ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ Οι ταινίες του Φεστιβάλ

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου
Tooche and Osman: home movie
Οι περιπέτειες δυο Τούρκων μεταναστών στην Γερμανία, που ταξιδεύουν από την μια πατρίδα τους στην άλλη – από το Βερολίνο στην Κωνσταντινούπολη. Περνούν έτσι την περισσότερη ζωή τους μέσα στο αυτοκίνητό τους, που γίνεται στην ουσία η μοναδική και τελευταία τους πατρίδα.

-Βράβειο Εuromed (Διεύθυνση Εξωτερικών Υποθέσεων Ευρωπαικής Ενωσης)
-Τρίτη πιο δημοφιλής ταινία του Euromed Cafe.

2008. 8 λεπτά. Αγγλικό κείμενο. Σενάριο-Κάμερα-σκηνοθεσία-μοντάζ: Αλέξης Ιωάννου. Μουσική Λεωνίδας Δανέζος. Παίζουν οι Κύπριοι ηθοποιοί: Οsman Alkas, Hattice Terzan.

Και το τραίνο πάει στον ουρανό
Σοχούμι, Γεωργία, Σοβιετική Ένωση 1936-1937. Δύο νέοι διαφορετικών εθνοτήτων, ένας Γεωργιανός κι ένας Έλληνας, προσπαθούν να ανακαλύψουν μέσα από την καθημερινή ζωή την έννοια των λέξεων πατρίδα, φιλία, αγάπη… Την ίδια εποχή, γύρω τους, συμβαίνει, σχεδόν σιωπηλά, μια άγρια εθνοκάθαρση από τον Στάλιν εναντίον των Ελλήνων και των άλλων μειονοτήτων της περιοχής… Όταν η αριστερά στην εξουσία γίνεται εθνικιστική….

Βραβείο Καλλιτεχνικής Αρτιότητας Φεστιβάλ Μεσογειακού Κινηματογράφου Κολωνίας.

2001. 82 λεπτά. Ελληνικοί και ρωσικοί διάλογοι με αγγλικούς υπότιτλους. Σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ανδρέας Μπέλλης. Μουσική: Τάσος Καρακατσάνης. Παίζουν: Ειρήνη Παπά, Αλέξης Ιωάννου, Πανίκος Τσιέρσιχ, Νικολάι Ρουντάροφ, Πίρο Μιλκάνι.

Σαββάτο 12 Δεκεμβρίου
Ακάμας
Η ταινία αφηγείται μιαν ερωτική ιστορία: O Ομέρης, ένας Τουρκοκύπριος, μεγαλώνει μέσα στον Ακάμα υιοθετημένος από μια ελληνοκυπριακή οικογένεια. Είναι ακόμα η εποχή της αθωότητας. Μαθαίνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν διαφορές, κι ας λέγονται Έλληνες ή Τούρκοι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι. Όταν όμως ερωτεύεται μιαν Ελληνοκύπρια, καταλαβαίνει ότι ο κόσμος γύρω του δεν είναι αυτός που έπλασε με το μυαλό του. Το παιχνίδι της αγάπης, του κρύβει πολλές εκπλήξεις. Η μοίρα του τάζει να πολεμά για να μείνει μαζί με την αγαπημένη του, τη στιγμή που η κοινωνία γύρω του ακολουθεί ακριβώς την αντίθετη πορεία: Προχωρεί δηλαδή προς το χωρισμό και τη διαίρεση. Αν δε θέλει να ηττηθεί, πρέπει να παλέψει ενάντια στον παραλογισμό του εθνικισμού, που εισβάλλει στην προσωπική του ζωή και προσπαθεί να τη τσακίσει.

Ο ΑΚΑΜΑΣ είναι η πρώτη κυπριακή ταινία που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Bενετίας. Τιμήθηκε επίσης με το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Los Angeles Greek Film Festival 2007.

2006. 115 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με τούρκικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero. Μουσική: Mιχάλης Xριστοδουλίδης. Σκηνογραφία: Xρίστος Λανίτης. Παίζουν: Xρίστος Γκρέκο, Aγνή Tσαγκαρίδου, Mιχάλης Tερλικκάς, Θοδωρής Mιχαηλίδης, Kούλλης Nικολάου, Xάρης Kκολός, Άλκης Kρητικός, Πόπη Aβραάμ, Mάριος Δημητρίου, Φαίδρος Στασίνος, Λώρης Λοϊζίδης, John Iωάννου, Derman Atik, Aντρέας Aργυρίδης, Genk Gurcag, Xάρης Πισίας, Παντελής Άντωνας, Nεόφυτος Nεοφύτου, Nεοπτόλεμος Nεοπτολέμου, Nτίμη Παπαδοπούλου, Παντελής Παπακωνσταντίνου, Γιώργος Kωνσταντίνου, Γιάννης Kόκκινος, Aφροδίτη Παρασκευά, Γιώργος Γιάγκου.

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου
Λάσπη
Ο Αλή, πρόσφυγας από το νότιο τμήμα της Κύπρου και τώρα εθνοφρουρός στις τουρκικές στρατιωτικές μονάδες στη βόρεια Κύπρο, λιποθυμάει μια μέρα κατά την διάρκεια ασκήσεων. Δεν μπορεί να μιλήσει και έχει συνεχές κνησμό. Πηγαίνει σε διάφορες ιδιωτικές κλινικές και δημόσια νοσοκομεία ελπίζοντας να επανακτήσει την υγεία του. Αλλά ο κάθε γιατρός κάνει διαφορετική διάγνωση και του παραγγέλλει διαφορετική μορφή θεραπείας. Ο Αλή τελικά καταφέρνει να σταματήσει τον κνησμό με το να ρίξει στην θάλασσα ένα ξόρκι που του έγραψε μια γριά γυναίκα. Όμως ακόμα δεν μπορεί να μιλήσει παρά τις ντουζίνες από φάρμακα που παίρνει. Στο τέλος δοκιμάζει και τη λάσπη ενός ξερού πηγαδιού, που σύμφωνα με την λαϊκή δοξασία έχει ιαματικές ιδιότητες. Το σκάψιμο όμως στη λάσπη φέρνει στην επιφάνεια τις μνήμες του παρελθόντος και ξυπνά τις τύψεις.

Βραβείο Ουνέσκο στο Φεστιβάλ Βενετίας 2003.

2003. 97 λεπτά. Τούρκικοι διάλογοι με ελληνικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Dervis Zaim (Τουρκοκύπριος σκηνοθέτης που ζει στην Κωνσταντινούπολη). Μουσική: Michael Galasso, Κούλλης Θεοδώρου. Παίζουν: Mustafa Ugurlu, Yelda Reynaud, Bulent Emin Yarar, Taner Birsel.


Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου
Ο Ζωγράφος Ισμέτ
Ο ζωγράφος Umit Inatci συναντά έναν άλλο Τουρκοκύπριο ζωγράφο και καταγράφει με τη μορφή της προφορικής εξιστόρησης τη ζωή του. Ο Ismet V. Guney είναι ο ζωγράφος που σχεδίασε την κυπριακή σημαία. Εδώ αφηγείται την εμπειρία του μέσα από την εκπαίδευση και τις μνήμες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, όταν υπηρέτησε στον αγγλικό στρατό ως εκπαιδευτής λοχίας. Συνάντησε τον γνωστό Τούρκο ζωγράφο İbrahim Calli στην Κωνσταντινούπολη κι έγινε ο πρώτος Τουρκοκύπριος που εξέθεσε τα έργα του. Εκπροσωπεί το ξεκίνημα της τέχνης της ζωγραφικής στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.

2009. 27 λεπτά. Τούρκικοι διάλογοι με ελληνικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Umit Inatci.

Νεκατωμένοι Αέρηδες
10 χρόνια μετά την εισβολή δύο ηλικιωμένες Κύπριες, η Φατμά από την Ποταμιά και η Κλεονίκη από το Τρίκωμο συζητούν για την ζωή τους, το σήμερα, το χθες, για τα παιδιά τους που χάθηκαν της μιας στον πόλεμο, και της άλλης σε δυστύχημα. Η μια, η Κλεονίκη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι της στο Τρίκωμο και να προσγυγοποιηθεί και η άλλη δεν ακολούθησε τους υπόλοιπους Τουρκοκύπριους στα κατεχόμενα λέγοντας ότι η πατρίδα της είναι το Χωριό Ποταμιά στις ελεύθερες περιοχές.

1984. 83 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με αγγλικούς υπότιτλους. Σενάριο-σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero, Jan Borbeli. Γυναίκες: Κλεονίκη Ζωγράφου, Fatma Mehmet. Με τους Πιερή Πιερέτη, Κώστα Χαραλαμπίδη, Γιώργο Σπανό.


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου
Το Τείχος μας
Ένα ταξίδι στην πρόσφατη ιστορία και στους ανθρώπους της Κύπρου πραγματοποιούν στο «Τείχος μας» δυο «εχθροί»: ο Ελληνοκύπριος Πανίκκος Χρυσάνθου και ο Τουρκοκύπριος Niyazi Kizilyurek. Το ταξίδι τους είναι ένας διάλογος, που λειτουργεί σαν ένας πικρός στοχασμός πάνω στη εμπειρία της σύγκρουσης και του διαχωρισμού. Ανακαλεί οπτικά ντοκουμέντα κι αφήνει ανθρώπους, που η ιστορία πέρασε πάνω από τη ζωή τους σαν οδοστρωτήρας, να μοιραστούν με τον θεατή την εμπειρία τους. Είναι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, χωρισμένοι σε μια διχοτομημένη Κύπρο, αλλά ενωμένοι στον ίδιο πόνο. Έλεγαν οι δυο συνεργάτες σε κοινή ανακοίνωσή τους στην πρώτη προβολή της ταινίας: «Η απόφασή μας να φτιάξουμε από κοινού μιαν ταινία ήταν μια προσπάθεια να ξεκινήσουμε ένα διάλογο αναμεταξύ μας. Ν’ ανταλλάξουμε μνήμες, ν’ ακούσουμε χωρίς προκαταλήψεις ο ένας τον άλλο, να νιώσουμε τον πόνο του. Ήταν όμως και κάτι παραπάνω: Πιστέψαμε ότι, αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας κι αναμεταξύ μας, αν θέλαμε πράγματι να καλλιεργήσουμε την εμπιστοσύνη ανάμεσά μας, θα έπρεπε ν' αγγίξουμε τις πληγές μας, να παραδεχτούμε τα λάθη και τις "αμαρτίες" μας. Και το επιχειρήσαμε».

Προβλήθηκε από το δεύτερο κανάλι της Γερμανικής Τηλεόρασης ( ZDF) και το τηλεοπτικό κανάλι ARTE (Γαλλία-Γερμανία). Τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης Ιπεκτσί.

1993. 105 λεπτά. Ελληνικοί διάλογοι με τουρκικούς υπότιτλους. Σενάριο: Πανίκκος Χρυσάνθου , Niyazi Kizilyurek. Σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου. Διεύθυνση Φωτογραφίας: Andras Gero. Μουσική: Ευαγόρας Καραγιώργης. Πρόσωπα-αφηγητές: Hasan Mustafa, Ανδρονίκη Μενελάου, Fatma Mehmet, Μάριος Τεμπριώτης, μοναχός Χρύσανθος, Χαράλαμπος Δημοσθένους, Nese Yasin, Χαρίτα Μάντολες, Sultan Kasif, Philip Jones.


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου
Η Λευκωσία του Οσμάν
Μια καταγραφή της Λευκωσίας όπως την ζει και τη βλέπει - σε στυλ camera-direct, με αγάπη, πόνο, χιούμορ και ειρωνεία - ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Osman Alkas από την Ομορφίτα.

2007. 20 λεπτά. Αγγλικό σχόλιο. Σκηνοθεσία-παρουσίαση –παραγωγή: Οσμάν Αλκας. Κάμερα: Γιάννης Ιωάννου, Αλέξης Ιωάννου. Μοντάζ: Αλέξης Ιωάννου.

Hi America
Η ιστορία της κοινωνικής και σεξουαλικής συνειδητοποίησης του Πέτρου, ενός νεαρού Κύπριου και η φιλία του με ένα νέγρο αμερικάνο ναύτη και μια πόρνη από το Μπουένος Άιρες. Ένα ταξίδι της φαντασίας στην Αμερική, που «ξεκινά» στη Λεμεσό την 1η του Σεπτέμβρη του 1939 - αρχή του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου - και «τελειώνει» στην έρημο του Νέου Μεξικού στις 16 του Ιούλη του 1945, τη μέρα που δοκιμάστηκε η πρώτη ατομική βόμβα. Τρείς νέοι ψάχνουν την ταυτότητα τους , όταν ο κόσμος χάνει την δική του... Μια αντί-κινηματογραφική «ιστορία» για ένα νέο που ήθελε να γίνει ιερέας και που τυχαία γεγονότα τον κατάντησαν κυνηγημένο από την αστυνομία και τον οδήγησαν, πρώτα στον Πειραιά ως τραγουδιστή σε ένα χασικλίδικο, και κατόπιν στο Μπουένος Άιρες να ζει σε ένα πορνείο, για να «φτάσει» στο τέλος «στην Αμερική», στην έρημο του Νέου Μεξικού, κολυμπώντας από το Μπουένος Αιρες... Ένα αντί-αφηγηματικό, κινηματογραφικό παιχνίδι για την εσωτερική πάλη τριών νέων με τις ιδεολογίες του 20ου Αιώνα, την θρησκεία και την απελευθέρωση του σώματος... Ένα σουρρεαλιστικό, αφαιρετικό σχόλιο για τους εσωτερικούς πολέμους των ανθρώπων του 20 αιώνα. Mια λυπητερή κωμωδία.

2006. 84 λεπτά. Ελληνικοί, ισπανικοί και αγγλικοί διάλογοι με αγγλικούς υποτίτλους. Σενάριο, σκηνοθεσία: Γιάννης Ιωάννου. Φωτογραφία: Ανδρέας Μπέλλης. Σκηνογραφία: Χρίστος Λανίτης. Ήχος: Μάρκο Λόπεζ, Otto Olah. Παίζουν: Angelo Torres, Αλέξης Ιωάννου, Zeina Saab de Melero, Jesus de Melero Perreira, Σπύρος Σταυρινίδης, Osman Alkas, Κούλλης Νικολάου, Καλλιόπη Τζερμανή, Michel Ghosn, Αθηνά Μπερδέκα.


