there is an expressed, common will and a common attitude by both TC and GC. In essence however, the first ones that are required to understand and apply this are us. Here… in our city.
I consider it our duty to convert Ledras and the area surrounding it into a living cell of coexistence. Not “just another crossing” …but a passage to a practical way of dealing with the problems and challenges of a cohabitation. That is, it should become “an interaction core”, so as to trace any possible problems of cohabitation between TC and GC and investigate any possible solutions of such problems…. something that will lead to the creation of a common consciousness with regards to our country… and the dissolution of our fears through a process of common struggles.
Many are those who will attempt to fill the area of Ledras with the poison of hatred. We have an obligation to make an antidote out of our actions… and to make our actions the antidote.
PREPARATION - INFRASTRUCTURE
Aren’t there other roadblocks that have opened? There are. So, where’s the difference? The difference can be found in the possibility of turning that particular area NOT JUST into another crossing… but into a common area of interaction.
And what is essential so that it will function as that?
It takes preparation and infrastructure. That is, it needs all those elements that can encourage the masses of both communities TO REMAIN THERE AND TO OPERATE TOGETHER IN THAT AREA instead of just passing by and leaving.
Some questions that are relevant to such an effort are the following:
“How do we create jobs together?”
“How can we sit on the same table?”
“How do we build families together?”
“How do we stand together in a European Union? How can we produce products of our own land together and how can we promote them in the E.U.?”
“How can we commonly take advantage of any European grants / funding?”
“How can we, together, make life in our own city more humane?”
These questions were there before. But it is only now that we can attempt to answer them in a practical manner and in a specific area, right in the middle of OUR city. An additional important advantage of that specific area … is the direct ability to “change the scenes” for a number of people in our city… who had –so far –erased North and South in their mental maps… even during everyday activities such as a walk in the streets of Nicosia. The other opened roadblocks, thus far, functioned as mere crossings… while this roadblock … or rather the area that surrounds it… can function as one unified area … which can be both familiar and –at the same time –brand new to all of us.
The Roadblock in Ledras Street is something that concerns all Cypriots in general. At the same time however… it specifically concerns the citizens of Nicosia. It is the right of every citizen… and of the Municipality itself… to have a say upon the manner in which the political decision to “open the gates” will be handled. The same thing can be said fr any other Authority with regards to issues under its jurisdiction.
For example, in “our side”… it is true that in the Municipality of Nicosia (even though TC may regard it as one that does not represent them)… "…The Service manages important Cultural Centres of the Nicosia Municipality and co-ordinates large cultural events and cultural institutions -as they are defined by the Cultural Committee of the Nicosia Municipality..."
The municipality itself says so in its
web-page.
Are there no grants / funds by the E.U. in relation to cultural issues? Doesn’t the Municipality itself have a Bureau of European Affairs? Who could inform us about such possible grants? Isn’t there aEuropean Institute of Cyprus? Isn’t one of its duties to inform the public on matters of E.U. grants / funding? What kind of information can it offer us with regards to that issue? Could it create or upgrade an Information Bureau IN AN AREA AROUND LEDRAS. Can it not (and shouldn’t it) employ both TC and GC in such a service? What can the Minister of Foreign Affairs, Mr Marcos Kyprianou (the ex-officio President of its Board of Regents) tell us about all that?
I refer to the creation of such services … and to a possible common employment … because this concerns much more that an occasional stroll around Ledras. More than that, it relates to a more permanent co-existence and a constant effort. As such, it can force US (TC and GC alike) to come up with solutions to whatever problems may arise and learn how to co-exist.
(The important element here –and please pay attention –is not the opportunity to improve our lives alone …but the joint effort for that. They say that we cannot do anything together. We have an obligation to prove them wrong.)
Such a co-existence may already exist in worksites / construction sites and in other areas. However, they do not bring large parts of the middle classes together in the centre of the town…they concern mostly the lower parts of the working class… a class whose size is diminishing in “the GC side”. On the contrary, the kind of initiatives that I will refer to… relate to the largest part of the social spectrum –at least on “this side” –the lower-to-middle and middle-middle classes. Isn’t it the truth that this is the part of “our” social spectrum that bears with it the greatest fear for such a “reunion”?
Similarly, any cultural activities / events … (see 4 paragraphs above) SHOULD NOT be of a momentary nature but of a permanent one… at the same time creating opportunities of common employment / engagement / expression. That is, they ought to “force us” to be there together, to remain there and to operate together… there. This is the only way they can become truly important.
Are there not any E.U. programs for funding multicultural projects? Don’t some of them concern the higher and highest level educational institutes? In “our” last presidential elections, one of the propositions of today’s opposition… concerned issues related to the TC universities. Could something be done about this anywhere near Ledras, either on “this side” or “the other”? What can the aforementioned authorities and the Ministry of Education tell us about this issue?
And what about the Ministries of Commerce and Industry, Labor, the various Citizen Service Centers? Have they no suggestions whatsoever? What can be done with regards to business? Are there no E.U. funds related to such issues?
And what about the Mass Media? Why haven’t they –so far –mentioned anything about such issues? Why do they deprive us of our right to be informed? Are they not supposed to be the guardians of this right?
I think it is quite obvious that the opportunities for the creation of the circumstances that I have described (interaction cores, common effort, co-existence and cooperation, common struggles, investigation of possible problems and solutions) are there. They are in the centre of our city. Anyone who can see beyond “the hole on the wall” can see them.
NOTE 1
At this point, I would like to specifically address my Turkish Cypriot brothers. Please forgive me if I refer to” the matters of our side” too often. I do that because I consider my knowledge of what goes on “in the other side” as insufficient. I believe that it is more appropriate to let you –those of you that share the vision of a Common Homeland –express your own relevant opinions.
I understand that any references to the Ministries and other Authorities of the Republic of Cyprus may cause difficulties to some f you. And even if you are not bothered by them… they may provide an excuse for the eternal lovers of NO “on your side”, helping them to come up with counter-arguments and weaken such an effort. Exactly the same would occur with the corresponding, unworthy lovers “on our side”… if I directly spoke about any relevant Authorities “on your side”. There is a way to deal with such arguments. Europe.
It is a known fact that the Acquis Communautaire
has been suspended in the area under the jurisdiction of the Turkish army. But IT IS NOT in the spirit of the E.U. to obstruct the inhabitants of this land, both TC and GC, when they jointly attempt to and succeed in applying it. This is the answer. The protection and the assistance of the E.U. can shut many of the mouths of those unfortunate “division lovers”. On “our side” at least, one of the most commonly used excuses is that they “…desire a European solution to the Cyprus issue”.
Now back to the “US” part.
INVOLVEMENT – DIFFUSION
None of these efforts will have any result whatsoever if it does not include the involvement of private individuals at a deeply personal level.
Are you a member of a political party? Exert pressure onto your leadership so that they will move towards the right way. Are you employed in the Media? Do your job right and inform the public about these possibilities, help by covering all the efforts that may take place in the Ledras area. Are you a plain citizen? Ask from the relevant services to inform you about the questions raised above, especially those related with issues of common employment and E.U. grants…. and also about your right to be informed itself.
Are you a young scientist? Ask to be informed about how to get involved in common efforts. Do you know the language “on the other side”? Ask about employment opportunities in the area around Ledras. Are you a young businessman? Seize the opportunity and try your luck in that particular area, in business ventures that address both communities… both with regards to the consumers as well as the workers.
Is literature your job or your hobby? Contact those alike you “on the other side’ … in Ledras we need a library / bookshop that specializes in Cypriot literature (TC and GC alike). Is technology your profession or your hobby? Search and find out if something can be done jointly with the ones like you somewhere in that area. Are you a cook /an owner of a restaurant? We need restaurants / taverns / coffeehouses in that area that address the culinary habits of both communities.
Do you produce something that can be considered as a truly Cypriot product? The areas near Ledras and around the city walls are ideal for the joint promotion of such products. Handicraftsmen, owners of small industries, farmers… they all can –under the protection of the E.U. –do a better job together.
Are you an architect or a civil engineer? You can come up with ideas / projects for common efforts related to the landmark buildings in the area and the improvement of the quality of life in our city.
Are all the buildings in the area “reserved” by big business? Then we should ask to be informed about who they are and exert pressure so that the proper authorities assist… in order to find suitable areas and make these opportunities happen.
Are there already such businesses there? Are you a young person that frequents the pubs / cafés / restaurants of that region? Then we should demand, as customers but also as employees, that they move towards that direction, towards becoming able to commonly use and commonly be employed. And if they don’t accept? What if they send away the “evil others”? Name them and abandon them. It is within your powers, as a consumer and as an employer/employee to make an effort… so that all those that resist our common vision will be kicked out from the areas that WE frequent and so that they will be replaced by our more willing compatriots.
The possibilities are endless…
And we don’t have to stay there… Slowly but surely… once this efforts is consolidated at the centre of our city, we can achieve the diffusion of our vision. Not for the sake of personal gain / profit… but so as to make co-existence a living, breathing practice.
The specific area can become the starting point for a further development of such an effort in the rest of the land. If it works there… the necessary basis will exist … also in terms of competitiveness… to succeed elsewhere. Those people that dislike the idea… need not to come. When we will become strong enough we will come and find them ourselves.
However, the significance of such an effort is not to be found in personal / corporate profit…. but in the fact that through such a process we will be forced to explore each other… and –this being the most important element of all –learn how to live together.
NOTE 2
This time, allow me to specifically address my GC brothers. Or at least that part of them that share the vision of a United Cyprus. I cannot ell if it is too late for such an effort. I do know however that if such an effort fails… those forces that only have an eternal NO echoing in their hearts and in their ears … will reappear stronger than ever.
This is what I had in mind when I expressed my concern… about the way that both candidates that made it to the second round of the recent elections… failed to minimize the role of those forces that –traditionally –avoided any effort of this kind.
These force have always –openly or secretly –hoped against any possibility of a common life, a common effort. The importance of Ledras is not to be found in the opening itself… but rather in the area that surrounds it and in all those things that we can do there together.
If we don’t turn all these ideas into action now… then we will achieve nothing. We will merely open a hole. Or as we say in Greek… we will achieve “a hole in the water”.
(Η Ελληνική εκδοχή ΕΔΩ)
Mr. Papadopoulos said that we should not exaggerate with regards to the issue of opening the roadblock in “Ledras street”. To me this is an indication –if not a proof –that we ought to direct our efforts exactly towards that point.
One thing that we need to understand … is that the significance of this issue IS NOT TO be found in the “hole”… that is, in the opening of the roadblock… but rather in all those things that surround it and in the manner in which we will handle them. Upon this ground, all those who believe that “Greeks and Turks can never BE together” must suffer a substantial defeat –their first upon Cypriot soil in quite a long time. This is what they are afraid of… and therefore this is exactly what we should do.
It is for this reason that all the parrots / mouthpieces of intolerance and bigotry, along with all the gullible people that answer their calls, speak mostly of issues that relate to the opening in a negative manner (smuggling & drugs, imaginary recession before “the enemy”, compromising with the occupation)… and studiously avoid mentioning any of the positive things that we, Turkish Cypriots and Greek Cypriots, can do together in that part of our town. They do not mention them because they are afraid of them… therefore, these are exactly the things that we ought to do.
This effort of ours …must occur regardless of the course / outcome of any efforts to find “a solution to the problem of Cyprus”… and it must occur regardless of the attitude that the leaders of each side will assume.
Firstly, because any attempt for a solution that involves a “together” (either in the form of a Bizonal Bicommunal Federation …or in some other form) demands of us to prepare the ground and to thoroughly investigate the possible problems that may arise.
