"Σας σιχάθηκε η ψυχή μου
καρκινάκια του πλανήτη"
Τζίμης Πανούσης
Στοπ. Παύση. Αλτ. Ένα λεπτό. Από την περίοδο του δημοψηφίσματος και μετά ασχολούμαστε με το τι λένε οι "άλλοι", σκοτωνόμαστε από τις εφημερίδες, τα ραδιόφωνα και το ίντερνετ για την κρίση, για την επίλυση του Κυπριακού, νεκρανασταίνουμε τις πρόνοιες του Ανάν, τα μισά μας επιχειρήματα ξεκινάνε με το "αν (δεν) ψήφιζε ο λαός τότε έτσι", εκδίδουμε πιστοποιητικά φρονημάτων. Η ιστορία αυτή πάει χρόνια πίσω κι αν κάποιος βρει το κουράγιο να ανιχνεύσει την ιστορία του Τύπου θα δει να αναδύεται ένα μόνιμο σχέδιο: δυο πλευρές να αψιμαχούν ακατάπαυστα για την τρέχουσα επικαιρότητα - αλλά τίποτα πέραν αυτής.
Τα πρόσωπα και τα μέσα αλλάζουν, η ουσία των λόγων μας όμως παραμένει η ίδια, με μια μικρή, ίσως, διαφορά για αυτούς που θέλουμε να θεωρούμαστε "προοδευτικοί". Γιατί απ' την άλλη πλευρά μάς αναμένει ο ανεξάντλητος βερμπαλισμός της πατριωτικής γραμμής, βγαλμένης κατευθείαν από κατηχητικό της δεκαετίας του '50 ή από μια βλαχομπαρόκ σύναξη σε επαρχιακό καφενείο.
Μέσα σε αυτό το σαματά, γραφικές μορφές είναι ο προφανής στόχος. Σπάμε πλάκα με τον αρχιεπίσκοπο, αδυνατούμε να πιστέψουμε τις απύθμενου κάλλους δηλώσεις και παραστάσεις πολιτικών όπως ο Κουλίας, ο Βαρνάβα, ο Κουτσού και περιμένουμε να διαβάσουμε το "Κατά Βαρβάρων", τον Πάτροκλο και τον Κοριό να ξεμπροστιάζουν τις βλακείες που μας αραδιάζονται κάθε εβδομάδα. (Ίσως, ακόμα, και τους τόσους θυμούς του γράφοντος...) Από την άλλη πλευρά: οι συνήθεις ύποπτοι. Η Σημερινή με το αμαρτωλό της παρελθόν, το Σίγμα με τους κραυγαλέους τίτλους, ο Φιλελεύθερος με το σύνηθες φιλοεξουσιαστικό προφίλ λένε τα δικά τους. Ορίστε: στις 93 λέξεις που προηγούνται σας περιέγραψα το παρελθόν, το παρόν και, όπως φοβάμαι, το μέλλον της δημόσιας συζήτησης στην Κύπρο.
Και μετά τι; Μας λείπει η παραπέρα σκέψη, η εναλλακτική πρόταση. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι αυτές είναι οι συντεταγμένες μας! Μια κοινωνία ζόμπι-υπνοβατών που επαναλαμβάνουν αδιάκοπα τα ίδια λόγια, σε τέτοιο βαθμό που η ύπαρξη του ενός είναι μόνο η αιτία για την ύπαρξη του άλλου. Μέσα στο χαμό, καθετί καινούργιο, μικρές εκρήξεις δημιουργίας δεν ξεφεύγουν τελικά και τυλίγονται στην παμφάγο δίνη που ονομάζεται Κυπριακό. Ίδιες κουβέντες, ίδιες εφημερίδες, μια ρουτίνα ικανή να σκοτώσει και τα πιο αγέρωχα μυαλά μέσα σε λίγο καιρό.