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου
Παράλληλα ταξίδια
Τα «Παράλληλα Ταξίδια» σχεδιάστηκαν και γυρίστηκαν όταν δεν υπήρχε η δυνατότητα επαφής ανάμεσα στα δυο κομμάτια της Κύπρου πέραν της διαχωριστικής γραμμής. Ο Πανίκκος Χρυσάνθου και ο Dervis Zaim έκαμαν ξεχωριστά γυρίσματα με βάση ένα κοινό σχέδιο: Να καταγράψουν και να φέρουν μαζί μέσα στην ταινία ανθρώπους και από τα δυο κομμάτια του νησιού μας, που ο πόλεμος άφησε σημάδια στο κορμί και στη ψυχή τους. Τα «Παράλληλα Ταξίδια» χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο καταγράφεται η ιστορία δυο χωριών μέσα από την εμπειρία ανθρώπων που επέζησαν μιας σφαγής. Είναι το Παλαίκυθρο, όπου εχτελέστηκαν εν ψυχρώ δυο οικογένειες από Τουρκοκύπριους παραστρατιωτικούς. Και η Μαράθα-Αλόα-Σανταλάρης, όπου το σύνολο των γυναικοπαίδων σκοτώθηκαν από Ελληνοκύπριους παραστρατιωτικούς. Η ταινία είναι μια ανασύνθεση της μνήμης κι ένας στοχασμός πάνω στη βαρβαρότητα, το μίσος και τη συγχώρεση. Στο δεύτερο μέρος έχουμε δυο ζευγάρια θυμάτων του πολέμου: Δυο γυναίκες που έχασαν τα πιο αγαπημένα τους πρόσωπα, η μια τον πατέρα της κι η άλλη τον άντρα της. Και δυο άντρες, που ο πόλεμος ακρωτηρίασε το κορμί τους κι άλλαξε για πάντα τη ζωή τους.

2003. 125 λεπτά. Ελληνικοί και τούρκικοι διάλογοι με αγγλικούς υποτίτλους. Σενάριο, σκηνοθεσία: Πανίκκος Χρυσάνθου, Dervis Zaim. Φωτογραφία: Andras Gero, Feza Galdiran. Μουσική: Mete Hatay. Ήχος: Μάρκο Λόπεζ, Otto Olah. Αφηγητές: Πέτρος Σουππουρής, Κώστας Σουππουρής, Νίκος Τουρουρού, Ουρανία Τουρουρού, Μυροφόρα Γεωργίου, Husseyin Akansoy, Arif Altinbartak, Husseyin Nazim Aslanturk, Ekrem Atli, Suleyman Guler, Abdullah Muhtaroglu, Hasan Muhtaroglu, Hysseyin Serinyurek, Sirin Saferyildizi, Παναγιώτα Ευθυμίου, Μάριος Ευθυμίου, Saim Aygin, Μιχάλης Παλαόντας, Salih Bayraktar.

Φεστιβάλ Διαμαρτυρίας ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ

Φεστιβάλ Διαμαρτυρίας ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ


Κατηγορία Αντίσταση στην Περιρρέουσα Ατμόσφαιρα


Ένα φεστιβάλ με κυπριακές ταινίες, που δείχνουν ότι στον τόπο μας υπάρχει κι ένας άλλος κινηματογράφος, πραγματοποιούν 4 Κύπριοι σκηνοθέτες, οι Γιάννης Ιωάννου, Umit Inatci, Osman Alkas και Πανίκκος Χρυσάνθου. Το Φεστιβάλ, που έχει τον τίτλο ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ υποστηρίζεται από τους «Κύπριους Κινηματογραφιστές», μια μη κερδοσκοπική εταιρεία στην οποία συμμετέχουν Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι κινηματογραφιστές και που έχει ως σκοπό να φέρει ανθρώπους της τέχνης του σινεμά μαζί και ταυτόχρονα να δώσει ένα μήνυμα για μια πατρίδα χωρίς σύνορα, ειρηνική, ανθρώπινη και ανεκτική.


Οι πιο πολλές από τις ταινίες που θα προβληθούν στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ έχουν υποβαθμιστεί στο παρελθόν ή έχουν υποστεί διώξεις ή έχουν δυσφημιστεί λόγω των απόψεων τους. Κι ενώ αυτό συμβαίνει στον τόπο μας οι ίδιες ταινίες διακρίνονται διεθνώς. Δυστυχώς η δυσφήμιση και οι διακρίσεις σε βάρος κάποιων κινηματογραφιστών και κάποιων ταινιών συνεχίζονται ως σήμερα.

 Το ακόλουθο απλό μήνυμα στέλλουμε με το Φεστιβάλ μας:


-Τέρμα στις διακρίσεις λόγω ιδεών, τέρμα στο φανατισμό.


-Φτάνει πια στη λογική της περιρρέουσας ατμόσφαιρας στο χώρο της τέχνης και ειδικά του κινηματογράφου.


-Η διαφορετικότητα, η ελεύθερη έκφραση κι ο πλουραλισμός των ιδεών είναι εθνικός πλούτος.


-Ο φανατισμός, η μισαλλοδοξία κι ο διαχωρισμός ανθρώπων σε «πατριώτες» και «προδότες» είναι κατάρα και σκοταδισμός.

 Παρουσιάζουμε στο κυπριακό κοινό μια σειρά από ταινίες που νομίζουμε ότι έχουν άποψη, είναι τολμηρές και πηγάζουν από ανθρώπους που αισθάνονται ότι έχουν μια κοινή πατρίδα ανεξάρτητα από τη θρησκεία και την εθνική τους καταγωγή. Αυτό είναι η τέχνη, αυτό είναι ο κινηματογράφος.

 Από τις 11 ως τις 17 του Δεκέμβρη κοπιάστε στο Πάνθεον. Μπορείτε να δείτε τα πιο κάτω έργα:


Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου


Touche and Osman, του Αλέξη Ιωάννου


Και το τραίνο πάει στον ουρανό, του Γιάννη Ιωάννου


Σαββάτο 12 Δεκεμβρίου


Ακάμας, του Πανίκκου Χρυσάνθου


Κυριακή 13 Δεκεμβρίου


Λάσπη, του Dervis Zaim


Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου


Ο Ζωγράφος Ισμέτ, του Umit Inatci


Νεκατωμένοι Αέρηδες, του Γιάννη Ιωάννου


Τρίτη 15 Δεκεμβρίου


Το Τείχος μας, των Πανίκκου Χρυσάνθου και Niyazi Kizilyurek


Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου


Η Λευκωσία του Οσμάν, του Osman Alkas


Hi America, του Γιάννη Ιωάννου


Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου


Παράλληλα ταξίδια, των Dervis Zaim και Πανίκκου Χρυσάνθου


Όλες οι προβολές ξεκινούν στις 8:00 μ.μ.

Η ομοσπονδία κινδυνεύκει που τους χτιστάες τζιαι τα καρσόνια

Εγίνην λέει κίνηση για στήριξη της ομοσπονδίας. Γράφει ο Πολίτης " Οι πρώτοι υποστηρικτές, με την εξαγγελία της πρωτοβουλίας, ξεπέρασαν τους 200, ενώ αναμένεται η περαιτέρω διεύρυνσή της. Ανάμεσα στους πρώτους υποστηρικτές της Κίνησης είναι ο επιχειρηματίας 'Ακης Λόρδος, ο δήμαρχος Λεμεσού Ανδρέας Χρίστου, ο πανεπιστημιακός Μίμης Σοφοκλέους, ο γιατρός Ηλίας Ηλία, ο δήμαρχος Πολεμιδιών Γιώργος Γεωργίου, η επιχειρηματίας Λούλα Ιωνίδου, ο μηχανολόγος Γιάννης Τσουλόφτας, οι συγγραφείς Πανίκος και Έλλη Παιονίδου, ο μουσικός Νέναντ Μπογκτάνοβιτς, ο γιατρός Μαρίνος Ξενοφώντος, ο λέκτορας πανεπιστημίου Νικόλας Δευτεράς, ο σκηνοθέτης 'Αδωνις Φλωρίδης, ο μουσικός Πανίκος Τριμικλινιώτης, ο δικαστής 'Αντης Κορφιώτης, ο πανεπιστημιακός Βασίλης Πρωτοπαπάς, ο designer κοσμήματος Εύης Μιχαηλίδης, η κοινωνιολόγος Τώνια Ψύλλα, ο δρ Φιλοσοφίας Μενέλαος Αβραάμ, οι καθηγήτριες χορού Σόφη και Ζέλια Γεωργιάδου, ο σκηνοθέτης-θεατρολόγος Μηνάς Τίγκιλης, ο πολιτικός μηχανικός Νικόλας Δημητρίου, ο περιφερειακός διευθυντής της Τράπεζας Κύπρου Δημητράκης Παπαχαραλάμπους, η ιδιωτική υπάλληλος Γεωργία Ντέτσερ, ο επιχειρηματίας Χρίστος Λώρης, ο οδοντίατρος Αλέκος Οράτης, η καθηγήτρια 'Αννα Παράσχου, η επιχειρηματίας Καρολίνα Περδίκη, ο κοινωνιολόγος Νίκος Τριμικλινιώτης, ο γιατρός Βάσος Πούπης, ο καθηγητής Γιάννης Κούης, ο πολιτικός μηχανικός Πέτρος Ευλογημένος και δεκάδες άλλοι Λεμεσιανοί."

Δεν εβρέθην ένας χτίστης, έναν καρσόνιν, μια πωλήτρια του Ορφανίδη, ένας ταξιτζιής, ένας χαμάλης του λιμανιού, μια καθαρίστρια, ένας αγελαδοτρόφος, ένας πατατάρης, κηπουρός τη δήμου, ή έστω ένας οδοκαθαριστής να υποστηρίξει την ομοσπονδία; Μάλλον θα είναι κακόν πράμαν για να μεν ενδιαφέρει την εργαθκιάν.

Μαντάμ σουσού εκατάντησες αγαπητή ελίτ της χώρας μου. Πόσο δεν θα έθελα να σου μοιάσω.

Banner για το Cafe La Mode

Το ιστορικο για το ζητημα του cafe la mode, μπορειτε να το βρειτε σε διαφορα blogs στο διαδικτυο. Προτεινω να κανουμε κατι, να ξεκινησουμε μια εκστρατεια στο ιντερνετ!
Εχω φτιαξει το πιο κατω banner που μπορειτε να βαλετε στο blogs σας ως ενδειξη αλληλεγγύης. Ας κανουμε κατι!

Λύση ή κρίση. Ομιλία του Τάκη Χ"Δημητρίου

Παρουσιάζω σήμερα το κείμενο της ομιλίας του Τάκη Χ"Δημητρίου που έγινε ενώπιον πυκνού ακροατηρίου στο οίκημα της ΑΕΜ Μορφου στη Λεμεσό στις 23 Οκτωβρίου 2009.

Πρόκειται για μια πλήρως εμπεριστατωμένη ομιλία που πραγματεύεται το κυπριακό σε όλες του τις πτυχές και που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου. Με μεστό λόγο, χωρίς χαρακτηρισμούς και ακρότητες, ο Τάκης Χ"Δημητρίου κατέδειξε την ανάγκη για λύση τώρα και δεν άφησε περιθώρια αμφιβολίας για το τι θα ακολουθήσει ενδεχόμενο ναυάγιο των συνομιλιών.

Ευχαριστώ το φίλο Τάκη για την καλοσύνη που είχε να μας παραχωρήσει το πλήρες κέιμενο της ομιλίας του.

Λύση ή κρίση

Του Τάκη Χατζηδημητρίου

Όταν αναφερόμαστε στο Κυπριακό θα πρέπει να έχουμε επίγνωση της σοβαρότητας του ίδιου του προβλήματός μας. Πως ένα όραμα ελευθερίας επισφραγίστηκε από τη μεγαλύτερη συμφορά της ιστορίας της Κύπρου τον Ιούλη του 1974, με το προδοτικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και την τούρκικη εισβολή και κατοχή που ακόμη συνεχίζεται. Και θα πρέπει να αναλογιστούμε πως ο αγώνας του λαού μας  για  ελευθερία από ένα λαμπρός κι ελπιδοφόρος προορισμός εξελίχτηκε  σε μια επίμονη και σκληρή προσπάθεια  για να περισώσουμε ότι μπορεί να περισωθεί.

Τώρα πια έφθασε η ώρα της αλήθειας. Τέλειωσε η περίοδος όπου ΕΚ και ΤΚ  αναζητούσαμε χωριστά ο καθένας την δική του ελευθερία. Ούτε η ελευθερία των ΕΚ, με την ένωση, λογαριαζόταν από τους ΤΚ και δική τους ελευθερία. Ούτε η ελευθερία των ΤΚ με το ταξίμ ήταν ελευθερία για τους ΕΚ. Κι ούτε μπορεί να λογαριαστεί λύση η σημερινή κατάσταση με την κατοχή τη διαίρεση και τη γραμμή αντιπαράταξης στη καρδιά της Κύπρου.

Η αναζήτηση λύσης ύστερα από τόσες τραγικές εμπειρίες σημαίνει έξοδο από τα αδιέξοδα και σημαίνει επανένωση της κοινής μας πατρίδας.

Τώρα είναι η ώρα να υψώσουμε πάνω από τις διαφορές, πάνω από τα πένθη και τις καταστροφές  ένα όραμα για την Κύπρο και το λαό της. Ένα κοινό όραμα. Το όραμα ότι όλοι είμαστε παιδιά αυτού του τόπου αυτής της γης, κι ότι όλοι αγαπούμε την πατρίδα μας, όλοι  είμαστε εξ ίσου πατριώτες ανεξάρτητα από φυλή και θρησκεία κι ότι όλοι έχουμε κοινή μας πατρίδα ολόκληρη την Κύπρο κι όχι τη μισή. Θα πρέπει ακόμη να λογαριάσουμε ότι και ο πόνος είναι κοινός. Δεν είναι μονοπώλιο κανενός. Έχουμε εμείς  χήρες και ορφανά, αλλά έχουν κι οι ΤΚ. Έχουμε οι ΕΚ αγνοούμενους  αλλά έχουν κι οι ΤΚ. Έκαμαν οι ΤΚ και ο τουρκικός στρατός εγκλήματα; Έκαμαν. Αλλά εγκλήματα έγιναν κι από τους δικούς μας. Κι ας μη αρχίσουμε την καταγραφή και την αρίθμηση τους. Τo έγκλημα έχει ηθική διάσταση κι όχι αριθμητική. Και πολλές φορές υπαρχουν βάναυσα εγκλήματα που δεν είναι φόνοι. Κάμαμε και ΤΚ και ΕΚ εγκλήματα που στιγματίζουν την ιστορία του τόπου. Το ερώτημα όμως παραμένει: Τι σκοπεύουμε να κληρονομήσουμε στα παιδιά μας; Τη βία, το μίσος και την εκδίκηση; Τότε δε θα κάνουμε ποτέ ένα κράτος ειρήνης και δημοκρατίας. Θα κάνουμε κι άλλα νεκροταφεία, άλλους ήρωες κι άλλα αγάλματα. Στα παλιά μίση και πένθη θα προσθέσουμε νέα.
Αν όμως θέλουμε πραγματικά λύση αυτή θα υπάρξει μόνο με τη συμβίωση ΕΚ και ΤΚ. Θα πρέπει να εννοήσουμε ότι όσο εξακολουθεί να παραμένει άλυτο το Κυπριακό, η κατοχή θα συνεχίζεται, οι Ελληνοκύπριοι θα συρρικνώνονται  σε ένα μίζερο νότο και οι Τουρκοκύπριοι θα λιγοστεύουν με την μετανάστευση και την εισροή των εποίκων. Για να επιβιώσουν οι ΕΚ θα πρέπει να επιβιώσουν και οι ΤΚ. Ισχύει και το αντίθετο,  για να επιβιώσουν οι ΤΚ θα πρέπει να επιβιώσουν και οι ΕΚ. Κι αυτό μπορεί να γίνει μέσα σ’ ένα κράτος που από κοινού θα οικοδομήσουμε και θα στηρίξουμε, ένα κράτος της ειρήνης και της δημοκρατίας. Αυτό το πνεύμα πρέπει να υπηρετήσουμε και να ενθαρρύνουμε. Αυτό είναι το όραμα της κοινωνίας των πολιτών ΕΚ και ΤΚ που ενωμένοι κάνουν την παρουσία και το μήνυμα τους όλο και πιο αισθητό. Υπάρχουν άλλωστε άνθρωποι και στις δύο κοινότητες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για το σκοπό αυτό με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τους Καβάζογλου και Μισιαούλη. Κι όσο συνεχίζεται το πρόβλημα και η διαίρεση το χρέος μας έναντι τους παραμένει ανεκπλήρωτο.

