Showing posts with label to Kypriako. Show all posts
Showing posts with label to Kypriako. Show all posts
21.5.14
9.6.12
26.3.12
ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΡΩΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ;
Πολλής ντόρος μετά το δημοσίευμα / τις πληροφορίες / τις φήμες για άνοιγμα των Βαρωσίων από τους Τούρκους για επιστροφή νόμιμων κατοίκων υπό ΤΚ διοίκηση.
(Λεπτομέρειες • ΕΔΩ, στου Στροβολιώτη.)
Αν υπάρξει τέτοια πρόταση… να δείτε πως θα σφαχτούμε πρώτα μεταξύ μας (τζιαι μόνο η φήμη μιας πρότασης καταφέρνει το ήδη).
Κάποιοι θα πουν προδότες όσους εκδηλώσουν ενδιαφέρον για να επιστρέψουν, άλλοι θα λαλούν πως είναι καθήκον τους να επιστρέψουν (σαν μορφή αντίστασης στην κατοχή).
Κάποιοι δε …θα τοποθετηθούν αποκλειστικά και μόνο με βάση του πως τοποθετούνται οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.
Αν όμως το δούμε ορθολογιστικά… λαμβάνοντας υπόψη και την παρούσα οικονομική κατάσταση… είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε περίπτωση τέτοιας πρότασης από Τουρκίας μεριά… οι περισσότεροι θα επιλέξουν να πουλήσουν την εκεί περιουσία τους.
Ας πούμε ότι παεις ποτζεί. Θα κρατήσεις τη δουλειά σου ποδά; Θα ψάξεις άλλην ποτζεί;
Το δε κράτος τι θα κάμει; Θα αφήκει 1000 ή 5000 ή ξέρω ‘γω πόσους φορολογούμενους τζιαι καταναλωτές να “ξεγλιστρήσουν”;
Αν γίνει κάτι τέτοιο… όσο τζιαι να φωνάζουν διάφοροι… η πλειοψηφία θα επιλέξει να πουλήσει.
Είπα το τζιαι παλιά,
ο Ερτογαν που ταν μιτσής • έπαιζε μάππα,
οι δικοί μας
-τουλάχιστον όσοι έχουμε τώρα -
εν’ χλεχλέδες…
(Λεπτομέρειες • ΕΔΩ, στου Στροβολιώτη.)
Αν υπάρξει τέτοια πρόταση… να δείτε πως θα σφαχτούμε πρώτα μεταξύ μας (τζιαι μόνο η φήμη μιας πρότασης καταφέρνει το ήδη).
Κάποιοι θα πουν προδότες όσους εκδηλώσουν ενδιαφέρον για να επιστρέψουν, άλλοι θα λαλούν πως είναι καθήκον τους να επιστρέψουν (σαν μορφή αντίστασης στην κατοχή).
Κάποιοι δε …θα τοποθετηθούν αποκλειστικά και μόνο με βάση του πως τοποθετούνται οι πολιτικοί τους αντίπαλοι.
Αν όμως το δούμε ορθολογιστικά… λαμβάνοντας υπόψη και την παρούσα οικονομική κατάσταση… είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε περίπτωση τέτοιας πρότασης από Τουρκίας μεριά… οι περισσότεροι θα επιλέξουν να πουλήσουν την εκεί περιουσία τους.
Ας πούμε ότι παεις ποτζεί. Θα κρατήσεις τη δουλειά σου ποδά; Θα ψάξεις άλλην ποτζεί;
Το δε κράτος τι θα κάμει; Θα αφήκει 1000 ή 5000 ή ξέρω ‘γω πόσους φορολογούμενους τζιαι καταναλωτές να “ξεγλιστρήσουν”;
(Φώτο από wikimedia.org)
Αν γίνει κάτι τέτοιο… όσο τζιαι να φωνάζουν διάφοροι… η πλειοψηφία θα επιλέξει να πουλήσει.
Είπα το τζιαι παλιά,
ο Ερτογαν που ταν μιτσής • έπαιζε μάππα,
οι δικοί μας
-τουλάχιστον όσοι έχουμε τώρα -
εν’ χλεχλέδες…
14.1.12
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Έχοντας πεθάνει
ενώ η Κύπρος είναι
–ακόμη –
διχοτομημένη…
μπορεί κάποιος
να ισχυριστεί
ότι νίκησε.
Όσους είχαν άλλο στόχο.
ενώ η Κύπρος είναι
–ακόμη –
διχοτομημένη…
μπορεί κάποιος
να ισχυριστεί
ότι νίκησε.
Όσους είχαν άλλο στόχο.
30.9.11
The «Makarios syndrome»: Beyond 2012
• Θέλω να διαμηνύσω στους Τουρκοκύπριους ότι η κερδοφόρα εκμετάλλευση υδρογονανθράκων που πιθανόν να ανευρεθούν στη Θαλάσσια Αποκλειστική Ζώνη της χώρας μας θα πάρει μερικά χρόνια. Μέχρι τότε αν δεν λύσουμε το Κυπριακό ώστε να καρπωθούμε από κοινού αυτά τα κέρδη, θα είμαστε ως ηγεσίες υπόλογοι στις δύο κοινότητες, υπόλογοι σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό. Η υπόθεση- υδρογονάνθρακες αποτελεί πρόκληση. Αποτελεί ευκαιρία για λύση του Κυπριακού σύντομα.
Αυτά λέει –ανάμεσα σε διάφορα άλλα –ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας.
(Στον άνωθεν σύνδεσμο το πλήρες κείμενο όπως το παρουσιάζει το ΓΤΠ).
Αυτό που δεν λέει ο Πρόεδρος –αλλά και ΟΛΟΙ οι πολιτικοί μας φωστήρες –είναι το αυτονόητο. Εάν υπάρχει πραγματική προοπτική για σύντομη λύση του Κυπριακού… τότε η έντιμη στάση απέναντι στους ΤΚ θα ήταν … είτε να τους καλέσουμε να συμμετέχουν και αυτοί στις διαπραγματεύσεις και συμφωνίες που θα κάνουμε με τις διάφορες ενδιαφερόμενες εταιρείες… είτε να αναβάλουμε για λίγο καιρό τις όποιες λήψεις αποφάσεων δια να δώσουμε στους ΤΚ την ευχέρεια να έχουν ουσιαστική και όχι ονομαστική συμμετοχή.
Είναι πάγια θέση μας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και ότι τα όποια κέρδη θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος και των δύο. Είναι επίσης γνωστό ότι αυτό μπορεί να έχει πραγματικό αντίκρισμα σε θέματα π.χ. Υγείας ή κοινωνικών παροχών… αλλά ελάχιστα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα σε επίπεδο συμφωνιών και συμβάσεων που η Κυπριακή Δημοκρατία συνάπτει. Είναι όμως ανέντιμο … ΕΑΝ υπήρχε περίπτωση λύσης σε σύντομο χρονικό διάστημα … να δεσμεύσεις τους ΤΚ με συμφωνίες στις οποίες δεν είχαν ουσιαστικό λόγο. Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι όποιες συμφωνίες γίνουν από την Κυπριακή Δημοκρατία θα δεσμεύουν και την όποια μετεξέλιξη της σε περίπτωση λύσης. Αυτό… για καθαρά πρακτικούς λόγους… παύει να έχει σημασία ΜΟΝΟ εάν η επίτευξη λύσης μετατίθεται σε ορίζοντα … μακροχρόνιου.
Η φράση «…αν δεν λύσουμε το Κυπριακό ώστε να καρπωθούμε από κοινού αυτά τα κέρδη…», όχι μόνο αφήνει υπόνοιες για εγκατάλειψη της πάγιας θέσης μας (δλδ. με ή χωρίς λύση, η Κ.Δ. εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και είναι υπόλογη απέναντι και στις δύο) αλλά προϊδεάζει και για μια –αμφίβολης κατάληξης –μακρόχρονη απόπειρα για εξεύρεση λύσης.