Αλλιώς τον είχα φανταστεί αυτόν τον καιρό. Νοσταλγώ από τώρα ένα μέλλον που να είναι ασύμβατο κι αμήχανο με αυτό το παρόν. Και που να γεννά μια προσδοκία δικαιώματος για όσα θα γίνουν. Αλλά φευ...
skip to main |
skip to sidebar
Commentary on political developments in Cyprus aiming to improve the quality of objective analysis - Σχολιασμός πολιτικών εξελίξεων στην Κύπρο με στόχο τη βελτίωση της αντικειμενικής ανάλυσης
10 comments:
Μια διόρθωση Νικόλα. Η Σημερινή δεν έχει αμαρτωλό παρελθόν (αυτό το έχει η Μάχη). Η Σημερινή έχει αμαρτωλό ΠΑΡΟΝ αλλά ηρωικό παρελθόν. Τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής της (πρόσφατα γιόρτασε τα 30χρονά της), την εποχή του Λαϊκού Μετώπου και του φασισμού των Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων, η Σημερινή ήταν η φωνή της μετριοπάθειας, του συμβιβασμού, της αντίστασης στο σαθρό κατεστημένο. Ήταν η εφημερίδα που όταν ήσουν κυβερνητικός υπάλληλος δεν τολμούσες να πάρεις το πρωί στο γραφείο. Έπαιρνες το Φιλελεύθερο στο γραφείο, και τη Σημερινή την έπαιρνες κρυφά-κρυφά από το περίπτερο για να τη διαβάσεις στο σπίτι το βράδυ.
Μετά ήταν που οι φιλοδοξίες του Μεγάλου Δία άλλαξαν τη γραμμή της εφημερίδας, αναγκάζοντας δημοσιογραφικές μορφές όπως τον Αλέκο Κωνσταντινίδη να την εγκαταλείψουν.
Αυτά για να μαθαίνουν και οι νεότεροι.
‘Ύλαντρον,
Στο «ηρωικό παρελθόν» περιλαμβάνεται και το «επάναγκες πραξικόπημα»;
Anef_Oriwn
Δευτέρα 23/2/2009 – 5:51 μ.μ.
Αυτό ειχα στο μυαλο αναφέρομενος στο αμαρτωλο παρελθον. Ευχαριστώ ομως τον Ιλαντρο για την παρεμβαση.
Περι Σημερινής και Κωνσταντινίδη...
http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=31126
Για το "επάναγκες.." δεν ξέρω, παρακαλώ διαφωτίστε
Μα που εχάθηκεν ο Άνευ Υπόθεσης; Περιμένουμε να μας παραθέσει τις πηγές του περιβόητου "επάναγκες". Τέτοιο μαργαριτάρι θα περίμενα να το έχει στο πρώτο συρτάρι του γραφείου του για να το ανεμίζει με την πρώτη ευκαιρία. Ας είναι, να του δώσουμε λίγο χρόνο. Καθώς περιμένουμε, μεταφέρω τη θέση της Σημερινής όπως καταγράφηκε στις 22/11/2008:
Ο πατέρας Παχούμιος και η «Χαραυγή»
Απορία ψάλτου, βηξ! Και η αδυναμία της «Χαραυγής» να απαντήσει σε επιχειρήματα, καταφυγή της στο... επάναγκες. Για να κατηγορήσει τη «Σ» και τους συντάκτες της ότι, τάχα, είμαστε θιασώτες, υποστηρικτές, άρα και... πραξικοπηματίες. Η «Σ» ιδρύθηκε στις 3.2.1976. Ένας από τους ιδρυτές της, ο μ. Αντ. Φαρμακίδης, διατηρούσε καθημερινή ευθυμογραφική στήλη, στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας. Πρωταγωνιστής των ευθυμογραφημάτων του Φαρμακίδη, γνωστού ανά το παγκύπριο για το χιούμορ του, ήταν ο πατέρας Παχούμιος.