Για να φτάσουμε σε λύση θα πρέπει να λογαριάσουμε και τη Τουρκία. Δεν είναι αρκετό να την παρουσιάζουμε σαν το αιμοσταγή τύραννο και κατακτητή. Ναι, η εισβολή και η κατοχή, που κι αυτή δεν έγινε από μόνη της, είναι ένα συνεχιζόμενο έγκλημα εναντίον της Κύπρου. Όμως για πολλούς λόγους επιλέξαμε την ειρηνική διπλωματική λύση του Κυπριακού. Κι ο δρόμος του μέλλοντος είναι ο δρόμος της εξυπηρέτησης των κοινών συμφερόντων. Η παρουσία των ΤΚ και η γειτονία της Κύπρου με την Τουρκία κάνουν επιβεβλημένη τη μελλοντική συνεργασία. Εμείς αυτή τη πορεία πρέπει να υποστηρίζουμε. Να δούμε, πέραν από το στρατό κατοχής και τις αλλαγές που γίνονται, έστω και με βραδύ ρυθμό,  στη κοινωνία της Τουρκίας και στον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Αξιοσημείωτες είναι και οι αλλαγές στις διεθνείς της σχέσεις. Η βελτίωση των σχέσεων με την Αρμενία η αποκατάσταση στενών σχέσεων με τη Συρία, όπως και η μεταβολή στην προσέγγιση του Κουρδικού  είναι ένα σημαντικά γεγονότα που πρέπει να τα δούμε με ιδιαίτερη προσοχή.

Θα πρέπει να προβληματιστούμε, τι σημαίνουν για την Κύπρο οι αλλαγές αυτές και μέχρι που σημείου την επηρεάζουν. Κι όσοι τις χαρακτηρίζουν ως ένα αποκλειστικά και μόνο επικοινωνιακό κόλπο κάνουν λάθος. Αυτό το λάθος έγινε το 2004 και δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Αλλαγές όμως και μάλιστα θεμελιακές σημειώθηκαν και στο Κυπριακό.
Ν’ αρχίσουμε από την πιο βασική αλλαγή. Η Ένωση και ο κίνδυνος ελληνικής περικύκλωσης που η Τουρκία επικαλείτο για να δικαιολογεί την επιθετικότητα της εναντίον των Ελληνοκυπρίων δεν υπάρχει πια. Εκείνοι οι Ελληνοκύπριοι που σήμερα την επικαλούνται είναι λίγοι ακροδεξιοί και σωβινιστές. Κι οι Τουρκοκύπριοι που την αναφέρουν ως απειλή ζουν ακόμη την εποχή του ταξίμ. Τα γεγονότα κι οι εμπειρίες έκαναν την ένωση παρελθόν. Η ανάμιξη της Ελλάδας, πολιτική και στρατιωτική, στα εσωτερικά της Κύπρου έχει από καιρό τερματιστεί. Είναι πια καιρός να τερματιστεί κι η Τουρκική εισβολή και κατοχή των 37% της Κύπρου που έγινε σε άλλες εποχές και κάτω από διαφορετικές συνθήκες.

Στη διεθνή του πτυχή το Κυπριακό είχε περιπλακεί στα πλοκάμια του ψυχρού πολέμου. Η Κύπρος ονομαζόταν Κούβα της Μεσογείου, ο Μακάριος ερυθρός παπάς και προβαλλόταν ο κίνδυνος της κομμουνιστικοποίησης της. Για ν’ αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο Ελλάδα και Τουρκία, και με τη σύμφωνη γνώμη των Δυτικών συμμάχων τους, πρότειναν τις δικές τους λύσεις που είχαν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό: Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διανομή της Κύπρου μεταξύ των δύο χωρών. Αυτή τη λύση οι Ελληνικές Κυβερνήσεις της εποχής εκείνης και οι εγχώριοι εθνικιστές ονόμασαν ένωση με ανταλλάγματα. Πιο προχωρημένη διατύπωση αναφερόταν στη διπλή ένωση ή διχοτόμηση. Αυτήν την ορολογία προτιμούσαν   οι Τουρκικές Κυβερνήσεις  και αυτήν είχε κατά νου ο Ιωαννίδης όταν διέτασσε το πραξικόπημα. Ο Ψυχρός Πόλεμος όμως έπαυσε πριν είκοσι χρόνια και μαζί του έπαυσε να υπάρχει και ο λεγόμενος κομμουνιστικός κίνδυνος.
Οι νέες συνθήκες διαφοροποίησαν και τα στρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων. Στο παρελθόν δεν ήθελαν την Κύπρο  ελληνική, όταν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, και δεν την θέλουν τουρκική, παρόλο που υπάρχει στο νησί 35.000 κατοχικός στρατός. Δεν ήθελαν, ούτε θέλουν, να ελέγχεται η Ανατολική Μεσόγειος από μια και μόνο χώρα της περιοχής. Με αυτή τη λογική παραμερίζουν και τη διχοτόμηση και εμφανίζονται να προτιμούν, ένα μικρό, ανεξάρτητο κι αδύνατο κράτος, πάντως χωριστό, από τις μητέρες πατρίδες. Η προτίμηση αυτή των ισχυρών, για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, που είναι και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, βολεύει κι εμάς στα βασικά μας αιτήματα. Η ίδια η Κύπρος δεν έχει άλλα στρατηγικά συμφέροντα πέραν της διάσωσης του κράτους και του λαού της , όπως και της διασφάλισης  της ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας με όλες τις χώρες της περιοχής.

Σε όλα αυτά προστέθηκε μια άλλη μεγάλη αλλαγή που αλλάζει συνολικά τη φυσιογνωμία και το χαρακτήρα του Κυπριακού προβλήματος: Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από τη στιγμή που η Κύπρος έγινε μέλος της ΕΕ κέντρο αναφοράς έγιναν οι Βρυξέλλες. Δεν είναι πια ούτε η Αθήνα ούτε η Άγκυρα. Είναι κρίμα που δε συνδυάστηκε το 2004 η λύση με την ένταξη. Όμως το νέο αυτό πλαίσιο είναι εκεί ανοικτό και προσφέρει τη μόνη δυνατότητα ξεπεράσματος παλαιών αντιθέσεων και συγκρούσεων. Είναι μέσα στην ΕΕ που θα γίνει κατορθωτή μια νέα ισορροπία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και μεταξύ Κύπρου και Μεγάλων Δυνάμεων. Κι είναι με αυτή τη λογική που θα πρέπει να γίνει και η αξιολόγηση του Δεκέμβρη. Εξ άλλου ο οδικός χάρτης της Ελληνικής Κυβέρνησης αυτόν το σκοπό εξυπηρετεί. Στην επιδίωξη του αμοιβαίου οφέλους όπως συνέβει επανειλημμένα στο παρελθόν. Στην ΕΕ Αναζητούνται συμμαχίες. Το «έστω και μόνοι» που ακούγεται συχνά τον τελευταίο καιρό δε το αντέχει καμιά χώρα ούτε κι αυτές οι ΗΠΑ.

Όλες αυτές οι εξελίξεις ορίζουν και τις παραμέτρους των συνομιλιών Χριστόφια - Ταλάτ. Κι είναι γι’ αυτό που οι προσδοκίες για λύση είναι αυξημένες. Ο λαός παρακολουθεί τις συνομιλίες  με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συζητά , ρωτά , αγωνιά. Προσπαθεί μέσα από τον κυκεώνα των δηλώσεων και αντεκλήσεων να ανακαλύψει κάποιο μήνυμα. Ίσως μάλιστα λόγος των αντεκλήσεων να είναι η αίσθηση ότι η λύση είναι δυνατή. Το βέβαιο είναι ότι ποτέ στα τελευταία πέντε χρόνια το ενδιαφέρον του κυπριακού λαού δεν ήταν τόσο έντονο όσο είναι αυτήν την εποχή. Οι προσεχείς μήνες προβλέπονται δύσκολοι και κοπιώδεις, όλο έγνοια και αγωνία. Ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών θα οδηγήσει σε λύση ή σε κρίση. Αυτή είναι μια ολοφάνερη αλήθεια που όταν όμως λέγεται προκαλεί επιφυλακτικότητα αν όχι και δυσπιστία.  Μέσα στην ορολογία για το Κυπριακό υπάρχει μια εκδηλωμένη, ίσως και δικαιολογημένη, αντιπάθεια σε δύο όρους. Ο ένας είναι αυτός που λέγει ότι « Το Κυπριακό μπήκε σε νέα κρίσιμη  περίοδο» και ο άλλος ότι, «Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία λύσης του Κυπριακού».
Όμως, ποιος όρος που αναφέρεται στις κυπριακές καταστάσεις δεν είναι  από καιρό φθαρμένος; Οι όροι μπορεί να έχουν φθαρεί από την κατάχρηση που τους έχει γίνει, υπάρχει όμως και η πραγματικότητα που επιμένει και λέγει ότι τους προσεχείς μήνες  η Κύπρος θα διέλθει μια νέα κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της και πιθανότατα καθοριστική για το μέλλον της. Αυτό επιβεβαιώνει το αξίωμα ότι στην πολιτική η κάθε στιγμή έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία. Κι όλα τελικά εξαρτώνται από τη συσχέτιση των δυνατοτήτων και των επιδιώξεων μέσα στο δεδομένο διεθνές και τοπικό περιβάλλον τη συγκεκριμένη στιγμή.
Για να γίνονται τώρα συνομιλίες σημαίνει ότι έχουν προοπτική και δυνατότητα θετικής κατάληξης. Κι οι ηγέτες  που έχουν επιφορτισθεί με την ευθύνη τους είναι δεσμευμένοι έναντι της ιστορίας να εξαντλήσουν κάθε δυνατότητα που τους  προσφέρεται για την επίτευξη της λύσης. Στην προηγούμενη φάση, αποτυχία στις συνομιλίες ήταν επιτυχία των ηγετών. Αυτό όμως δεν ισχύει για τους Χριστόφια και Ταλάτ. Αποτυχία στην ανεύρεση λύσης θα είναι και δική τους αποτυχία. Θα είναι και ευρύτερη αποτυχία των μετριοπαθών ανθρώπων και του ευρύτερου πολιτικού και κοινωνικού ρεύματος που στηρίζει τις συνομιλίες προσδοκεί κι ελπίζει στη λύση. Θα είναι αποτυχία για την Κύπρο και το λαό της.

Μπροστά, σ’ αυτό το κίνδυνο προβάλλει το ερώτημα:
Υπάρχει δυνατότητα ή προοπτική λύσης του Κυπριακού; Εμείς προτιμούμε ν’ αντιστρέψουμε το ερώτημα: Υπάρχει δυνατότητα επιβίωσης της Κύπρου και του λαού της, στο σύνολο του, χωρίς λύση;
Το Κυπριακό έχει πια φθάσει στα όρια του κι άρχισε κιόλας να διαφαίνεται η μελλοντική διλημματική κατάσταση. Ή θα πάμε για λύση ή θα κηρυχτεί πρόβλημα που δεν επιδέχεται λύση.

Και πρώτα η λύση. Λύση δε σημαίνει μια νέα ευτυχισμένη αρχή. Δε σημαίνει ότι ξαφνικά θα χαράξει μια νέα μέρα, ωσάν να μην υπήρξε το χθες. Για να οικοδομήσουμε τη λύση θα πρέπει να ξεπεράσουμε πολλές αδυναμίες και προβλήματα , πάθη και αθλιότητες του παρελθόντος. Η λύση θα αποτελέσει μια πρόκληση, μια δυνατότητα, για ένα διαφορετικό μέλλον. Και στο βαθμό που έχουμε διδαχτεί από το παρελθόν, θα πρέπει να έχουμε μάθει ότι αυτά που συμφωνούμε πρέπει να τα τηρούμε, κι ακόμη ότι, όταν παρουσιάζονται προβλήματα, θα έχουμε κοινό συμφέρον να τα επιλύουμε κι όχι να κλιμακώνουμε τις κρίσεις επιζητώντας τη σύγκρουση, όπως συνέβει στα πρώτα χρόνια της Δημοκρατίας. Με την επίλυση των διαφορών που θα προκύπτουν τα προβλήματα της λύσης θα γίνονται με την πάροδο του χρόνου όλο και λιγότερα.

Αντίθετα τα προβλήματα της παράτασης του αδιεξόδου θα γίνονται με την πάροδο του χρόνου μεγαλύτερα και θα επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή όλων μας. Η αποτυχία στις διαπραγματεύσεις δε θα φέρει κάποιο βελούδινο διαζύγιο. Εκείνο που θα ακολουθήσει θα είναι κρίση και ένταση, σύγκρουση και ρήξη. Θα εκθρέψει τον εξτρεμισμό, εθνικισμό και ρατσισμό. Κι αυτό γνωρίζουμε τι σημαίνει: Γκρίζους λύκους ανάμεσα στους ΤΚ και εθνικιστικές, χωριστικές και φασιστοειδείς, καταστάσεις ανάμεσα στους ΕΚ. Δεν γνωρίζουμε ακόμη πως θα επηρεαστεί και πως θα αντιδράσει  η γραμμή των 180 χλμ της στρατιωτικής αντιπαράταξης.
Υπάρχουν όμως και οι άμεσες πολιτικές και διπλωματικές επιπτώσεις. Αν οι συνομιλίες αποτύχουν και το βόρειο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου  συνδεθεί στενότερα με την  Τουρκία ποιες θα είναι οι συνέπειες για την ΚΔ; Αν η Τουρκία πάρει άλλες πρωτοβουλίες όπως τη φημολογούμενη αναγνώριση της Κ.Δ. στα εδάφη που σήμερα ελέγχει, και ταυτόχρονα εφαρμόσει το πρωτόκολλο της Άγκυρας  ποια θα είναι η θέση μας; Θα είμαστε ικανοποιημένοι ότι διασώσαμε την Κ.Δ.; Αυτή είναι η Κ.Δ. που θέλουμε;

Ορισμένοι κύκλοι υποστηρίζουν ότι αν ούτε αυτή τη φορά λυθεί το Κυπριακό, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την εφαρμογή ενός σχεδίου «Β».  Τι είναι όμως το σχέδιο «Β»; Διατήρηση του στάτους κβο; Δεν υπάρχει όμως  στάτους κβο  με αδιατάρακτα τα σημερινά δεδομένα. Οι έποικοι αυξάνονται, το περιουσιακό αλλοιούται , ο χρόνος εδραιώνει τα πολιτικά και νομικά τα δεδομένα της κατοχής. Δε μπορεί παρά να γνωρίζουν οι υποστηρικτές του σχεδίου  «Β» τις δυσμενείς εξελίξεις της παράτασης του προβλήματος. Νέο αδιέξοδο παίρνει την Κύπρο πιο κοντά στη διχοτόμηση. Μήπως όμως οι υποστηρικτές του σχεδίου «Β» είναι αυτό που μεθοδεύουν αλλά δεν τολμούν να την ονοματίσουν; Τη δεύτερη καλύτερη, όπως λέχθηκε, γι’ αυτούς λύση;    
Όμως δε λείπουν κι εκείνοι που προχωρούν αδίστακτα και μεθοδικά στη προβολή της διχοτόμησης ως μιας πρότασης που δε πρέπει να τη φοβόμαστε. Αυτό ακούστηκε από χείλη που δεν έπρεπε να το εκστομίσουν κι αυτό λέγει με σαφήνεια το βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε ο «Φ» και που υποστηρίζει ανοικτά και απερίφραστα τη διχοτόμηση. Κι αυτό είναι τουλάχιστο τίμιο. Σου λέει ακριβώς τι επιδιώκει. Από την ίδια εφημερίδα κυκλοφόρησε κι ένα άλλο ύπουλο βιβλίο, δήθεν συμβιβαστικό, που ορίζει ως λύση την εμμονή στο κράτος που προέκυψε μετά τα γεγονότα του 1963 με όλες τις μονομερείς αλλαγές του Συντάγματος που οι ΕΚ βουλευτές  επέφεραν μονομερώς. Αυτή είναι η συμβιβαστική λύση  που υποστηρίζουν και που φυσικά μόνο αυτοί αποδέχονται και κανένας άλλος. Και ως εκ τούτου την επ’ αόριστο παράταση της διαίρεσης.