Η θέση ότι «είμαστε η πλειοψηφία και δεν φταίμε αν οι ΤΚ επιλέγουν να μην συμμετέχουν στην Κ.Δ.» … είναι αναμενόμενο να ακούγεται από τα τσιράκια της Νέας Εθναρχίας. Η υιοθέτηση της όμως από τους δύο πόλους… που τάχατες υπήρξαν οι ένθερμοι υποστηρικτές μια λύσης ΔΔΟ… φανερώνει το πραγματικό μέγεθος που έχει η επιρροή της Εκκλησιάς και των άλλων ακόλουθων τις Σχολής Δούντα. Μέχρι τις επόμενες προεδρικές… δεν αποκλείεται να κατηγορούν (πάλι) ο ένας τον άλλο ότι …αν εκλεγούν …θα επαναφέρουν το τρισκατάρατο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ.
****
Η Αντιπολίτευση, δλδ. το ΔΗΣΥ, οι μέχρι πρότινος συμπολίτευση ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι και οι ΕΥΡΟΚΟκοι… κλπ, … ΑΛΛΑ και η κυβερνητική παράταξη έχουν στο μυαλό αυτό ακριβώς: τις προεδρικές του 13. Όχι όμως σε σχέση με μια επιδιωκόμενη λύση.
Η πιθανή ανεύρεση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων… εκτός από τα –πιθανά αν δεν κάναμε συμφωνίες του κωλ… –κέρδη στο απώτερο μέλλον… προσφέρει και ένα ακόμα όπλο στη πολιτική φαρέτρα του Προέδρου. Του επιτρέπει να κάνει σχεδιασμούς που σχετίζονται με τις διάφορες κοινωνικές παροχές, όπλο πολύτιμο σε περιόδους προεκλογικές. Η σύναψη συμφωνίας για δάνειο από τους Ρώσους … αλλά και η δυνατότητα δανεισμού και από άλλες χώρες … λόγω ακριβώς της «αέρινης» προοπτικής … θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς με αυτό τον τρόπο. Το Κυπριακό γιοκ… αλλά τα οικονομικά μας χάλια μπορούμε να τα καλύψουμε με ένα πέπλο παροχών έτσι ώστε … ο κάθε ψηφοφόρος που επηρεάζεται άμεσα από αυτές… να σκεφτεί διπλά και τριπλά το τι θα πράξει ενώπιον της κάλπης.
Τετραπλά θα σκεφτούν οι παράγοντες του «Κέντρου» που είναι Μάνες στο ξεκοκκάλιασμα κρατικών κονδυλίων.
Πιθανή η δεύτερη θητεία Χριστόφια λοιπόν … με δανεικά και δήθεν αριστερή οικονομική – κοινωνική πολιτική. (Την θεωρώ πιο πιθανή από την περίπτωση άλλου υποψηφίου του ΑΚΕΛ).
Ήδη … άνθρωποι πέριξ του Προέδρου άρχισαν να κοκορεύονται για την έξυπνη στρατηγική του.
Όμως … μπορεί με τέτοιες παροχές να κρατάς ζωντανούς τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τις άλλες ευπαθείς ομάδες, ο μισθωτός όμως εξακολουθεί να παραμένει σκλάβος.. οι δε καταναλωτές (δλδ. όλοι μας) παραμένουν εξαρτώμενοι της υπεραγοράς, των εταιρειών πετρελαιοειδών …αλλά και του ίδιου του Κράτους. Υπό τέτοιες συνθήκες το όραμα της αυτοδυναμίας–αυτονόμησης του Ανθρώπου παραμένει όναρ.
****
Τελικά… έχουν δίκαιο όσοι εκ των υποστηρικτών του Προέδρου φωνάζουν για επιστροφή στο προ-πραξικοπηματικό κλίμα. Μόνο που αυτό δεν αφορά μόνο τους –γραφικούς πλέον –αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρους.
Βλέπετε, η καταστροφή που επέφεραν το πραξικόπημα και η εισβολή… δεν είχε σαν αφετηρία της μόνο τη δράση που παρουσίασαν οι εγκληματικές ένοπλες ομάδες της εποχής (ομάδες αποτελούμενες από ανθρώπους που κάποτε ήταν στην υπηρεσία του ίδιου του Μακαρίου για πάσης φύσεως «θεάρεστα έργα») … αλλά και την ίδια τη βλακώδη εμμονή του Μακαρίου … που θεωρούσε τον εαυτό του πιο έξυπνο από τους έξυπνους και ικανό να ελίσσεται στο παγκόσμιο πολιτικό πεδίο με τον ίδιο τρόπο που «εγελούσεν στα μαννούθκια» εντός.
Το ότι κάθε του βήμα οδηγούσε σε χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη … κανέναν μας δεν εμπόδισε από το να τον θεοποιήσουμε και να τον θεωρούμε ως Ηγέτη Τρισμέγιστο.
Φαίνεται πως… τούτο το «σύνδρομο Μακαρίου» δεν επηρέασε μόνο τον μακαρίτη Κυπριανού αλλά και όλους τους επόμενους ενοίκους του Προεδρικού… με μόνη πιθανή εξαίρεση τον Βασιλείου. (Κληρίδης = S300, Παπαδόπουλος = διάγγελμα δακρύων).
Η δε εμμονή των αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρων … απλά ενισχύει την δυνατότητα αυτού που αποκαλούν «προδότη» και «δολοφόνο» να μας παρουσιαστεί ως… ακόμα ένας Μακάριος… θύμα των ζηλιάρηδων και αφρόνων εσωτερικών του αντιπάλων… αλλά και των πλεκτανών των υπερδυνάμεων.
Ασχέτως του ποιος θα κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές… το σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστεί η Μακαριακή παράδοση της «επιδέξιας» διαχείρισης του ττοππουζοκυπραίου… με παράλληλες πιρουέτες στο διεθνή πολιτικό στίβο… με τις συνεπαγόμενες κατραπακιές να παρουσιάζονται είτε ως εσκεμμένοι ελιγμό… είτε ως αποτέλεσμα των δολοπλοκιών του υποχθόνιου ξένου δαχτύλου.
Αυτά λέει –ανάμεσα σε διάφορα άλλα –ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας.
(Στον άνωθεν σύνδεσμο το πλήρες κείμενο όπως το παρουσιάζει το ΓΤΠ).
Αυτό που δεν λέει ο Πρόεδρος –αλλά και ΟΛΟΙ οι πολιτικοί μας φωστήρες –είναι το αυτονόητο. Εάν υπάρχει πραγματική προοπτική για σύντομη λύση του Κυπριακού… τότε η έντιμη στάση απέναντι στους ΤΚ θα ήταν … είτε να τους καλέσουμε να συμμετέχουν και αυτοί στις διαπραγματεύσεις και συμφωνίες που θα κάνουμε με τις διάφορες ενδιαφερόμενες εταιρείες… είτε να αναβάλουμε για λίγο καιρό τις όποιες λήψεις αποφάσεων δια να δώσουμε στους ΤΚ την ευχέρεια να έχουν ουσιαστική και όχι ονομαστική συμμετοχή.
Είναι πάγια θέση μας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και ότι τα όποια κέρδη θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος και των δύο. Είναι επίσης γνωστό ότι αυτό μπορεί να έχει πραγματικό αντίκρισμα σε θέματα π.χ. Υγείας ή κοινωνικών παροχών… αλλά ελάχιστα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα σε επίπεδο συμφωνιών και συμβάσεων που η Κυπριακή Δημοκρατία συνάπτει. Είναι όμως ανέντιμο … ΕΑΝ υπήρχε περίπτωση λύσης σε σύντομο χρονικό διάστημα … να δεσμεύσεις τους ΤΚ με συμφωνίες στις οποίες δεν είχαν ουσιαστικό λόγο. Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι όποιες συμφωνίες γίνουν από την Κυπριακή Δημοκρατία θα δεσμεύουν και την όποια μετεξέλιξη της σε περίπτωση λύσης. Αυτό… για καθαρά πρακτικούς λόγους… παύει να έχει σημασία ΜΟΝΟ εάν η επίτευξη λύσης μετατίθεται σε ορίζοντα … μακροχρόνιου.
