Πε μου αν εν σύμπτωση!

Έκοψα αυτές τες μέρες Κύπρον. Ενώ ήμουν σε επίσκεψη στον καλό μου φίλο Μ, φτάνει ο κύριος Σ να τον δει. Κουβέντα ποτζιεί, κουβέντα ποδά, ο κύριος Σ εβρέθην από την ενορία του Βαρωσιού όπου έζησα τα πρώτα μου χρόνια. Το σπίτι του ήταν δίπλα που το δημοτικό σχολείο που ελάξεψεν τζιαι διαμόρφωσεν τον παιδικόν μου κόσμο. Εγκάρδιος άνθρωπος ο κύριος Σ αρχίζει τες διηγήσεις.

Εξανάζησα τα περβόλια με τες πορτοκαλιές που αθθίζαν έτσι μέρες, εξαναπεριδιάβηκα στον δρόμο που το σχολείο μέχρι την πλατεία της ενορίας δίπλα που τα θεόρατα κυπαρίσσια που σήμερα εξεράναν, εξαναθυμήθηκα την προτομή του ήρωα όπου υπερήφανα απάγγειλα πρωτεούιν «Της πατρίδας μου η σημαία, έχει χρώμα γαλανό…».

Η μια κουβέντα φέρνει την άλλη τζιαι ο κύριος Σ επιμένει πως ότι κάμεις εν να ‘βρεις. Σαν ορθολογιστικόν επιστημονικό μυαλό δεν μπορώ να καταπιώ έτσι παροιμία επειδή «ότι είπαν οι παλιοί ενηστεύκαν πριν να το πουν» κατά την θεωρία του κυρίου Σ.

«Άκου να δεις τζιαι πε μου αν εν σύμπτωση.» Με επροκάλεσεν ο κύριος Σ. «Στην ενορίαν μας είσιεν έναν Τούρκον ούλλον τζι ούλλον. Ελαλούσαν τον Μουσταφάν. Εδούλευκεν στα περβόλια του Τάδε (ο Τάδε εν γνωστός μεγαλοπερβολάρης). Ήταν τόσον νεκατωμένος μητά μας που επήεν ακόμα τζιαι στο δημοψήφισμαν τζιαι ψήφισεν ένωσην. Όταν άρκεψεν η Εόκα, εκάτσαν τα καπετανάτα τζιαι εσκεφτήκαν τι θα εκάμναν με τον Τούρκον μας. Ο πατέρας Τ εδιάταξεν να μεν τον ιντζίσουν διότι δεν είναι σωστόν να καθαρίσουμεν έναν που μας εψήφισεν τζιόλας. Ο υιός Τ δεν επείσθην απο την μεγαλοψυχίαν του τζιουρού τζιαι αποφάσισεν να πάει να καθαρίσει τον Τούρκον. Επήαν πέντε τζιαι γλέπαν τον  τζιαι έσειρεν του εφτά σφαίρες. Ο Μουσταφάς έζησεν. Επήραν τον εις το νοσοκομείον πεθαμμένον αλλά αναστήθηκεν τζιαι έφκην ζωντανός. Λλίοι - λλίοι όσοι επροσπαθήσαν να τον ησκοτώσουν επεθάναν ώς τον έναν πριν την ώραν τους. Ο γιος Τ που ετράβησεν τες πιστολιές έφκην καταζητούμενος. Εσκοτώσαν τον οι Εγγλέζοι τζι εγίνην ήρωας. Έμεινεν τζι ο τζιύρης του τζι η μάνα του καμένοι να του κάμνουν εθνικά μνημόσυνα κάθε χρόνον. Ο γιος ο Κ έπκιαεν λευχαιμίαν. Ήταν ο πρώτος που πέθανεν πο τζιείνους που εγλέπαν. Ο τζιύρης Κ που το μαράζιν του έπκιαεν τζιαι τζιείνος λευχαιμίαν τζιαι πέθανεν λλίον ύστερα που τον γιον του. Ο Π έπκιαεν γάγγραιναν πας το πόιν τζιαι κόψαν του το. Έν άντεξεν τζιαι πολλά χρόνια τζιαι πέθανεν τζιαι τζιείνος. Ό άλλος επέθανεν που δυστύχημαν, ο άλλος που καρδιακήν προσβολήν. Εξηλειφτήκαν ως τον έναν. Ο Μουσταφάς έφυεν τζιαι επήεν μες την Αμμοχωστον να γλυτώσει που λλόου μας. Εκαρτέραν τον η ΤΜΤ τζιαι εσύραν του άλλην σφαίραν να τον ησκοτώσουν διότι επρόδωσεν τον αγώναν των τουρκοκυπρίων. Πάλε επέθανεν τζιαι πάλε αναστήθην που την τρίχαν σαν τον κάττον τον εφτάψυχον. Ο Τούρκος που του έσυρεν την σσιεπαιθκιάν εμάσιετουν με το τράχτον να χαλάσει έναν σπίτιν με καμάραν. Έδεισεν την καμάραν τζιαι τράβαν την που το τερτζιέλλιν να την ρίξει τζιαι εν έππεφτεν. Τζιαμαί που ετράβαν, ετράβαν, τελικά ήρτεν κάτω η καμάρα τζιεί που εν το εκαρτέραν τζιαι έππεσεν πάνω του τζι ετσίλλησεν τον. Εν συμπτώσεις τούτες ούλλες; Εγώ που ήμουν πιο μεγάλος που τούτους τζιαι ζιω κόμα!»