There is a lot of talk about “parthenogenesis” (virgin birth / generation) and other such fancy terms… but all this talk cannot make me change my mind about an obvious fact; that regardless of what the solution might be, even if it appears as a Whore, what remains of essence is that it “lives a moral life” once it commences. This “moral life” is one that we must live –and advertise –exactly in that piece of land, the core of OUR town… as an example of what is to come.
Neither the Anan Plan, nor any of the other suggestions / pointers / ideas about a “new common start” cannot have a meaning… unless the two communities feel that they have good reasons to want to live together. And neither can the opening of Ledras offer us a single thing… unless it contributes to us “acquiring” such reasons.
Unlike all the other cases of propositions / initiatives with regards to the Cyprus problem… the opening of Ledras offers an opportunity of “a trial on the ground”. That is, instead of operating as “a layout” … a theoretical promise of an Utopia… it may become “a living quest” … and also an effort to construct ways of tolerating –and cohabitating –with our fellow human beings. An Utopia …remains one only for as long as you are unable to present it to the people. It ceases to be one… once you rub it in the faces of every dissenter.
Secondly, because even in the case where one of our leaders remains attached to ideas and stances that reek of division… the only way to exert pressure upon him is to have a significant part of “his own people” desiring exactly the opposite. In Ledras we can reinforce such a tendency amongst us. Or we can destroy it.
One element that Mr. Christofias seems to understand –at least on a verbal level –is that neither Turkey nor Greece (nor any other Foreign Power to that matter)… can impose its own plans IF there is an expressed, common will and a common attitude by both TC and GC. In essence however, the first ones that are required to understand and apply this are us. Here… in our city.
I consider it our duty to convert Ledras and the area surrounding it into a living cell of coexistence. Not “just another crossing” …but a passage to a practical way of dealing with the problems and challenges of a cohabitation. That is, it should become “an interaction core”, so as to trace any possible problems of cohabitation between TC and GC and investigate any possible solutions of such problems…. something that will lead to the creation of a common consciousness with regards to our country… and the dissolution of our fears through a process of common struggles.
Many are those who will attempt to fill the area of Ledras with the poison of hatred. We have an obligation to make an antidote out of our actions… and to make our actions the antidote.
PREPARATION - INFRASTRUCTURE
Aren’t there other roadblocks that have opened? There are. So, where’s the difference? The difference can be found in the possibility of turning that particular area NOT JUST into another crossing… but into a common area of interaction.
And what is essential so that it will function as that?
It takes preparation and infrastructure. That is, it needs all those elements that can encourage the masses of both communities TO REMAIN THERE AND TO OPERATE TOGETHER IN THAT AREA instead of just passing by and leaving.
Some questions that are relevant to such an effort are the following:
“How do we create jobs together?”
“How can we sit on the same table?”
“How do we build families together?”
“How do we stand together in a European Union? How can we produce products of our own land together and how can we promote them in the E.U.?”
“How can we commonly take advantage of any European grants / funding?”
“How can we, together, make life in our own city more humane?”
These questions were there before. But it is only now that we can attempt to answer them in a practical manner and in a specific area, right in the middle of OUR city. An additional important advantage of that specific area … is the direct ability to “change the scenes” for a number of people in our city… who had –so far –erased North and South in their mental maps… even during everyday activities such as a walk in the streets of Nicosia. The other opened roadblocks, thus far, functioned as mere crossings… while this roadblock … or rather the area that surrounds it… can function as one unified area … which can be both familiar and –at the same time –brand new to all of us.
The Roadblock in Ledras Street is something that concerns all Cypriots in general. At the same time however… it specifically concerns the citizens of Nicosia. It is the right of every citizen… and of the Municipality itself… to have a say upon the manner in which the political decision to “open the gates” will be handled. The same thing can be said fr any other Authority with regards to issues under its jurisdiction.
For example, in “our side”… it is true that in the Municipality of Nicosia (even though TC may regard it as one that does not represent them)… "…The Service manages important Cultural Centres of the Nicosia Municipality and co-ordinates large cultural events and cultural institutions -as they are defined by the Cultural Committee of the Nicosia Municipality..."
The municipality itself says so in its
Are there no grants / funds by the E.U. in relation to cultural issues? Doesn’t the Municipality itself have a Bureau of European Affairs? Who could inform us about such possible grants? Isn’t there a
I refer to the creation of such services … and to a possible common employment … because this concerns much more that an occasional stroll around Ledras. More than that, it relates to a more permanent co-existence and a constant effort. As such, it can force US (TC and GC alike) to come up with solutions to whatever problems may arise and learn how to co-exist.
(The important element here –and please pay attention –is not the opportunity to improve our lives alone …but the joint effort for that. They say that we cannot do anything together. We have an obligation to prove them wrong.)
Such a co-existence may already exist in worksites / construction sites and in other areas. However, they do not bring large parts of the middle classes together in the centre of the town…they concern mostly the lower parts of the working class… a class whose size is diminishing in “the GC side”. On the contrary, the kind of initiatives that I will refer to… relate to the largest part of the social spectrum –at least on “this side” –the lower-to-middle and middle-middle classes. Isn’t it the truth that this is the part of “our” social spectrum that bears with it the greatest fear for such a “reunion”?
Similarly, any cultural activities / events … (see 4 paragraphs above) SHOULD NOT be of a momentary nature but of a permanent one… at the same time creating opportunities of common employment / engagement / expression. That is, they ought to “force us” to be there together, to remain there and to operate together… there. This is the only way they can become truly important.
Are there not any E.U. programs for funding multicultural projects? Don’t some of them concern the higher and highest level educational institutes? In “our” last presidential elections, one of the propositions of today’s opposition… concerned issues related to the TC universities. Could something be done about this anywhere near Ledras, either on “this side” or “the other”? What can the aforementioned authorities and the Ministry of Education tell us about this issue?
And what about the Ministries of Commerce and Industry, Labor, the various Citizen Service Centers? Have they no suggestions whatsoever? What can be done with regards to business? Are there no E.U. funds related to such issues?
And what about the Mass Media? Why haven’t they –so far –mentioned anything about such issues? Why do they deprive us of our right to be informed? Are they not supposed to be the guardians of this right?
I think it is quite obvious that the opportunities for the creation of the circumstances that I have described (interaction cores, common effort, co-existence and cooperation, common struggles, investigation of possible problems and solutions) are there. They are in the centre of our city. Anyone who can see beyond “the hole on the wall” can see them.
NOTE 1
At this point, I would like to specifically address my Turkish Cypriot brothers. Please forgive me if I refer to” the matters of our side” too often. I do that because I consider my knowledge of what goes on “in the other side” as insufficient. I believe that it is more appropriate to let you –those of you that share the vision of a Common Homeland –express your own relevant opinions.
I understand that any references to the Ministries and other Authorities of the Republic of Cyprus may cause difficulties to some f you. And even if you are not bothered by them… they may provide an excuse for the eternal lovers of NO “on your side”, helping them to come up with counter-arguments and weaken such an effort. Exactly the same would occur with the corresponding, unworthy lovers “on our side”… if I directly spoke about any relevant Authorities “on your side”. There is a way to deal with such arguments. Europe.
It is a known fact that the Acquis Communautaire
has been suspended in the area under the jurisdiction of the Turkish army. But IT IS NOT in the spirit of the E.U. to obstruct the inhabitants of this land, both TC and GC, when they jointly attempt to and succeed in applying it. This is the answer. The protection and the assistance of the E.U. can shut many of the mouths of those unfortunate “division lovers”. On “our side” at least, one of the most commonly used excuses is that they “…desire a European solution to the Cyprus issue”.
Now back to the “US” part.
INVOLVEMENT – DIFFUSION
None of these efforts will have any result whatsoever if it does not include the involvement of private individuals at a deeply personal level.
Are you a member of a political party? Exert pressure onto your leadership so that they will move towards the right way. Are you employed in the Media? Do your job right and inform the public about these possibilities, help by covering all the efforts that may take place in the Ledras area. Are you a plain citizen? Ask from the relevant services to inform you about the questions raised above, especially those related with issues of common employment and E.U. grants…. and also about your right to be informed itself.
Are you a young scientist? Ask to be informed about how to get involved in common efforts. Do you know the language “on the other side”? Ask about employment opportunities in the area around Ledras. Are you a young businessman? Seize the opportunity and try your luck in that particular area, in business ventures that address both communities… both with regards to the consumers as well as the workers.
Is literature your job or your hobby? Contact those alike you “on the other side’ … in Ledras we need a library / bookshop that specializes in Cypriot literature (TC and GC alike). Is technology your profession or your hobby? Search and find out if something can be done jointly with the ones like you somewhere in that area. Are you a cook /an owner of a restaurant? We need restaurants / taverns / coffeehouses in that area that address the culinary habits of both communities.
Do you produce something that can be considered as a truly Cypriot product? The areas near Ledras and around the city walls are ideal for the joint promotion of such products. Handicraftsmen, owners of small industries, farmers… they all can –under the protection of the E.U. –do a better job together.
Are you an architect or a civil engineer? You can come up with ideas / projects for common efforts related to the landmark buildings in the area and the improvement of the quality of life in our city.
Are all the buildings in the area “reserved” by big business? Then we should ask to be informed about who they are and exert pressure so that the proper authorities assist… in order to find suitable areas and make these opportunities happen.
Are there already such businesses there? Are you a young person that frequents the pubs / cafés / restaurants of that region? Then we should demand, as customers but also as employees, that they move towards that direction, towards becoming able to commonly use and commonly be employed. And if they don’t accept? What if they send away the “evil others”? Name them and abandon them. It is within your powers, as a consumer and as an employer/employee to make an effort… so that all those that resist our common vision will be kicked out from the areas that WE frequent and so that they will be replaced by our more willing compatriots.
The possibilities are endless…
And we don’t have to stay there… Slowly but surely… once this efforts is consolidated at the centre of our city, we can achieve the diffusion of our vision. Not for the sake of personal gain / profit… but so as to make co-existence a living, breathing practice.
The specific area can become the starting point for a further development of such an effort in the rest of the land. If it works there… the necessary basis will exist … also in terms of competitiveness… to succeed elsewhere. Those people that dislike the idea… need not to come. When we will become strong enough we will come and find them ourselves.
However, the significance of such an effort is not to be found in personal / corporate profit…. but in the fact that through such a process we will be forced to explore each other… and –this being the most important element of all –learn how to live together.
NOTE 2
This time, allow me to specifically address my GC brothers. Or at least that part of them that share the vision of a United Cyprus. I cannot ell if it is too late for such an effort. I do know however that if such an effort fails… those forces that only have an eternal NO echoing in their hearts and in their ears … will reappear stronger than ever.
This is what I had in mind when I expressed my concern… about the way that both candidates that made it to the second round of the recent elections… failed to minimize the role of those forces that –traditionally –avoided any effort of this kind.
These force have always –openly or secretly –hoped against any possibility of a common life, a common effort. The importance of Ledras is not to be found in the opening itself… but rather in the area that surrounds it and in all those things that we can do there together.
If we don’t turn all these ideas into action now… then we will achieve nothing. We will merely open a hole. Or as we say in Greek… we will achieve “a hole in the water”.
(I apologize for the long post, the "rough" translation and the mistakes. I had no time for proofreading. If anyone can translate in Turkish, I will be eternally grateful.)
Το πρώτο βήμα...
...ελπίζουμε. Ετέλιωσεν η πρώτη συνάντηση. Ο Χριστόφιας έκαμεν όσα έκαμεν ο Τάσσος σε μια θητεία για το Κυπριακό, δηλ εβρέθηκεν μια φορά με τον Ταλάτ (εκτός διαπραγματεύσεων για το Αναν που εκληρονόμησεν από την κυβέρνηση Κληρίδη).