Η φράση «…αν δεν λύσουμε το Κυπριακό ώστε να καρπωθούμε από κοινού αυτά τα κέρδη…», όχι μόνο αφήνει υπόνοιες για εγκατάλειψη της πάγιας θέσης μας (δλδ. με ή χωρίς λύση, η Κ.Δ. εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και είναι υπόλογη απέναντι και στις δύο) αλλά προϊδεάζει και για μια –αμφίβολης κατάληξης –μακρόχρονη απόπειρα για εξεύρεση λύσης.
Η θέση ότι «είμαστε η πλειοψηφία και δεν φταίμε αν οι ΤΚ επιλέγουν να μην συμμετέχουν στην Κ.Δ.» … είναι αναμενόμενο να ακούγεται από τα τσιράκια της Νέας Εθναρχίας. Η υιοθέτηση της όμως από τους δύο πόλους… που τάχατες υπήρξαν οι ένθερμοι υποστηρικτές μια λύσης ΔΔΟ… φανερώνει το πραγματικό μέγεθος που έχει η επιρροή της Εκκλησιάς και των άλλων ακόλουθων τις Σχολής Δούντα. Μέχρι τις επόμενες προεδρικές… δεν αποκλείεται να κατηγορούν (πάλι) ο ένας τον άλλο ότι …αν εκλεγούν …θα επαναφέρουν το τρισκατάρατο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ.
****
Η Αντιπολίτευση, δλδ. το ΔΗΣΥ, οι μέχρι πρότινος συμπολίτευση ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι και οι ΕΥΡΟΚΟκοι… κλπ, … ΑΛΛΑ και η κυβερνητική παράταξη έχουν στο μυαλό αυτό ακριβώς: τις προεδρικές του 13. Όχι όμως σε σχέση με μια επιδιωκόμενη λύση.
Η πιθανή ανεύρεση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων… εκτός από τα –πιθανά αν δεν κάναμε συμφωνίες του κωλ… –κέρδη στο απώτερο μέλλον… προσφέρει και ένα ακόμα όπλο στη πολιτική φαρέτρα του Προέδρου. Του επιτρέπει να κάνει σχεδιασμούς που σχετίζονται με τις διάφορες κοινωνικές παροχές, όπλο πολύτιμο σε περιόδους προεκλογικές. Η σύναψη συμφωνίας για δάνειο από τους Ρώσους … αλλά και η δυνατότητα δανεισμού και από άλλες χώρες … λόγω ακριβώς της «αέρινης» προοπτικής … θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς με αυτό τον τρόπο. Το Κυπριακό γιοκ… αλλά τα οικονομικά μας χάλια μπορούμε να τα καλύψουμε με ένα πέπλο παροχών έτσι ώστε … ο κάθε ψηφοφόρος που επηρεάζεται άμεσα από αυτές… να σκεφτεί διπλά και τριπλά το τι θα πράξει ενώπιον της κάλπης.
Τετραπλά θα σκεφτούν οι παράγοντες του «Κέντρου» που είναι Μάνες στο ξεκοκκάλιασμα κρατικών κονδυλίων.
Πιθανή η δεύτερη θητεία Χριστόφια λοιπόν … με δανεικά και δήθεν αριστερή οικονομική – κοινωνική πολιτική. (Την θεωρώ πιο πιθανή από την περίπτωση άλλου υποψηφίου του ΑΚΕΛ).
Ήδη … άνθρωποι πέριξ του Προέδρου άρχισαν να κοκορεύονται για την έξυπνη στρατηγική του.
Όμως … μπορεί με τέτοιες παροχές να κρατάς ζωντανούς τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τις άλλες ευπαθείς ομάδες, ο μισθωτός όμως εξακολουθεί να παραμένει σκλάβος.. οι δε καταναλωτές (δλδ. όλοι μας) παραμένουν εξαρτώμενοι της υπεραγοράς, των εταιρειών πετρελαιοειδών …αλλά και του ίδιου του Κράτους. Υπό τέτοιες συνθήκες το όραμα της αυτοδυναμίας–αυτονόμησης του Ανθρώπου παραμένει όναρ.
****
Τελικά… έχουν δίκαιο όσοι εκ των υποστηρικτών του Προέδρου φωνάζουν για επιστροφή στο προ-πραξικοπηματικό κλίμα. Μόνο που αυτό δεν αφορά μόνο τους –γραφικούς πλέον –αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρους.
Βλέπετε, η καταστροφή που επέφεραν το πραξικόπημα και η εισβολή… δεν είχε σαν αφετηρία της μόνο τη δράση που παρουσίασαν οι εγκληματικές ένοπλες ομάδες της εποχής (ομάδες αποτελούμενες από ανθρώπους που κάποτε ήταν στην υπηρεσία του ίδιου του Μακαρίου για πάσης φύσεως «θεάρεστα έργα») … αλλά και την ίδια τη βλακώδη εμμονή του Μακαρίου … που θεωρούσε τον εαυτό του πιο έξυπνο από τους έξυπνους και ικανό να ελίσσεται στο παγκόσμιο πολιτικό πεδίο με τον ίδιο τρόπο που «εγελούσεν στα μαννούθκια» εντός.
Το ότι κάθε του βήμα οδηγούσε σε χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη … κανέναν μας δεν εμπόδισε από το να τον θεοποιήσουμε και να τον θεωρούμε ως Ηγέτη Τρισμέγιστο.
Φαίνεται πως… τούτο το «σύνδρομο Μακαρίου» δεν επηρέασε μόνο τον μακαρίτη Κυπριανού αλλά και όλους τους επόμενους ενοίκους του Προεδρικού… με μόνη πιθανή εξαίρεση τον Βασιλείου. (Κληρίδης = S300, Παπαδόπουλος = διάγγελμα δακρύων).
Η δε εμμονή των αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρων … απλά ενισχύει την δυνατότητα αυτού που αποκαλούν «προδότη» και «δολοφόνο» να μας παρουσιαστεί ως… ακόμα ένας Μακάριος… θύμα των ζηλιάρηδων και αφρόνων εσωτερικών του αντιπάλων… αλλά και των πλεκτανών των υπερδυνάμεων.
Ασχέτως του ποιος θα κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές… το σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστεί η Μακαριακή παράδοση της «επιδέξιας» διαχείρισης του ττοππουζοκυπραίου… με παράλληλες πιρουέτες στο διεθνή πολιτικό στίβο… με τις συνεπαγόμενες κατραπακιές να παρουσιάζονται είτε ως εσκεμμένοι ελιγμό… είτε ως αποτέλεσμα των δολοπλοκιών του υποχθόνιου ξένου δαχτύλου.
25.5.11
ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
" Ένα Φάκελο 'ννννάααα' τους έφτιαξα. Αχάριστοι! " Η –μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο –χρηματοδότηση από τους Αμερικάνσκι για σκοπούς «αντικομουνιστικού αγώνα» σε Ελλάδα και Κύπρο, οι διαχειριστές αυτών των χρημάτων, οι ένοπλες «stay behind» • ομάδες και η μετεξέλιξη τους, τα εθνικόφρονα σωματεία, οι «ενώσεις νέων» και τα ΘΟΙ, οι συντεχνίες ως αντίπαλο δέος των αριστερών συντεχνιών.
Ο καταλυτικός ρόλος αυτών των υποχείριων στην προσπάθεια για υπόσκαψη και –τελικά –ανατροπή του Μακαρίου.
Η ιδεολογία της «εθνικής καθαρότητας», δλδ. το ουσιαστικό ιδεολογικό υπόβαθρο των πράξεων της Χούντας, ο «μακροχρόνιος» ως συνέχεια αυτού του «αγώνα».
Ο ρόλος του • Gust Avrakotos κατά την επταετία.
Όλες αυτές οι τρύπες στον Φάκελο της Κύπρου ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ήταν ο λόγος της μη επανεκλογής σας. Όσοι νομίζουν ότι το κύριο κίνητρο του κόσμου για να ψηφίσει –ή όχι –τους «σκληρούς ΟΧΙάδες ή τους πιο μετριοπαθείς, τους απόλυτους ΝΑΙ-νέκους ή τους κάπως διαλλακτικούς, ας ξυπνήσουν.
(Βέβαια, «νικητές» και χαμένοι θα προσπαθήσουν να διαιωνίσουν τον άνωθεν μύθο.)