«Δεν πιστεύκω κύριε Σ. Έτυχεν»

Εγώ εσκέφτουμουν άλλα πράματα που τες συμπτώσεις. Ένοιωθα άσσιημα για τα λέσια που ήταν ικανός α μαχαλάς μου να γεννήσει. Ενόμιζα ότι έτσι λέρες μόνον τα χωρκά της Μεσαρκάς εφκάλλαν. Η Πηγή, το Λευκόνοικον … Ένοιωθα προδομένος που οι δασκάλοι μου εκάμναν με να νοιώθω ρίγος τζιαι εθνικήν περηφάνιαν πάνω σε έναν ψέμαν που έπρεπεν να καρτερώ τον κύριον Σ στα γεράματα του να νου το αποκαλύψει. Της πατρίδος μου η σημαία που εφούντωννεν την εθνικήν μου Ύπαρξην εκυμμάτιζεν πας την προτομήν ενός κοινού φονιά. Πουκάτω που το βερνίτζιν του ήρωα που του εχαρίσαν οι εγγλέζοι όταν τον εκαθαρίσαν, εβρίσκετουν ένας εγγληματίας.

Κατά βάθος εθύμωσα με τον κύριον Σ διότι ανακάτωσεν μου τζιαι τα παιδικά μου όνειρα. Που ήμουν μωρόν εθαύμαζα τους πυροσβέστες διότι σώζουν τους αθρώπους που την φωθκιάν. Κάθε φοράν που εθώρουν πυροσβεστικήν επαλάβωννα μπροστά στους αθρώπους που ήταν πάνω. Έθελα να γινώ τζιαι γω πυροσβέστης πον να μεγαλώσω. Οι 5 πυροσβέστες όμως της ενορίας μου, ήταν τα λέσια που επήαν να σκοτώσουν τον Μουσταφάν. Όπως δεν είχαν κανέναν προσόν, η Εόκα αντάμειψεν τους μετά την ανεξαρτησίαν με μιαν θέσην στην πυροσβεστικήν.

Ενώ εγώ μάχουμαι να ξηθκιαλύσω σκέψεις τζιαι συναισθήματα, ατού ο κύριος Σ να μου αποδείξει την θεωρίαν που του εμπαίδωσεν η ορθόδοξη αγωγή στην οποίαν πιστεύκει τόσον βαθκειά.

«Έτυχεν; Αφού τούτον έτυχεν, να σου πω αλλό έναν τζιαι να μου πείς είντα λοής έτυχεν. Πριν μερικές εφτομάες ήρταν κάτι Τουρτζιά ποδά τζιαι γίνην μια εκδήλωση για του αγνοουμένους τζιαι τους δικούς μας τζιαι τους δικούς τους. Το Τουρτζίν που εμίλησεν που ήταν ορφανός που τριανταπέντε άτομα. Που μάναν, που τζιύρην, που αδέρκια, που παππούες, που θκειάες που θκιειούες. Εσκοτώσαν τους ούλλους οι δικοί μας. Είπεν μας ότι θέλει να γινεί ειρήνη τζιαι να ενωθεί η Κύπρος να μεν ηξαναγινεί πόλεμος τζιαι να ορφανέψουν άλλα πλάσματα. Όι μακρυά που τζιειαμαί που εγίνην η συγκέντρωση μεινήσκει ένας που τζιείνους που λαλούν ότι εκαθαρίσαν τα πλάσματα στην Αλόαν, στην Μαράθαν τζιαι στον Σανταλλάρην. Λλίες μέρες μετά που εγίνην η εκδήλωση, έπαθεν άξιταν ο γιος του φονιά. Έφυεν το σίερον που κράτεν τζι εμάσιετουν τζι έσφαξεν τον τζιαι πήεν. Εν τιμωρία οξά εν έν τιμωρία για τον τζιύρην του; Ο Μουσταφάς που ήταν δίκαιος άθρωπος επέθανεν οχτώ φορές τζιαι γλύτωσεν.»

Δεν ηξέρω αν ηστέκει η θεωρία του κυρίου Σ «ότι κάμεις εν να ΄βρεις». Πάντως στην συνείδησην του, ότι δικαιοσύνην δεν απένειμεν το κράτος, απένειμεν την ο θεός πον δίκαιος.

#σημείωση: η ιστορία είναι φανταστική. Μερικά στοιχεία δεν είναι ακριβή ή δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.