8.11.07

Status quo ante.

Οι πολιτικοί άξονες που στηρίζουν την πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου στο κυπριακό μοιράζονται σε δύο σχολές σκέψεις που συμπτίπτουν στην υποστήριξη ενός ηγέτη που προτιμά την συνέχιση της κατοχής παρά την αποδοχή οποιουδήποτε συμβιβασμού.

Από τη μια υπάρχει η σχολή της λύσης σε βάθος χρόνου, που προβλέπει ότι θα υπάρξει στο μακροπρόθεσμο μέλλον η συγκυρία που θα γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος των ελληνικών θέσεων στο Κυπριακό, γιατί αυτό υπαγορεύουν οι σημερινές τάσεις. Η Κύπρος είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. η οποία διαφημίζει αρχές και αξίες που προσεγγίζουν τις ελληνικές θέσεις, και η Τουρκία κινείται -έστω και για λόγους οικονομικούς- προς την Ε.Ε., πράγμα που θα αυξάνει συνεχώς τη σημασία του Κυπριακού και της λύσης του μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Σε αυτή τη σχολή κατατάσσεται το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ.

Από την άλλη υπάρχει η σχολή της δεύτερης καλύτερης λύσης, που προτιμά τη διατήρηση της κατοχής έναντι του συμβιβασμού, μέχρι να έρθουν οι καλύτερες μέρες σε διαπραγματευτικό επίπεδο, όποτε κι αν γίνει αυτό. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, είναι προτιμότερο να μείνουμε με το στάτους κβο απ' άπειρον παρά να υποχωρήσουμε και να δώσουμε επικίνδυνα διαπραγματευτικά ωφέλη στην τουρκική πλευρά. Η εθνικά έντιμη πορεία είναι να μην διολισθήσουμε ποτέ σε οποιαδήποτε παραχώρηση που δεν συμβάλλει άμεσα στην πλήρη δικαίωση του κυπριακού ελληνισμού και να παραμείνουμε προσηλωμένοι σε νομοτεχνικές διαδικασίες που να διατηρούν το κυπριακό στη φορμόλη μέχρι οι συνθήκες να επιτρέπουν την επιθυμητή λύση. Σε αυτή τη σχολή κατατάσσεται η ΕΔΕΚ.

Οι δύο σχολές σκέψεις μοιράζονται μια κοινή συνισταμένη, που είναι και βασικός πυλώνας της επιχειρηματολογίας τους: τη μακροχρόνια διατήρηση του στάτους κβο. Κανένας αντιπολιτευόμενος των πιο πάνω δεν έχει μέχρι στιγμής αμφισβητήσει το θεμελιακό αυτό αξίωμα. Στην πραγματικότητα, το στάτους κβο δεν είναι στατικό, αντίθετα τείνει μονοτονικά προς το χειρότερο.

Στο ανθρωπιστικό επίπεδο η διολίσθηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη και για τον πιο αφελή Κύπριο. Οι πρόσφυγες γερνούν και πεθαίνουν στην προσφυγιά. Πολύ σύντομα ο όρος "πρόσφυγας" θα είναι νομικό επιχείρημα αντί ανθρωπιστικό. Σκεφτείτε απλά ότι τα παιδάκια του 1974 είναι σήμερα σαραντάρηδες, και οι ενήλικες της εποχής είναι συνταξιούχοι. Για την επόμενη γενιά Κυπρίων, "πρόσφυγας" θα είναι αυτός του οποίου κάποιος πρόγονος ήταν πρόσφυγας. Θα είναι αυτός που δεν έχει δει ποτέ τη βόρεια Κύπρο, αυτός που δεν έχει νιώσει ποτέ πραγματική σύνδεση με το χώμα. Εμείς θα μιλούμε για λεγόμενα κράτη, και η Τουρκία θα μιλά για λεγόμενους πρόσφυγες.