Τα αποτελέσματα ενθαρρυντικά. Εκλογές και πολιτικές τέλος, μπροστά! Εν του Κασουλίδη τζίνον ξέρω, αλλά εν μπροστά που πάμεν... walk the talk!
Τα αποτελέσματα ενθαρρυντικά. Εκλογές και πολιτικές τέλος, μπροστά! Εν του Κασουλίδη τζίνον ξέρω, αλλά εν μπροστά που πάμεν... walk the talk!
Δεν θέλουμε φασίστες στη γιορτή μας
«Να ελευθερωθεί η Ιστορία. Να ξανοιχτεί στο Μύθο.
Γιατί αν δεν το μπορέσουμε εμείς, αδερφέ, πως θα το μπορέσουν οι πολιτικές;»
Είναι πραγματικά άξιο παρατήρησης το πόσο γρήγορα, μετά την απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου από την προεδρία, το κλίμα έχει μεταστραφεί στην κοινωνία και στην πολιτική ζωή. Είναι και διαπίστωση φίλων και γνωστών που οσμίζονται στον αέρα την αλλαγή, το τέλος του φόβου, το ξεμούδιασμα στις συναναστροφές, τον εναλλακτικό τόνο στις κουβέντες. Αυτό βαρύ πέπλο που σκέπασε για χρόνια τον τόπο, έχει απομακρυνθεί πια και μπορούμε να αφεθούμε σε αυτό το δειλό φως. Ίσως αυτό να είναι και το πιο σημαντικό μήνυμα των εκλογών: το δικαίωμα στην ελπίδα!
Σήμερα, μπορεί και να γίνει. Να τα μιλήσουν, να τα βρουν. Και σε λίγες μέρες να ανοίξει η Λήδρας. Σκέψου: σε λίγες μέρες, αυτό που δεν κατόρθωσε για τόσο καιρό ο προηγούμενος Πρόεδρος. Πολύ απλά γιατί δεν πίστεψε ποτέ σε αυτή την υπόθεση. Τελικά, τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει;
Ανοίγει ο δρόμος και στον ορίζοντα διαφαίνεται η προοπτική ότι μια κοντινή μέρα αυτό που τόσο φορτικά έταξαν στη γενιά μου, και που τελικά μεταλλάχθηκε σε ένα σαχλό κλισέ, ότι δηλαδή δεν θα πηγαίναμε ποτέ στρατό, να μπορέσει επιτέλους να υλοποιηθεί. Κι έτσι κανένας δεκαοχτάχρονος δεν θα βρεθεί απέναντι στη θανατερή σιωπή της σκοπιάς 2-4, δεν θα κρατήσει στα άμαθα χέρια του κανένα G-3, δεν θα αγωνιά για καμιά έφοδο κάποιου αόρατου εχθρού. Τα όνειρα των νέων δεν θα πάρουν αναβολή ξανά κι οι κουβέντες δεν θα σκεπάζονται από τις εκκωφαντικές βολές των πυροβόλων. Κι εμείς θα μπορούμε να τους λέμε στρατιωτικές ιστορίες, που στα αυτιά τους θα ακούγονται, ευτυχώς, παράλογες έως φαιδρές. Αλλά μέχρι εκεί....
Ανοίγει ο δρόμος, αλλά τα μυαλά μας δεν πρέπει να ξεστρατίσουν. Από κοντά περιμένουν όλα τα καλόπαιδα του εθνικού κορμού για να αρχίσουν τις εθνικιστικές σκληριές, τα φασιστικά αλυχτίσματα και τους σοβινιστικούς μυκηθμούς. Κάτι κρυπτοφασιστοειδή που κατοικοεδρεύουν στο ΔΗΚΟ, όσοι έκαναν Μαύρο επάγγελμα τους τα εθνικά εγερτήρια της συμφοράς, από κοντά και οι men in black για να κρατούν το ίσο στα κηρύγματα του μίσους. Τους φαντάζομαι να μαζεύουν έφηβους, να παρακινούν το ακροατήριο τους, άμαθους για την αιματοβαμμένη σύγχρονη Ιστορία αυτού του τόπου, ανυποψίαστους για το πρόστυχο πολιτικό παιχνίδι που παίζεται στην πλάτη τους και να τους στέλνουν συνοδευόμενους από τους light χρυσαυγίτες που αποκτήσαμε στο νησί, για να διαμαρτυρηθούν για την υποχωρητικότητα, τον αφελληνισμό, τον Αττίλα 3, 4, 5 ½ και πάει λέγοντας.
Θα είμαστε και εμείς εκεί εκείνη τη μέρα – πρέπει! Οι αριστεροί, οι bloggers, οι προοδευτικοί, οι νεοκύπριοι, οι ανανήψαντες δεξιοί, οι νέοι, οι ευρωλιγούρηδες και όποιος άλλος έχει ένα καλό λόγο να είναι εκεί. Εμείς που δεν δρασκελίσαμε ποτέ αυτό το δρόμο, που δεν έχουμε ζώσα μνήμη από το άλλο μισό, εμείς που γαλουχηθήκαμε στα νάματα της φυλής και τα πεπρωμένα που ποτέ δεν εκπληρώνονται. Θα είμαστε εκεί γιατί είναι ένα χαρμόσυνο γεγονός, τα προεόρτια για αυτό που προσδοκούμε να ακολουθήσει. Γιατί αυτό δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά η αρχή κι όχι κάποιος σοβαρός ή τελεσφόρος σκοπός.
Και σε όλους αυτούς που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο, ένα μόνο έχω να πω, χωρίς ερειστική διάθεση, χωρίς καμιά προκλητικότητα: «Δεν θέλουμε φασίστες στη γιορτή μας».
20.3.08
ΔΥΟ ΘΕΤΙΚΑ
…από την Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου:
1) Η παραδοχή ΚΑΙ των δικών μας λαθών στην πορεία του κυπριακού προβλήματος («…Αυτός ο συνεταιρισμός δεν λειτούργησε με υπαιτιότητα και των δύο κοινοτήτων, αλλά και ξένων επεμβάσεων…»).
2) Η απάντηση σε ερώτηση περί κομμουνισμού… ότι δηλαδή υπάρχουν και άλλες απόψεις περί του τι εστί κομμουνισμός πέραν από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που κατέρρευσε*.
(Δεν βρήκα στην σελίδα του ΓΤΠ ολόκληρο το κείμενο με τις ερωτήσεις-απαντήσεις. Αν κάποιος το έχει ας μας πληροφορήσει).
Αλήθεια, σε ποιο βαθμό τα ΜΜΕ μας θα ασχοληθούν με τα άνωθεν; Μήπως θα πρέπει να παίρνουμε τηλέφωνα όλους τους σταθμούς και να απαιτήσουμε να ασχοληθούν;
* Άργησες 25 χρόνια αλλά χαλάλι σου. Απομένει μια συγνώμη σε όσους «πάτησε ο οδοστρωτήρας» όταν είχαν εκφράσει αυτή ακριβώς την άποψη τότε.
1) Η παραδοχή ΚΑΙ των δικών μας λαθών στην πορεία του κυπριακού προβλήματος («…Αυτός ο συνεταιρισμός δεν λειτούργησε με υπαιτιότητα και των δύο κοινοτήτων, αλλά και ξένων επεμβάσεων…»).
2) Η απάντηση σε ερώτηση περί κομμουνισμού… ότι δηλαδή υπάρχουν και άλλες απόψεις περί του τι εστί κομμουνισμός πέραν από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» που κατέρρευσε*.
(Δεν βρήκα στην σελίδα του ΓΤΠ ολόκληρο το κείμενο με τις ερωτήσεις-απαντήσεις. Αν κάποιος το έχει ας μας πληροφορήσει).
Αλήθεια, σε ποιο βαθμό τα ΜΜΕ μας θα ασχοληθούν με τα άνωθεν; Μήπως θα πρέπει να παίρνουμε τηλέφωνα όλους τους σταθμούς και να απαιτήσουμε να ασχοληθούν;
* Άργησες 25 χρόνια αλλά χαλάλι σου. Απομένει μια συγνώμη σε όσους «πάτησε ο οδοστρωτήρας» όταν είχαν εκφράσει αυτή ακριβώς την άποψη τότε.
19.3.08
Λήδρας
Φίλε συμπλογκκά,
Η Λήδρας σε λίγες μέρες ξιμπλοκκάρεται. Έλα να φωτογραφίσεις τζαι συ το οδόφραγμαν να το έχεις ενθύμιον πρίν να γραφτεί στες μάυρες σελίδες της ιστορίας της μοιρασμένης Κύπρου. Παρασκευή από τις 5 η ώρα, στο οδόφραγμα θα έρτουν τζαι άλλοι Κυπραίοι μπλόγκερς τζαι μη. Αν γινούμεν πολλοί ίσως μας ακούσουν τζαι οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων που θα τελειώνουν την πρώτην τους συνάντησην. Θα μπορέσουμεν να τους μυνήσουμεν ότι χαιρούμαστιν που το ανοίξαν τζαι θα το χαρούμεν τέλεια όταν θα φύγουν όλα τα οδοφράγματα τζαι η Κύπρος θα είναι μία χωρίς ξένους στρατούς τζαι δικούς. Η πράξη τους αποδεικνύει ότι άμαν θέλουμεν μπορούμεν. Μπορούμεν να ζήσουμε τζαι σε ειρήνη κάτω που έναν ουρανόν. Όπως εμπορέσαν να ποσπάσουν την Λήδρας που τον τοίχον της, τους καλούμεν να ποσπάσουν την Κύπρον όλην από την πράσινη γραμμή της. Εμείς θα είμαστιν δίπλα τους σε μιαν τέθκοιαν προσπάθιαν. Παρασκευή η ώρα 5 μήν ξεχάσεις.
15.3.08
Παλλαϊκή παγκύπρια συγκέντρωση ειρήνης και χαράς στη Λήδρας
ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΛΗΔΡΑΣ. ΠΗΓΕΝΕ ΚΑΙ ΣΥ ΕΚΕΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Η συγκέντρωση ειρήνης οργανώνετε από τους Κύπριους μπλόγκερς, τους Κύπριους κατόχους κινητού τηλεφώνου και τους Κύπριους χρήστες διαδικτυακού ταχυδρομείου.
Μέρα και ώρα: η ώρα λήξης της συνάντησης των ηγετών των δύο κοινοτήτων.
Βοήθα και συ. Βάλε αυτο το μύνημα στο μπλόγκ σου, στείλε ένα εσεμές στους φίλους σου, στείλε ένα ίμεϊλ στους γνωστούς σου. Μετάφρασε το αν μπορείς στα αγγλικά ή στα τουρκικά και διάδωσε το και στους υπόλοιπους Κυπρίους που δεν μιλούν ελληνικά. Πές το σε όσους συναντήσεις και δεν ξέρουν να μιλούν ψηφιακά.
Η συγκέντρωση ειρήνης οργανώνετε από τους Κύπριους μπλόγκερς, τους Κύπριους κατόχους κινητού τηλεφώνου και τους Κύπριους χρήστες διαδικτυακού ταχυδρομείου.
Μέρα και ώρα: η ώρα λήξης της συνάντησης των ηγετών των δύο κοινοτήτων.