Απλούστατα, σας έφαγε ο ενδοκομματικός συσχετισμός δυνάμεων.
Άτιμο πράγμα η Πολιτική, κ Σιζόπουλε.
13.1.11
Ας όψεται ο Πόλεμος…
.
.
Ήρθε η καγκελάριος Μέρκελ. Μάλιστα.
Το καταφχαριστηθήκαμε … σχεδόν όλοι. Μάλιστα.
Έκανε δηλώσεις που μας χαροποίησαν και που ενόχλησαν την Άγκυρα και αυτό μας χαροποίησε διπλά. Μάλιστα.
Οι δηλώσεις της Μέρκελ ουσιαστικά παρουσιάζουν τον Δημήτρη μου, Δημήτρη μου ως αυτόν που θέλει την λύση και κάνει προσπάθειες ενώ παρουσιάζουν την Τουρκία ως αυτόν που δεν θέλει τη λύση και δεν κάνει προσπάθειες. Μάλιστα.
Αι Πατριωτικαί Δυνάμεις –όπως ο χρυσόστομος Κασκάνης επισημαίνει στο σημερινό του άρθρο στον «Πολίτη» –κατηγορούσαν τόσο καιρό τον Δημήτρη μου, Δημήτρη μου για τις «υποχωρήσεις» που κάνει χωρίς να παίρνει ανταλλάγματα από την Τουρκία. Η στάση του όμως αυτή –όπως και να την ερμηνεύει κάποιος –είναι ακριβώς εκείνο το στοιχείο που η Μέρκελ θεώρησε πως αξίζει στήριξης, έστω λεκτικής. Μάλιστα.
Στο στρατόπεδο του Δημήτρη μου, Δημήτρη μου όμως κομπάζουν για τη στήριξη αυτή, την στήριξη δηλαδή από μεγάλες δυνάμεις στον Ευρωπαϊκό χώρο που δεν λαμβάναμε επί προεδρίας του τΑΣΣΟΥ λόγω της άτεγκτης στάσης του …τόσο κατά την περίοδο του ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ… αλλά κυρίως κατά την περίοδο που ακολούθησε. Θεωρούν ότι η στήριξη αυτή είναι απόδειξη της ορθότητας των χειρισμών τους και θα την περιφέρουν για πολύ καιρό σαν λάβαρο, ιδιαίτερα ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Το ότι δύο προεδρικές εκλογές πριν είχαν οι ίδιοι ανεβάσει τον τΑΣΣΟ στην προεδρία το προσπερνούν. Μάααααλισταααα !
Το καταφχαριστηθήκαμε … σχεδόν όλοι. Μάλιστα.
Έκανε δηλώσεις που μας χαροποίησαν και που ενόχλησαν την Άγκυρα και αυτό μας χαροποίησε διπλά. Μάλιστα.
Οι δηλώσεις της Μέρκελ ουσιαστικά παρουσιάζουν τον Δημήτρη μου, Δημήτρη μου ως αυτόν που θέλει την λύση και κάνει προσπάθειες ενώ παρουσιάζουν την Τουρκία ως αυτόν που δεν θέλει τη λύση και δεν κάνει προσπάθειες. Μάλιστα.
Αι Πατριωτικαί Δυνάμεις –όπως ο χρυσόστομος Κασκάνης επισημαίνει στο σημερινό του άρθρο στον «Πολίτη» –κατηγορούσαν τόσο καιρό τον Δημήτρη μου, Δημήτρη μου για τις «υποχωρήσεις» που κάνει χωρίς να παίρνει ανταλλάγματα από την Τουρκία. Η στάση του όμως αυτή –όπως και να την ερμηνεύει κάποιος –είναι ακριβώς εκείνο το στοιχείο που η Μέρκελ θεώρησε πως αξίζει στήριξης, έστω λεκτικής. Μάλιστα.
Στο στρατόπεδο του Δημήτρη μου, Δημήτρη μου όμως κομπάζουν για τη στήριξη αυτή, την στήριξη δηλαδή από μεγάλες δυνάμεις στον Ευρωπαϊκό χώρο που δεν λαμβάναμε επί προεδρίας του τΑΣΣΟΥ λόγω της άτεγκτης στάσης του …τόσο κατά την περίοδο του ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ… αλλά κυρίως κατά την περίοδο που ακολούθησε. Θεωρούν ότι η στήριξη αυτή είναι απόδειξη της ορθότητας των χειρισμών τους και θα την περιφέρουν για πολύ καιρό σαν λάβαρο, ιδιαίτερα ενόψει των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Το ότι δύο προεδρικές εκλογές πριν είχαν οι ίδιοι ανεβάσει τον τΑΣΣΟ στην προεδρία το προσπερνούν. Μάααααλισταααα !
Jawohl!
6.12.10
ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα -είπαμε,... είπαμε πως θα διαλύσουμε το κράτος,... κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας -κι αφήσαμε... μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους. ......... Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο... μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία... διατηρούμε την εσώτερη τη βρώμα μας... μ' επαναστατική φρασεολογία.......... Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας... υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις... ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστεια μας... αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις.......... Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο... μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία... διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας... μ' επαναστατική φρασεολογία.......... Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε -σε τραβήξαμε,... ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε -ατέλειωτο,... μας μπόλιασες βουβό μ' απογοήτευση... κι ίσως ν' αξίζει μόνο -κι ίσως ν' αξίζει, που τολμάμε.......... Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο... σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια... παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν... μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια.......... Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο... διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας... μ' επαναστατική φρασεολογία.......... | Είπαμε πως θα καταργήσουμε τα σύνορα -είπαμε,... είπαμε πως θα διαλύσουμε το ψευδοπαρακράτος,... κι αφήσαμε τους εαυτούς τους ίδιους μας -κι αφήσαμε... μες στο γλοιώδικο περίβλημά τους. ......... Η συγκυβέρνηση αποδείχτηκε ένα όνειρο... μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία... διατηρούμε την εσώτερη τη βρώμα μας... μ' επαναπροσεγγιστική φρασεολογία.......... Τα θλιβερά δεν σπάσαν τα καλούπια μας... υποχθονιακές ψυχρές προκαταλήψεις... ύπουλα βράζεις μέσα μας αρρώστεια μας... αγκομαχάς, για δεν το λες να μας αφήσεις.......... Η συγκυβέρνηση αποδείχτηκε ένα όνειρο... μια ξοφλημένη και ευφυής δικαιολογία... διατηρούμε την αισχρότερη μιζέρια μας... μ' επαναπροσεγγιστική φρασεολογία.......... Δύσκολο μονοπάτι σε τραβήξαμε -σε τραβήξαμε,... ατέλειωτο και δεν σε ξεπερνάμε -ατέλειωτο,... μας μπόλιασες βουβό μ' απογοήτευση... κι ίσως ν' αξίζει μόνο -κι ίσως ν' αξίζει, που τολμάμε.......... Η συγκυβέρνηση αποδείχτηκε ένα όνειρο... σαν ξεχασμένα να τελειώσουν παραμύθια... παρά τα τόσα όνειρά μας που συντρίφτηκαν... μες στα συντρίμμια ολοκληρώνεσαι αλήθεια.......... Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο... διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας... μ' επαναστατική βράσε-ο-λογία.......... |
19.11.10
ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΟΥ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ
Διαβάστε το ρεπορτάζ του Sigma_Live για τις αντιδράσεις των Κωμάτων (no pun unintended) μετά τη συνάντηση του Δημήτρη μου, Δημήτρη μου με το Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Φτάνοντας στην αντίδραση του προέδρου του ΔΗ.ΚΟ, βρίσκετε αυτό:
“…«Εχω ενημέρωση», είπε, «όχι από επίσημα χείλη», ότι και «πριν τη συνάντηση και κατά τη διάρκεια της συνάντησης επιχειρήθηκαν διάφορα πράγματα», προσθέτοντας ότι «μάλιστα πριν τη συνάντηση, η δική μου ενημέρωση λέει ότι υπήρξαν ισχυρές πιέσεις από παράγοντες της διεθνούς κοινότητας», που «μου θύμισαν κατά κάποιο τρόπο και ανάλογες πιέσεις που δέχθηκε και ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος στη Νέα Υόρκη»…”
Χμμμμ…
Αμέσως μετά, στην ίδια παράγραφο:
“… «Ξέρω επίσης», ανέφερε, «όχι πάλι από επίσημα χείλη» ότι «κατά τη διάρκεια της συνάντησης επιχειρήθηκε να επιβληθεί τετραμερής διάσκεψη» και «κατά την άποψη μου σωστά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέρριψε αυτό το συγκεκριμένο αίτημα και αντέδρασε όταν του ελέχθη προβάλλοντας τη δική του επιχειρηματολογία».…”
Φτάνοντας στην αντίδραση του προέδρου του ΔΗ.ΚΟ, βρίσκετε αυτό:
“…«Εχω ενημέρωση», είπε, «όχι από επίσημα χείλη», ότι και «πριν τη συνάντηση και κατά τη διάρκεια της συνάντησης επιχειρήθηκαν διάφορα πράγματα», προσθέτοντας ότι «μάλιστα πριν τη συνάντηση, η δική μου ενημέρωση λέει ότι υπήρξαν ισχυρές πιέσεις από παράγοντες της διεθνούς κοινότητας», που «μου θύμισαν κατά κάποιο τρόπο και ανάλογες πιέσεις που δέχθηκε και ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος στη Νέα Υόρκη»…”
Χμμμμ…
Αμέσως μετά, στην ίδια παράγραφο:
“… «Ξέρω επίσης», ανέφερε, «όχι πάλι από επίσημα χείλη» ότι «κατά τη διάρκεια της συνάντησης επιχειρήθηκε να επιβληθεί τετραμερής διάσκεψη» και «κατά την άποψη μου σωστά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απέρριψε αυτό το συγκεκριμένο αίτημα και αντέδρασε όταν του ελέχθη προβάλλοντας τη δική του επιχειρηματολογία».…”
Mούμπλε, μούμπλε...