Με το στιλ και το ύφος του, αυτός ο φανταστικός πατέρας Παχούμιος σχολίαζε χιουμοριστικά την τρέχουσα επικαιρότητα, σε κάποιο εξίσου φανταστικό καφενείο της Κύπρου. Σε ένα από τα ευθυμογραφήματά του, ο Φαρμακίδης έβαλε τον πατέρα Παχούμιο να διερωτηθεί αν το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου ήταν επάναγκες, αν λαμβάνονταν υπόψη όλα όσα είχαν προηγηθεί. Ήταν ποτέ δυνατό, ο Φαρμακίδης και, δι’ αυτού, οι ιδρυτές και συντάκτες της «Σ» να υποστηρίξουν, εκ των υστέρων μάλιστα, το πραξικόπημα; Όχι βέβαια.
Ο μ. Ρένος Πρέντζας, τότε διευθυντής του «Ανεξάρτητου» διάβασε το ευθυμογράφημα του Φαρμακίδη και, επειδή τότε η «Σ» ήταν στο στόχαστρο των λεγόμενων «δημοκρατικών-πατριωτικών» δυνάμεων, το έκανε κύριο θέμα! Και κατηγόρησε το Φαρμακίδη και τη «Σ» ότι είμασταν... πραξικοπηματίες. Αυτήν την αθλιότητα, έκτοτε η «Χ» και η συναπαρτζιά των «πατριωτών» του «γλυκού καρυδιού» έκαμαν πολιτική παντιέρα, την οποία αναπέτασε πάλι χθες η «Χ» για να μας... λασπώσει. Περαστικά, καλοί συνάδελφοι, περαστικά! Η παθογένειά σας είναι όντως ανίατη!
Αναμένουμε με αγωνία το αποτέλεσμα της έρευνας της έρευνας του Άνευ Κρίσεως.
‘Ύλαντρον,
Αντιπαρέρχομαι τις ειρωνείες σου γύρω από το nickname μου (για τα «Άνευ Υπόθεσης» και «Άνευ Κρίσεως»), για να σου πω δυο φωνήεντα!
[Τούτη η συμπεριφορά σου δείχνει και το τρόπο που έμαθες να κάνεις τις συζητήσεις σου, την όποια εκτίμηση σου προς τους συζητητές σου, από τους οποίους υποτίθεται ότι αναμένεις και σοβαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις αλλά και την εμπάθεια σου προς την Αριστερά γενικώς και προς το ΑΚΕΛ ειδικώς – πως να σε πάρουμε και στα σοβαρά, ρε;].
Αναφορικά με το θέμα του “επάναγκες πραξικοπήματος”, το ίδιο το κείμενο που παραθέτεις (από την ίδια τη “Σημερινή”) απαντά για του λόγου το αληθές, γι’ αυτό και δεν χρειάζεται να παραθέσω εγώ πηγές! Μεταξύ σοβαρού και αστείου λέγονται πάρα πολλά - όπως π.χ. κάνει σήμερα (γενικώς κι όχι ειδικώς σήμερα) στη στήλη του στον “Πολίτη” ο Κώστας Κωνσταντίνου.
(Πάντως το ερώτημα για τες πήγες αφορούσε και τον Nikolas που συμφώνησε μαζί μου).
Anef_Oriwn
Πέμπτη 26/2/2009 – 7:38 μ.μ.
Μα δηλαδή πράγματι όλα αυτά που ακούω για το "επάναγκες" από τον καιρό που ήμουν μωρό βασίζονται στο ευθυμογράφημα του Φαρμακίδη;
Ομολογώ ότι είμαι έκπληκτος. Πραγματικά νόμιζα ότι θα υπήρχε κάτι περισσότερο από αυτό. Τελικά κατατάσσεται και αυτό στα απίστευτα επιτεύγματα της ΑΚΕΛικής προπαγάνδας. Όπως το άλλο που μας έλεγαν παλιά ότι το Σύνταγμα απαγορεύει την εκλογή προέδρου από το ΑΚΕΛ. Και τόσα άλλα...
Υποκλίνομαι στην ικανότητα του ΑΚΕΛ να διαβάλλει, να δαιμονοποιεί και να γράφει την ιστορία με το δικό του τρόπο.