Βοήθα και συ. Βάλε αυτο το μύνημα στο μπλόγκ σου, στείλε ένα εσεμές στους φίλους σου, στείλε ένα ίμεϊλ στους γνωστούς σου. Μετάφρασε το αν μπορείς στα αγγλικά ή στα τουρκικά και διάδωσε το και στους υπόλοιπους Κυπρίους που δεν μιλούν ελληνικά. Πές το σε όσους συναντήσεις και δεν ξέρουν να μιλούν ψηφιακά.
13.3.08
OMHPOI
Ο Ομήρου, μετά από συνάντηση με τον τΑΣΣΟ, προβληματίζεται για ενδεχόμενο άνοιγμα της Λήδρας: «… ότι η εδαφική έκταση που εκτείνεται μέχρι το φυλάκιο της εθνικής φρουράς ευρίσκεται υπό τον έλεγχο και την δικαιοδοσία και την κυριαρχία των… του στρατού κατοχής». (Δήλωση στο ΡΙΚ, δελτίο των 8).
Κάθε σπίτι και κάστρο αγάπη μου.
Και η Κενεβέζου να συνεχίζει το τροπάριο (οριοθέτηση πράσινης γραμμής) ώσπου να πείσουν όλους ότι "οι προδότες θα δώσουν έδαφος στους Τούρκους". Για να προετοιμάσουν "διαδηλωτές" και επεισόδια άραγε;
Κάθε σπίτι και κάστρο αγάπη μου.
Και η Κενεβέζου να συνεχίζει το τροπάριο (οριοθέτηση πράσινης γραμμής) ώσπου να πείσουν όλους ότι "οι προδότες θα δώσουν έδαφος στους Τούρκους". Για να προετοιμάσουν "διαδηλωτές" και επεισόδια άραγε;
11.3.08
Μπλακ-άουτ!
"Πρόεδρος της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (ΑΗΚ) διορίσθηκε ο τέως Υπουργός Συγκοινωνιών και Εργων Χάρης Θράσου."
Εξαιρετικά, παρόλο που πρόεδρος του ΔΣ των Κυπριακών Αερογραμμών θα του πήγαινε καλύτερα.
Περιμένω να ακούσω τζιαι το διορισμό του Άκη Παπασάββα ως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα για να μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα.
Εξαιρετικά, παρόλο που πρόεδρος του ΔΣ των Κυπριακών Αερογραμμών θα του πήγαινε καλύτερα.
Περιμένω να ακούσω τζιαι το διορισμό του Άκη Παπασάββα ως Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα για να μπορώ να πω ότι τα έχω δει όλα.
7.3.08
5.3.08
Αναστασιάδης στην Προεδρία της Βουλής, τώρα!
Δεν είμαι εξ' εκείνων που υποστηρίζουν ότι υπάρχει η προμελετημένη "τελευταία" προσπάθεια λύσης. Πιστεύω ότι ο διεθνής παράγοντας παίζει μέσα στα πλαίσια της συμβατικής πολιτικής και ως εκ τούτου προχωρεί εκτιμώντας τα εκάστοτε πολιτικά δεδομένα και μακροπρόθεσμες στρατηγικές. Αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι ο χρόνος κυλά υπέρ της Ελληνοκυπριακής πλευράς, όπως κάποιοι θέλουν εγκληματικά να ισχυρίζονται. Έχω γράψει σε πιο ανύποπτο χρόνο ότι το στάτους κβο δεν σημαίνει "παγωμένη κατάσταση" αλλά "παρούσα κατάσταση".
Η εκλογή Χριστόφια έχει δημιουργήσει μια κινητικότητα, και μέσα στα επόμενα δύο χρόνια είναι πολύ πιθανόν οι συγκυρίες να επιτρέψουν ακόμα μια σοβαρή προσπάθεια του ΟΗΕ και της ΕΕ για λύση του Κυπριακού. Σε περίπτωση δεύτερης αποτυχίας με την ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς, οι συνθήκες θα γίνουν ακόμα πιο ώριμες για ένα de facto οικονομικό άνοιγμα του ψευδοκράτους. Ίσως να μην είναι η τελευταία προσπάθεια, αλλά είναι καθοριστική ως προς το ισοζύγιο ευθυνών που θα φέρουν οι δύο πλευρές για την έκρυθμη κατάσταση. Οφείλει ο Χριστόφιας να προετοιμάσει το έδαφος και να προκαταλάβει τις διχοτομικές τάσεις που είναι από τώρα αναμενόμενες.
Το απορριπτικό μέτωπο είναι δυνατό έστω και με την αποτυχία του Τάσσου να επανεκλεγεί. Θα ονομάσει την οποιαδήποτε πρόταση "νεκραναστημένο σχέδιο Αννάν" και θα την πολεμήσει στη βάση της γνωστής εθνικιστικής ρητορίας. Πρωταγωνιστές θα είναι η πτέρυγα του ΔΗΣΥ που στεγάζει τους αγωνιστές της Ένωσης και τους πραξικοπηματίες, η νομικίστικη πτέρυγα του ΔΗΚΟ, ολόκληρη η ηγετική πυραμίδα της ΕΔΕΚ και οικονομικά συμφέροντα με ισχυρή επιρροή που απλώνονται σε όλα τα κόμματα. Φυσικά όλοι αυτοί θα έχουν την πλήρη στήριξη της Εκκλησίας της Κύπρου.
Αν ο Χριστόφιας εννοεί αυτά που λέει για επανένωση τότε έχει υποχρέωση να δράσει τώρα. Αν αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν όπως έγινε με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τότε όταν θα έρθει η ώρα για να γίνουν άλματα θα είναι και πάλι αργά, ο κόσμος θα έχει ήδη φανατιστεί. Το κακό προηγούμενο του Κληρίδη, που καλλιέργησε τον εθνικισμό και άνοιξε τα ενεργά ηφαίστια για επτά συναπτά έτη, και ανέμενε τον κόσμο να γίνει ξαφνικά μετριοπαθής στα τελευταία του πρέπει να γίνει μάθημα. Το κακό προηγούμενο του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια, που παρέμεινε σιωπηλό για μήνες ολόκληρους και έδεσε τα ίδια του τα χέρια, αφήνοντας τον παροξυσμό να διαγράψει κάθε προσπάθεια αντικειμενικής ενημέρωσης πρέπει επίσης να γίνει μάθημα.
Ο Χριστόφιας οφείλει να προσφέρει την Προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Νίκο Αναστασιάδη. Οι δυνάμεις που θα κληθούν να πολεμήσουν τον απορριπτισμό πρέπει να είναι σε θέση ισχύος, όχι τόσο στο κρατικό επίπεδο όσο στο εσωκομματικό. Ο Αναστασιάδης πρέπει να ενισχυθεί με την ελπίδα ότι θα συνεχίσει να εκκαθαρίζει το κόμμα του από τους εξτρεμιστές. Οποιαδήποτε λύση πρέπει να υποστηριχθεί με σθένος από τις δύο μεγάλες δυνάμεις του τόπου, και να τοποθετηθεί ενώπιον του λαού μέσα σε ένα κλίμα περίσκεψης και σοβαρότητας. Για να γίνει αυτό επιβάλλεται το έδαφος να προετοιμασθεί σήμερα.
Η εκλογή Χριστόφια έχει δημιουργήσει μια κινητικότητα, και μέσα στα επόμενα δύο χρόνια είναι πολύ πιθανόν οι συγκυρίες να επιτρέψουν ακόμα μια σοβαρή προσπάθεια του ΟΗΕ και της ΕΕ για λύση του Κυπριακού. Σε περίπτωση δεύτερης αποτυχίας με την ευθύνη της ελληνοκυπριακής πλευράς, οι συνθήκες θα γίνουν ακόμα πιο ώριμες για ένα de facto οικονομικό άνοιγμα του ψευδοκράτους. Ίσως να μην είναι η τελευταία προσπάθεια, αλλά είναι καθοριστική ως προς το ισοζύγιο ευθυνών που θα φέρουν οι δύο πλευρές για την έκρυθμη κατάσταση. Οφείλει ο Χριστόφιας να προετοιμάσει το έδαφος και να προκαταλάβει τις διχοτομικές τάσεις που είναι από τώρα αναμενόμενες.
Το απορριπτικό μέτωπο είναι δυνατό έστω και με την αποτυχία του Τάσσου να επανεκλεγεί. Θα ονομάσει την οποιαδήποτε πρόταση "νεκραναστημένο σχέδιο Αννάν" και θα την πολεμήσει στη βάση της γνωστής εθνικιστικής ρητορίας. Πρωταγωνιστές θα είναι η πτέρυγα του ΔΗΣΥ που στεγάζει τους αγωνιστές της Ένωσης και τους πραξικοπηματίες, η νομικίστικη πτέρυγα του ΔΗΚΟ, ολόκληρη η ηγετική πυραμίδα της ΕΔΕΚ και οικονομικά συμφέροντα με ισχυρή επιρροή που απλώνονται σε όλα τα κόμματα. Φυσικά όλοι αυτοί θα έχουν την πλήρη στήριξη της Εκκλησίας της Κύπρου.
Αν ο Χριστόφιας εννοεί αυτά που λέει για επανένωση τότε έχει υποχρέωση να δράσει τώρα. Αν αφήσει τα πράγματα να κυλήσουν όπως έγινε με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα τότε όταν θα έρθει η ώρα για να γίνουν άλματα θα είναι και πάλι αργά, ο κόσμος θα έχει ήδη φανατιστεί. Το κακό προηγούμενο του Κληρίδη, που καλλιέργησε τον εθνικισμό και άνοιξε τα ενεργά ηφαίστια για επτά συναπτά έτη, και ανέμενε τον κόσμο να γίνει ξαφνικά μετριοπαθής στα τελευταία του πρέπει να γίνει μάθημα. Το κακό προηγούμενο του ΑΚΕΛ και του Χριστόφια, που παρέμεινε σιωπηλό για μήνες ολόκληρους και έδεσε τα ίδια του τα χέρια, αφήνοντας τον παροξυσμό να διαγράψει κάθε προσπάθεια αντικειμενικής ενημέρωσης πρέπει επίσης να γίνει μάθημα.
Ο Χριστόφιας οφείλει να προσφέρει την Προεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων στο Νίκο Αναστασιάδη. Οι δυνάμεις που θα κληθούν να πολεμήσουν τον απορριπτισμό πρέπει να είναι σε θέση ισχύος, όχι τόσο στο κρατικό επίπεδο όσο στο εσωκομματικό. Ο Αναστασιάδης πρέπει να ενισχυθεί με την ελπίδα ότι θα συνεχίσει να εκκαθαρίζει το κόμμα του από τους εξτρεμιστές. Οποιαδήποτε λύση πρέπει να υποστηριχθεί με σθένος από τις δύο μεγάλες δυνάμεις του τόπου, και να τοποθετηθεί ενώπιον του λαού μέσα σε ένα κλίμα περίσκεψης και σοβαρότητας. Για να γίνει αυτό επιβάλλεται το έδαφος να προετοιμασθεί σήμερα.
Βάλε κάρβουνα στο φουρνί
Και νεκρούς ανασταίνει τούτη η είδηση.
Αρκέφκει η είδηση στον Πολίτη, η οποία φαντάζομαι θα προήρθε που το ΚΥΠΕ:
Ακόμα πιο πάρακατω, τζαι προς το τέλος:
Αρκέφκει η είδηση στον Πολίτη, η οποία φαντάζομαι θα προήρθε που το ΚΥΠΕ:
Η ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων, κατά τη συνεδρία της προσεχούς Πέμπτης, θα εκλέξει νέο Πρόεδρο του Σώματος μετά την κένωση της θέσης με την εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στην προεδρία της Δημοκρατίας.Ωραία ως δαμέ. Πάρακατω.