Την ίδια στιγμή ακούω από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΡΙΚ τις δηλώσεις του Δημήτρη μου, Δημήτρη μου:
«Τίποτε από τις εικασίες δεν έχει λάβει χώρα. Δεν υπάρχουν ούτε χρονοδιαγράμματα, δεν υπάρχει απειλή από οπουδήποτε, δεν υπάρχει και οποιαδήποτε πρόθεση από το Γενικό Γραμματέα να ασκήσει πιέσεις.»
Κλαψ, λυγμ…
Και έτσι βολεύονται όλοι.
Ποιός δουλεύκει ποιόν ρε κοπέλια;
Μήπως όλοι εσείς… όλους εμάς;
1.10.09
15.7.08
12.12.07
ΣΤΗ ΜΕΒΛΟΥΡΝΗ...ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!
Στη Μελβούρνη πάμε σε κηδείες και μνημόσυνα φίλων μαζί. Εδώ;
http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=334&id=524762&newstate=ACTIVE (Θα ανανεωθεί όταν η είδηση περάσει στο αρχείο).
http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=334&id=524762&newstate=ACTIVE (Θα ανανεωθεί όταν η είδηση περάσει στο αρχείο).
2.11.07
ΚΡΕΤΙΝΟΙ
-Προτείνω, αφού πρόκειται να πούμε όχι σε σχέδιο των Η.Ε., να μπει μπροστά ένας από μας να πει το ΟΧΙ. Έτσι δεν θα φταίξουν το Λαό οι εισηγητές του ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ και δεν θα μπορούν να μας παρουσιάσουν συλλογικά ως απρόθυμους για λύση.-Από όσα λες συμπεραίνω ότι προετοιμάζεις το έδαφος για ένα ΝΑΙ χωρίς την έγκριση του Λαού.
Α=Β
Γ=Δ
____
=>Α=Δ
Και να, σε καφενέδες και καπηλειά, όλος ο κόσμος συζητά για το πώς το επόμενο σχέδιο λύσης «θα το περάσουν χωρίς δημοψήφισμα».
Να φταίει άραγε που είμαστε ποικιλόσποροι; 
25.10.07
ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Ψήφισα ΝΑΙ για το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ στο δημοψήφισμα και το έχω μετανιώσει πικρά.
Αναγνωρίζω τώρα ότι -αν προσπαθούσαμε να το εφαρμόσουμε -θα ήταν αδύνατο να συγκρατηθούν οι δυνάμεις του μίσους και δεν θα ήταν σε θέση οι δύο κοινότητες να (αλληλο)προστατευθούν.
(Πίστευα τότε ότι θα πιάνονταν αυτές οι δυνάμεις εξ απροόπτου και θα υπερφαλαγγίζονταν από την επιθυμία του κόσμου για Ζωή χωρίς τη συντροφιά του φόβου).
Τέτοια αποτυχία τη βρίσκω αναμενόμενη στην περίπτωση της πλευράς που υφίσταται λόγω παρουσίας κατοχικού στρατού. Δεν θα την ανέμενα όμως και σε μια Δημοκρατία.
Τεράστια ευθύνη είχαν όλοι οι αντιπολιτευόμενοι σήμερα διότι επέτρεψαν σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να ήταν χρήσιμες ΜΟΝΟ σε καιρό πολέμου, να χειριστούν μια περίοδο που θα έπρεπε να ήταν η εδραίωση της Δημοκρατίας (1960-1974).
Απολογούμαι που ως τώρα δεν τους ζήτησα (….κύριε Κας, κύριε Δημήτρη…..) ξεκάθαρα να μιλήσουν για αυτή την περίοδο. Απολογούμαι που δεν τους ζήτησα ως τώρα να πράξουν το αυτονόητο, να δημιουργήσουν το περιβάλλον που θα αναιρούσε τη δικαιολογία της Τουρκίας, ότι δηλαδή οι ΤΚ βρίσκονταν (και βρίσκονται) σε κίνδυνο.
Δικαιολογία που τώρα –στην Ευρώπη και αλλού –θα γίνεται δεχτή ολοένα και πιο πολύ.
Απολογούμαι διότι ως τώρα δεν τους έκραξα αρκετά (….κύριε Κας, κύριε Δημήτρη…..) για την ανοχή και την αδυναμία που επέδειξαν και τα επόμενα χρόνια απέναντι στις δυνάμεις του μίσους. Για την ανοχή στα καπετανάτα και στους μεγαλομανείς, στο δογματισμό και τον νεποτισμό, στα ελεγχόμενα ΜΜΕ, Oh the nine o'clock news
is something to trip on
I bleeding love her -
Angela Rippon!
Angela Rippon!
Angela Rippon!
She's got big tits
(“Mucky Pup” – The Exploited)
Χάτε τωρά, συνδέστε τους άνωθεν στίχους με το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ. Βραβείο: φρέσκο γάλα με τριαντάφυλλο.
Αναγνωρίζω τώρα ότι -αν προσπαθούσαμε να το εφαρμόσουμε -θα ήταν αδύνατο να συγκρατηθούν οι δυνάμεις του μίσους και δεν θα ήταν σε θέση οι δύο κοινότητες να (αλληλο)προστατευθούν.
(Πίστευα τότε ότι θα πιάνονταν αυτές οι δυνάμεις εξ απροόπτου και θα υπερφαλαγγίζονταν από την επιθυμία του κόσμου για Ζωή χωρίς τη συντροφιά του φόβου).
Τέτοια αποτυχία τη βρίσκω αναμενόμενη στην περίπτωση της πλευράς που υφίσταται λόγω παρουσίας κατοχικού στρατού. Δεν θα την ανέμενα όμως και σε μια Δημοκρατία.
Τεράστια ευθύνη είχαν όλοι οι αντιπολιτευόμενοι σήμερα διότι επέτρεψαν σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να ήταν χρήσιμες ΜΟΝΟ σε καιρό πολέμου, να χειριστούν μια περίοδο που θα έπρεπε να ήταν η εδραίωση της Δημοκρατίας (1960-1974).
Απολογούμαι που ως τώρα δεν τους ζήτησα (….κύριε Κας, κύριε Δημήτρη…..) ξεκάθαρα να μιλήσουν για αυτή την περίοδο. Απολογούμαι που δεν τους ζήτησα ως τώρα να πράξουν το αυτονόητο, να δημιουργήσουν το περιβάλλον που θα αναιρούσε τη δικαιολογία της Τουρκίας, ότι δηλαδή οι ΤΚ βρίσκονταν (και βρίσκονται) σε κίνδυνο.