Η Χααυγή όμως είναι η αγια. Η εφημερίδα που παραπλανεί και σκοπό έχει την υπόσκαψη της αλήθειας και την εμφάνιση του κουμμουνισμού ως σωσίβιο , τότε τι να πει κανείς. Ακόμα και στηνΡωσία όταν έζησαν τον Κουμμουνισμό τον ανέτρεψαν εμείς εδώ συνεχίζουμε να τον έχουμε στα πόδια μας. ΑΥΤΗ είναι η κατάντια και η καταστροφή μας. ΧΑΡΑΥΓΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΕΙ.........
Αφελείς απορίες ενός δογματικού (και ξεροκέφαλου) Αριστερού (που θεωρεί το πραξικόπημα ως την μεγαλύτερη προδοσία στην Ιστορία της Κύπρου):
1. Ο Φαρμακίδης (εκ των ιδρωτών της “Σημερινής” και γνωστό για την αντιπολιτευτική του στάση έναντι του Μακαρίου) μήπως ήταν κανένα τυχαίος ή άπειρος δημοσιογράφος που έστω και σε ευθυμογράφημα δεν θα περνούσε τις ενδόμυχες σκέψεις του;
2. Η “Σημερινή” την τότε εποχή (τα πρώτα χρόνια μετά το πόλεμο και δη το 1976) δεν αποτελούσε ανεπίσημο εκφραστικό όργανο το “Συναγερμού” ο οποίος είχε εγκολπωθεί τους πραξικοπηματίες και προσπαθούσε (συνεπικουρούμενος και από την εν λόγω εφημερίδα) να τους αθωώσει, με διάφορες προφάσεις και δικαιολογίες (ας πούμε για το “επάναγκες πραξικόπημα” και τα τοιαύτα;
3. Γιατί άραγε για 30 συναπτά έτη και βαλε και έγινε προσπάθεια να διασκεδαστεί αυτή η κατηγορία ενάντια στην εφημερίδα (για στήριξη του “επάναγκες πραξικοπήματος" και τούτο έγινε μόλις τον Νοέμβρη του 2008; Μπορεί άραγε ο εκπρόσωπος τύπου της “Σημερινής” (το ‘Ύλαντρον ντε) να μας φέρει κι άλλα στοιχεία (από άλλα χρόνια) που αποκαλύπτουν την ευθυμογραφική, χρονογραφική ή/και σατιρικογραφική υφή του εν λόγω δημοσιεύματος;
******
Προς Anonymous,
Καλά Κρασιά!
Λαλείς μας: “… εμείς εδώ συνεχίζουμε να τον έχουμε [τον Κομμουνισμό] στα πόδια μας …”!
Ακόμα μια αφελής απορία: Μα κομμουνισμό είχαμε (τόσα χρόνια) κι έχουμε ακόμα στην Κύπρο;
Anef_Oriwn
Κυριακή (Σήκωσες) 1/3/2009 – 3:23 μ.μ.
Διαβασα με ενδιαφερον τις 3 παρεμβασεις. Αργησα να απαντησω. Ομολογω ότι στη δικη μου γνωση το ζητημα ειχε καταγραφει ως θεση της εφημεριδας. Ειναι διαφωτιστικη η θεση του Ιλαντρου και τον ευχαριστω γι' αυτο. Να κατι που δεν γνωριζα και που μεσα απο αυτο το φορουμ διευκρινιζεται. Οποτε το σχολιο αποσυρεται, αλλά πρεπει να παραμεινω στο ότι μεσα απο την εφημεριδα εκφραζονται θεσεις πυ για τη δικη μου αντιληψη ειναι ακραιες, πολλές φορες και εθνικιστικές. Και νομιζω ότι η κριτική εκει θα επρεπε να εστιαστει εξ αρχης. Ας μην ξεχναμε οτι η ουσια του κειμενου ειναι άλλη κι ίσως εκει να επρεπε να εστιασουμε;
σας χαιρετώ
Ν
Post a Comment