Ο επίσημος αρθρογράφος της εφημερίδας ξεκαθαρίζει ακόμη καλύτερα το σκεπτικό που υπάρχει γύρω απ’ αυτές τις προτάσεις. « Μήπως, γράφει στις 9.10.2009,  θα ήταν σοφότερο να τους καλέσουμε ( όλους τους ΤΚ) και να τους βοηθήσουμε να εγκατασταθούν στις ελεύθερες περιοχές, ώστε, να δει η διεθνής κοινότητα, που τώρα κλείνει τα μάτια ότι δεν είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που τους κρατά απομονωμένους αλλά η Τουρκία;  Στο κάτω – κάτω τι θα πάθουμε με 70.000 Τουρκοκύπριους αδελφούς, μπροστά στις 150.000 αλλοδαπούς με τους οποίους ζούμε αρμονικά»; Το ότι μια τέτοια σκέψη σημαίνει ολοκληρωτική εγκατάλειψη της πέραν της γραμμής Αττίλα Κύπρου στους έποικους και τη Τουρκία  δεν φαίνεται ανησυχεί την εφημερίδα. Και να μη μας πει η εφημερίδα ότι είναι μόνο μια υποθετική πρόταση γιατί ακόμη κι έτσι είναι δηλωτική μιας νοοτροπίας και μιας πολιτικής.   
Ο αρθρογράφος λέγει σε υστερόγραφο. « Μη σπεύσουν τα γνωστά λαμόγια να μας πουν ότι υπονοούμε διχοτόμηση». Δεν το υπονοεί ο αρθρογράφος. Το υποστηρίζει. Κι όχι μόνο στο άρθρο του αυτό αλλά και σε πολλά άλλα κείμενα δικά του και συνεργατών της εφημερίδας.
Έτσι συλλογίζονται την Κύπρο οι αμετανόητοι πατριώτες; Τη μισή Κύπρο και ξεγράφουμε την άλλη μισή; Και σε μια διχοτομημένη Κύπρο πως θα διασφαλίσουμε τα συμφέροντα μας στα κατεχόμενα; Ποια πρόσβαση θα έχουμε στα πατρογονικά εδάφη; Ποια επιστροφή θα υπάρξει; Ποιες περιουσίες θα ανακτηθούν; Λέχθηκε ότι είναι προτιμότερη μια μικρή Κύπρος και δική μας παρά συνεταιρική με τους ΤΚ. Αυτό όμως δεν ισοδυναμεί με νέα και μάλιστα εθελούσια συρρίκνωση του Κυπριακού Ελληνισμού;
Ε ! Λοιπόν ήρθε η ώρα να πάψουμε τα τεχνάσματα και τις πονηρίες και να τοποθετηθούμε με σαφήνεια στο δίλημμα διχοτόμηση ή λύση. Κι όταν λέμε λύση εννοούμε συμβιβαστική που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές. Την Ομόσπονδη, Διζωνική, Δικοινοτική Κύπρο.
Τώρα είναι η ώρα των ηγετών. Ο λαός καταδίκασε τη στασιμότητα . Είδε να μαζεύονται απειλητικά τα σύννεφα της ολοκλήρωσης της καταστροφής που είχε αφετηρία τον Ιούλη του 1974 κι έδωσε την εντολή στο Χριστόφια για να χειριστεί την εθνική υπόθεση και ν’ αποτρέψει τη διχοτόμηση. Οι διαπραγματεύσεις είναι δύσκολες. Αποδείκτηκαν πιο δύσκολες απ’ ότι περιμέναμε. Να λέγεται όμως ότι δεν έγινε σ’ αυτές   τίποτα είναι λάθος. Μπορεί τα πράγματα να μη είναι άσπρα, αλλά δεν είναι ούτε μαύρα. Οι συνθήκες αυτές υποχρεώνουν το συνομιλητή να επιμείνει πιο πολύ για την εξεύρεση λύσης. Και καθήκον του κάθε Κύπριου πατριώτη είναι να συμπαρασταθεί στον Πρόεδρο σ’ αυτή τη  σκληρή του αναμέτρηση με τα κατοχικά δεδομένα. Ο μηδενισμός όμως  των συνομιλιών και των μέχρι της στιγμής αποτελεσμάτων δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά άρνηση και υπόσκαψη τους. Τι ήταν εκείνο που ξέφυγε από επίσημο που είπε όταν προσφωνούσε το Παπανδρέου στη Βουλή ότι «τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά»; Τι ήθελε να πει; Ότι οι συνομιλίες είναι άχρηστες ή ότι δεν είναι ο Πρόεδρος αποτελεσματικός;  Είναι φανερό ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας αντιμετωπίζει προβλήματα από εκείνους που έπρεπε να του συμπαρίστανται. Που ανακάλυψαν τις κόκκινες γραμμές που δήθεν ξεπέρασε ο Πρόεδρος; Αλλά ας μη ανησυχεί Ο Πρόεδρος από αυτές τις ανεδαφικές και αντιφατικές τοποθετήσεις.  Την πολιτική του υποστηρίζουν πλατιά λαϊκά στρώματα, άνδρες και γυναίκες ανεξάρτητα από κομματική τοποθέτηση. Δε λείπουν ακόμη οι φωνές συμπαράστασης από εκεί που βρίσκονται και οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Από αυτό τον κύκλο των συνομιλιών περιμένουμε αποτελέσματα. Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα τα μάθουμε παρά την τελευταία στιγμή. Μέχρι τότε φαίνεται οι πολιτικοί, ιδιαίτερα των μικρών κομμάτων, θα κάνουν δηλώσεις και θα υπάρξει ένας μεταξύ τους ανταγωνισμός σε πλειοδοσία και εξτρεμισμό. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν εμφανιστεί προοπτική συμπλησίασης απόψεων ή και συμφωνίας σε ορισμένα σημεία. Η συμφωνία για το Λιμνίτη θεωρήθηκε περίπου ισοδύναμη με συνθηκολόγηση. Οι ακραίοι της κάθε πλευράς θλίβονται γιατί δε θα γίνουν στρατιωτικά γυμνάσια, να ρίξουν και πάλι εκ του ασφαλούς τον εχθρό στη θάλασσα. Παιγνίδια πολέμου που, πέραν του ότι γίνονται συνομιλίες, στοιχίζουν, σε ώρα οικονομικής κρίσης, εκατομμύρια Ευρώ. Κι είναι ακόμη αδιανόητα αυτά που ακολούθησαν την υποβολή πρότασης για εκ περιτροπής προεδρία με συμμετοχή τόσο ΕΚ όσο και των ΤΚ στην εκλογή Προέδρου και Αντιπροέδρου. Δεν συμφωνούν οι κυβερνητικοί συνεταίροι με την πρόταση του Προέδρου Χριστόφια και ζητούν να αποφασίζουν για όλα οι ΕΚ. Κι όχι μόνο αυτό. Κάποιος επίγονος, νεοφώτιστος στην πολιτική, και αργότερα κάποιοι άλλοι, προνομιούχοι της κοινωνίας και της πολιτείας,  και από καθέδρας πολιτικοί, σε μια στημένη  τηλεοπτική εκπομπή, στημένοι κι αυτοί,  χαρακτήρισαν ανίδεο, ποιο, τον Τουμάζο Τσελεπή, ένα τίμιο άνθρωπο με περγαμηνές σωφροσύνης και ανεκτίμητης προσφοράς μιας ολόκληρης ζωής στον αγώνα για την σωτηρία της Κύπρου. Έχω προσωπική γνώση του σεβασμού και της εκτίμησης  που είχαν γι’ αυτό άλλοι εμπειρογνώμονες, δικοί μας και ξένοι πολύ πιο προσοντούχοι από τους προσκεκλημένους του Αντένα. Ιδιαίτερα επικαλούμαι την μαρτυρία του πρόωρα χαμένου Καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και βουλευτή Γιώργου Παπαδημητρίου που τόσο εκτίμησε τη προσωπικότητα και τις γνώσεις του που του πρότεινε θέση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δυστυχώς φαίνεται να έλειψε από αυτό τον τόπο όχι μόνο η σοβαρότητα αλλά και το ήθος. Είναι μέσα σ’ αυτό το δύσκολο πολιτικό κλίμα που  οι ηγέτες διαπραγματεύονται το μέλλον της Κύπρου. Έχουν ν’ αντιμετωπίσουν ακόμη  δύσκολα θέματα, όπως το εδαφικό, το περιουσιακό, τους  έποικους και το θέμα των εγγυήσεων. Τα ζητήματα αυτά χρειάζονται ειδικό χειρισμό, κάποιες  νέες ιδέες και κύρια πολιτική βούληση που ας ελπίσουμε θα εκδηλωθεί.
 Ο Χριστόφιας σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα  δε έχει άλλη διέξοδο από του να στραφεί απ’ ευθείας στο λαό. Να μιλήσει προς τους συμπατριώτες του με ανοικτά χαρτιά και ν’ αναζητήσει τη δική τους βοήθεια. Ο  λαός ήξερε τι ήθελε όταν ψήφιζε Χριστόφια. Το μόνο που τώρα χρειάζεται είναι σαφή πολιτικά μηνύματα πέραν και πάνω από τις φωνασκίες και το κουρνιακτό όσων έχουν κάνει επάγγελμα τη μεγαλοστομία και τις ανεδαφικές ακρότητες. Βαρεθήκαμε να τους ακούμε να μας λέγουν τι δε θέλουν. Καιρός είναι να μας πουν τι θέλουν. Κι αν συμφωνούν να συμπορευτούν, αν όχι να πουν ξεκάθαρα τη διαφωνία τους. Να παύσει ο κλεφτοπόλεμος και να υπάρξει τουλάχιστο ένας τίμιος και ανοικτός διάλογος.

Μετά την  εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου στην Ελλάδα και την επίσκεψη του στην Κύπρο  η θέση του Χριστόφια έχει σημαντικά ενισχυθεί. Η εκλογή στην Ελλάδα ενός πολιτικού κι ενός κόμματος  που γνωρίζει ότι τα θέματα προωθούνται με το διάλογο και όχι με τη σύγκρουση, με την εξυπηρέτηση των αμοιβαίων συμφερόντων και όχι με την επιβολή του ενός πάνω στον άλλο, που μάχεται εναντίον της αποτελμάτωσης του Κυπριακού και αρνείται τη διχοτόμηση,  θα συμβάλει και στη βελτίωση του κλίματος των συνομιλιών.
Είναι ντροπή κι αποκαλύπτει ανευθυνότητα και υπεροψία η στάση κάποιων Κυπρίων πολιτικών και δημοσιογράφων που μιλούν υποτιμητικά ή και υβριστικά για το Γιώργο Παπανδρέου, ένα πολιτικό  που μαζί με το Σημίτη , τον Πάγκαλο και το Γιάννο Κρανιδιώτη πέτυχαν το μεγαλύτερο κατόρθωμα να κάνουν την Κύπρο μέλος της ΕΕ. Ύβριζαν κι εξακολουθούν να υβρίζουν το Γ. Παπανδρέου για τη θετική του στάση στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004. Δικαίωμα τους. Όμως γίνεται όλο και πιο αισθητό ότι τους έχει υπερφαλαγγίσει η ιστορία. Τώρα μέσα στον ελληνικό χώρο πνέει άλλος άνεμος λογικής πρωτοβουλιών κι αυτοπεποίθησης
Η Ελληνική πλευρά, σ’ αυτήν τη κρίσιμη περίοδο, θα πρέπει να εργαστεί με φαντασία, μετριοπάθεια κι ευελιξία, εκπέμποντας ταυτόχρονα το μήνυμα και τη πίστη, ότι η λύση είναι δυνατή. Από αυτή την αφοσίωση μας στον αγώνα για τη λύση θα κριθεί η πλευρά μας. Κι αν παρόλα αυτά η επίλυση δε γίνει κατορθωτή τότε θα γίνει αισθητό ότι η ευθύνη θα βαραίνει την Τουρκία με όλες τις πιθανές συνέπειες που τούτο θα συνεπάγεται. Και μια συνέπεια , ίσως κι η σοβαρότερη, είναι από τώρα γνωστή. Με άλυτο το Κυπριακό δε θα γίνει η Τουρκία μέλος της ΕΕ.
Τώρα υπάρχει μια νέα συγκυρία και ένα διεθνές ενδιαφέρον για τη ν εξεύρεση λύσης.  Αυτή τη δυνατότητα δε πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Η εμπειρία του 2004 είναι διδακτική. Η αδυναμία της αξιοποίησης της συγκυρίας, άφησε πίσω της  βαθύτατα τραύματα. Το Κυπριακό, πέντε χρόνια μετά, βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση, μ’ ενισχυμένο το ρόλο της Τουρκίας. Οι καιροί είναι δύσκολοι. Το ξέρουν πιο καλά εκείνοι που μάχονται, που τολμούν, που διακινδυνεύουν, που  βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα και της ευθύνης για λύση. Πρωταγωνιστής σήμερα είναι ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας. Ο λαός τον εξέλεξε με μια σαφή εντολή: Να εργαστεί για τη λύση του προβλήματος. Θα πρέπει να ξέρει ότι δε είναι μόνος. Στον αγώνα αυτό της ευθύνης και του καθήκοντος θα μας βρει συνεργάτες και υποστηρικτές. Θα συμπαραταχθούν μαζί του όλοι όσοι πονούν τον τόπο όλοι όσοι θέλουν να είναι Κύπριοι ολόκληρης της Κύπρου και όχι της μισής. Η Κύπρος μας περιμένει. Το ερώτημα για ΕΚ και ΤΚ είναι αν εμείς είμαστε αντάξιοι της, αν πραγματικά την αγαπούμε αν είμαστε αληθινοί πατριώτες.

