ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ Οι ταινίες του Φεστιβάλ

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου
Tooche and Osman: home movie
Οι περιπέτειες δυο Τούρκων μεταναστών στην Γερμανία, που ταξιδεύουν από την μια πατρίδα τους στην άλλη – από το Βερολίνο στην Κωνσταντινούπολη. Περνούν έτσι την περισσότερη ζωή τους μέσα στο αυτοκίνητό τους, που γίνεται στην ουσία η μοναδική και τελευταία τους πατρίδα.

-Βράβειο Εuromed (Διεύθυνση Εξωτερικών Υποθέσεων Ευρωπαικής Ενωσης)
-Τρίτη πιο δημοφιλής ταινία του Euromed Cafe.

2008. 8 λεπτά. Αγγλικό κείμενο. Σενάριο-Κάμερα-σκηνοθεσία-μοντάζ: Αλέξης Ιωάννου. Μουσική Λεωνίδας Δανέζος. Παίζουν οι Κύπριοι ηθοποιοί: Οsman Alkas, Hattice Terzan.

Και το τραίνο πάει στον ουρανό
Σοχούμι, Γεωργία, Σοβιετική Ένωση 1936-1937. Δύο νέοι διαφορετικών εθνοτήτων, ένας Γεωργιανός κι ένας Έλληνας, προσπαθούν να ανακαλύψουν μέσα από την καθημερινή ζωή την έννοια των λέξεων πατρίδα, φιλία, αγάπη… Την ίδια εποχή, γύρω τους, συμβαίνει, σχεδόν σιωπηλά, μια άγρια εθνοκάθαρση από τον Στάλιν εναντίον των Ελλήνων και των άλλων μειονοτήτων της περιοχής… Όταν η αριστερά στην εξουσία γίνεται εθνικιστική….

Βραβείο Καλλιτεχνικής Αρτιότητας Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου Κολωνίας.

2001. 82 λεπτά. Ελληνικοί και ρωσικοί διάλογοι με αγγλικούς υπότιτλους. Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Μπέλλης. Μουσική: Τάσος Καρακατσάνης. Παίζουν: Ειρήνη Παπά, Αλέξης Ιωάννου, Πανίκος Τσιέρσιχ, Νικολάι Ρουντάροφ, Πίρο Μιλκάνι.

Σαββάτο 12 Δεκεμβρίου
Ακάμας
Η ταινία αφηγείται μιαν ερωτική ιστορία: O Ομέρης, ένας Τουρκοκύπριος, μεγαλώνει μέσα στον Ακάμα υιοθετημένος από μια ελληνοκυπριακή οικογένεια. Είναι ακόμα η εποχή της αθωότητας. Μαθαίνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν διαφορές, κι ας λέγονται Έλληνες ή Τούρκοι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Όταν όμως ερωτεύεται μιαν Ελληνοκύπρια, καταλαβαίνει ότι ο κόσμος γύρω του δεν είναι αυτός που έπλασε με το μυαλό του. Το παιχνίδι της αγάπης, του κρύβει πολλές εκπλήξεις. Η μοίρα του τάζει να πολεμά για να μείνει μαζί με την αγαπημένη του, τη στιγμή που η κοινωνία γύρω του ακολουθεί ακριβώς την αντίθετη πορεία: Προχωρεί δηλαδή προς το χωρισμό και τη διαίρεση. Αν δε θέλει να ηττηθεί, πρέπει να παλέψει ενάντια στον παραλογισμό του εθνικισμού, που εισβάλλει στην προσωπική του ζωή και προσπαθεί να τη τσακίσει.

Ο ΑΚΑΜΑΣ είναι η πρώτη κυπριακή ταινία που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Bενετίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Los Angeles Greek Film Festival 2007.