Δικαιολογία που τώρα –στην Ευρώπη και αλλού –θα γίνεται δεχτή ολοένα και πιο πολύ.
Απολογούμαι διότι ως τώρα δεν τους έκραξα αρκετά (….κύριε Κας, κύριε Δημήτρη…..) για την ανοχή και την αδυναμία που επέδειξαν και τα επόμενα χρόνια απέναντι στις δυνάμεις του μίσους. Για την ανοχή στα καπετανάτα και στους μεγαλομανείς, στο δογματισμό και τον νεποτισμό, στα ελεγχόμενα ΜΜΕ, Oh the nine o'clock news
is something to trip on
I bleeding love her -
Angela Rippon!
Angela Rippon!
Angela Rippon!
She's got big tits
(“Mucky Pup” – The Exploited)
Χάτε τωρά, συνδέστε τους άνωθεν στίχους με το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ. Βραβείο: φρέσκο γάλα με τριαντάφυλλο.
22.10.07
ΕΜΕΙΣ ΕΝ ΤΖΙΑΙ...
Να μια ερώτηση που δεν θα ακουστεί από τα ΜΜΕ μας. Θα μπορούσε όμως να την απευθύνει κάποιος προς τους υποψήφιους ΠορδΕδρους:
Επειδή υπάρχουν ακραίες ομάδες και στις "δύο πλευρές" (βλέπε Χρυσή Αυγή, Γκρίζοι Λύκοι)... και λαμβάνοντας υπόψην τις συγκρούσεις του παρελθόντος......ως προετοιμασία για όποια λύση προνοεί συμβίωση των δύο κοινοτήτων (ΕΚ και ΤΚ), θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της προπαγάνδας τέτοιων ομάδων αλλά και για την προστασία των πολιτών από τυχόν βίαιες πράξεις ...είτε των ομάδων αυτών, είτε των όσων -έστω παρασυρόμενων -ακολουθήσουν το παράδειγμα τους.
Ποιά κατά την άποψη σας πρέπει να είναι αυτά τα μέτρα; Θα πρέπει να αφορούν μόνο την αστυνόμευση; Δεν πρέπει να περιλαμβάνουν μέτρα προετοιμασίας και των ίδιων των πολιτών για τη συμβίωση; Θα μπορούσε αυτή η προετοιμασία να ξεκινά και από την δημοτική / μέση εκπαίδευση; Ποια προετοιμασία πρέπει να γίνει στα εκπαιδευτικά ιδρύματα για να μπορούν να φιλοξενούν τους νέους πολίτες και των δύο κοινοτήτων;
Πως θα εντοπιστούν, σε ότι αφορά το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, τα πιθανά σημεία τριβής και με ποιό τρόπο θα δοκιμαστούν μοντέλα επίλυσης των προβλημάτων; Πως εξασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών από εξάρσεις βίας; Πως αμβλύνονται οι οικονομικο-κοινωνικές αντιπαραθέσεις έτσι ώστε να μην ενισχύουν την εθνική-κοινοτική αντιπαλότητα; Τι άλλο μπορεί να γίνει;
Επίσης, πως θα αντιμετωπιστεί η πιθανή έχθρα από μέρους συγγενών των πεσόντων (κατά τις διακοινοτικές διαταραχές & την εισβολή) και των δύο κοινοτήτων; Θα υπάρξουν δίκες όσων φόνευσαν αμάχους; Θα υπάρξει αμνηστία; Όποια άλλα ερωτήματα τέτοιας φύσης, εφόσον αφορούν την καλύτερη προετοιμασία μια συμβίωσης... καλοδεχούμενα.
Όσοι καταφέρουν να μείνουν εντός θέματος κερδίζουν από ένα σατσhίν παπίλλαρους. Όσοι δε καταφέρουν να μην αναφέρουν φράσεις όπως "Το Χεσδιο Ναννά" και "Υπονόμευση του Προέδρου" κερδίζουν από ένα πίππιλον με γεύση βαβάτσινου!
Επειδή υπάρχουν ακραίες ομάδες και στις "δύο πλευρές" (βλέπε Χρυσή Αυγή, Γκρίζοι Λύκοι)... και λαμβάνοντας υπόψην τις συγκρούσεις του παρελθόντος......ως προετοιμασία για όποια λύση προνοεί συμβίωση των δύο κοινοτήτων (ΕΚ και ΤΚ), θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της προπαγάνδας τέτοιων ομάδων αλλά και για την προστασία των πολιτών από τυχόν βίαιες πράξεις ...είτε των ομάδων αυτών, είτε των όσων -έστω παρασυρόμενων -ακολουθήσουν το παράδειγμα τους.
Ποιά κατά την άποψη σας πρέπει να είναι αυτά τα μέτρα; Θα πρέπει να αφορούν μόνο την αστυνόμευση; Δεν πρέπει να περιλαμβάνουν μέτρα προετοιμασίας και των ίδιων των πολιτών για τη συμβίωση; Θα μπορούσε αυτή η προετοιμασία να ξεκινά και από την δημοτική / μέση εκπαίδευση; Ποια προετοιμασία πρέπει να γίνει στα εκπαιδευτικά ιδρύματα για να μπορούν να φιλοξενούν τους νέους πολίτες και των δύο κοινοτήτων;
Πως θα εντοπιστούν, σε ότι αφορά το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, τα πιθανά σημεία τριβής και με ποιό τρόπο θα δοκιμαστούν μοντέλα επίλυσης των προβλημάτων; Πως εξασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών από εξάρσεις βίας; Πως αμβλύνονται οι οικονομικο-κοινωνικές αντιπαραθέσεις έτσι ώστε να μην ενισχύουν την εθνική-κοινοτική αντιπαλότητα; Τι άλλο μπορεί να γίνει;
Επίσης, πως θα αντιμετωπιστεί η πιθανή έχθρα από μέρους συγγενών των πεσόντων (κατά τις διακοινοτικές διαταραχές & την εισβολή) και των δύο κοινοτήτων; Θα υπάρξουν δίκες όσων φόνευσαν αμάχους; Θα υπάρξει αμνηστία; Όποια άλλα ερωτήματα τέτοιας φύσης, εφόσον αφορούν την καλύτερη προετοιμασία μια συμβίωσης... καλοδεχούμενα.
Όσοι καταφέρουν να μείνουν εντός θέματος κερδίζουν από ένα σατσhίν παπίλλαρους. Όσοι δε καταφέρουν να μην αναφέρουν φράσεις όπως "Το Χεσδιο Ναννά" και "Υπονόμευση του Προέδρου" κερδίζουν από ένα πίππιλον με γεύση βαβάτσινου!
25.9.07
Ψευδοκράτος ή κράτος υπο αναγνώριση;
Αφορμή να φρεσκαριστεί στο μυαλό μου η πιο πάνω ερώτηση έδωσε ο απόπλους του κρουαζιερόπλοιου από το λιμάνι της Αμμοχώστου για τη Λατάκια της Συρίας. Το συνθετικό "ψευδό" και η μετοχή λεγόμενος/η/ο χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια για να χαρακτηρίζουν ότι έχει να κάνει με θεσμικές και άλλες καταστάσεις στα κατεχόμενα. Είτε πρόκειται για κρατικούς ή κυβερνητικούς αξιωματούχους, είτε για κρατικές οργανώσεις είτε ακόμα για μη κρατικές καταστάσεις όπως η Τ/Κ ποδοσφαιρική ομοσπονδία κλπ. Τόσο πολύ οι λέξεις αυτές έχασαν τη σημασία τους, που πολύς κόσμος κάνει και πλάκα μ' αυτές. Όπως π.χ. "φάγαμε ένα απίθανο ψευδομπαρμπούνι σε ένα ψευδοεστιατόριο στη Γιαλούσα..." Και δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εξάλλου ο αυτοσαρκασμός ήταν πάντα χαρακτηριστικό μας.