Το σενάριο αναμέτρησης των Μάριου Καρογιάν και Γιαννάκη Ομήρου για την Προεδρία της Βουλής, ολοένα και απομακρύνεται. Το σκηνικό αναμένεται να ξεκαθαρίσει οριστικά αύριο, οπόταν θα λάβει τελικές αποφάσεις η ΕΔΕΚ, αλλά και ο ΔΗΣΥ. Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο Γιαννάκης Ομήρου δεν αναμένεται να διασταυρώσει τα ξίφη του με τον Μάριο Καρογιάν, ο οποίος εκτός από την στήριξη του ΑΚΕΛ, είναι πιθανόν να εξασφαλίσει και την στήριξη του Ευρωπαϊκού Κόμματος.Ευτυχώς. Τούτο έλειψε να υποστούμε την δυναμικότητα τζαι την ατshακκοσύνη του Γιαννάκη Ομήρου στην Προεδρία της Βουλής.
Ακόμα πιο πάρακατω, τζαι προς το τέλος:
Της Ολομέλειας της Βουλής την Πέμπτη θα προεδρεύσει ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Νίκος Αναστασιάδης καθώς, οι πρεσβύτεροι βουλευτές δεν θα προεδρεύσουν γιατί ο μεν Χρίστος Πουργουρίδης θα απουσιάζει στο εξωτερικό και η δε Ντίνα Ακκελίδου θα προεδρεύει της Δημοκρατίας.Χώστε τα πρακτικά της βουλής. Γλήορα.
3.3.08
ΤΣΙΟΦΤΕΣ: ΚΥΠΡΙΑΚΟ
ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
(Τούτο σε πιο ανεπτυγμένη μορφή θα το βρείτε στο Iστολόγιο μου, αφιερωμένο στο Ανθρωποφόρον μας).
Έχουμε προεδρικό σύστημα, επομένως… άμα βγει ο πρόεδρος και μετά… πράττει όπως θέλει, είναι παντοκράτορας.
Για όνομα του … τΑΣΣΟΥ!!! Αν ήταν έτσι τα πράγματα… τότε στο δημοψήφισμα το κάλεσμα Του θα λάμβανε 99.9% και όχι 76.
Το μοίρασμα υπουργείων σε κόμματα που την ύστατη στιγμή έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Α ή Β υποψήφιο έχει τη σημασία του … αλλά πάλιν δεν βρίσκεται εκεί η ουσία του συστήματος. Ούτε βέβαια και οι θριαμβολογίες των διάφορων «ρυθμιστών» δεν είναι το πρόβλημα, είναι μάλλον το σύμπτωμα.
Για να προωθήσει λύση του Κυπριακού ο -όποιος –«δικός μας» χρειάζεται να πράξει πολλά. Αφορούν νομοθεσίες, νοοτροπίες, τάσεις της κοινής γνώμης. Πρέπει να ψηφιστούν νόμοι (π.χ. που αφορούν την Παιδεία ή το Εμπόριο), πρέπει να εφαρμοστούν πιλοτικά προγράμματα συνύπαρξης (δες εδώ, ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ), πρέπει να διαμορφωθούν χαρακτήρες και να ενθαρρυνθούν συγκεκριμένες τάσεις μέσα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Χρειάζονται για την εφαρμογή τους δηλαδή… πλειοψηφίες κοινοβουλευτικές και πραγματικές. Πούντες; Αφού ο ίδιος φρόντισε να παραμείνουν αυτές οι πλειοψηφίες δέσμιες στα χέρια εκείνων των κομματικών ηγεσιών που σε κάθε του απόπειρα να μιλήσει για κοινά αποδεκτά λύση (αποδεκτή μεταξύ μας και με τους ΤΚ)… ανέμιζαν φλάμπουρο ελληνοπρεπέστατο, βαφτίζοντας κάθε τέτοια σκέψη ως ξενοκίνητη, ξενο-πληρωμένη και υποχθόνια, ζητούσαν από τους Ιούδες να κρεμαστούν στες πλατέες και έψαχναν τα τριάκοντα κάτω από κάθε πέτρα που δεν τους φαινόταν αρκετά πατριωτική.
Πως θα εφαρμόσει τα όσα χρειάζονται να γίνουν ο «δικός μας»; Με τον Ομήρου και τον Κάρογιαν «βοηθούς»; Ή με τους ίδιους να συνεργάζονται πάλιν με την κακούργα Δεξια του ΔΗΣΥ, όποτε αυτοί αποφασίσουν να γίνουν πάλι ρυθμιστές;
Άμα οι προσπάθειες να αλλάξει η νοοτροπία δεν ξεκινούν με πολιτικές πράξεις… και μάλιστα «την ώρα που κρούζει το σίδερο».. πως περιμένουμε να πετύχουν; Θα μείνουν εκείνοι αφέντες του μεριδίου κοινής γνώμης που τους αναλογεί αλλά ο «δικός» μας θα τους «γελάσει»; Μα τούτο ακριβώς προσπάθησε και ο Κληρίδης, αφήνοντας τόσα χρόνια την παράταξη του και το κέντρο έρμαια των μισαλλόδοξων, των εμπόρων πατριωτισμού, των διασπορέων φόβου και παράνοιας … ευελπιστώντας ο Καραβοκύρης πως οι μούτσοι δεν θα χαμπάριζαν τη Μεγάλη Στροφή.
Για να αλλάξουμε τον κόσμο, για να αλλάξουμε τα μυαλά της μάζας (τα ίδια τα δικά μας δηλαδή)… πρέπει να διαφοροποιήσουμε γνωσιακά σχήματα που ριζώθηκαν στις κούτρες μας απ’ τον καιρό που ήμασταν «αρνάκια άσπρα και παχυά, της μάνας μας καμάρι». Με τους ίδιους τσοπάνους να ορίζουν χώρους βοσκής δεν γίνεται.
Τι άλλαξε μάτια μου; Βγήκε ο «δικός μας»;
Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΟ ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ
Λάθος. Η ελληνοκυπριακή κοινότητα το απέρριψε. Το άλλο συστατικό στοιχείο του Κυπριακού Λαού, η Τουρκοκυπριακή κοινότητα το δέχτηκε, έστω με μια διαδικασία νοθευμένη από την παρουσία των εποίκων. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι μιλούν για επαναφορά ή όχι του ίδιου του σχεδίου ή κάποιων προνοιών του. Δεν νοείται διαπραγμάτευση όπου βαρύτητα έχουν μόνο οι αποφάσεις της μιας πλευράς. Εκτός και αν με τον όρο «διαπραγμάτευση» κάποιοι εννοούν «επιβολή των όρων που θέλουμε εμείς» ή «απόλυτη στρατιωτική νίκη».
Η όποια μελλοντική διαπραγμάτευση δεν είναι αναγκαίο να έχει ως αφετηρία το τρισκατάρατο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ, είναι όμως αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη της τα στοιχεία εκείνα από το γενικότερο πνεύμα του αλλά και τις συγκεκριμένες πρόνοιες του που έβρισκαν θετικά οι ΤΚ.
Ας το έχουν υπόψη τους όσοι ακόμα υποστηρίζουν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως λύση / έντιμο συμβιβασμό… Δεν είναι από άγνοια που επαναλαμβάνουν την άνωθεν φράση οι διάφοροι αντίπαλοι της … είναι για να ενισχύσουν στη συνείδηση του κόσμου την αποστροφή για την ομοσπονδία ή τον όποιο συμβιβασμό.
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΦΑΝΕΙ Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Ακούστηκε από άτομα προερχόμενα από ΟΛΟ το πολιτικό φάσμα. Όχι κύριοι, δεν μου φτάνει αυτό. Μια τέτοια εξέλιξη μας φέρνει πάλιν πίσω στο μηδέν. Δυσκολεύει μεν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή της πορεία, αποτυγχάνει δε πλήρως να ανατρέψει τα δεδομένα της παρουσίας στρατευμάτων και εποίκων. Είναι τούτη η ρήση μια soft-porn εκδοχή του «μακροχρόνιου». Δε γουυστάρω…
ΟΙ ΤΚ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΡΟΛΟ, ΜΟΝΟ Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Όταν οι ΤΚ έκαναν την «επανάσταση» τους, δεν ειδοποίησαν τους όποιους «φιλικούς» ΕΚ, δηλ. το ΑΚΕΛ Στους μόνους που έστειλαν μήνυμα ήταν κάποιοι «εξωκοινοβουλευτικοί». Το μήνυμα ήταν απλό: «ετοιμαστείτε να δεχτείτε τραυματίες για περίθαλψη».
Η Τουρκία βέβαια βολευόταν με τις εξελίξεις και έτσι δεν υπήρχε λόγος για αιματοχυσία. Τούτο όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την στάση των εκεί Ελεύθερων.
Ναι, σίγουρα ο ρόλος των ΤΚ περιορίζεται εξαιτίας της παρουσίας του Τουρκικού στρατού. Με αυτό τον στρατό όμως, που ήρθε να «τους προστατεύσει» από τους ΕΚ… ήσαν έτοιμοι να συγκρουστούν. Αυτή την πραγματικότητα, αυτό το «μομέντουμ»… ούτε το αντιληφθήκαμε ποτέ, ούτε το χρησιμοποιήσαμε καταλλήλως.
Εδώ έγκειται ή όλη σημασία του ΝΑΙ που κάποιοι από μας είπαν στον δημοψήφισμα. Δεν βασιζόταν στα «καλά» του σχεδίου, δεν ήταν απόρροια τύφλας μπροστά στα μύρια κακά του. Ήταν συνειδητή απόφαση για τη δημιουργία τέτοιου περιβάλλοντος που θα έπιανε στον ύπνο τα κατεστημένα και τους φανατικούς και στις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής. Είναι επίσης για αυτό το λόγο που θεωρήσαμε την 5ετία τΑΣΣΟΥ καταστροφική. Η αδράνεια που επέβαλε σήμαινε και το ξεφούσκωμα του όποιου «μομέντουμ».
Ας αναλογιστούν κάποιοι… ποια βαρύτητα θα μπορούσε να έχει η δικαιολογία των κατοχικών στρατευμάτων και του Τουρκικού παρακράτους για την εδώ παρουσία τους… εάν αυτά θα πρέπει να συγκρουστούν ΚΑΙ με τους «προστατευόμενους» τους αλλά και με μια εκφρασμένη ΚΟΙΝΗ θέληση του Κυπριακού Λαού (δηλ. ΕΚ και ΤΚ μαζί).
Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ;
Είναι. Ε, και;
Τι σημαίνει αυτό; Είμαστε εμείς η πλειοψηφία και είναι δική μας η Ιστορία. Είναι επίσης δική μας και η Γη. Ε, και;
Ακολουθήστε παρακαλώ τη σκέψη μου στο εξής σενάριο. Οι ΤΚ επιστρέφουν στο Σύνταγμα του 60, τα κατοχικά στρατεύματα αποχωρούν με την ουρά στα σκέλια, οι έποικοι ξεκουμπίζονται. Υπάρχει ένα κράτος, χωρίς διαχωρισμό με βάση την κοινοτική προέλευση.
Όμως, ίσως επειδή ο Αλλάχ τους αποδεικνύεται πιο δυνατός απ’ τον Υαχβέ μας, ίσως επειδή το ΛΟΤΤΟ και το ΤΖΟΚΕΡ κάθεται μόνο σε ΤΚ για 15 συνεχόμενες κληρώσεις, ίσως επειδή έχουν παραπάνω δίψα για ανέλιξη από μας ή ακόμη επειδή είναι πιο ικανοί…. αρχίζουν εκείνοι να ευημερούν περισσότερο. Ως αποτέλεσμα τέτοιων συγκυριών αλλά και μιας πιο έντονης σεξουαλικής ζωής… πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Γίνονται πλειοψηφία χωρίς να μεσολαβήσουν όποια αθέμιτα μέσα. Γινόμαστε μειοψηφία, στο τέλος χανόμαστε. Η Κύπρος γίνεται Τουρκική.