Ομιλία στην ΑΕΜ Μόρφου 23.10. 2009

Τα διπλώματα σας να τα κάμετε ρολό και να τα μπήξετε εκεί που ξέρετε

Είδα διπλώμαν καδρωμένο με κλαδωτό ξύλο μπογιατισμένο χρυσό, κρεμμασμένο πας τον τοίχο διευθυντή (bsc μηχανολογίας της δεκαετίας του 80).

Είδα διπλώμα καδρωμένο με φόντο βυσσινί βελούδο (επίσης χρυσό κάδρωμα) σε ιατρείο.

Είδα άλλο δίπλωμα καδρωμένο σε παραδοσιακό στυλ ανάμεσα σε κακοφτιαγμένην εικόναν του Αγίου Νεοφύτου τζιαι κιτς χρωματισμένην της κακιάς ώρας εικόναν της Παναγίας (σε ιατρείο παθολόγου)

Είδα τζιαι διπλώμα καδρωμένο σε κέντημα με κουκούλια μεταξοσκώληκα (δικηγόρου ειδικευμένου στα διαζύγια).

Μόνο σε κυπριακά σπίθκια τζιαι γραφεία είδα σε περίοπτη θέση καδρωμένα διπλώματα (τζιειαμέ που σε άλλες χώρες οι αθρώποι βάλλουν βιβλιοθήκες).

Τουμάζο Τσιελεπή να καδρώσεις εδώ και τώρα το δίπλωμα σου.

Τζιαι για να ονομάζεσαι διεθνολόγος πρέπει να ειδικευτείς τζιαι συ στα διαζύγια τζιαι στην εγραφή ξένων εταιριών για να εγραφείς στον δικηγορικό σύλλογο.

Somewhere over the Rainbow...

Ετούτο το βίντεο έπρεπε να το φυλάξω για τον Mr. Partridge αλλά χαλάλι... έχει προβλήματα ο άνθρωπος και δεν κάνει να τον πυροβολείς τέτοιες στιγμές...

Το αφιερώνω λοιπόν στον ΓΑΠ αλλά και σε όσους -σε Ελλάδα και Κύπρο -απεύχονταν μια νίκη του.

Απ' το κακό τους πρασίνισαν οι κα-η-μένοι!

Είναι άλλωστε μεγάλο το ρεζίλι... Άμα έχεις αφιερώσει τόση ενέργεια για να μειώσεις κάποιον και άμα κατάφερες να περάσεις στον κόσμο το υποκοριστικό "Γιωργάκης" ως ένδειξη αδυναμίας, ανωριμότητας και ανικανότητας... και τελικά αυτός ο Γιωργάκης σου κάνει "τέττε κολί"... πως να δικαιολογηθείς;

Θα πεις, "τον ήθελαν τα συμφέροντα, τα ΜΜΕ, οι Αμερικάνοι".

Και ξεμπέρδεψες;

Όχι δα...

Πρέπει πρώτα να του φορτώσεις τα όσα αδειέξοδα η απραξία σου ετοίμασε για τον Δεκέμβρη, θα πρέπει να ξεθάψεις τα σκάνδαλα με "δικούς του" που ως τώρα κρατούσες κάτω από το χαλί για χάρη "δικών σου", θα πρέπει ...γενικώς... να αποδειχτεί -τουλάχιστον -τόσο ανίκανος όσο και εσύ.

Και αν δεν;

ΥΓ: Ένα σχόλιο μου από το Ιστολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη το 2007 που ισχύει και τώρα. Αφιερωμένο εξαιρετικά στην πέραν του ΠΑΣΟΚ αριστερά:

"...Όσο για τον Κωστάκη...

Μίλησε για έγκριση των μεταρρυθμίσεων του.

Ας δούμε λοιπόν ένα πίνακα που όλα τα ΜΜΕ δίχνουν να αγνοούν:

Νέα Δημοκρατία 2.994.822 = 41,84 (152)
Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα 2.727.143 = 38,10 (102)
Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας 583.618 = 8,15 (22)
Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς 361.059 = 5,04 (14)
Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός 271.682 = 3,80 (10)

…Δημοκρατική Αναγέννηση 57.059 = 0,80 0
Οικολόγοι Πράσινοι 75.433 = 1,05 0

….Άκυρα 148.421 Λευκά 47.585 Αποχή 26%

(Τα νούμερα από την Ελευθεροτυπία)

Η διαφορά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ γύρω στις 270 χιλιάδες επί συνόλου περίπου 9.9 εκατομμυρίων εγγεγραμμένων και 7.3 εκ. ψηφισάντων. Η Αποχή ξεκάθαρα το τρίτο σε δύναμη «κόμμα».

Άμα δε προσθέσεις από τη μια ΝΔ και ΛΑΟΣ (υποθέτοντας ότι αυτοί εγκρίνουν τις μεταρρυθμίσεις του Καραμανλή) και ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη (υποθέτοντας ότι δεν τις εγκρίνουν) τότε έχεις 3.288 εκ. έναντι 3.671 εκ.

Η «έγκριση» των μεταρρυθμίσεων του που είδε ο Καραμανλής είναι μια ΑΡΛΟΥΜΠΑ εκτός αν δεχτούμε ότι μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ αποδέχεται αυτές τις μεταρρυθμίσεις και απλά ψήφισε ΠΑΣΟΚ επειδή και αυτό επίσης θα υποστηρίξει τέτοιες αλλαγές. Κάποιες από τις προτάσεις της ΝΔ, ναι, τις υποστήριξε το ΠΑΣΟΚ αλλά είναι –υπό την πίεση αυτών ακριβώς των ψηφοφόρων –που ο Γιωργάκης έστησε τελικά πόδι.

Που είναι ο θρίαμβος;

Η δε «επέλαση» της Αριστεράς δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα επί της ουσίας. Ας είναι καλά το ΠΑΣΟΚ της περασμένης δεκαετίας που –έχοντας το ρεύμα με το μέρος του –σεκόνταρε τέτοιους νόμους των «Ισχυρών Κυβερνήσεων». Ας είναι επίσης καλά το βόλεμα του ΚΚΕ (και του ΣΥΡΙΖΑ) στην συνθηματολογία και την «λεκτική αντίσταση» που επί της ουσίας δεν παράγει έργο.Συγνώμη που μακρυγορώ, να μου επιτρέψετε ένα τελευταίο παράδειγμα:

ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΒΡΑΚΙΑ

Η ΝΔ προτείνει να κηρυχθεί παράνομη η χρήση κόκκινων εσωρούχων.

Το ΠΑΣΟΚ προτείνει πως μόνο άμα οι χρωστικές βλάπτουν την υγεία των σωβρακοφόρων πρέπει να ισχύουν απαγορεύσεις (με γνωστό εισαγωγέα-τροφοδότη του κόμματος να εισάγει βρακιά με ακίνδυνες χρωστικές)… αλλά ως θέμα αρχής, αντιτίθεται στην γενική απαγόρευση.

ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ονομάζουν την απαγόρευση «επίθεση της Νέας Τάξης στα Αριστερά Σύμβολα» και καταψηφίζει. Κατηγορούν δε το ΠΑΣΟΚ ότι έμπλεξε τα μπούτια του και τα βρακιά του με αυτά της Δεξιάς.

Το ΛΑΟΣ προτείνει να κηρυχθούν παράνομα ΜΟΝΟ τα ερυθρά εσώρουχα εισαγωγής… αλλά ως θέμα αρχής δέχεται το Νόμο.Ο Νόμος περνάει.

Με ποιο Λαϊκό Έρεισμα;

Αυτό της μειοψηφίας;

Όλα αυτά τα ΜΜΕ τα προσπερνούν γιατί αυτό βολεύει τις ατζέντες των συμφερόντων που εκπροσωπούν. Τα δεξιόστροφα για να κάνει το κομμάτι του ο Κωστάκης, τα ΠΑΣΟΚα για να σεκοντάρουν τον –όποιο –αγαπημένο τους δελφίνο, τα Αριστεροαριστερόστροφα για να θριαμβολογήσουν που ούτε ένα Νόμο Περί Εσωρούχων δεν θα περάσουν στη Βουλή.

Κόκκινα βρακιά όμως… yok..."

18/9/07 1:09 μμ

Χάππι πέρθντεη του γιουουουου...

...γιου μπιλόνγκ του δε ζουουουου...

Στην επίτροπο διοικήσεως

Αγαπητή Κυρία Νικολάου,

Διάβασα στον τύπο την δημοσιοποίηση της αντίθεσης σας προς την πρακτική της σκούπας που εφάμοσε η αστυνομία της Κύπρου.

Ο όρος αποτροπιασμός που χρησημοποιήσατε είναι ακριβώς αυτό που ένοιωσα όταν διάβασα στον τύπο το τι έγινε. Αυτό το συναίσθημα επροσπάθησα να εκφράσω σε μια ιστορία που δημοσίευσα στο μπλογκ μου. Σας την αφιερώννω εκφράζοντας ταυτόχρονα και όλη μου την εκτίμηση και σεβασμό για το έργο που επιτελείτε.


Θα την βρήτε κάνοντας κλικ εδώ.

το θράσος των διχοτομικών

άμα θκιαβάζω τον κυπριακόν τύπο τζιαι ππέφτω πάνω σε μαργαριτάρια όπως

"Σειρά επικρίσεων κατά του Νίκου Αναστασιάδη προκάλεσαν τα δημοσιεύματα. Ο αν. πρόεδρος του ΕΥΡΩΚΟ Νίκος Κουτσού κατηγόρησε τον Νίκο Αναστασιάδη ότι μετατράπηκε και πάλι σε δεύτερο διαπραγματευτή για να εξυπηρετήσει τα σχέδια των ξένων. Κάλεσε μάλιστα τους οπαδούς του ΔΗΣΥ να αντιληφθούν το δίχτυ που ξαναστήνει ο κ. Αναστασιάδης για να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους στην άλωση της πατρίδας..."

διαιρωτώμαι πόσον θράσος μπορεί να έχει κάποιος Κύπριος για να αποκαλεί άλλον Κύπριο υπηρέτην των ξένων συμφερόντων. Η αναίδια φτάννει στα όρια της παραφροσύνης όταν σκεφτείς ότι ο κατηγορούμενος για υπηρέτης των ξένων έπιαεν στες τελευταίες εκλογές την αυξημένην υποστήρηξην του κόσμου τζιαι κουμπά 35%. Τούτον το 35% του κόσμου που είναι θύμαν των ύβρεων του αδερφού του γέροντα Εφραίμ δεν μπορεί να απαντά με ευγένεια όπως κάμνει ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ όταν αντιδρά λέοντας απλά ότι "κάποιοι προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά, πουλώντας πατριωτισμό". Πρέπει να του πεί κυπριακά, κοφτά τζιαι ξικούτσουλλα "πού πάεις ρε κύριε ξιβράκωτος μες το ποστάνιν που τα αγγούρκα;" Εσού που στο βάθος της μαύρης σου ψυχής, που προσπαθείς να βάψεις γαλάζια, προτιμάς την διχοτόμησην παρά την ομοσπονδία, να μας παρετάς με του υπηρέτες των ξένων συμφερόντων. Εσού είσαι ο υπηρέτης των ξένων τζιαι μάλιστα του βαθέως κράτους της Τουρκίας τζιαι του Ντεκτάς που ονειρεύκουνται διχοτόμησην.

Πάψετε αγαπητοί μου συμπατριώτες να αποκαλείτε έτσι πολιτικούς "απορριπτικούς". Να τους λαλείτε με το πραγματικόν τους όνομαν: Διχοτομικούς να τους λαλείτε.

Για να μεν σηκώννουνται όπως τον πόρτον που το βρατζίν τζιαι οι άλλοι τζιαι να έχουμεν για ρεφραίν σε έτσι είδους αισχρές ύβρεις την συνήθη πλέον συμπλήρωσην "Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΚΟ Φώτης Φωτίου, σχολιάζοντας τα δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία ο κ. Αναστασιάδης ευνοεί την κατάθεση πρωτοβουλιών από ξένους παράγοντες για το Κυπριακό, σημείωσε ότι το ΔΗΚΟ δεν συμφωνεί με τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Καταδίκασε δε κάθε προσπάθεια για συγκεκαλυμμένη επιδιαιτησία. Ο εκπρόσωπος της ΕΔΕΚ Δημήτρης Παπαδάκης, σημείωσε ότι τα ΗΕ θα πρέπει να ασκήσουν πιέσεις στην Τουρκία."

Να πάτε να γαμηθήται επαίσχυντα ανθρωπάκια που δεν τολμάτε καν να πείται σαν άνδρες αυτόν που θέλετε τζιαι αντίς για τούτο βρίζετε τους άλλους για τες δικές σας ενοχές.

Θέλετε διχοτόμησην, πέτε το, τζιαι δεν θα σας παρεξηγήσει κανένας. Η μισή σχεδόν Κύπρος την θέλει (τζιαι έλληνες τζιαι τούρτζιοι) τζιαι δεν τους επαρεξήγησεν κανένας.

Τη διχοτόμημένην Κύπρο που εβάλατε πάνω στα σύμβολα σας (όπως αυτόν που είναι αναρτημένο στην αρχή) δεν ήταν για να μην την ξεχάσουμεν που την εβάλλατε, ήταν για να την συνηθίσουμεν.

Αν την εσυνηθίσατε εσείς, αχρείοι, τζιαι θέλετε να μας την επιβάλετε σαν επίσημην πολιτικήν του κράτους, να το πείτε ανοικτά όπως το λαλούν τα τσουρούδκια σας δε διάφορα πατριωτικά μπόγκς. Να το βάλετε κάτω σαν καθαρήν πολιτικήν πρότασην τζιαι να πιάσετε ότι πιάσετε στες εκλογές, τζιαι μετά μιλούμεν. Μέχρι τότε να παραιτάτε τες βρώμικες ελεϊνές ύβρεις που δεν ξέρω από που επιάσατε το δικαίωμα να ξεστομίζετε.

Κούντα τζιαι σύ, η ελπίδα ψυχομασιεί

Οι ηγέτες ξερογυρίζουν μες τον άμμο. Λαλούν μας ότι μάχουνται να ξαναστήσουν την χώρα μας. Η ελπίδα ότι κάτι θα γινεί κινδυνεύκει να ξηψυσιήσει τέλλια. Αυτόν το φθινόπωρον είναι "για πάτ χια χάτ".