Αν το δούμε από ερμηνευτικής άποψης το πρόθεμα "ψευδο" μπορεί να σημαίνει κάτι που περιέχει ψεύδος, όπως ψευδομάρτυρας, ψευδορκία, ψευδοπροφήτης ή κάτι το κατά φαντασία όπως ψευδαίσθηση ή ακόμα κάτι που καλύπτει το πραγματικό, όπως ψευδοτάβανο, ψευδώνυμο.
Σίγουρα η Ε/Κ πολιτική ηγεσία χρησιμοποίησε το "ψευδό" κυρίως μετά την ανακήρυξη της "ΤΔΒΚ" με την ερμηνεία του ψεύτικου και του φανταστικού (ανύπαρκτου). Μήπως όμως τα πράγματα σήμερα είναι πολύ διαφορετικά; Μήπως η χρησιμοποίηση του προθέματος απλά γίνεται για να καλύπτει την πραγματικότητα που δεν τολμούμε να δούμε κατάματα; Είναι δηλαδή ένα ψευδοπαραπέτασμα που στόχο έχει να αποκρύψει από το λαό τη στυγνή πραγματικότητα που λέει ότι στη βόρεια Κύπρο υπάρχει, λειτουργεί και προοδεύει μια κρατική οντότητα που το μόνο που της απομένει είναι η διεθνής αναγνώριση.
Τα τελευταία τρία χρόνια οι εξελίξεις όσο αφορά το θέμα της αναγνώρισης της "ΤΔΒΚ" είναι καταιγιστικές. Άλλο αν οι κατά καιρούς κυβερνητικοί εκπρόσωποι τις αντιμετώπιζαν με στερεότυπα του τύπου. "Δεν πρόκειται για σοβαρή εξέλιξη" "Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί" "Και αυτή η προσπάθεια των Τούρκων θα πέσει στο κενό" και λοιπά παρόμοια.
Η παρουσία Τ/Κ κρατικών και μη αντιπροσωπειών σε όλα τα συνέδρια και στις διασκέψεις που οργανώνονται στο πλαίσιο της της Ε. Ε. έχει γίνει πλέον κανόνας. Οι ισλαμικές χώρες στην ουσία αναγνώρισαν το κράτος των Τ/Κ. Κρατικά κοινοβούλια (Γερμανία, Ιταλία) δεν κρύβουν πλέον τη συμπάθεια τους στη προσπάθεια της "ΤΔΒΚ" για αναγνώριση. Τα παραδείγματα ουσιαστικής αναγνώρισης παίρνουν πια τη μορφή χιονοστιβάδας όσο και αν η κυβέρνηση μας προσπαθεί να υποβαθμίσει τη σημασία τους.
Ο συνειδητός στρουθοκαμηλισμός έχει διπλό στόχο. Από τη μια να αποκρυβεί η ανικανότητα των κυβερνώντων να αναχαιτίσουν την ροή των πραγμάτων και από την άλλη να διατηρηθούν οι υπνόττωντες ιθαγενείς στην χειμερία νάρκη που έχουν περιπέσει. Πιστοί στη προσήλωση μας σε συμβολισμούς πετάμε ένα "ψευδό" ή ένα λεγόμενο και νομίσαμε πως καθαρίσαμε, ενώ στη πραγματικότητα αυταπατόμαστε γαντζωμένοι στις ψευδοεπιθυμίες μας και τις ψευδαισθήσεις μας.
Το κρουαζιερόπλοιο και η πιθανή έναρξη τακτικής γραμμής με καταμαράν από τη Αμμόχωστο στη Συρία έχουν και συμβολική αλλά και ουσιαστική σημασία. Η Συρία που για χρόνια και ίσως για τους δικούς της λόγους είχε σταθερά φιλική θέση απέναντι στις Ε/Κ θέσεις, πάει κι' αυτή. Και κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει τη σημασία της ιδιαίτερα λόγω της γειτνίασης της τόσο με τη Κύπρο όσο και την Τουρκία. Ας μην ξεχνάμε ότι μοιραζόμαστε την ίδια υφαλοκρηπίδα.
Φρονώ λοιπόν ότι η χρήση του "ψευδο" γίνεται καθαρά με την τρίτη του έννοια, αυτή του παραβάν. Κάτι που κρύβει το πραγματικό. Και επειδή δεν μου αρέσει η ανούσια αρνητική μουρμούρα χωρίς θέσεις, νομίζω πρέπει να τολμήσουμε να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε το "ψευδό" και να το αντικαταστήσουμε με το "Τ/Κ διοίκηση" ή "Εκπρόσωποι των Τ/Κ" ή τελοσπάντων κάποια έκφραση που δεν θα μας παρουσιάζει να εθελοτυφλούμε επιπόλαια μπροστά στις πραγματικότητες.
Πέραν από συγκυρίες που δεν έχουν να κάνουν με μας, δεν μπορεί να είναι άμοιρη ευθυνών η κυβέρνηση της μη λύσης για την παγίωση των τετελεσμένων και τη σταδιακή αλλά σταθερή πορεία της "Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου" προς την αναγνώριση. Εξάλλου σαν αντίλαλος του Ματσάκη μας το είπε και ο Αμπτουλλάχ Γκιουλ: Η λύση του Κυπριακού μπορεί να γίνει μόνο με δύο κράτη. Νομίζει κανείς ότι το είπε για πλάκα; Όχι, το είπε γιατί γνωρίζει καλά ότι πια μπορεί να προωθήσει τη διχοτόμηση με τους δικούς του όρους και με σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Ακόμα και ο Άρης αν έπαιζε με αντιπάλους σε αφασία, μπορούσε να κτυπά και πρωτάθλημα. Πόσο μάλλον η Ομόνοια ή το ΑΠΟΕΛ...
Υπάρχει ακόμα ελπίδα ανατροπής των δεδομένων; Θολό το βλέπω αλλά αν είναι να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί, ας απαλλαγούμε πρώτα από τους εργολάβους της μη λύσης και ουσιαστικά της διχοτόμησης.
13.9.07
Crocodile tears
There’s something fishy when someone like Tassos Papadopoulos admits to political “mistakes” during a TV 'press' conference. Especially when the show turns into an act of repentance, or demagogy, however naïve.
“Da man” has used tears in public before and nothing good came of it. He shed tears a second time around for the cameras last winter, at the funeral of the then Minister of Education and Big Pal Pefkios Georgiades, and I wonder whether the departed would have gone along with introducing an incredulous programme, such as the “Makarios III devotion” in schools - as proposed last month by the Ministry of Education (Cyprus Mail, September 9, 2007). Well, I suppose he would. After all, isn’t that what friends are for - to help one keep the comfortable seat one happens to be occupying? And maybe guarantee that for relatives as well?
So the crowd had their tear replica, although this time with a shred of genuine emotion perhaps. But a President unable to control himself during a funeral... c’mon...As the Italian saying goes, it’s all “lacrime di coccodrillo”, just “crocodile tears”, and it is well known those apparently immobile, scaly creatures ought never to be trusted. Especially when they seem to be asleep and seemingly inoffensive. After all, that’s when they get really dangerous.
In TeePee’s case, I feel the “outing” on CyBC the other day is clear a sign of his growing vulnerability. I say 'feel' because I’ve lived abroad since 1974 (hey, I’m talking about Italy - not Burundi or the Andaman islands) and, however involved with my homeland, I’m also a true outsider by now, and very much at loss when it comes to Cyprus news. I won’t even try to go deep into analyzing day-to-day political facts, as I would always be that minute-too-late. besides, all of you do that superbly already, for which I wish to thank you.
Not only that: In a world that is seriously trying to cope with “obsolete” definitions such as right and left in politics, I have yet to come to grips with the paradox of a Communist party in a country that has never known heavy industrialization (or famine, for that matter), and, consequently, has never had a real working class. OK, one could try and argue; "farmers are the working class," but not in a place where land is mainly for sale (as the whole island has been many times in the past, even rented), now in the hands of unscrupulous “developppers” who just see patches to be exploited for the building of hotels and God knows what else at prices only Mafiosi could afford. Believe it or not, the estimates I was given in July for a flat in Protaras were equivalent, in terms of square meters, to a villa in Portofino. Or do the rules change when it comes to theRussian mafyia? And what happens when we run out of land? Do we start selling the sea?
