11.2.09

Πλησιάζει η άννοιξη

Αυτήν την εικόναν την έπιασα εχτές επιστρέφοντας παρπατητός που την δουλειά. 

Η ομίχλη εκάλυφκεν τα πάντα σε απόστασην τζείττε μέρου που 20 μέτρα. Το σιόνιν, που το πρωΐν δεν υπήρχεν καν, έφτασεν τους 25 πόντους. Εσυνέχιζεν να σιονίζει αριμανίως. Ο αέρας εσφυρολόαν τζιαι έβαλλεν τα σιόνια μες τα ρουθούνια μου, μες τα ρούχα μου, μες τα φκιά μου. Ο δρόμος παρόλον που είχεν καθαριστεί τζιαι αλατιστεί με τόνους άλας, έγλιαζεν τζιαι αν δεν επρόσεχες θα μπορούσες να ππέσεις να τσακκιστείς. Εκτός που τον αέραν, ήχος κανένας. Τα πουλιά τζιαι τα χτηνά εχωστήκαν σε ότι καταφύγειον τους προσφέρει το δάσος. Οι αθρώποι εν κλειδωμένοι μες τα σπίθκια τους τζιαι θωρούν την μπόραν που την τηλεόρασην. Η φύση παίζει την ψοησμένην. Αφήννει τα στοιχεία να κάμουν το βίτσιον τους διότι ξέρει ότι αν τους πάει κόντρα θα πεθάνει που τα καλά.

Όσον τζιαι να σας φαίνεται παράξενον, αυτή η ατμόσφαιρα με κάμνει να σιαίρουμαι. Η ατμόσφαιρα που με καταθλίβει είναι αυτή του Αυγούστου με το θέρος να κάμνει τους παραπάνω αθρώπους να χαριεντίζονται. Εγώ νοιώθω παραπάνω την φύσην που ετοιμάζεται να ναρκωθεί πάλε.

Σιαίρουμαι τωρά, διότι νώθω την φύσην πουκάτω που τα σιόνια να ετοιμάζεται να εκραγεί που ζωήν. Ενώ τα στοιχεία σαλαβατούν, τζιείνη αφήννει τα να δέρνουνται τζιαι να παίζουν τον Kέκαν. Συνεχίζει αθόρυβα την δουλειάν της. Ξέρει ότι νομοτελειακά σε δκυό μήνες η διάρκεια της ηλιοφάνειας θα είναι τόση που κανέναν σιόνιν δεν αντιστέκεται. Η επικείμενη ανθοφορία είναι γεγονός πάνω στο οποίον η παρούσα θύελλα δεν θα έχει καμίαν επίδρασην.

Περπατώντας μέσα στα σιόνια τζιαι την κρυάδαν δεν ιξέρω γιατί, αλλά εσκέφτουμουν τον Ττόμην τον Ββού, τον Κουλίαν, τον Βαρνάβα, τον Λυσσαρίδην, ακόμα τζιαι τον Λιλλίκκαν που εγίνην συγραφέας. Μπορεί οι λόγοι που με κάμνουν να μου αρέσκει ο σιειμώνας να είναι οι ίδιοι που με κάμνουν να διασκεδάζω την θύελλαν που εξέσπασεν πάνω στον υπουργόν παιδείας, πάνω στους καθηγητές της αγγλικής σχολής, ή πάνω στην διευθύντριαν του γυμνασίου του Ριζοκαρπάσου. Ίσως είναι σημάθκια επικείμενης ανθοφορίας. Περιμένω την 30 χρόνια τωρά, που τον τζιαιρόν που είμουν έφηβος. Όσον αγωνιούν τζιαι ανεμοδέρνουνται, τόσον είμαι αισιόδοξος τζιαι σιαίρουμαι.

8 comments:

MARINOS said...

Κι εγω σκέφτομαι στις πιο άσχετες φάσεις τα πιο περίεργα πράγματα...
"Θα ρθει άσπρη μέρα και για μας.."

18 μέρες πριν την άνοιξη!

Kai Na Katharisoume Tous Kakomoutsounous said...

Αν είναι να 'ρθει θε να ρθεί...
Εμείς όμως, τί κάνουμε για να την φέρουμε;

Anonymous said...

Ποτζεί να θωρείς πρώτα: http://www.meteo.gr/

stalamatia said...

Μέσα σε τόσον άσπρο τόπο .όμορφο γιατί έβαλες τα ράσα να χαλάσει το τοπίο?

gregoris said...

η θύελλα τζιαι η λάσπη εν τζιαι πάνω στην καθηγήτρια που έκαμεν με τους μαθητές της "αντεθνικό ερωτηματολόγιο" επειδή ερώτησεν αν ξέρουν κάποιες αλήθκειες. εν τζιαι πάνω στον ιστορικό Ρολάνδο Κατσιαούνη που τολμά να λαλεί αλήθκειες που εν αρέσκουν. όμως εν θα τους περάσει τους εθνικιστές. εν θα τους αφήκουμεν να δημιουργήσουν κλίμα του 2004. το μπλογκ της πλατφόρμας ενωμένη κύπρος για όσους ενδιαφέρουνται
www.platformaenomenikipros.blogspot.com

kyriakos said...

Οταν είσαι έξω στα χιόνια, στη φύση και σκέφτεσαι τους βρυκόλακες που σου έχουν γίνει εξής δεύτερη φύση..
Τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά στο μηχάνημα φίλε..

..ίσως πρέπει να γράψεις βιβλίο..

Aceras Anthropophorum said...

γιατί είμαι τίποτε ο Λιλλίκκας ρε Κυριάκο;

gregoris said...

epeidi en ise o lillikas pou prepei na grafeis.
grapse kanena arthro tze ston astiko tipo. oi mono dame. to proiyoumeno as poume aksize na thkiavastei pou pollin kosmo