Πέστε μου, υπάρχει τίποτα στο Διεθνές Δίκαιο, στη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο ή στους κανόνες της Ελεύθερης Αγοράς που να απαγορεύει κάτι τέτοιο;
Κατανοητό και επιτρεπτό να θέλει ένας ΕΚ … μια τέτοια εξέλιξη να παραμείνει στο χώρο της φαντασίας. Δεν κατανοώ όμως … και δεν μπορώ να αντιληφθώ πως θα μπορούσε να θεωρείται επιτρεπτό σε μια δημοκρατική κοινωνία… να θέλει κάποιος να εμποδίσει μια τέτοια εξέλιξη χρησιμοποιώντας είτε τη βία, είτε την όποια άλλη επιβολή (π.χ. με νόμους που δυσχεραίνουν άδικα την πρόοδο των ΤΚ).
Να σας το πω διαφορετικά.
Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτά που αποκαλούμε Διεθνές Δίκαιο ή Ευρωπαϊκό Κεκτημένο ή Κανόνες της Ελεύθερης Αγοράς που να λειτουργούν ως εγγύηση ότι… οι Γερμανοί θα είναι πάντα πλειοψηφία στη Γερμανία. Και βεβαίως δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό που λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση που να διασφαλίζει ότι οι Γερμανοί θα υπάρχουν εις το διηνεκές ως λαός.
Να σας το πω και με άλλο τρόπο. Το ίδιο ακριβώς θα ίσχυε (και ισχύει και σήμερα) σε περίπτωση που οι ΤΚ είναι πλειοψηφία ή έστω ισάριθμοι με τους ΕΚ. Δεν υπάρχει τίποτα που να διασφαλίζει ότι πρέπει να παραμείνουν πλειοψηφία ή ισάριθμη κοινότητα. Αυτό που οι Τούρκοι πρόβαλαν ως «ειρηνευτική επιχείρηση»… είναι με ακριβώς αυτό το σκεπτικό που καταδικάζεται ως εισβολή, κατοχή και αποίκιση.
Η Ιστορία είναι διάσπαρτη με παραδείγματα πλειοψηφιών που ξεφούσκωσαν, πατρίδων που χάθηκαν. Είναι αναμενόμενο να ανησυχούν όσοι πιστεύουν πως ο όποιος συμβιβασμός με τους ΤΚ θα επιφέρει μια τέτοια εξέλιξη. Μάλιστα, αυτό ακριβώς τον φόβο τους επικαλούνται όποτε θέλουν να δικαιολογήσουν την απόρριψη της «ρατσιστικής» δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Με τέτοια λύση λένε, θα γίνουν οι άλλοι πλειοψηφία. Ε, και;
Σε ένα τέτοιο συμβιβασμό καταλήξαμε ακριβώς γιατί τέτοιου είδους φόβοι καλλιεργήθηκαν και στις δύο πλευρές. Καιρός να τους αποβάλουμε. Καιρός να μάθουμε να ζούμε χωρίς να φοβόμαστε τις όποιες πλειοψηφίες (βλέπε «πολιτική ισότητα»). Και μπορούμε να το πράξουμε αυτό αφού περάσουμε πρώτα από τη δοκιμασία της ομοσπονδίας. Αφού δηλαδή δείξουμε ότι κατανοούμε πως και εκείνοι έχουν το ίδιο δικαίωμα με μας να ευημερήσουν. Έχουν ακόμη και το δικαίωμα να γίνουν πλειοψηφία, να γίνει αυτή η γη δική τους. Τίποτα απολύτως δεν δικαιολογεί αποκλειστικότητα στην επιβίωση. Εκτός ίσως από την ιδεολογία που θέλει κάποιους λαούς «εκλεκτούς» και άλλους όχι.
ΣΕΝΑΡΙΑ
Τούτον σαν κερασάκι στην τούρτα. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα, κυκλοφόρησαν ορισμένοι εξ’ Ελλάδος ανάδελφοι το εξής σενάριο: «Είναι όλα στημένα, ο τΑΣΣΟΣ είπε Όχι για να γίνει ο εκφραστής της θέλησης του λαού και ως τέτοιος να πει μετά Ναι στο επόμενο σχέδιο». Το ίδιο σενάριο επανέλαβαν αργότερα ορισμένοι δικοί μας φωστήρες … μόνο που στη θέση του πρωταγωνιστή έβαλαν τον Χριστόφια.
Ούτε θα αμφισβητήσω, ούτε θα συμφωνήσω. Να δείτε όμως που θα μας το πλασάρουν σαν… αποκάλυψη… αν γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια για λύση που δεν θα προνοεί την εξόντωση όλων τω Τούρκων και την …επαναφορά της Κωνσταντινούπολης.
(Στο επόμενο ποστ, ΤΣΙΟΦΤΕΣ: Εσωτερική Διακυβέρνηση, Οικονομία, κλπ.)
(Τούτο σε πιο ανεπτυγμένη μορφή θα το βρείτε στο Iστολόγιο μου, αφιερωμένο στο Ανθρωποφόρον μας).
Έχουμε προεδρικό σύστημα, επομένως… άμα βγει ο πρόεδρος και μετά… πράττει όπως θέλει, είναι παντοκράτορας.
Για όνομα του … τΑΣΣΟΥ!!! Αν ήταν έτσι τα πράγματα… τότε στο δημοψήφισμα το κάλεσμα Του θα λάμβανε 99.9% και όχι 76.
Το μοίρασμα υπουργείων σε κόμματα που την ύστατη στιγμή έσπευσαν να υποστηρίξουν τον Α ή Β υποψήφιο έχει τη σημασία του … αλλά πάλιν δεν βρίσκεται εκεί η ουσία του συστήματος. Ούτε βέβαια και οι θριαμβολογίες των διάφορων «ρυθμιστών» δεν είναι το πρόβλημα, είναι μάλλον το σύμπτωμα.
Για να προωθήσει λύση του Κυπριακού ο -όποιος –«δικός μας» χρειάζεται να πράξει πολλά. Αφορούν νομοθεσίες, νοοτροπίες, τάσεις της κοινής γνώμης. Πρέπει να ψηφιστούν νόμοι (π.χ. που αφορούν την Παιδεία ή το Εμπόριο), πρέπει να εφαρμοστούν πιλοτικά προγράμματα συνύπαρξης (δες εδώ, ΠΥΡΗΝΕΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ), πρέπει να διαμορφωθούν χαρακτήρες και να ενθαρρυνθούν συγκεκριμένες τάσεις μέσα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Χρειάζονται για την εφαρμογή τους δηλαδή… πλειοψηφίες κοινοβουλευτικές και πραγματικές. Πούντες; Αφού ο ίδιος φρόντισε να παραμείνουν αυτές οι πλειοψηφίες δέσμιες στα χέρια εκείνων των κομματικών ηγεσιών που σε κάθε του απόπειρα να μιλήσει για κοινά αποδεκτά λύση (αποδεκτή μεταξύ μας και με τους ΤΚ)… ανέμιζαν φλάμπουρο ελληνοπρεπέστατο, βαφτίζοντας κάθε τέτοια σκέψη ως ξενοκίνητη, ξενο-πληρωμένη και υποχθόνια, ζητούσαν από τους Ιούδες να κρεμαστούν στες πλατέες και έψαχναν τα τριάκοντα κάτω από κάθε πέτρα που δεν τους φαινόταν αρκετά πατριωτική.
Πως θα εφαρμόσει τα όσα χρειάζονται να γίνουν ο «δικός μας»; Με τον Ομήρου και τον Κάρογιαν «βοηθούς»; Ή με τους ίδιους να συνεργάζονται πάλιν με την κακούργα Δεξια του ΔΗΣΥ, όποτε αυτοί αποφασίσουν να γίνουν πάλι ρυθμιστές;
Άμα οι προσπάθειες να αλλάξει η νοοτροπία δεν ξεκινούν με πολιτικές πράξεις… και μάλιστα «την ώρα που κρούζει το σίδερο».. πως περιμένουμε να πετύχουν; Θα μείνουν εκείνοι αφέντες του μεριδίου κοινής γνώμης που τους αναλογεί αλλά ο «δικός» μας θα τους «γελάσει»; Μα τούτο ακριβώς προσπάθησε και ο Κληρίδης, αφήνοντας τόσα χρόνια την παράταξη του και το κέντρο έρμαια των μισαλλόδοξων, των εμπόρων πατριωτισμού, των διασπορέων φόβου και παράνοιας … ευελπιστώντας ο Καραβοκύρης πως οι μούτσοι δεν θα χαμπάριζαν τη Μεγάλη Στροφή.
Για να αλλάξουμε τον κόσμο, για να αλλάξουμε τα μυαλά της μάζας (τα ίδια τα δικά μας δηλαδή)… πρέπει να διαφοροποιήσουμε γνωσιακά σχήματα που ριζώθηκαν στις κούτρες μας απ’ τον καιρό που ήμασταν «αρνάκια άσπρα και παχυά, της μάνας μας καμάρι». Με τους ίδιους τσοπάνους να ορίζουν χώρους βοσκής δεν γίνεται.
Τι άλλαξε μάτια μου; Βγήκε ο «δικός μας»;
Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΕΡΡΙΨΕ ΤΟ ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ
Λάθος. Η ελληνοκυπριακή κοινότητα το απέρριψε. Το άλλο συστατικό στοιχείο του Κυπριακού Λαού, η Τουρκοκυπριακή κοινότητα το δέχτηκε, έστω με μια διαδικασία νοθευμένη από την παρουσία των εποίκων. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι μιλούν για επαναφορά ή όχι του ίδιου του σχεδίου ή κάποιων προνοιών του. Δεν νοείται διαπραγμάτευση όπου βαρύτητα έχουν μόνο οι αποφάσεις της μιας πλευράς. Εκτός και αν με τον όρο «διαπραγμάτευση» κάποιοι εννοούν «επιβολή των όρων που θέλουμε εμείς» ή «απόλυτη στρατιωτική νίκη».
Η όποια μελλοντική διαπραγμάτευση δεν είναι αναγκαίο να έχει ως αφετηρία το τρισκατάρατο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ, είναι όμως αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη της τα στοιχεία εκείνα από το γενικότερο πνεύμα του αλλά και τις συγκεκριμένες πρόνοιες του που έβρισκαν θετικά οι ΤΚ.
Ας το έχουν υπόψη τους όσοι ακόμα υποστηρίζουν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως λύση / έντιμο συμβιβασμό… Δεν είναι από άγνοια που επαναλαμβάνουν την άνωθεν φράση οι διάφοροι αντίπαλοι της … είναι για να ενισχύσουν στη συνείδηση του κόσμου την αποστροφή για την ομοσπονδία ή τον όποιο συμβιβασμό.