Ο κόσμος λιάζεται πας τον άμμον σαν να τζιαι τίποτε δεν συμβαίννει. Μπορεί τζιαι τίποτε ναμεν συμβαίννει. Υπομονήν αλλό μερικές εβδομάδες. Αν συμβαίννει όμως τζιαι εμείς τζιοιμούμαστιν; Αν συμβαίννει τζιαι χρειάζεται τσας λλίον κούντημαν να γύρει η πλάστιγκα που την πλευράν της λύσης;

Θέλει κούντημαν η Τουρκία να καταλάβει ότι δεν την θέλουμεν να μας κουμαντάρει τζιαι καταφέρνουμεν τα μόνοι μας. Πρέπει να της αφαιρέσουμεν κάθε δικαολογίαν να λαλεί ότι χρειάζουνται τα στρατεύματα της για να μεν ισφάξουν οι πολλοί ελληνοκύπριοι τους λλίους τουρκοκύπριους. Να αποδείξουμεν εις τον έξω κόσμον ότι αλλάξαν οι τζιαιροί. Ο ισχυρισμός της Τουρκίας τζιαι οι φόβοι των τουρκοκυπρίων είναι αστείοι μες την ΕΕ.

Θέλει κούντημαν ο πολιτικός κόσμος που θέλει λύσην τζιαι στες θκυό πλευρές. Η γλώσσα που καταλάβουν οι παραπάνω που τούτους εν η γλώσσα των ποσοστών. Πρέπει να δείξουμεν ότι είμαστιν πολλοί που θέλουμεν λύση.

Θέλουν κούντημαν οι ηγέτες που κουβαλούν τριζοκολότζιες, που σχοινοβατούν με τα πολιτικά ισοζύγια που τους εκαμαν προέδρους.

Θέλουν αλλό θκυό πάτσους όσοι πολεμούν την λύσην να κάτσουν την μάππαν χαμαί.

Την τρίτην 1 Σεπτεμβρίου τζιαι την τετάρτην 2 Σεπτεμβρίου έχει θκυό εκδηλώσεις μειχτές. Η μιά που την πλατφόρμαν, η άλλη που την παραδοσιακήν αριστεράν.

Πρέπει να πετύχουν τζιαι οι δύο. Μακάρι να ήμουν Κύπρο τζιαι θα επήεννα τζιαι στες δύο. Όσοι είστε τζιεικάτω πηαίννεται τουλάχιστον σε τζιείνην που σας εκφράζει παραπάνω.

Για πληροφορίες πηαίννεται ή στου Γρηγόρη ή στην ΠΕΟ.

Δελτίο Ειδήσεων: Απλό Πλάνο.

Η γκράντε βατραχομυομαχία ημικυβερνητικών στις οθόνες μας ως πρόλογος ενός crescendo κο-ασμάτων και της ποντικομαμής το έπος.


31/07/2009, κεντρική ενημερωτική ζώνη του Ιδρύματος (στο οποίο είμαι έγκλειστος;), πρόγραμμα «Από μέρα σε Μέρα».
Παρουσιαστής ο κ. Χατζηπαναγής και καλεσμένος ο κ. Φωτίου του ΔΗΚΟ.
Για λίγες μέρες θα το βρίσκετε

ΕΔΩ

Λέει ο κ. Φωτίου: «…για κάθε ημικρατικό έχουμε στείλει τρία ονόματα για να έχουμε μία θέση, όχι πρόεδρος, όχι αντιπρόεδρος, ένα μέλος… και στείλαμε τα ονόματα αργά ψες…», κλπ.

Συμπληρώνει πιο κάτω, «…ευθύνη πλέον έχουμε για τις θέσεις ευθύνης που έχουμε…» και μετά «…δεν θα πάρουμε και δεν θα αναλάβουμε ευθύνες που δεν μας αναλογούν…». (1)

Ρωτά λίγο αργότερα ο Χατζηπαναγής: «ΑΝ είναι δύο;»

Φωτίου: «Εύχομαι να μην γίνει αυτό».

Χατζηπαναγής: «Θα είναι αιτία πολέμου δηλαδή;»

Φωτίου: «Εμείς αναμένουμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα σεβαστεί την απόφαση του Κόμματος και εύχομαι να μην γίνει αυτό. Σίγουρα θα είναι μια εξέλιξη που δεν ξέρω ποιές διαστάσεις μπορεί να πάρει. όμως…»

Χατζηπαναγής: «Δηλαδή εσείς θεωρείτε ότι αυτοί, τους οποίους επιλέξατε… τους επιλέξατε ως ΔΗΚΟικούς… και άρα ως ΔΗΚΟικοί… δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής πέραν του ενός, ας πούμε, στα… στα διοικητικά συμβούλια των ημικρατικών…»

Φωτίου: «Εεε.. η απόφαση μας είναι ξεκάθαρη…»

Χατζ.: «Δεν είναι εξαιτίας της καταλληλότητας τους…»

Φωτίου: «Όχι. Το κάθε μέλος που έχουμε υποβάλει από τα τρία… σε κάθε ημικρατικό οργανισμό… έγινε αξιολόγηση … σε όλα τα επίπεδα…»

Χ.: «Ναι… και αν ο Πρόεδρος…»

Φωτίου: «… για την κατάρτιση, για την εμπειρία του, για τη γνώση του, για την εντιμότητα του… »

Χ.: «Ναι… αν ο Πρόεδρος κρίνει ότι είναι τόσο καταρτισμένοι και τόσο έντιμοι… που αξίζουν να είναι, λέω

…λέω τώρα ένα ακραίο πράγμα (2)

που αξίζουν να είναι και οι τρεις μεσ’ το διοικητικό συμβούλιο… αυτό…»

Φωτίου: «Δεν είναι αυτή η απόφαση… ασφαλώς όχι…»

Χ.: «…το αποκλείετε…»

Φωτίου: «Ασφαλώς και αποκλείεται… ασφαλώς και αποκλείεται… είναι κατάλογοι τους οποίους ΕΜΕΙΣ έχουμε καταρτίσει… ΕΜΕΙΣ έχουμε δώσει στον Πρόεδρο… ΕΜΕΣ έχουμε κάνει έκκληση στο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι… απ’ αυτούς τους καταλόγους να επιλέξετε κ. Πρόεδρε… ένα μέλος σε κάθε ημικρατικό οργανισμό…»

Ακολουθεί εξήγηγη / έκκληση από τον κ. Φωτίου προς τον Πρόεδρο να μην επιλέξει πάνω από ένα / ημικρατικό και προς τα μέλη να μην δεχτούν κάτι τέτοιο.

Προσπερνώ το πόσο κρετίνοι είμαστε για να αποδεχόμαστε τέτοιες διαταγές από τον κάθε πολιτικό.
Αν το πολυσκεφτώ θα μου ρίξει κεραυνό ο Δίας στο κεφάλι.
Απλά σημειώνω την ιδεολογική σύγχυση του κ. Φωτίου: την κομματική πίστη και αφοσίωση πάνω από την ελεύθερη αγορά θα έπρεπε να την προτάσσει το ΑΚΕΛ, όχι ένα κόμμα κεντρο-εξω-δεξιό.

Θα σταθώ στα δύο σημεία που έχω αριθμήσει πιο πάνω:

(1) Οι ευθύνες που «δεν θα αναλάβουν μετά» πιστεύω πως θα είναι οι αντιπολιτευτικές κραυγές πάνω σε διάφορα θέματα άσκησης εσωτερικής πολιτικής (και από τους ίδιους τους ημικρατικούς οργανισμούς) που το ΔΗΚΟ θα αρθρώσει μαζί με το ΔΗΣΥ… Είναι θέμα πέραν του Κυπριακού για το οποίο οι δύο μπορούν να συμφωνήσουν. Ειδικά άμα λάβουμε υπόψη την πείρα του ΔΗΚΟ στο θέμα «που γίνονται οι κουτσουκέλες» … Πλάνο απλό. Αποπλανώ. Κανείς να προτείνει πιο σύνθετο;


(2) Μα να καταφέρει να ειρωνευτεί

ο Χατζήπαναης με τόση μαεστρία;

Είναι δυνατό;

Μήπως ήταν κατά λάθος;

Πρόεδρε, έχεις τα κότσια;

Κακοφανίστηκε ο Πρόεδρος γιατί 5-6 κωλόπαιδα τον αποκάλεσαν προδότη. Κι έστειλε την αστυνομία να συλλάβει τους ανόητους. Περίεργα πράματα. Μέχρι προχτές ο όρος "προδότης" ήταν ένας καθόλα αποδεκτός όρος στην Κυπριακή κοινωνία και πολιτική σκηνή. Με τη μεγαλύτερη ευκολία οι πατριώτες της κάθε εποχής πέτασσαν τη ρετσινιά (ή άλλες συναφείς ορολογίες) για να στιγματίσουν τους αντιπάλους τους. Μάλιστα επί Τάσσου αυτό έγινε και επίσημη κρατική πολιτική. Ο νυν πρόεδρος δεν έδειξε τότε ιδιαίτερη ευαισθησία να υπερασπιστεί τους κατηγορούμενους ως προδότες και πουλημένους. Αντίθετα, η εφημερίδα του κόμματός του με πρωτοσέλιδους πηχυαίους τίτλους κατακεραύνωνε αυτούς που τα πήραν για να στηρίξουν το τρισκατάρατο σχέδιο. Προς τι λοιπόν η όψιμη ευαισθησία πρόεδρε;

Αλλά υπάρχει κι ένα δεύτερο θέμα, πιο σημαντικό. Βγήκαν 5-6 κοπελλούθκια και τον απεκάλεσαν προδότη και ο κος Χριστόφιας τα πήρε στο κρανίο. Μα πρόεδρε, αν αύριο παρουσιάσεις ένα σχέδιο λύσης, το 30% θα σε πει προδότη. Τι θα κάμεις τότε; Δεν θα μπορείς να στείλεις την αστυνομία να τους μαζέψει γιατί η αστυνομία θάναι μαζί τους. Θα σε προπηλακίσουν πρόεδρε και θα σε αμφισβητήσουν. Μπορείς να το αντέξεις; Έχεις τα κότσια πρόεδρε;

Σαν να τζιαι μυρίζουμαι την λύση

Πολλές φορές, χωρίς να ξέρεις γιατί, μυρίζεσαι την βροσιήν πριν να έρτει. Πριν λλίον τζιαιρόν είχα μεγάλην απαισιοδοξίαν αν θα λυθεί το Κυπριακόν. Τωρά δεν ξέρω γιατί, ίσως λόγω της αγωνίας του Φιλελεύθερου τζιαι του Christofias-watch, νιώθω το κυπριακόν κοντεύκει να λυθεί, τζιαι μάλιστα πως θα λυθεί καλλύττερα που ότι θα ελύετουν αν ελαλούσαμεν ναι στο σχέδιον Αναν.

Μπορεί να φαίνεται ασήμαντη η είδηση ότι ο Τταλάτ δέχεται να φκαίννει ο πρόεδρος τζιαι ο αντιπρόεδρος που κοινήν ψηφοφορία, αλλά είναι ίσως η πιό θετική είδηση που εξέβηκεν που τον τζιαιρόν της εκλογής του Χριστόφκια. Τζιαι αυτόν είναι μεγάλη κατάκτηση του προέδρου τζιαι της επιμονής του σε ζητήματα αρχών.

Γίνουνται προκριματικές εκλογές στες πολιτείες, όπως γίνουνται στα κόμματα στες Ηνωμένες Πολιτείες, για να πάρουν οι υποψήφιοι το "χρήσμαν" που την κοινότηταν τους. Θεωρώ πολλά λογικήν την επιμονήν του Τταλάτ να μεν δεχτεί την κατ΄αρχήν πρότασην της δικής μας πλευράς. Δεν γίνεται μια πλειοψηφία 62% μέσα στους Ελληνοκυπρίους να ψηφίζει έναν τουρκοκύπριον που πιάννει 3% μέσα στην τουρκοκυπριακήν κοινότηταν τζιαι να του διά 51% να τον φκάλλει πρόεδρον. Θα εφκάλλαμεν πάντα τον Ινζέτ, ή όποιονδήποτε άλλον περιθωριακόν για τους τουρκοκύπριους που συφφωνεί μαζί μας αλλά που δεν αντιπροσωπεύκει την πολιτικά ίσην κοινότηταν που αποτελεί την χώραν μας.

Τωρά όμως, πέστε γίνουνται εκλογές. Φκάλλει ο Έρογλου 55% τζιαι ο Τταλάτ 45%. Με δίχα τον ψήφον τους ελληνοκυπρίους, έσιει αγγούριν προεδρίαν ο Έρογλου. Το ίδιον τζιαι με τους ελληνοκυπρίους. Πέστε ότι στες επόμενες εκλογές έχουμεν υποψηφίους τον Χριστόφκιαν, τον Στυλιανίδην, τζιαι την Ελένη Θεοχάρους υποστηριζόμενην που το Δήκο, Δήσυ Εδέκ, Ευρωκό. Φκάλλει 42% η Ελένη Θεοχάρους τζιαι 41% ο Χριστόφκιας. Ποιός εν να φκεί πρόεδρος;

Εν τω μεταξύ, γίνεται τζιαι μια μικρή, πολύ μικρή αλλαγή στες συνθήκες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε σχέσην με τες εγγυήσεις: ισχύουν όπως ισχύαν πριν την εισβολήν, με την διαφοράν ότι (τζιαι τούτον πάλε εκέρδισεν το ο Χριστόφκιας) η ενωμένη κυπριακή δημοκρατία δικαιούται να ζητήσει όποτε θέλει την αναθεώρησην τους εν κοινοί συναινέσει των συνιστωσών πολιτειών.

Ο Έρογλου έχει τσιάνς να φκεί πρόεδρος, μόνον αν φκάλει άσσον που το μανίκιν τζιαι κατακτήσει την συμπάθειαν των ψηφοφόρων που δεν θέλουν τον Χριστόφκιαν τζιαι τον Τταλάτ. Να τάξει για παράδειγμαν στους Ελληνοκυπραίους τζιείνος εν ικανός να αλλάξει τα εγγυητικά τζιαι θα επιταχύνει την αποχώρησην των στρατευμάτων πέραν που τα μεταβατικά χρονοδιαγράμματα.

Όποιος βάλλει υποψηφιότηταν για πρόεδρος, έχει τσιάνς να ξαναφκεί μόνον αν υποστηρίζει τα συφφέροντα όλων των Κυπραίων. Δεν θα πααίννει τζιειαμέ για να τραβά την πατανίαν στην κοινότηταν του κατά την περίοδον πον ναν πρόεδρος. Εν να έχουμεν πραγματικόν συνεταιρισμόν, τζιαι τζιείνος που τον διοικεί, θα θέλει να γεμώσει η πούγκα του όχι παίρνοντας που την πούγκαν του συνεταίρου, αλλά προσπαθώντας να κάμει την εταιρίαν κερδοφόραν.

Ακούονται τζιαι άλλες ιδέες που φκαίννουν δειλά δειλά που τες συνομιλίες.

Πιστεύκω ότι ο Χριστόφκιας (ο φίλος μου Τσιελεπής δηλαδή), εν ο καλλύττερος διαπραγματευτής που είχαμεν ποττέ σαν κοινότητα. Έβαλεν κάτω τζιαι τον Κληρίδη (τον Μακρίδην δηλαδή).

