Ο μεγάλος κατήφορος του Πέτρου

Από μικρός φαινόταν ότι τον τραβούσε η περιπέτεια. Θαρραλέος, ριψοκίνδυνος, σικκιμετζιής. Ο Πέτρος δεν δεχόταν να παρακάμψει το μεγάλο τοίχο που χώριζε το σπίτι του από το πίσω άδειο οικόπεδο προκειμένου να συναντήσει τους φίλους του. Σκαρφάλωνε σαν αίλουρος και πηδούσε από τόσο ψηλά που οι φίλοι του τον θαύμαζαν για το θάρρος του. Όταν κάποιο παιδί από την πάνω γειτονιά πείραζε κάποιον από την παρέα του ο Πέτρος ήταν αυτός που θα καθάριζε. Οι φίλοι του τον θαύμαζαν για τον τσαμπουκά του αλλά τον αγαπούσαν κιόλας επειδή ήταν καλό παιδί. Ποτέ δεν δημιουργούσε καυγάδες χωρίς πρόκληση και γινόταν πάντα θυσία για τα φιλαράκια του. Ξεχώριζε από τους υπόλοιπους επειδή δεν κώλωνε μπροστά στις δυσκολίες, και φυσιολογικά έγινε ο αρχηγός της παρέας των μικρών φίλων.

Την ημέρα που ο θείος του τον κανόνισε να μπει στην αστυνομική ακαδημία ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Ήταν η δουλειά που του ταίριαζε. Φανταζόταν τον εαυτό του να συλλαμβάνει κλέφτες, να εξιχνιάζει φόνους, να συνεχίσει να είναι ο ήρωας των παιδικών του χρόνων, του δημοτικού σχολείου, του γυμνασίου και του λυκείου.

Δεν τον ενοχλούσε που οι συνάδελφοι του τον πείραζαν και που καμιά φορά μουρμουρούσαν πίσω απ’ τη πλάτη του. Αταλάντευτος, πιστός στο καθήκον, υπάκουε στους κανονισμούς και στη συνείδηση του. Ξεχώρισε γρήγορα για το ζήλο που έδειχνε να αναλαμβάνει τις πιο δύσκολες αποστολές.

Οι προϊστάμενοι του τον βράβευσαν και τον μετακίνησαν στην δύσκολη και επικίνδυνη υπηρεσία που καθήκον της ήταν η εξιχνίαση των εγκλημάτων που είχαν σχέση με τη νύκτα. Ακούραστος ο Πέτρος συλλέγει πληροφορίες και κάποια μεγάλα ψάρια του υποκόσμου καταλήγουν πίσω από τα σίδερα. Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πολλές φορές χρειάστηκε να συνεργαστεί με ανθρώπους που κάθε άλλο παρά καθαροί ήταν. Με μερικούς μάλιστα η σχέση προχώρησε πέρα από την απλή γνωριμία. Ένα βράδυ μάλιστα κάποιος από τους πληροφοριοδότες του, ιδιοκτήτης καμπαρέ, του έκανε δώρο μια από τις κοπέλες που δούλευαν στο μαγαζί, για να περάσει τη νύκτα μαζί του. Ήταν η πρώτη φορά που απάτησε τη γυναίκα του και της είπε μάλιστα και ψέμματα ότι χρειάστηκε να κάτσει υπερωρία για να συμπληρώσει κάποιες ανακρίσεις.

Μετά από το πρώτο αυτό γλίστρημα ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε πότε βρέθηκε να κατεβαίνει τον κατήφορο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Άρχισε να ανασκευάζει τις παλιές του ιδέες και δεν χρειάστηκε να παλέψει πολύ με τη συνείδηση του όταν πήρε τις πρώτες χίλιες λίρες για μια εξυπηρέτηση που έκανε σε ένα από τους νυκτόβιους φίλους του. Έτσι κι’ αλλιώς δύσκολα τα έβγαζε πέρα με το μισθό της υπηρεσίας. Τα παιδιά έγιναν δύο και η ζωή δεν σταμάτησε ποτέ να ακριβαίνει. Η προαγωγή δεν προχωρούσε επειδή το κόμμα του έχασε τις εκλογές και το μέσον δεν ήταν πια υπουργός. Και στο κάτω κάτω γιατί να αμείβεται το ίδιο με το Χρήστο που έβλεπε πως να λουφάρει και είχε και δεύτερη δουλειά για χάρη της οποίας συχνά έκλεβε ώρες από την υπηρεσία. Το παλιό μετάλλιο επ’ ανδραγαθία δεν μπορούσε να τον βοηθήσει στις φτώχειες του. Ήταν και το άλλο βέβαια. Αν δεν βοηθούσε αυτός τον ιμπρεσάριο κάποιος άλλος θα το έκανε. Κανένας εξάλλου δεν έπαθε κακό.