2006. 115 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με τούρκικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero. Μουσική: Mιχάλης Xριστοδουλίδης. Σκηνογραφία: Xρίστος Λανίτης. Παίζουν: Xρίστος Γκρέκο, Aγνή Tσαγκαρίδου, Mιχάλης Tερλικκάς, Θοδωρής Mιχαηλίδης, Kούλλης Nικολάου, Xάρης Kκολός, Άλκης Kρητικός, Πόπη Aβραάμ, Mάριος Δημητρίου, Φαίδρος Στασίνος, Λώρης Λοϊζίδης, John Iωάννου, Derman Atik, Aντρέας Aργυρίδης, Genk Gurcag, Xάρης Πισίας, Παντελής Άντωνας, Nεόφυτος Nεοφύτου, Nεοπτόλεμος Nεοπτολέμου, Nτίμη Παπαδοπούλου, Παντελής Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Kωνσταντίνου, Γιάννης Kόκκινος, Aφροδίτη Παρασκευά, Γιώργος Γιάγκου.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου
Λάσπη
Ο Αλή, πρόσφυγας από το νότιο τμήμα της Κύπρου και τώρα εθνοφρουρός στις τουρκικές στρατιωτικές μονάδες στη βόρεια Κύπρο, λιποθυμάει μια μέρα κατά την διάρκεια ασκήσεων. Δεν μπορεί να μιλήσει και έχει συνεχές κνησμό. Πηγαίνει σε διάφορες ιδιωτικές κλινικές και δημόσια νοσοκομεία ελπίζοντας να επανακτήσει την υγεία του. Αλλά ο κάθε γιατρός κάνει διαφορετική διάγνωση και του παραγγέλλει διαφορετική μορφή θεραπείας. Ο Αλή τελικά καταφέρνει να σταματήσει τον κνησμό με το να ρίξει στην θάλασσα ένα ξόρκι που του έγραψε μια γριά γυναίκα. Όμως ακόμα δεν μπορεί να μιλήσει παρά τις ντουζίνες από φάρμακα που παίρνει. Στο τέλος δοκιμάζει και τη λάσπη ενός ξερού πηγαδιού, που σύμφωνα με την λαϊκή δοξασία έχει ιαματικές ιδιότητες. Το σκάψιμο όμως στη λάσπη φέρνει στην επιφάνεια τις μνήμες του παρελθόντος και ξυπνά τις τύψεις.

Βραβείο Ουνέσκο στο Φεστιβάλ Βενετίας 2003.

2003. 97 λεπτά. Τούρκικοι διάλογοι με ελληνικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Dervis Zaim (Τουρκοκύπριος σκηνοθέτης που ζει στην Κωνσταντινούπολη). Μουσική: Michael Galasso, Κούλλης Θεοδώρου. Παίζουν: Mustafa Ugurlu, Yelda Reynaud, Bulent Emin Yarar, Taner Birsel.


Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου
Ο Ζωγράφος Ισμέτ
Ο ζωγράφος Umit Inatci συναντά έναν άλλο Τουρκοκύπριο ζωγράφο και καταγράφει με τη μορφή της προφορικής εξιστόρησης τη ζωή του. Ο Ismet V. Guney είναι ο ζωγράφος που σχεδίασε την κυπριακή σημαία. Εδώ αφηγείται την εμπειρία του μέσα από την εκπαίδευση και τις μνήμες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όταν υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό ως εκπαιδευτής λοχίας. Συνάντησε τον γνωστό Τούρκο ζωγράφο İbrahim Calli στην Κωνσταντινούπολη κι έγινε ο πρώτος Τουρκοκύπριος που εξέθεσε τα έργα του. Εκπροσωπεί το ξεκίνημα της τέχνης της ζωγραφικής στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.

2009. 27 λεπτά. Τούρκικοι διάλογοι με ελληνικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Umit Inatci.

Νεκατωμένοι Αέρηδες
10 χρόνια μετά την εισβολή δύο ηλικιωμένες Κύπριες, η Φατμά από την Ποταμιά και η Κλεονίκη από το Τρίκωμο συζητούν για την ζωή τους, το σήμερα, το χθες, για τα παιδιά τους που χάθηκαν της μιας στον πόλεμο, και της άλλης σε δυστύχημα. Η μια, η Κλεονίκη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της στο Τρίκωμο και να προσγυγοποιηθεί και η άλλη δεν ακολούθησε τους υπόλοιπους Τουρκοκύπριους στα κατεχόμενα λέγοντας ότι η πατρίδα της είναι το Χωριό Ποταμιά στις ελεύθερες περιοχές.

1984. 83 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με αγγλικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero, Jan Borbeli. Γυναίκες: Κλεονίκη Ζωγράφου, Fatma Mehmet. Με τους Πιερή Πιερέτη, Κώστα Χαραλαμπίδη, Γιώργο Σπανό.