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΛΥΘΕΙ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣ ΦΑΝΕΙ Η ΑΔΙΑΛΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Ακούστηκε από άτομα προερχόμενα από ΟΛΟ το πολιτικό φάσμα. Όχι κύριοι, δεν μου φτάνει αυτό. Μια τέτοια εξέλιξη μας φέρνει πάλιν πίσω στο μηδέν. Δυσκολεύει μεν την Τουρκία στην ευρωπαϊκή της πορεία, αποτυγχάνει δε πλήρως να ανατρέψει τα δεδομένα της παρουσίας στρατευμάτων και εποίκων. Είναι τούτη η ρήση μια soft-porn εκδοχή του «μακροχρόνιου». Δε γουυστάρω…
ΟΙ ΤΚ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΡΟΛΟ, ΜΟΝΟ Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Όταν οι ΤΚ έκαναν την «επανάσταση» τους, δεν ειδοποίησαν τους όποιους «φιλικούς» ΕΚ, δηλ. το ΑΚΕΛ Στους μόνους που έστειλαν μήνυμα ήταν κάποιοι «εξωκοινοβουλευτικοί». Το μήνυμα ήταν απλό: «ετοιμαστείτε να δεχτείτε τραυματίες για περίθαλψη».
Η Τουρκία βέβαια βολευόταν με τις εξελίξεις και έτσι δεν υπήρχε λόγος για αιματοχυσία. Τούτο όμως δεν μειώνει στο ελάχιστο την στάση των εκεί Ελεύθερων.
Ναι, σίγουρα ο ρόλος των ΤΚ περιορίζεται εξαιτίας της παρουσίας του Τουρκικού στρατού. Με αυτό τον στρατό όμως, που ήρθε να «τους προστατεύσει» από τους ΕΚ… ήσαν έτοιμοι να συγκρουστούν. Αυτή την πραγματικότητα, αυτό το «μομέντουμ»… ούτε το αντιληφθήκαμε ποτέ, ούτε το χρησιμοποιήσαμε καταλλήλως.
Εδώ έγκειται ή όλη σημασία του ΝΑΙ που κάποιοι από μας είπαν στον δημοψήφισμα. Δεν βασιζόταν στα «καλά» του σχεδίου, δεν ήταν απόρροια τύφλας μπροστά στα μύρια κακά του. Ήταν συνειδητή απόφαση για τη δημιουργία τέτοιου περιβάλλοντος που θα έπιανε στον ύπνο τα κατεστημένα και τους φανατικούς και στις δύο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής. Είναι επίσης για αυτό το λόγο που θεωρήσαμε την 5ετία τΑΣΣΟΥ καταστροφική. Η αδράνεια που επέβαλε σήμαινε και το ξεφούσκωμα του όποιου «μομέντουμ».
Ας αναλογιστούν κάποιοι… ποια βαρύτητα θα μπορούσε να έχει η δικαιολογία των κατοχικών στρατευμάτων και του Τουρκικού παρακράτους για την εδώ παρουσία τους… εάν αυτά θα πρέπει να συγκρουστούν ΚΑΙ με τους «προστατευόμενους» τους αλλά και με μια εκφρασμένη ΚΟΙΝΗ θέληση του Κυπριακού Λαού (δηλ. ΕΚ και ΤΚ μαζί).
Η ΚΥΠΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ;
Είναι. Ε, και;
Τι σημαίνει αυτό; Είμαστε εμείς η πλειοψηφία και είναι δική μας η Ιστορία. Είναι επίσης δική μας και η Γη. Ε, και;
Ακολουθήστε παρακαλώ τη σκέψη μου στο εξής σενάριο. Οι ΤΚ επιστρέφουν στο Σύνταγμα του 60, τα κατοχικά στρατεύματα αποχωρούν με την ουρά στα σκέλια, οι έποικοι ξεκουμπίζονται. Υπάρχει ένα κράτος, χωρίς διαχωρισμό με βάση την κοινοτική προέλευση.
Όμως, ίσως επειδή ο Αλλάχ τους αποδεικνύεται πιο δυνατός απ’ τον Υαχβέ μας, ίσως επειδή το ΛΟΤΤΟ και το ΤΖΟΚΕΡ κάθεται μόνο σε ΤΚ για 15 συνεχόμενες κληρώσεις, ίσως επειδή έχουν παραπάνω δίψα για ανέλιξη από μας ή ακόμη επειδή είναι πιο ικανοί…. αρχίζουν εκείνοι να ευημερούν περισσότερο. Ως αποτέλεσμα τέτοιων συγκυριών αλλά και μιας πιο έντονης σεξουαλικής ζωής… πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Γίνονται πλειοψηφία χωρίς να μεσολαβήσουν όποια αθέμιτα μέσα. Γινόμαστε μειοψηφία, στο τέλος χανόμαστε. Η Κύπρος γίνεται Τουρκική.
Πέστε μου, υπάρχει τίποτα στο Διεθνές Δίκαιο, στη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο ή στους κανόνες της Ελεύθερης Αγοράς που να απαγορεύει κάτι τέτοιο;
Κατανοητό και επιτρεπτό να θέλει ένας ΕΚ … μια τέτοια εξέλιξη να παραμείνει στο χώρο της φαντασίας. Δεν κατανοώ όμως … και δεν μπορώ να αντιληφθώ πως θα μπορούσε να θεωρείται επιτρεπτό σε μια δημοκρατική κοινωνία… να θέλει κάποιος να εμποδίσει μια τέτοια εξέλιξη χρησιμοποιώντας είτε τη βία, είτε την όποια άλλη επιβολή (π.χ. με νόμους που δυσχεραίνουν άδικα την πρόοδο των ΤΚ).
Να σας το πω διαφορετικά.
Δεν υπάρχει τίποτα σε αυτά που αποκαλούμε Διεθνές Δίκαιο ή Ευρωπαϊκό Κεκτημένο ή Κανόνες της Ελεύθερης Αγοράς που να λειτουργούν ως εγγύηση ότι… οι Γερμανοί θα είναι πάντα πλειοψηφία στη Γερμανία. Και βεβαίως δεν υπάρχει τίποτα σε αυτό που λέμε Ευρωπαϊκή Ένωση που να διασφαλίζει ότι οι Γερμανοί θα υπάρχουν εις το διηνεκές ως λαός.
Να σας το πω και με άλλο τρόπο. Το ίδιο ακριβώς θα ίσχυε (και ισχύει και σήμερα) σε περίπτωση που οι ΤΚ είναι πλειοψηφία ή έστω ισάριθμοι με τους ΕΚ. Δεν υπάρχει τίποτα που να διασφαλίζει ότι πρέπει να παραμείνουν πλειοψηφία ή ισάριθμη κοινότητα. Αυτό που οι Τούρκοι πρόβαλαν ως «ειρηνευτική επιχείρηση»… είναι με ακριβώς αυτό το σκεπτικό που καταδικάζεται ως εισβολή, κατοχή και αποίκιση.
Η Ιστορία είναι διάσπαρτη με παραδείγματα πλειοψηφιών που ξεφούσκωσαν, πατρίδων που χάθηκαν. Είναι αναμενόμενο να ανησυχούν όσοι πιστεύουν πως ο όποιος συμβιβασμός με τους ΤΚ θα επιφέρει μια τέτοια εξέλιξη. Μάλιστα, αυτό ακριβώς τον φόβο τους επικαλούνται όποτε θέλουν να δικαιολογήσουν την απόρριψη της «ρατσιστικής» δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας. Με τέτοια λύση λένε, θα γίνουν οι άλλοι πλειοψηφία. Ε, και;
Σε ένα τέτοιο συμβιβασμό καταλήξαμε ακριβώς γιατί τέτοιου είδους φόβοι καλλιεργήθηκαν και στις δύο πλευρές. Καιρός να τους αποβάλουμε. Καιρός να μάθουμε να ζούμε χωρίς να φοβόμαστε τις όποιες πλειοψηφίες (βλέπε «πολιτική ισότητα»). Και μπορούμε να το πράξουμε αυτό αφού περάσουμε πρώτα από τη δοκιμασία της ομοσπονδίας. Αφού δηλαδή δείξουμε ότι κατανοούμε πως και εκείνοι έχουν το ίδιο δικαίωμα με μας να ευημερήσουν. Έχουν ακόμη και το δικαίωμα να γίνουν πλειοψηφία, να γίνει αυτή η γη δική τους. Τίποτα απολύτως δεν δικαιολογεί αποκλειστικότητα στην επιβίωση. Εκτός ίσως από την ιδεολογία που θέλει κάποιους λαούς «εκλεκτούς» και άλλους όχι.
ΣΕΝΑΡΙΑ
Τούτον σαν κερασάκι στην τούρτα. Αμέσως μετά το δημοψήφισμα, κυκλοφόρησαν ορισμένοι εξ’ Ελλάδος ανάδελφοι το εξής σενάριο: «Είναι όλα στημένα, ο τΑΣΣΟΣ είπε Όχι για να γίνει ο εκφραστής της θέλησης του λαού και ως τέτοιος να πει μετά Ναι στο επόμενο σχέδιο». Το ίδιο σενάριο επανέλαβαν αργότερα ορισμένοι δικοί μας φωστήρες … μόνο που στη θέση του πρωταγωνιστή έβαλαν τον Χριστόφια.
Ούτε θα αμφισβητήσω, ούτε θα συμφωνήσω. Να δείτε όμως που θα μας το πλασάρουν σαν… αποκάλυψη… αν γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια για λύση που δεν θα προνοεί την εξόντωση όλων τω Τούρκων και την …επαναφορά της Κωνσταντινούπολης.
(Στο επόμενο ποστ, ΤΣΙΟΦΤΕΣ: Εσωτερική Διακυβέρνηση, Οικονομία, κλπ.)
1.3.08
Αυτοκράτωρ Δημήτριος
Τώρα που έχουν ξεκαθαρίσει λίγο τα πράματα είναι καιρός να κάμουμε μια αποτίμηση της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί. Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι ο Χριστόφιας είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού. Σε αντίθεση με τις ανησυχίες που πολλοί είχαμε μετά τη συνεργασία με το ΔΗΚΟ, ο Χριστόφιας κατάφερε να φτιάξει ένα Υπουργικό που θα ελέγχει πλήρως με τους 4 βουλευτές του ΑΚΕΛ, τον Χρυσοστομίδη και τον Σταυράκη (ο οποίος είναι γαμπρός του Χρυσοστομίδη, σε περίπτωση που διερωτάστε πώς ένας μεγαλοτραπεζίτης βρέθηκε ΥΠΟΙΚ σε αριστερή κυβέρνηση). Αυτό του δίνει πολλές δυνατότητες, και συνάμα τεράστιες ευθύνες. Μπορεί να προχωρήσει σε τομές και να πιστωθεί τις όποιες επιτυχίες, αλλά ταυτόχρονα θα χρεωθεί τις αποτυχίες.
Υπάρχουν και κάποια ερωτηματικά. Πολλοί από μας θεωρήσαμε θετική εξέλιξη την απουσία από το Υπουργικό των Πάλμα και Κενεβέζου. Όμως, σύμφωνα με τον Πολίτη, το γεγονός ότι τα Τασσάκια δεν είναι στο Υπουργικό το οφείλουμε στον Κάρογιαν. Ο Χριστόφιας τους ήθελε. Τι παιγνίδι παίχτηκε εκεί; Σε ένα σχόλιο πριν μερικές μέρες διερωτήθηκα μήπως ο Πασχαλίδης θα είναι το παπαγαλάκι του Τάσσου στον Υπουργικό. Τελικά ίσως να είχα δίκαιο. Ο Χριστόφιας έπρεπε να ανταμείψει τους Τασσικούς, ο Κάρογιαν έστησε πόδι για τα Τασσάκια, και κατέληξαν στον τυχοδιώκτη Πασχαλίδη.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά τις προτεραιότητες του Χριστόφια. ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ ήθελαν τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Άμυνας για τους γνωστούς λόγους. Ο Χριστόφιας μπορούσε να δώσει στο ΑΚΕΛ τα Υπουργεία Εμπορίου και Υγείας, που έχουν πολύ σημαντικές αρμοδιότητες (ενέργεια, τουρισμό, ΓΕΣΥ). Όμως προτίμησε να κοντραριστεί με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ (κάνοντας έτσι ένα αρνητικό ξεκίνημα στη συνεργασία μαζί τους) για να δώσει στο ΑΚΕΛ τα "παραγωγικά" υπουργεία. Τι πρέπει να συμπεράνουμε από αυτό; Ότι ήρθε η σειρά των ΑΚΕΛικών να εκμεταλλευτούν την εξουσία; Οι συνειρμοί όσον αφορά τη χρηστή διοίκηση δεν είναι καλοί.