Εργατική τάξη 1, Μπουρζουαζία ο.

Κάμνω με τον νούν μου παναύριν τζιαι σιαίρουμαι σαν το μωρόν πριν να τελειώσει το ματς. Είμαι όμως σίουρος ότι εν να τελειώσει σύντομα όπως το ονειρεύτηκα. Άννοιξεν μου το φεντζιάνιν μου η θκειά μου τζιαι είπεν μου ότι το όνειρον των ονείρων μου θα πραγματοποιειθεί πριν το τέλος του χρόνου, άτε-άτε αρκές του 201ο.

ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ !

Για όσο διάστημα ο φίλτατος Ίλαντρος είναι απασχολημένος με την συγκέντρωση πληροφοριών δια τους αγωνιζόμενους Ιρανούς
(δες προηγούμενη ανάρτηση),
απεφάσισα να αναπτύξω
–κάπως επιφανειακά, το παραδέχομαι –
κάποιες σκέψεις μου δια τον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους … τόσο εντός της Νήσου των Αγίων
(χμμμ… αυτό ίσως να μην έπρεπε να το πω)
όσο και εις άλλα προπύργια της ανεξιθρησκίας εις το εξωτερικό.



(Cover by Jello Biafra & Mojo Nixon
original by Phil Ochs)

Πιστεύω ότι μια τέτοια συζήτηση κάλλιστα μπορεί να υποβοηθήσει το φιλοθεάμον αναγνωστικό κοινό να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του κινδύνου που η υποχωρητικότητα ενώπιον της θρησκοληψίας παρουσιάζει.

Ένας επιπρόσθετος λόγος δια εμάς τους Κύπριους να επιθυμούμε την κατάρρευση του θεοκρατικού καθεστώτος εις την Περσίαν… είναι η μακροχρόνια παράδοση που εμείς έχομεν εις το διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.

(Αχρείαστος ο γέλωτας).

Τρανό παράδειγμα της συνεχούς προσπάθειας που ο λαός μας καταβάλλει δια την εξασθένιση των όποιων εξουσιών είχε η Εκκλησία πέραν των θρησκευτικών θεμάτων… βρίσκουμε στην παμπόνηρη τακτική της εγχωρίας αριστεράς παράταξης που με περίσσια μαεστρία καταφέρνει εδώ και χρόνια να διεισδύει εις τας θρησκευόμενες μάζες δια της πληθώρας των (χριστιαν)ορθόδοξων κομμουνιστών μελών της.

Τα περί πάταξης των ριζοσπαστικών στοιχείων και υποταγής εις το ενδημικό ιερατείο είναι κακοήθειες που οι εχθροί της παράταξης εξαπολύουν …εκμεταλλευόμενοι την τυχαία παρουσία ενός ιερωμένου εις τα ηνία της χώρας και της όποιας στήριξης αυτός έλαβεν από την αριστερά παράταξη επί σειρά ετών. Τους διαφεύγει συχνά άλλωστε… το γεγονός ότι επρόκειτο δια τον περιβόητο «Κάστρο της Μεσογείου».

Εξίσου σημαντικό ρόλο στην προστασία της ανεξιθρησκίας βέβαια έπαιξε και η φιλελεύθερος παράταξη. Χαρακτηριστικά να αναφέρω τις πρόσφατες εκλογικές διαδικασίες δια την ανάδειξη Προέδρου της χώρας. Μεσούσης της διαδικασίας, αναμεταξύ πρώτης και δευτέρας Κυριακής, προσέτρεξε ο υποψήφιος των Φίλων της Ελευθερίας να συναντήσει τον προκαθήμενο της Εκκλησία Κύπρου δια να τον συνετίσει και δια να εξασφαλίσει την πλήρη αποχή της εκκλησία από τις ξεκάθαρα κοσμικές διαδικασίες. Είναι δια τούτον το λόγο ασφαλώς που κατά τη συνάντηση αυτή… ο φιλελεύθερος υποψήφιος έσκυψεν και –συμβολικά –εδάγκωσεν την χείρα του ιερωμένου. Εν είδη προειδοποίησης.

Την στάση αυτή των φιλελευθέρων ενεθάρρυνε η χρόνια, άτεγκτη άρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής… του Φάρου αυτού της Ανεξιθρησκίας … να επιτρέψουν με όποια μορφή την προώθηση της θρησκοληψίας και την χρήση της δια πολιτικοοικονομικούς, γεωστρατηγικούς, πετρελαιοπολεμικούς ή άλλους τοιούτους σκοπούς.

Φυσιολογικά δε, η επιμονή αυτή της Προστάτιδος της Ελευθερίας και αρωγού όλων των κοσμικών κρατών ανά την υφήλιο ανάγκασε τους εχθρούς της να καταφύγουν εις μεθόδους προπαγάνδας. Σε διάφορα σημεία του Ιστοχώρου μπορεί σήμερα ο καθείς να βρει αναφορές από διάφορα έντυπα,

όπως τα GQ και
Newsweek ,
γνωστές αναρχοφυλλάδες του κερατά,

τα οποία ψευδολογώντας προσπαθούν να αμαυρώσουν την άσπιλη εικόνα της Μητρός της Φιλελευθερίας.

Είναι σημαντικόν να αναγνωρίσουμε… εμείς, οι πρωτοπόροι της ανεξιθρησκίας και οι υπέρμαχοι του κοσμικού κράτους … πως δεν δύναται να γίνει ανεκτή η όποια προσπάθεια από άλλα –βάρβαρα –καθεστώτα να καταπνίξουν τα φιλελεύθερα αισθήματα του λαού τους.

Δια τούτο… δεν αρκεί να εκφράζουμεν λεκτικώς μόνον τη συμπαράσταση μας εις τους αγωνιζόμενους Ιρανούς αδελφούς μας… αλλά πλέον έχει γίνει επιτακτική η ανάγκη να υποστηρίξομεν με κάθε δυνατό τρόπο την ανατροπή του αιματοβαμμένου καθεστώτος και την αντικατάσταση του από ένα καθεστώς πλησιέστερον –εις ό,τι αφορά το φιλοσοφικόν του υπόβαθρον –στα δικά μας πρότυπα.


Γκέγκε;

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ—ΠΡΟΚΛΗΣΗ

Προς κ. Ίλαντρο, ενταύθα…

Λαμβάνοντας υπόψη την

τελευταία σας ανάρτηση,
θα ήθελα να σας απευθύνω μια πρόσκληση–πρόκληση για μια νέα ανάρτηση σχετική με το θέμα που σας βασανίζει.

Όπως ορθότατα αναφέρατε, ο λαός του ΙΡΑΝ βρίσκετε τώρα στους δρόμους και παλεύει ενάντια στην «…κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών αρχών…»

(Eκείνων που αποκλείουν όσους υποψήφιους η «επανάσταση» δεν κρίνει ως κατάλληλους, χμμμ… τι μου θυμίζει αυτό… κάτσε να θυμηθώ… κομ… κόμματα… χμμμ όχι… κομμ…κομφορμισμό… ούτε…. περίμενε… κομμμ… κομπανία… όχι… άσε, θα μου ‘ρθεί μετά).

Ορθότατα επίσης παραπονεθήκατε για την εμφανέστατη έλλειψη συμπαράστασης προς τους μαχόμενους / διαμαρτυρίας για τους καταπιεστές από πλευράς των Κύπριων Ιστολόγων. Κάποια δείγματα ενδιαφέροντος από πλευράς των συμπατριωτών μας υπάρχουν βέβαια

( • Τταλλού,
• Joshua,
• Γρηγόρης)

αλλά σίγουρα δεν αρκούν για να μπορούμε –με περηφάνια –να κοιτάμε το πρόσωπο μας στον καθρέφτη.

Σας προσκαλώ λοιπόν να βοηθήσετε στην δημιουργία μιας τέτοιας ανάρτησης … που με ακρίβεια και αμεροληψία θα πληροφορεί τους Μακάριους κατοίκους της Νήσου Κύπρου –αλλά και όποιους άλλους ελληνόφωνους –δια την απεχθή στάση της Ιρανικής κυβερνήσεως. Θα το έπραττα ο ίδιος, ομολογώ όμως πως τυγχάνω ανενημέρωτος δια σημαντικές πτυχές της όλης υπόθεσης και δια τούτον ζητώ τα φώτα σας.

Θα ήθελα να μου δώσετε κατεύθυνση σε ό,τι αφορά τις λεπτομέρειες της όλης εκλογικής διαδικασίας, την προϊστορία των πολιτικών κομμάτων και όποιων άλλων οργανωμένων συνόλων (με η χωρίς πολιτική βάση) στην βασανισμένη αυτή χώρα, την κατάσταση των ΜΜΕ και της ελευθερίας του τύπου, τις διασυνδέσεις των αντιμαχόμενων με το οικονομικό κατεστημένο της χώρας τους αλλά και της ευρύτερης περιοχής, κλπ.

Συγκεκριμένα…

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι ένα τέτοιο καθεστώς θα κατέφευγε εις την καλπονοθείαν δια να κρατηθεί εις την εξουσία όμως… πειστικότερο θα ήταν το όποιο επιχείρημα εάν μπορούσαμε να παρουσιάσουμε π.χ. λίστα με εκλογικούς καταλόγους παράλληλα με συγκεκριμένα αποτελέσματα εκλογικών κέντρων αλλά και με τεκμηριωμένους τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης για νοθεία στα εν λόγω κέντρα. Αν δηλαδή σε μια περιοχή με πιστοποιημένους Ν χιλιάδες υποστηρικτές της αντιπολίτευσης φέρεται να έχει λάβει συντριπτική πλειοψηφία ο υποψήφιος του κατεστημένου, εμφανέστατα τίθεται θέμα καλπονοθείας και η παρουσίαση τέτοιων στοιχείων είναι –νομίζω –επιχείρημα ακλόνητο ακόμη και δια τους πάσης φύσεως άπιστους Θωμάδες. Παρακαλώ, εάν γνωρίζετε που μπορώ να βρω τέτοια στοιχεία, διαφωτίστε με.

Θα απευθυνόμουν εις την εδώ πρεσβεία του Ιραν αλλά… κατόπιν σοβαρής σκέψεως έφτασα στο συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο εγχείρημα παρουσιάζει σοβαρότατα ειδικά προβλήματα.

Δεν έχω επίσης αμφιβολία ότι τα εκεί φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ αλλά και οι εξαρτώμενοι οικονομικοί οργανισμοί θα κάνουν το παν δια να αποκρύψουν την αλήθεια και δια να προβάλουν μιαν εικόνα ευνοϊκή δια το καθεστώς. Θα ήθελα όμως –εάν γνωρίζετε –να πληροφορηθώ ποιοι τοπικοί παράγοντες και οργανισμοί (οικονομικοί αλλά και ενημέρωσης) μπορούν να θεωρηθούν ως αμερόληπτοι, σύμφωνα βέβαια και με τον ορισμό αυτής της λέξης όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε. Επίσης χρήσιμη θα ήταν και όποια πληροφορία σχετική με τον τρόπο χρηματοδότησης αυτών, όχι βέβαια γιατί δεν τους έχω εμπιστοσύνη αλλά δια να μπορούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο δια τις πιθανές μεθόδους ενίσχυσης του αγώνα τους.

Εξίσου χρήσιμη είναι και η ανάρτηση ψηφιακών οπτικογραφημένων αποσπασμάτων από τις εκεί εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του ιρανικού λαού, πράγμα που έχει ήδη γίνει σε ορισμένα από τα Ιστολόγια … τους συνδέσμους των οποίων έχω άνωθεν παραθέσει. Προκύπτει όμως ένα σοβαρό ηθικό δίλημμα από την προώθηση και αναμετάδοση τοιούτων αποσπασμάτων.

Είναι κατανοητό ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ή κατακραυγή των αντιπολιτευόμενων μπορεί αρκετές φορές να φτάνει ή και να ξεπερνά τα όρια της κοσμιότητας. Πολλές φορές δε … ο καταπιεζόμενος λαός μπορεί να εξαναγκαστεί και εις την χρήση «άνομων» και βίαιων μέσων δια σκοπούς αυτοπροστασίας του.

Από παλαιότερες συζητήσεις μας, γνωρίζετε βέβαια ότι εγώ –ως αναρχοαυτόνομο παρτσακλό –ουδεμίαν έγνοια έχω δια την αυστηρά τήρηση του Νόμου σε τέτοιες περιπτώσεις. Επειδή όμως εσείς, πιότερο ευαισθητοποιημένος και νομιμόφρων, έχετε μεγάλην έγνοια δια την τήρηση των νόμων, ασχέτως του πόσο δίκαιοι ή άδικοι είναι, πιστεύω ότι θα έχετε κάποιες ενστάσεις δια τοιούτου είδους συμπεριφορές. Ενθυμάμαι εντόνως τη στάση σας κατά τα Δεκεμβριανά επεισόδια εις Αθήναι και αναρωτιέμαι εάν παρόμοια θα είναι η θέση σας και δια τούτην την περίπτωση. Εκτός βέβαια και εάν η νομιμοφροσύνη σας αντιλαμβάνεται την αναμετάδοση οπτικού υλικού ως βοήθημα για την απονομή «δικαιοσύνης» και για την επιβολή της «νομιμότητας».

Τέλος, επειδή είμαι σίγουρος ότι δια το πάρακάτω θέμα θα έχετε ήδη προνοήσει, θα ήθελα να επισημάνω την ανάγκη δια προετοιμασία υποδοχής τυχών αντιφρονούντων που θα αναγκαστούν να δραπετεύσουν από το Ιραν. Είμαι σίγουρος, επειδή η κύρια έγνοια σας δεν φαίνεται να είναι απλά η στηλίτευση της ενδημικής αδράνειας αλλά η ουσιαστική βοήθεια προς τους υπερασπιστές της δημοκρατίας, πως έχετε ήδη στο μυαλό σας σχέδιο δια τέτοιο ενδεχόμενο. Παρακαλώ να με ενημερώστε σχετικώς διότι με προβληματίζει εντόνως το θέμα της διαφορετικής κουλτοόυρας αυτών των ανθρώπων. Όταν θα τους φιλοξενήσουμε στα σπίτια μας (εγώ και εσύ) να μην τους σερβίρουμε και χοιρινό σουβλάκι, ε;

Φιλικά,

Ο Παντοκράτωρ των Ηλιθίων
& Διοικητής των Κυπρίων Ατάκτων,
Αγρίνιος.

Αναζητούνται οι υπερασπιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας

Το Ιράν βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού. Ο παρανοϊκός ηγέτης φρόντισε μέσα από κάλπικες εκλογές να διατηρήσει την εξουσία. Ο λαός βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί για την κατάφωρη παραβίαση των δημοκρατικών αρχών. Οι Αγιατολλάδες τους είπαν να κάτσουν σπίτι τους και η κυβέρνηση έστειλε το στρατό να τους διαλύσει.