Τα έξτρα λεφτά από τις εξυπηρετήσεις πλήθαιναν και σύντομα η οικογένεια του είχε μια πολύ πιο άνετη ζωή στο καινούριο τους σπίτι. Η γυναίκα του σταμάτησε από τη δουλειά μια και δεν είχαν πια ανάγκη το μισθό της. Άσε που πρέπει να την γλυκοκοίταζε και το αφεντικό. Ήταν ωραία γυναίκα η Ζωή και ο Πέτρος τελευταία την είχε παραμελήσει. Μια την άλλη γύριζε σπίτι ξημερώματα εξουθενωμένος. Οι ψηλές ξανθές καλλονές τον περιποιούνταν πολύ καλά γιατί πάντα έδινε καλό χαρτζιλίκι.

Ο παλιός καλός Πέτρος μας τελείωσε. Άρχισε, παράλληλα με τις εξυπηρετήσεις να κάνει και κάποιες δικές του δουλειές. Η αγορά ήταν στα πάνω της και υπήρχε μπόλικο ψωμί για όλους. Οι συνάδελφοι του τον υποψιάζονταν αλλά κοιτούσαν τη δουλειά τους. Κάποιες καταγγελίες που εξέτασε το σώμα δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τίποτα λόγω έλλειψης στοιχείων. Ήταν που ο Πέτρος ήξερε να καλύπτει τα ίχνη του, ήταν όμως και κάποια φιλαράκια εκεί στην υπηρεσία που ο Πέτρος φρόντιζε να ξεφαντώνουν συχνά τα βράδια με δικά του έξοδα. Στην υπηρεσία πια έπεσε σε δυσμένεια. Τον στέλναν στα πιο άβολα πόστα. Αλλά από μικρός έμαθε να μη τον φοβίζουν οι δυσκολίες. Την αστυνομία πια δεν την έβλεπε σαν το εφαλτήριο που θα τον βοηθούσε να καθαρίσει τη κοινωνία από τα αποβράσματα. Ήταν πια το βολικό εφαλτήριο του για μεγαλύτερα μακροβούτια στο βούρκο. Έτσι κι’ αλλιώς το ψωρομισθό του δεν τον άγγιζε καν. Δεν τον είχε ανάγκη. Αυτό που είχε ανάγκη ήταν η στολή!

Τώρα πια ο Πέτρος είχε τις δικές του μπίζνες μέσα στη νύκτα και είχε και πάρε δώσε με πολλούς πάτρωνους, νονούς και βαφτιστήρια. Χώρισε τη γυναίκα του και ζούσε έκφυλα. Στον υπόκοσμο απέκτησε δύναμη και είχε μεγάλη ζήτηση λόγω της ιδιότητας του. Έλα όμως που τα δικά του συμφέροντα συγκρούστηκαν κάποια στιγμή με αυτά άλλων καλών μπίζνεσμεν της νύκτας. Αλλά ο Πέτρος μας όπως είπαμε δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτε. Η σύγκρουση δεν άργησε να έρθει. Και αυτές οι συγκρούσεις, που ξεκινούν μετά που σβήνουν τα φώτα, είναι μέχρι τελικής πτώσης. Στη μεγάλη σύγκρουση που ακολούθησε ο Πέτρος έχασε. Ήταν η πρώτη μάχη που έχασε ο Πέτρος από τη μέρα που γεννήθηκε. Και η τελευταία!

Η ιστορία αποτελεί προϊόν της φτωχής φαντασίας του συγγραφέα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.