Στες προηγούμενες ευρωεκλογές δεν εψήφισα. Φαίνεται ότι πολλοί αριστεροί είχαν την ίδιαν ιδέαν μαζί μου τζιαι έτσι μαζίν με τους αδιάφορους που επήαν θάλασσαν, εκάτσαμεν μιαν παλλουτζιάν του ΑΚΕΛ του μείον πεντέξι τοις εκατόν. Τα κόμματα που μόνον που ποσοστά καταλάβουν μόνον με ποσοστά πρέπει να τους μιλάς.
Ο πάτσος τούτος στην αρκήν εφάνην ότι δεν έπιαεν τόπον. Στες κομματικές ομάδες από ότι μου είπασιν, η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του ΑΚΕΛ εκατάκρινεν την ηγεσίαν για την υπόδουλην στάσην της προς τον απορριπτισμόν. Αθθυμηθείτε ότι η Χαραυγή τότες ήταν το εκφραστικόν όργανον του Τάσσου Παπαδόπουλλου.
Ο πάτσος έπιαεν τόπον. Μπορεί να εθάψαν εκατοντάδες σελίδες σημειώσεις με παράπονα τζιαι διαφωνίες του κόσμου που εκαταγράψαν οι κομματικοί στες συνελεύσεις, αλλά το μύνημαν επέρασεν. Ο Ακελικός κορμός μπορεί δέχεται να υπηρετεί τον καπιταλισμόν ως τζιείττε μέρου, τον εθνικισμόν όμως τζιαι τους καντηλανάφτες της διχοτόμισης όχι.
Ύστερα ήρταν οι εκλογές του 2006. Πάντα έκοφκα το εισητήριον μου για να έρτω να ψηφίσω. Ως που να πεθάνω θα έρκουμαι στην Κύπρον να ψηφίζω. Χρωστώ το στα παιθκιά του πολυτεχνείου που εσταθήκαν ομπρός που τα τανκς για να διεκδικήσουν αυτόν το δικαίωμαν. Τζιαι για να ξηγούμαστιν, ποττέ δεν έπιασα μπακκίραν που κόμμα για το εισητήριον. Στες βουλευτικές του 2006 αποφάσισα να έρτω για να ρίξω λευκόν. Για μέρες ένοιωθα την ευχαρίστησην να δω την έκπληξην των αντιπροσώπων των κομμάτων να δούν κάποιον να κόφκει 4΄000 χιλιόμετρα, να κρούζει 240 λίτρα καύσιμον ξιμαρίζοντας την ατμόσφαιραν με 720 κιλά διοξείδιον του άθρακα για να πιάσει έναν ψηφοδέλτιον τζιαι να πάει κατευθείαν να το ρίξει άσπρον μες στην κάλπην χωρίς να περάσει που το παραβάν. Εσχεδίαζα τι θα πω τζιαι του υπαλλήλου της κυβέρνησης που θα μου ελάλεν ότι παραβαίννω τον νόμον υποδηλώννοντας το τι θα ψηφίσω.
Την προηγούμενην των εκλογών, έτυχεν να δω έναν φίλον που διά τες ώρες του τζιαι την ζωήν του για το κόμμαν. Όταν με εσυνεχάρην που 19 χρόνια δεν έκοψα ποττέ πίσω που εκλογές είπατου τι θα έκαμνα. Έμεινεν σίξυλος.
— Μα είσαι πελλός;
— Ναί.
— Εάν τιμωρήσετε το ΑΚΕΛ πάλε, αυτός που θα κερδίσει θα είναι ο Τάσσος είπεν μου.
— Τάσσος τζιαι ΑΚΕΛ στο ίδιον χαράκωμαν είσαστιν, είπα του.
— Ζητώ σου να μας δώκεις τη ψήφον σου για τελευταίαν φοράν, είπεν μου με πολλά ειλικρινήν τρόπον. Αν δεν γινεί τίποτε, να μεν ξαναψηφίσεις ποττέ πιον ΑΚΕΛ, τζιαι στες επόμενες να ψηφίσω τζιαι γω λευκόν για να σου ξοφλήσω τη ψήφον που θα μου δώκεις τωρά. Όσοι αριστεροί είμαστεν μέσα χρειαζούμαστιν δύναμην για φέρουμεν το κόμμαν αριστερά.
Εσκέφτηκα τριάντα δευτερόλεπτα. Έτσι τζιαι αλλιώς η δύναμη μου σαν απλός πολίτης είναι αμελητέα. Που τον Τάσσον ήδη ηττήθηκα. Αν του την δώκω τούτου που μάσιεται που τα μέσα που το κόμμαν θα την δεκαπλασιάσει.