Στην Κύπρο ευδοκιμούν οι υποστηριχτές των λαών, των φτωχών και των αδυνάτων, των κατατρεγμένων και των καταπονημένων. Όμως κανένα δεν είδα να βγαίνει στις τηλεοράσεις για να υπερασπιστεί τα δίκαια του Ιρανικού λαού. Πού είναι το ΑΚΕΛ και οι λοιπές αριστερές οργανώσεις, που είναι η Θεοχάρους και ο Περδίκης; Μήπως επειδή δεν είναι οι άτιμοι οι αμερικάνοι που βιάζουν τη δημοκρατία, δεν μας ενοχλεί; Μήπως επειδή δεν είναι οι φασίστες οι εβραίοι που σκοτώνουν αθώους πολίτες, δεν μας απασχολεί;

Από αυτούς δεν περίμενα τίποτα περισσότερο βεβαίως. Πήρα λοιπόν μια γύρα τα "προοδευτικά" Κυπριακά ιστολόγια. Σίγουρα κάποια από αυτά τα ελεύθερα μυαλά θα έβγαιναν μπροστάρηδες στον αγώνα για υπεράσπιση της δημοκρατίας στο ταλαιπωρημένο Ιράν. Όλο και κάποια εκδήλωση διαμαρτυρίας θα ετοίμαζαν. Όμως, τίποτα. Ούτε μια λέξη. Ούτε μια αναφορά.

Τελικά σε αυτό τον τόπο η υποκρισία δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των πολιτικών.

Ο μεγάλος κατήφορος του Πέτρου

Από μικρός φαινόταν ότι τον τραβούσε η περιπέτεια. Θαρραλέος, ριψοκίνδυνος, σικκιμετζιής. Ο Πέτρος δεν δεχόταν να παρακάμψει το μεγάλο τοίχο που χώριζε το σπίτι του από το πίσω άδειο οικόπεδο προκειμένου να συναντήσει τους φίλους του. Σκαρφάλωνε σαν αίλουρος και πηδούσε από τόσο ψηλά που οι φίλοι του τον θαύμαζαν για το θάρρος του. Όταν κάποιο παιδί από την πάνω γειτονιά πείραζε κάποιον από την παρέα του ο Πέτρος ήταν αυτός που θα καθάριζε. Οι φίλοι του τον θαύμαζαν για τον τσαμπουκά του αλλά τον αγαπούσαν κιόλας επειδή ήταν καλό παιδί. Ποτέ δεν δημιουργούσε καυγάδες χωρίς πρόκληση και γινόταν πάντα θυσία για τα φιλαράκια του. Ξεχώριζε από τους υπόλοιπους επειδή δεν κώλωνε μπροστά στις δυσκολίες, και φυσιολογικά έγινε ο αρχηγός της παρέας των μικρών φίλων.

Την ημέρα που ο θείος του τον κανόνισε να μπει στην αστυνομική ακαδημία ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Ήταν η δουλειά που του ταίριαζε. Φανταζόταν τον εαυτό του να συλλαμβάνει κλέφτες, να εξιχνιάζει φόνους, να συνεχίσει να είναι ο ήρωας των παιδικών του χρόνων, του δημοτικού σχολείου, του γυμνασίου και του λυκείου.

Δεν τον ενοχλούσε που οι συνάδελφοι του τον πείραζαν και που καμιά φορά μουρμουρούσαν πίσω απ’ τη πλάτη του. Αταλάντευτος, πιστός στο καθήκον, υπάκουε στους κανονισμούς και στη συνείδηση του. Ξεχώρισε γρήγορα για το ζήλο που έδειχνε να αναλαμβάνει τις πιο δύσκολες αποστολές.

Οι προϊστάμενοι του τον βράβευσαν και τον μετακίνησαν στην δύσκολη και επικίνδυνη υπηρεσία που καθήκον της ήταν η εξιχνίαση των εγκλημάτων που είχαν σχέση με τη νύκτα. Ακούραστος ο Πέτρος συλλέγει πληροφορίες και κάποια μεγάλα ψάρια του υποκόσμου καταλήγουν πίσω από τα σίδερα. Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του πολλές φορές χρειάστηκε να συνεργαστεί με ανθρώπους που κάθε άλλο παρά καθαροί ήταν. Με μερικούς μάλιστα η σχέση προχώρησε πέρα από την απλή γνωριμία. Ένα βράδυ μάλιστα κάποιος από τους πληροφοριοδότες του, ιδιοκτήτης καμπαρέ, του έκανε δώρο μια από τις κοπέλες που δούλευαν στο μαγαζί, για να περάσει τη νύκτα μαζί του. Ήταν η πρώτη φορά που απάτησε τη γυναίκα του και της είπε μάλιστα και ψέμματα ότι χρειάστηκε να κάτσει υπερωρία για να συμπληρώσει κάποιες ανακρίσεις.

Μετά από το πρώτο αυτό γλίστρημα ούτε ο ίδιος δεν κατάλαβε πότε βρέθηκε να κατεβαίνει τον κατήφορο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Άρχισε να ανασκευάζει τις παλιές του ιδέες και δεν χρειάστηκε να παλέψει πολύ με τη συνείδηση του όταν πήρε τις πρώτες χίλιες λίρες για μια εξυπηρέτηση που έκανε σε ένα από τους νυκτόβιους φίλους του. Έτσι κι’ αλλιώς δύσκολα τα έβγαζε πέρα με το μισθό της υπηρεσίας. Τα παιδιά έγιναν δύο και η ζωή δεν σταμάτησε ποτέ να ακριβαίνει. Η προαγωγή δεν προχωρούσε επειδή το κόμμα του έχασε τις εκλογές και το μέσον δεν ήταν πια υπουργός. Και στο κάτω κάτω γιατί να αμείβεται το ίδιο με το Χρήστο που έβλεπε πως να λουφάρει και είχε και δεύτερη δουλειά για χάρη της οποίας συχνά έκλεβε ώρες από την υπηρεσία. Το παλιό μετάλλιο επ’ ανδραγαθία δεν μπορούσε να τον βοηθήσει στις φτώχειες του. Ήταν και το άλλο βέβαια. Αν δεν βοηθούσε αυτός τον ιμπρεσάριο κάποιος άλλος θα το έκανε. Κανένας εξάλλου δεν έπαθε κακό.

Τα έξτρα λεφτά από τις εξυπηρετήσεις πλήθαιναν και σύντομα η οικογένεια του είχε μια πολύ πιο άνετη ζωή στο καινούριο τους σπίτι. Η γυναίκα του σταμάτησε από τη δουλειά μια και δεν είχαν πια ανάγκη το μισθό της. Άσε που πρέπει να την γλυκοκοίταζε και το αφεντικό. Ήταν ωραία γυναίκα η Ζωή και ο Πέτρος τελευταία την είχε παραμελήσει. Μια την άλλη γύριζε σπίτι ξημερώματα εξουθενωμένος. Οι ψηλές ξανθές καλλονές τον περιποιούνταν πολύ καλά γιατί πάντα έδινε καλό χαρτζιλίκι.

Ο παλιός καλός Πέτρος μας τελείωσε. Άρχισε, παράλληλα με τις εξυπηρετήσεις να κάνει και κάποιες δικές του δουλειές. Η αγορά ήταν στα πάνω της και υπήρχε μπόλικο ψωμί για όλους. Οι συνάδελφοι του τον υποψιάζονταν αλλά κοιτούσαν τη δουλειά τους. Κάποιες καταγγελίες που εξέτασε το σώμα δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τίποτα λόγω έλλειψης στοιχείων. Ήταν που ο Πέτρος ήξερε να καλύπτει τα ίχνη του, ήταν όμως και κάποια φιλαράκια εκεί στην υπηρεσία που ο Πέτρος φρόντιζε να ξεφαντώνουν συχνά τα βράδια με δικά του έξοδα. Στην υπηρεσία πια έπεσε σε δυσμένεια. Τον στέλναν στα πιο άβολα πόστα. Αλλά από μικρός έμαθε να μη τον φοβίζουν οι δυσκολίες. Την αστυνομία πια δεν την έβλεπε σαν το εφαλτήριο που θα τον βοηθούσε να καθαρίσει τη κοινωνία από τα αποβράσματα. Ήταν πια το βολικό εφαλτήριο του για μεγαλύτερα μακροβούτια στο βούρκο. Έτσι κι’ αλλιώς το ψωρομισθό του δεν τον άγγιζε καν. Δεν τον είχε ανάγκη. Αυτό που είχε ανάγκη ήταν η στολή!

Τώρα πια ο Πέτρος είχε τις δικές του μπίζνες μέσα στη νύκτα και είχε και πάρε δώσε με πολλούς πάτρωνους, νονούς και βαφτιστήρια. Χώρισε τη γυναίκα του και ζούσε έκφυλα. Στον υπόκοσμο απέκτησε δύναμη και είχε μεγάλη ζήτηση λόγω της ιδιότητας του. Έλα όμως που τα δικά του συμφέροντα συγκρούστηκαν κάποια στιγμή με αυτά άλλων καλών μπίζνεσμεν της νύκτας. Αλλά ο Πέτρος μας όπως είπαμε δεν κώλωνε μπροστά σε τίποτε. Η σύγκρουση δεν άργησε να έρθει. Και αυτές οι συγκρούσεις, που ξεκινούν μετά που σβήνουν τα φώτα, είναι μέχρι τελικής πτώσης. Στη μεγάλη σύγκρουση που ακολούθησε ο Πέτρος έχασε. Ήταν η πρώτη μάχη που έχασε ο Πέτρος από τη μέρα που γεννήθηκε. Και η τελευταία!

Η ιστορία αποτελεί προϊόν της φτωχής φαντασίας του συγγραφέα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.

ΒΟΥΡΑΤΕ ΓΕΙΤΟΝΟΙ

Τα -μέχρι τις 12 το μεσημέρι -ποσστά αποχής στις ευρωεκλογές κάνουν τους κομματικούς μηχανσμούς να βαράνε ... όχι καμπανάκια αλλά καμπανέλλες !

Είναι βέβαια μέρα εργάσιμη για αρκετούς και ίσως ο κόσμος να προσέλθει πυκνότερος το απογευματάκι. Τα φίδια όμως ζώσαν πάλι τους άρχοντες μας και άρχισαν τις παρλαπίπες περί "καθήκοντος" πατριωτικού, κομματικού, κουμπαρολογικού, κλπ. Κλάμα από τηλεοράσεως, κλάμα από τηλεφώνου και με SMS, κούντημα στον κόσμο να φορτώσει τωρά που ακόμα γυρίζει η μπίλια.

Όλα αυτά από τους ίδιους μηχανισμούς που κατά τη διάρκεια όλης της προεκλογικής περιόδου απέφευγαν επιμελώς τις όποιες αναφορές στα ουσιαστικά θέματα της Ευρώπης και σε συγκεκριμένα προβλήματα που οι Ευρωβουλευτές θα κληθούν να αντιμετωπίσουν, σερβίροντας μας 2 φορές την εβδομάδα Συνεταιρισμό για την Μαρία, την Ελένη και την Ειρήνη, 1 φορά γενικόλογες αρλούμπες για το ποιος είναι πιο ευρωπαίος, 1 φορά κλάμα-σούπα με κόκκαλα εκπροσώπησης σε κάποια ομάδα και... όλες τις υπόλοιπες φορές μέσα στην εβδομάδα... το Κυπριακο, ΤΟ κυπριακό, το Πικρυακό, Κυπριακό-το, Οκκά Πουρτί και... εεεε... πως το είπαμε το άλλο... α, ναι... το κυπριακό.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΓΤΠ, τα ποσοστά προσέλευσης μέχρι τις 12 ήταν :

(Στο πλάι τα αντίστοιχα ποσοστά προσέλευσης κατά τις προηγούμενες ευρωεκλογές [04] καθώς και στις προηγούμενες βουλευτικές [06] και προεδρικές [08], πάντα μέχρι την ίδια χρονική στιγμή)

Λευκωσία : 28,45%........ 31% ..........45%, 49%
Λεμεσός : 25,00% .........35% ..........49%, 45,5%
Αμμόχωστος : 24,11% ....38% ..........46%, 48%
Λάρνακα : 26,27% .........38% ..........46%, 50,6%
Πάφος : 26,57% ............37% ...........54%, 47,6%

Συνολική προσέλευση: 26,24%

Να σημειώσουμε ότι στις προηγούμενες ευρωεκλογές (εκείνες που η κακή θάλασσα παρέσυρε το λαό στα μπάνια) το συνολικό ποσοστό αποχής ήταν 27.5 % ενώ από το σύνολο των όσων εδέησαν να ψηφίσουν το 2.5% έριξε Άκυρο και το 2.1% Λευκό.

Βουράτε λοιπόν γειτόνοι να προλάβετε τον χαττάν.

(ΥΓ. Μέχρι τις 3
είχαμε προσέλευση 36.31%.
Για αναλυτική
παρουσίαση του
ποσοστού προσέλευσης ΕΔΩ

Μέχρι τις 5, 45.48%, ΕΔΩ ...

Τελικά ποσοστά προσέλευσης: 58.88%, ΕΔΩ)

*******

3-2-1 ...... Κανένα

Ενδιαφέρον θα είχε αν με κάποιο τρόπο ανατρεπόταν το ανιαρό 2-2-1-1 που οι πολιτικοί προπονητές μας προβάλλουν ως το καλύτερο σύστημα για να κατέβει η εθνική μας στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Πέραν της αγωνίας για το αν θα έχουμε σοσια-ληστή ή ΕΥΡΩ-κόκο στην κορυφή της επιθετικής (άχαχαχαχαααααα) γραμμής, το προαναφερθέν αμυντικογενές σύστημα λίγες συγκινήσεις παρέχει.

Αν με κάποιο τρόπο γινόταν ανατροπή... αν π.χ. η Αποχή βαρούσε μονόπαντα ή ... αν π.χ. η φημολογούμενη πριμοδότηση άλλου κόματος για λόγους εσωκοματικής αντιπαλότητας τελικά αποδυκνειόταν προπέτασμα καπνού και μέγα μπλόφα με στροφή προς μελλοντικούς συγκυβερνήτες την τελευταία στιγμή... τότε ίσως να κατέβαινε ο κόσμος στα γήπεδα.

Με το παρών σύστημα όμως, γιατί να ενδιαφερθεί;

^{Έτσι ή} _αλλιώς, πάλι ^{με λειψή} ομάδα _{θα κατεβούμε} στην Ευρώπη.

*******

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ


Βρείτε τις χαμένες ψήφους του Ούτοπου και κερδίστε!

Ο Σύνδεσμος Απελπισμένων Για Γέλιο σας δίνει την ευκαιρία να κερδίσετε ΤΟ μεγάλο βραβείο, μια πολυτελή κατοικία στην Πολιτεία που θα χτίσει ο Ούτοπος. Το μόνο που θα χρειαστεί να κάνετε είναι να εντοπίσετε τις ψήφους για τις οποίες ο χαρισματικός αυτός πολιτικός θα παραπονεθεί -με το πέρας των εκλογών, ελπίζουμε -ότι "του τις εκλέψαν οι αντιπάλοι" του.

Για πληροφορίες βάλτε το δείκτη της δεξιάς χειρός στο αυτί σας και με τον αντίχειρα στραμμένο προς τα πάνω καλέστε... ότι νομίζετε πως θα απαντήσει ο καθένας.