Apart from real estate considerations, had it not been for the web (this blog, local press and agencies on the internet, where – as usual- Turkish sources handle matters better), I wouldn’t even have heard of the latest Talat - Papadopoulos meeting. There has been no mention of it in Italy, whereas the Belgian crisis, for one, is commented on every day, as has been Gül’s election. And the same goes for France, Spain, Portugal, etc…(I did look around). It seems we’re still stuck in the “Greek chauvinism” scheme and the “occasion perdue pour les Chypriotes” - as Le Monde diplomatique entitled it in May 2004.
Resonance of the recent Talat-Papadopoulos encounter was minimal even in μητερα πατριδα: nothing more than a brief mention in Kathimerini. And the last time I read about Cyprus in the Corriere della Sera or La Repubblica (the two leading Italian daily newspapers) was, first in August, on the occasion of that farcical hijack attempt of an Atlas jet flying from “Cipro Nord” (textual, thus a de facto recognition of the pseudo-State) to Istanbul. The other was an interview with American essayist Alan Weisman, who has just published “The World without us”, a daring and, according to the author, optimistic book on what the world would be like after the extinction of the homo sapiens, inspired, he says, among other situations, by Chernobyl and no-man’s lands like those dividing Korea and the North (the Turkish part, specified) from the South (the Greek part, also specified) of Cyprus. A pretty disquieting way to make it to the headlines.
Well, Papadopoulos’ pre-electoral charade to meet Talat last week didn’t quite cut it. It merely turned out to be a farce as well as a boomerang in terms of popular consensus. In Cyprus, of course, but then again that’s where the vote counts, right?
Maybe not. Not only, at least. I believe that in Stravaraland’s peculiar – and extreme - situation, consensus is needed on a vaster scale. We cannot expect the world to be on our side (i.e. the Greek Cypriots) simply because we believe it should. I think our main problem has always been that Cypro-centric view, which never actually focuses on the who-needs-what or who-and-to-which-extent something is needed.
It’s simply typical of any blame game to be found in most parochial States. Are we at last willing to admit that we belong to this category? And that this is reason enough to consider a “democrazia dell’alternanza” (“political shifts in name of democracy”) as being absolutely necessary?
Once you lose a sense of proportion, you end up lacking in realistic perspective. To that, we add a frighteningly short memory span. And there you have it – a situation crammed with anachronistic “isms” such as populism, nationalism, even “anathemism”; in other words, a disaster.
Unless somebody believes that any of the memorabilia collected among the young of the land concerning the premier Etnarch’s (Makarios III) legacy could serve anything other than to boost domestic ethnic folklore, we might as well go the extra mile to end up at the point of national hara-kiri.
And let's leave to Archbishop Chrysostomous (nomen-omen) with his severe yet persuasive Orthodox garment the task to express a “singular and holy truth”: a picturesque and equally angry expression of the everlasting reactionary Cypriot soul that consists of a bigoted, patriarchal, mannish, State-defying, anti-european xenophobe.
In short, let us allow things to remain frightening.
“Da man” has used tears in public before and nothing good came of it. He shed tears a second time around for the cameras last winter, at the funeral of the then Minister of Education and Big Pal Pefkios Georgiades, and I wonder whether the departed would have gone along with introducing an incredulous programme, such as the “Makarios III devotion” in schools - as proposed last month by the Ministry of Education (Cyprus Mail, September 9, 2007). Well, I suppose he would. After all, isn’t that what friends are for - to help one keep the comfortable seat one happens to be occupying? And maybe guarantee that for relatives as well?
So the crowd had their tear replica, although this time with a shred of genuine emotion perhaps. But a President unable to control himself during a funeral... c’mon...As the Italian saying goes, it’s all “lacrime di coccodrillo”, just “crocodile tears”, and it is well known those apparently immobile, scaly creatures ought never to be trusted. Especially when they seem to be asleep and seemingly inoffensive. After all, that’s when they get really dangerous.
In TeePee’s case, I feel the “outing” on CyBC the other day is clear a sign of his growing vulnerability. I say 'feel' because I’ve lived abroad since 1974 (hey, I’m talking about Italy - not Burundi or the Andaman islands) and, however involved with my homeland, I’m also a true outsider by now, and very much at loss when it comes to Cyprus news. I won’t even try to go deep into analyzing day-to-day political facts, as I would always be that minute-too-late. besides, all of you do that superbly already, for which I wish to thank you.
Not only that: In a world that is seriously trying to cope with “obsolete” definitions such as right and left in politics, I have yet to come to grips with the paradox of a Communist party in a country that has never known heavy industrialization (or famine, for that matter), and, consequently, has never had a real working class. OK, one could try and argue; "farmers are the working class," but not in a place where land is mainly for sale (as the whole island has been many times in the past, even rented), now in the hands of unscrupulous “developppers” who just see patches to be exploited for the building of hotels and God knows what else at prices only Mafiosi could afford. Believe it or not, the estimates I was given in July for a flat in Protaras were equivalent, in terms of square meters, to a villa in Portofino. Or do the rules change when it comes to theRussian mafyia? And what happens when we run out of land? Do we start selling the sea?
Apart from real estate considerations, had it not been for the web (this blog, local press and agencies on the internet, where – as usual- Turkish sources handle matters better), I wouldn’t even have heard of the latest Talat - Papadopoulos meeting. There has been no mention of it in Italy, whereas the Belgian crisis, for one, is commented on every day, as has been Gül’s election. And the same goes for France, Spain, Portugal, etc…(I did look around). It seems we’re still stuck in the “Greek chauvinism” scheme and the “occasion perdue pour les Chypriotes” - as Le Monde diplomatique entitled it in May 2004.
Resonance of the recent Talat-Papadopoulos encounter was minimal even in μητερα πατριδα: nothing more than a brief mention in Kathimerini. And the last time I read about Cyprus in the Corriere della Sera or La Repubblica (the two leading Italian daily newspapers) was, first in August, on the occasion of that farcical hijack attempt of an Atlas jet flying from “Cipro Nord” (textual, thus a de facto recognition of the pseudo-State) to Istanbul. The other was an interview with American essayist Alan Weisman, who has just published “The World without us”, a daring and, according to the author, optimistic book on what the world would be like after the extinction of the homo sapiens, inspired, he says, among other situations, by Chernobyl and no-man’s lands like those dividing Korea and the North (the Turkish part, specified) from the South (the Greek part, also specified) of Cyprus. A pretty disquieting way to make it to the headlines.
Well, Papadopoulos’ pre-electoral charade to meet Talat last week didn’t quite cut it. It merely turned out to be a farce as well as a boomerang in terms of popular consensus. In Cyprus, of course, but then again that’s where the vote counts, right?
Maybe not. Not only, at least. I believe that in Stravaraland’s peculiar – and extreme - situation, consensus is needed on a vaster scale. We cannot expect the world to be on our side (i.e. the Greek Cypriots) simply because we believe it should. I think our main problem has always been that Cypro-centric view, which never actually focuses on the who-needs-what or who-and-to-which-extent something is needed.
It’s simply typical of any blame game to be found in most parochial States. Are we at last willing to admit that we belong to this category? And that this is reason enough to consider a “democrazia dell’alternanza” (“political shifts in name of democracy”) as being absolutely necessary?
Once you lose a sense of proportion, you end up lacking in realistic perspective. To that, we add a frighteningly short memory span. And there you have it – a situation crammed with anachronistic “isms” such as populism, nationalism, even “anathemism”; in other words, a disaster.
Unless somebody believes that any of the memorabilia collected among the young of the land concerning the premier Etnarch’s (Makarios III) legacy could serve anything other than to boost domestic ethnic folklore, we might as well go the extra mile to end up at the point of national hara-kiri.
And let's leave to Archbishop Chrysostomous (nomen-omen) with his severe yet persuasive Orthodox garment the task to express a “singular and holy truth”: a picturesque and equally angry expression of the everlasting reactionary Cypriot soul that consists of a bigoted, patriarchal, mannish, State-defying, anti-european xenophobe.
In short, let us allow things to remain frightening.
Subscribe to:
Posts (Atom)