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου
Το Τείχος μας
Ένα ταξίδι στην πρόσφατη ιστορία και στους ανθρώπους της Κύπρου πραγματοποιούν στο «Τείχος μας» δυο «εχθροί»: ο Ελληνοκύπριος Πανίκκος Χρυσάνθου και ο Τουρκοκύπριος Niyazi Kizilyurek. Το ταξίδι τους είναι ένας διάλογος, που λειτουργεί σαν ένας πικρός στοχασμός πάνω στη εμπειρία της σύγκρουσης και του διαχωρισμού. Ανακαλεί οπτικά ντοκουμέντα κι αφήνει ανθρώπους, που η ιστορία πέρασε πάνω από τη ζωή τους σαν οδοστρωτήρας, να μοιραστούν με τον θεατή την εμπειρία τους. Είναι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, χωρισμένοι σε μια διχοτομημένη Κύπρο, αλλά ενωμένοι στον ίδιο πόνο. Έλεγαν οι δυο συνεργάτες σε κοινή ανακοίνωσή τους στην πρώτη προβολή της ταινίας: «Η απόφασή μας να φτιάξουμε από κοινού μιαν ταινία ήταν μια προσπάθεια να ξεκινήσουμε ένα διάλογο αναμεταξύ μας. Ν’ ανταλλάξουμε μνήμες, ν’ ακούσουμε χωρίς προκαταλήψεις ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε τον πόνο του. Ήταν όμως και κάτι παραπάνω: Πιστέψαμε ότι, αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας κι αναμεταξύ μας, αν θέλαμε πράγματι να καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσά μας, θα έπρεπε ν' αγγίξουμε τις πληγές μας, να παραδεχτούμε τα λάθη και τις "αμαρτίες" μας. Και το επιχειρήσαμε».

Προβλήθηκε από το δεύτερο κανάλι της Γερμανικής Τηλεόρασης ( ZDF) και το τηλεοπτικό κανάλι ARTE (Γαλλία-Γερμανία). Τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης Ιπεκτσί.

1993. 105 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με τουρκικούς υπότιτλους. Σενάριο: Πανίκκος Χρυσάνθου , Niyazi Kizilyurek. Σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero. Μουσική: Ευαγόρας Καραγιώργης. Πρόσωπα-αφηγητές: Hasan Mustafa, Ανδρονίκη Μενελάου, Fatma Mehmet, Μάριος Τεμπριώτης, μοναχός Χρύσανθος, Χαράλαμπος Δημοσθένους, Nese Yasin, Χαρίτα Μάντολες, Sultan Kasif, Philip Jones.


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου
Η Λευκωσία του Οσμάν
Μια καταγραφή της Λευκωσίας όπως την ζει και τη βλέπει - σε στυλ camera-direct, με αγάπη, πόνο, χιούμορ και ειρωνεία - ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Osman Alkas από την Ομορφίτα.

2007. 20 λεπτά. Αγγλικό σχόλιο. Σκηνοθεσία-παρουσίαση –παραγωγή: Οσμάν Αλκας. Κάμερα: Γιάννης Ιωάννου, Αλέξης Ιωάννου. Μοντάζ: Αλέξης Ιωάννου.

Hi America
Η ιστορία της κοινωνικής και σεξουαλικής συνειδητοποίησης του Πέτρου, ενός νεαρού Κύπριου και η φιλία του με ένα νέγρο αμερικάνο ναύτη και μια πόρνη από το Μπουένος Άιρες. Ένα ταξίδι της φαντασίας στην Αμερική, που «ξεκινά» στη Λεμεσό την 1η του Σεπτέμβρη του 1939 - αρχή του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου - και «τελειώνει» στην έρημο του Νέου Μεξικού στις 16 του Ιούλη του 1945, τη μέρα που δοκιμάστηκε η πρώτη ατομική βόμβα. Τρείς νέοι ψάχνουν την ταυτότητα τους , όταν ο κόσμος χάνει την δική του... Μια αντί-κινηματογραφική «ιστορία» για ένα νέο που ήθελε να γίνει ιερέας και που τυχαία γεγονότα τον κατάντησαν κυνηγημένο από την αστυνομία και τον οδήγησαν, πρώτα στον Πειραιά ως τραγουδιστή σε ένα χασικλίδικο, και κατόπιν στο Μπουένος Άιρες να ζει σε ένα πορνείο, για να «φτάσει» στο τέλος «στην Αμερική», στην έρημο του Νέου Μεξικού, κολυμπώντας από το Μπουένος Αιρες... Ένα αντί-αφηγηματικό, κινηματογραφικό παιχνίδι για την εσωτερική πάλη τριών νέων με τις ιδεολογίες του 20ου Αιώνα, την θρησκεία και την απελευθέρωση του σώματος... Ένα σουρρεαλιστικό, αφαιρετικό σχόλιο για τους εσωτερικούς πολέμους των ανθρώπων του 20 αιώνα. Mια λυπητερή κωμωδία.