Ταυτόχρονα οι έποικοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Κύπρο αυξάνονται και πληθύνονται. Δεν υπάρχει κανένας οργανισμός, διεθνής ή άλλωσπως, που θα τους απανθρωπίσει, αφαιρώντας από αυτούς τα δικαιώματα που αναγνωρίζει για κάθε άνθρωπο. Σε απόσταση μόνο μίας γενεάς θα πρέπει να υποστηρίζουμε διεθνώς ότι οι απόγονοι των εποίκων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Κύπρο δεν είναι άνθρωποι με δικαιώματα, αλλά παράγωγα παράνομων ενεργειών, ενώ οι απόγονοι των προσφύγων δικαιούνται αμέσως την επιστροφή τους στη γη που δεν τους γέννησε και δεν τους μεγάλωσε. Ακόμα και αν θεωρούμε ότι αυτό είναι δίκαιο και εφικτό, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι το ίδιο με το να ζητούμε να πάνε οι πραγματικοί πρόσφυγες στα σπίτια τους και οι πραγματικοί έποικοι πίσω στις πατρίδες τους.

Στο γεωστρατηγικό επίπεδο, και μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στο ΕΔΑΔ και τις διμερείς σχέσεις που αναπτύσσει το ψευδοκράτος με χώρες μέλη της Ε.Ε. πρέπει να οφθαλμοφανές πλέον και για τον τελευταίο οπαδό του νομικισμού ότι το διεθνές νομικό πλαίσιο είναι εξίσου ευέλικτο με το πολιτικό τοπίο. Οι δικαστικές αποφάσεις δε λαμβάνονται σε κενό και η δικαστική δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, μάλλον βλέπει προς την κατεύθυνση της πολιτικής. Η διεθνής νομική σκηνή αδυνατεί να εγγυηθεί λύση του Κυπριακού εντός των παραμέτρων της μονομερούς αντίληψης της ελληνικής πλευράς, αλλά πιο σημαντικά αδυνατεί να εγγυηθεί ακόμα και τη διατήρηση του νομικού στάτους κβο.

Καθώς η στρατηγική των νομικιστών καταρρέει με όλο και γοργότερους ρυθμούς εντός του συστήματος που νόμιζαν ότι θα τους στηρίξει, δημιουργείται η ανάγκη χειρισμού των προσπαθειών που θα γίνονται συνεχώς από χώρες με τις οποίες επιβάλλεται να διατηρεί η Κυπριακή Δημοκρατία καλές σχέσεις. Στην περίπτωση της Ιταλίας ανακοινώθηκε ότι μπορεί οι Τουρκοκύπριοι να ήταν "γεωγραφικά" μέσα στο κτίριο της Βουλής αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους δέχθηκε η ίδια η Βουλή. Στην περίπτωση της Γερμανίας ανακοινώθηκε ότι η Βουλή δεν είναι εκτελεστική εξουσία και συνεπώς δεν είναι επκίνδυνο το ψήφισμα για άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Στην περίπτωση της Αγγλίας και της Συρίας οι διπλωματικές συνέπειες ήταν αισθητά πιο έντονες. Η διατήρηση του στάτους κβο δεν μπορεί να συνάδει με την όξυνση των σχέσεων μας με παραδοσιακούς και νέους διπλωματικούς συμμάχους.

Η σταδιακή άρση του εμπάργκο, εχτός από τις διπλωματικές και νομικές αλλαγές που επιφέρει στο στάτους κβο, έχει αντίκτυπο και στην οικονομία των κατεχομένων. Η νομική κατοχύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας προσφέρει οικονομική πίεση μέσω του στάτους κβο μόνο μέσω του εμπάργκο στο οποίο υπόκεινται τα κατεχόμενα εδάφη μέχρι να αποκατασταθεί το νομικό τους καθεστώς. Δυστυχώς όμως για τους οπαδούς του στάτους κβο, υπάρχουν δύο μεταβλητές που επηρεάζουν την κατάσταση αρνητικά. Οι Τουρκοκύπριοι μεταναστεύουν και αντικαθίστανται σταδιακά από έποικους, και οι οικονομικές δραστηριότητες όλο και αυξάνονται μέσω παραθύρων που ανοίγονται επιτηδευμένα από τη διεθνή κοινότητα.

Στο τέλος της ημέρας, το στάτους κβο σημαίνει μόνο "παρούσα κατάσταση". Όσο και να θέλουν κάποιοι να το παρουσιάζουν σαν μια "παγωμένη κατάσταση" τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το στάτους κβο αλλάζει με επιταχυνόμενους ρυθμούς προς το χειρότερο. Η επιδίωξη καλύτερης λύσης μακροπρόθεσμα είναι μύθος. Σίγουρα, αν συνεχίσουμε αυτή τη στρατηγική, οι πιο νεαροί από εμάς θα έχουν την ευκαιρία να δουν ότι με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο το δε φάκτο μετατρέπεται σε ντε γιούρε στην πολιτική. Κάποιοι θα τρίβουν τα μάτια τους, και κάποιοι θα το είδαν να έρχεται. Όλοι όμως θα έχουν χάσει κάθε ευκαιρία λύσης.