— Ττόκκαν. Διώ σου την ψήφον σου αλλά μεν γελαστείς να έρτεις να μου πεις να ψηφίσω Τάσσον για το καλόν της εργατικής τάξης.
— Ττόκκαν.
Εκράτησεν τον λόον του. Στες προεδρικές το ΑΚΕΛ έπαιξεν για πατ για χατ τζιαι επέτυχεν να ανακόψει την πορείαν προς την σίουρην διχοτόμισην. Στες προεδρικές εψήφισα τον Χριστόφκιαν όχι για να διαχειριστεί τον καπιταλισμόν αλλά για να επανενώσει την Κύπρον. Ο καπιταλισμός ψόφον τζιαι κορτάτζιν να πνάσει η υφήλιος που την ρύπανσην. Όποιος ππεζεβέγκης θέλει ας τον διαχειριστεί. Εμέναν δεν με αφορά.
Τα μακρά κοντά ήρτασιν. Σε 6 μήνες εν να ξέρουμεν αν ο Γριστόφκιας εν ικανός να πετύχει τζιείνον για τον οποίον τον εψηφίσαμεν. Όι απλά να φκάλει την Τουρκίαν φταίστεναν. Τούτον εκατάφερνεν το τζιαι ο Κληρίδης τζιαι ο Βασιλείου. Τι εκερδίσαμεν; Τίποτε. Να διαπραγματευτεί τζιαι να συμφωνήσει λύσην που να μπορεί να την δεκτεί ο κυπριακός λαός τζιαι ελληνοκύπριοι, τζιαι τουρκοκύπριοι. Έτο τι θέλουμεν να μας δείξει ότι εν μάστρος να πετύχει.
Τωρά θα μου πείτε τί σχέσην έχουν τούτα ούλλα με τες ευρωεκλογές;
Έχουν.
Δεν με κόφτει βέβαια ποιός θα εκπροσωπίσει την Κύπρον στο Ευρωκοινοβούλιον. Εδώ είχαμεν τον Ματσάκην, τον Μάτση, τζιαι τους άλλους τους νεροχόγλαστους τζιαι η Κύπρος δεν έπαθεν τίποτε τζιαι εν να αλλάξει κάτι με το ποιός εν να εκλεγεί τωρά;
Τζιείνον που με κόφτει είναι άλλον. Άν υπάρχει έστω τζιαι η παραμικρή ελπίδα να πετύχει ο Γριστόφκιας τζιείνον που λαλεί ότι επιδιώκει, θέλω να έχει τες καλλύττερες συνθήκες να το πετύχει. Χρειάζεται λοιπόν αυτήν την στιγμήν το ΑΚΕΛ να φκεί δυνατόν. Πολλά δυνατόν. Είναι η κύρια δύναμη της πολυπόθητης λύσης. Δεν θα σιασιάρω να αρκέψω να κάμνω τωρά κριτικήν για να στείλλω μυνήματα, την στιγμή που όπου τζιαι να σαι θα ξέρουμεν εκ των πραγμάτων τζιαι όχι που τα λόγια.
Θέλω να ψηφίσω σε εκλογές για τελευταίαν φοράν στην μοιρασμένην Κυπριακήν Δημοκρατίαν. Οι επόμενες εκλογές, πον να ρτω να ψηφίσω, γή θα είναι ΝΑΙ στο δημοψήφισμαν τζιαι Γριστόφκιαν-Τταλάτ για προέδρους της ενωμένης Κύπρου, γή θα είναι για να ρίξω τζιείνον το λευκόν που δεν έριξα το 2006.
Η ψήφος μου είναι πολιτική πράξη τζιαι όχι επιλογή προσώπων. Σίουρα θέλω να βάλω σταυρούιν του Τάκη Χατζιηγεωργίου που ήταν που τους λλίους πολιτικούς που εστάθηκεν ομπροστά στου πυράυλους S300 μαζίν με την Ελένη Μαύρου τζιαι τον Νεοκλήν το Σιλιτζιώτην. Σίουρα θέλω να βάλω σταύρούιν τζιαι στην Σκεύην την Κουκουμά γιατί εν γεναίκα, εν καπάτσα τζιαι έσιει γυναικείον λόγον, αλλά αν δεν είχα τους λόγους που επροανάφερα, δεν θα έκαμνα τον κόπον να τους ιψηφίσω, διότι θα ήταν στοτσιά όφκαιρη στο πουθενά.
Άτε συντρόφοι, διώ σας αλλη μιαν φορά ψήφον. Πιάστε την καλά διότι είπαμεν, εν η τελευταία σε ψηφοφορίαν της μοιραμένης Κυπριακής Δημοκρατίας.