2006. 84 λεπτά. Ελληνικοί, ισπανικοί και αγγλικοί διάλογοι με αγγλικούς υποτίτλους. Σενάριο, σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Φωτογραφία: Ανδρέας Μπέλλης. Σκηνογραφία: Χρίστος Λανίτης. Ήχος: Μάρκο Λόπεζ, Otto Olah. Παίζουν: Angelo Torres, Αλέξης Ιωάννου, Zeina Saab de Melero, Jesus de Melero Perreira, Σπύρος Σταυρινίδης, Osman Alkas, Κούλλης Νικολάου, Καλλιόπη Τζερμανή, Michel Ghosn, Αθηνά Μπερδέκα.


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου
Παράλληλα ταξίδια
Τα «Παράλληλα Ταξίδια» σχεδιάστηκαν και γυρίστηκαν όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα επαφής ανάμεσα στα δυο κομμάτια της Κύπρου πέραν της διαχωριστικής γραμμής. Ο Πανίκκος Χρυσάνθου και ο Dervis Zaim έκαμαν ξεχωριστά γυρίσματα με βάση ένα κοινό σχέδιο: Να καταγράψουν και να φέρουν μαζί μέσα στην ταινία ανθρώπους και από τα δυο κομμάτια του νησιού μας, που ο πόλεμος άφησε σημάδια στο κορμί και στη ψυχή τους. Τα «Παράλληλα Ταξίδια» χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο καταγράφεται η ιστορία δυο χωριών μέσα από την εμπειρία ανθρώπων που επέζησαν μιας σφαγής. Είναι το Παλαίκυθρο, όπου εχτελέστηκαν εν ψυχρώ δυο οικογένειες από Τουρκοκύπριους παραστρατιωτικούς. Και η Μαράθα-Αλόα-Σανταλάρης, όπου το σύνολο των γυναικοπαίδων σκοτώθηκαν από Ελληνοκύπριους παραστρατιωτικούς. Η ταινία είναι μια ανασύνθεση της μνήμης κι ένας στοχασμός πάνω στη βαρβαρότητα, το μίσος και τη συγχώρεση. Στο δεύτερο μέρος έχουμε δυο ζευγάρια θυμάτων του πολέμου: Δυο γυναίκες που έχασαν τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα, η μια τον πατέρα της κι η άλλη τον άντρα της. Και δυο άντρες, που ο πόλεμος ακρωτηρίασε το κορμί τους κι άλλαξε για πάντα τη ζωή τους.

2003. 125 λεπτά. Ελληνικοί και τούρκικοι διάλογοι με αγγλικούς υποτίτλους. Σενάριο, σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου, Dervis Zaim. Φωτογραφία: Andras Gero, Feza Galdiran. Μουσική: Mete Hatay. Ήχος: Μάρκο Λόπεζ, Otto Olah. Αφηγητές: Πέτρος Σουππουρής, Κώστας Σουππουρής, Νίκος Τουρουρού, Ουρανία Τουρουρού, Μυροφόρα Γεωργίου, Husseyin Akansoy, Arif Altinbartak, Husseyin Nazim Aslanturk, Ekrem Atli, Suleyman Guler, Abdullah Muhtaroglu, Hasan Muhtaroglu, Hysseyin Serinyurek, Sirin Saferyildizi, Παναγιώτα Ευθυμίου, Μάριος Ευθυμίου, Saim Aygin, Μιχάλης Παλαόντας, Salih Bayraktar.