Ένα τρίτο ερώτημα αφορά την ομάδα του Κυπριακού. Τα ονόματα που ακούγονται δεν εμπνέουν πολλή εμπιστοσύνη. Ο Τσιελεπής είναι πολύ καλός για τα συνταγματικά θέματα αλλά δεν είναι διαπραγματευτής και ούτε έχει τη βαρύτητα που χρειάζεται. Ο Ιακώβου ποτέ δεν με έπεισε. Μπορεί να έχει πολλές γνώσεις αλλά ούτε κι αυτός είναι διαπραγματευτής. Η ομάδα χρειάζεται ένα Μαρκίδη. Ο άνθρωπος έχει φοβερές γνώσεις και εξαιρετική νομική κατάρτιση (εκεί που υστερεί είναι στο πολιτικό κριτήριο). Ελπίζω να τον χρησιμοποιήσουν.
Υπάρχουν και κάποια ερωτηματικά. Πολλοί από μας θεωρήσαμε θετική εξέλιξη την απουσία από το Υπουργικό των Πάλμα και Κενεβέζου. Όμως, σύμφωνα με τον Πολίτη, το γεγονός ότι τα Τασσάκια δεν είναι στο Υπουργικό το οφείλουμε στον Κάρογιαν. Ο Χριστόφιας τους ήθελε. Τι παιγνίδι παίχτηκε εκεί; Σε ένα σχόλιο πριν μερικές μέρες διερωτήθηκα μήπως ο Πασχαλίδης θα είναι το παπαγαλάκι του Τάσσου στον Υπουργικό. Τελικά ίσως να είχα δίκαιο. Ο Χριστόφιας έπρεπε να ανταμείψει τους Τασσικούς, ο Κάρογιαν έστησε πόδι για τα Τασσάκια, και κατέληξαν στον τυχοδιώκτη Πασχαλίδη.
Το δεύτερο ερώτημα αφορά τις προτεραιότητες του Χριστόφια. ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ ήθελαν τα Υπουργεία Δικαιοσύνης και Άμυνας για τους γνωστούς λόγους. Ο Χριστόφιας μπορούσε να δώσει στο ΑΚΕΛ τα Υπουργεία Εμπορίου και Υγείας, που έχουν πολύ σημαντικές αρμοδιότητες (ενέργεια, τουρισμό, ΓΕΣΥ). Όμως προτίμησε να κοντραριστεί με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ (κάνοντας έτσι ένα αρνητικό ξεκίνημα στη συνεργασία μαζί τους) για να δώσει στο ΑΚΕΛ τα "παραγωγικά" υπουργεία. Τι πρέπει να συμπεράνουμε από αυτό; Ότι ήρθε η σειρά των ΑΚΕΛικών να εκμεταλλευτούν την εξουσία; Οι συνειρμοί όσον αφορά τη χρηστή διοίκηση δεν είναι καλοί.
Ένα τρίτο ερώτημα αφορά την ομάδα του Κυπριακού. Τα ονόματα που ακούγονται δεν εμπνέουν πολλή εμπιστοσύνη. Ο Τσιελεπής είναι πολύ καλός για τα συνταγματικά θέματα αλλά δεν είναι διαπραγματευτής και ούτε έχει τη βαρύτητα που χρειάζεται. Ο Ιακώβου ποτέ δεν με έπεισε. Μπορεί να έχει πολλές γνώσεις αλλά ούτε κι αυτός είναι διαπραγματευτής. Η ομάδα χρειάζεται ένα Μαρκίδη. Ο άνθρωπος έχει φοβερές γνώσεις και εξαιρετική νομική κατάρτιση (εκεί που υστερεί είναι στο πολιτικό κριτήριο). Ελπίζω να τον χρησιμοποιήσουν.
Δεν φοβάμαι τίποτα
Την περασμένη εβδομάδα έγραψα τι φοβάμαι και τι ελπίζω. Αυτή την εβδομάδα ο φόβος δεν έχει λόγο να λέγεται. Πριν ένα μεγάλο σάλτο, ότι αναστέλλει την ορμή μπαίνει στην πάντα. Αυτή τη χρονιά ή την επόμενη, η χώρα μου ή ενώνεται, ή οριστικά μοιράζεται. Η ιστορία μένει ακίνητη για να μπορείς να την δεις, να την διαβάσεις, να την περιεργαστείς άμα είναι η ιστορία των άλλων. Άμα πρόκειται για τη δικιά σου δεν στέκεται, γλιστράει και τρέχει σαν τον χρόνο. Μόνο άμα την ζήσεις μπορείς να τη νοιώσεις. Για αυτό πήγα εκεί.
Τι χαρά να βρίσκεσαι μεταξύ χιλιάδων ανθρώπων που λεν ο ένας του άλλου σύντροφε και ψηλώνουν τα χέρια τους πάλλοντας τις παλάμες τους μέχρι εις ότου ένας έφορος εκλογής αναθέσει σε έναν από εμάς, την εντολή, βάσει του νόμου, να κάνει τον λόγο μας νόμο. Η χαρά γίνεται συγκίνηση όταν δεν βλέπεις ούτε ένα χέρι να χρειάζεται να κρατά όπλο. Πανιά κρατάνε μόνο, χρωματισμένα λευκά, κίτρινα, γαλανά, κόκκινα. Πολλά κόκκινα. Και φόβος κανένας. Τα στόματα δεν είναι στεγνά από βασανιστήρια ή από φυλακής στέρηση. Μόλις σταματήσανε να μασουλάνε τσίπιτο και κριτσίνάκια με πάπρικα, μόλις ρουφούσανε ανέμελα μπύρες και κοκακόλες. Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση. Όποιος βλέπει την ιστορία των άλλων θεωρεί τα γεγονότα ετούτα ξεφτίλα. Όποιος θέλει να ζήσει την ιστορία τη δική του, νοιώθει την χαρά να βλέπει ένα αριστερό να μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολλών να ορίσει το μέλλον του τόπου χωρίς βία.
Χιλιάδες στήθια σφίγγονται και συντονίζονται. Εισπνέουν αέρα. Τον κρατάνε. Μόλις ο κύριος έφορος τελειώσει να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους κάνει αυτό που του αναθέτει ο νόμος, λεει την τελευταία του λέξη και κάνει τα χιλιάδες στήθια να εκτονώσουν σε κραυγή χαράς τον αέρα που κρατήσανε τόση ώρα, τόσα χρόνια. Οι παλάμες που πάλλονταν έσφιξαν και γίνανε γροθιές. Η συγκίνηση έγινε δάκρυ στο άκουσμα της λέξης «επανένωση». «Τείνω χέρι φιλίας στους συμπατριώτες μας τουρκοκύπριους» είπε αυτός που εκλέξαμε. «Χαλάλιν του οι κόποι που τον ενέωσα» είπεν η κυρία Αννού. Χαλάλιν του οι αγώνες που εκάμαν οι χιλιάδες άνθρωποι που ονειρεύτηκαν μια Κύπρο όπου το δίκαιο είναι νόμος και κριτήριο της κάθε απόφασης. Χαλάλιν του οι αγώνες που θα κάμουμε εμείς που ονειρευτήκαμε μια πατρίδα ενωμένη.
Αν τελικά φτάσουμε εκεί για όπου βάλαμε πλώρη, θα λεω στα εγγόνια που θα με ρωτούν για τον καιρό που η Κύπρος ήταν διχοτομημένη ότι την ημέρα που έγινε ο πόλεμος ήμουν εκεί, κάτω από τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν το Βαρώσι. Την ημέρα που ο βοριάς γύρισε και ήρθε ο λίβας , επίσεις ήμουν εκεί, κάτω από μια σημαία κόκκινη.
Τι χαρά να βρίσκεσαι μεταξύ χιλιάδων ανθρώπων που λεν ο ένας του άλλου σύντροφε και ψηλώνουν τα χέρια τους πάλλοντας τις παλάμες τους μέχρι εις ότου ένας έφορος εκλογής αναθέσει σε έναν από εμάς, την εντολή, βάσει του νόμου, να κάνει τον λόγο μας νόμο. Η χαρά γίνεται συγκίνηση όταν δεν βλέπεις ούτε ένα χέρι να χρειάζεται να κρατά όπλο. Πανιά κρατάνε μόνο, χρωματισμένα λευκά, κίτρινα, γαλανά, κόκκινα. Πολλά κόκκινα. Και φόβος κανένας. Τα στόματα δεν είναι στεγνά από βασανιστήρια ή από φυλακής στέρηση. Μόλις σταματήσανε να μασουλάνε τσίπιτο και κριτσίνάκια με πάπρικα, μόλις ρουφούσανε ανέμελα μπύρες και κοκακόλες. Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση. Όποιος βλέπει την ιστορία των άλλων θεωρεί τα γεγονότα ετούτα ξεφτίλα. Όποιος θέλει να ζήσει την ιστορία τη δική του, νοιώθει την χαρά να βλέπει ένα αριστερό να μπορεί να κερδίζει την εμπιστοσύνη των πολλών να ορίσει το μέλλον του τόπου χωρίς βία.
Χιλιάδες στήθια σφίγγονται και συντονίζονται. Εισπνέουν αέρα. Τον κρατάνε. Μόλις ο κύριος έφορος τελειώσει να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους κάνει αυτό που του αναθέτει ο νόμος, λεει την τελευταία του λέξη και κάνει τα χιλιάδες στήθια να εκτονώσουν σε κραυγή χαράς τον αέρα που κρατήσανε τόση ώρα, τόσα χρόνια. Οι παλάμες που πάλλονταν έσφιξαν και γίνανε γροθιές. Η συγκίνηση έγινε δάκρυ στο άκουσμα της λέξης «επανένωση». «Τείνω χέρι φιλίας στους συμπατριώτες μας τουρκοκύπριους» είπε αυτός που εκλέξαμε. «Χαλάλιν του οι κόποι που τον ενέωσα» είπεν η κυρία Αννού. Χαλάλιν του οι αγώνες που εκάμαν οι χιλιάδες άνθρωποι που ονειρεύτηκαν μια Κύπρο όπου το δίκαιο είναι νόμος και κριτήριο της κάθε απόφασης. Χαλάλιν του οι αγώνες που θα κάμουμε εμείς που ονειρευτήκαμε μια πατρίδα ενωμένη.
Αν τελικά φτάσουμε εκεί για όπου βάλαμε πλώρη, θα λεω στα εγγόνια που θα με ρωτούν για τον καιρό που η Κύπρος ήταν διχοτομημένη ότι την ημέρα που έγινε ο πόλεμος ήμουν εκεί, κάτω από τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν το Βαρώσι. Την ημέρα που ο βοριάς γύρισε και ήρθε ο λίβας , επίσεις ήμουν εκεί, κάτω από μια σημαία κόκκινη.
Subscribe to:
Posts (Atom)