6 comments:

gregoris said...

πολλά νούσιμη η ανάλυση
νομίζω όμως ότι οι θκιο σχολές σκέψης που επερίγραψες εν αντιστοιχούν σε δηκο-ευρωκο που τη μια τζιαι εδεκ που την άλλη με την έννοια ότι έννεν ξεκάθαρος ο διαχωρισμός, μάλλον ενυπάρχουν τζιαι εν κυρίαρχες τζιαι οι θκιο τζιαι στα 3 κόμματα που ανέφερες ενώ μικρές τέθκιες τάσεις υπάρχουν τζιαι στα μεγάλα κόμματα ιδίως στο δησυ

Anonymous said...

Χτες, σε ένα άλλο θέμα του blog, απλά για διευκρίνιση, ανέφερα ότι ο κ. Παπαδόπουλος στη Φιλανδία μίλησε για 'second best solution' αναφερόμενος στο σημερινό status quo.

Το σημερινό status quo δεν είναι διχοτόμηση. Είναι πολύ χειρότερο επειδή δεν αναγκάζει την ΤΚ Κοινότητα να αποποιηθεί τα δικαιώματα του Συντάγματος του 1960 και τα ενταξιακά οφέλη (που για τα οποία δεν πληρώνουν γρόσι) ενώ την ίδια ώρα της επιτρέπει ελέω Κατοχής να νέμεται και να λυμαίνεται των ΕΚ περιουσιών στο κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εξελικτικά, με αυτά τα δεδομένα, σε ένα ορίζοντα είκοσι ετών, οι ΤΚ, πιεζόμενοι από τους εποίκους θα μετακινηθούν στο ελεύθερο τμήμα στο οποίο διατηρούν όλα τους ατομικά συνταγματικά δικαιώματα ως ισότιμοι πολίτες ή θα μεταναστεύσουν, διατηρώντας επίσης όλα τους τα δικαιώματα έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εν τω μεταξύ, παρά την αντιθέτου επικρατούσα ιδεοληψία, οι έποικοι και οι απόγονοι τους θα δημιουργούν δίκαιο εξελικτικά διεθνώς αναγνωρισμένο όπως και οι κρατικές δομές του κατεχόμενου τμήματος κοκ. Οι πρόσφυγες θα απαξιώνονται ως ανθρωπιστική έννοια και θα παραμείνουν ως ένα παρεμφερές στοιχείο μιας οριστικής διευθέτησης. Το ίδιο μοιραία θα επισυμβεί και με το ιδιοκτησιακό/περουσιακό αφού η μόνη λύση, αν την πετύχουμε κι αυτή, θα είναι η ανταλλαγή/αποζημιώσεις (μοντέλο Denktas).

Σε περίπτωση συμφωνημένης διχοτόμησης οι ΤΚ θα αναγκάζονταν τουλάχιστον να απωλέσουν τα ατομικά τους δικαιώματα στην Κυπριακή Δημοκρατία. Επίσης, η Τουρκία θα έπαυε να είναι εγγυήτρια δύναμη.

Η Τουρκία, μετά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, δεν θέλει διχοτόμηση. Μάλλον προτιμά το status quo, το οποίο μεσοπρόθεσμα της εγγυάται τον ολοκληρωτικό έλεγχο της Κύπρου με νομότυπο τρόπο (δημογραφική άλωση του Ελληνικού πληθυσμού σε 15-20 χρόνια). Εναλλακτικά, η Τουρκία θα συμβιβαζόταν με Συνομοσπονδία και απόλυτα κατοχυρομένη ισότητα του ΤΚ Κράτους. Η Ομοσπονδία ως πιθανή λύση φαίνεται να είναι εξαιρετικά απομακρυσμένο ενδεχόμενο, εκτός αν οι πολιτικές συγκυρίες αναγκάσουν στην Τουρκία σε αυτό το συμβιβασμό.

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο αν και το θέμα δεν εξαντλείται εδώ.

Βασικά, η πολιτική απάτη του νυν Προέδρου και των υποστηρικτών του έγγυται στη διαφορά status quo/διχοτόμησης. Εμπαίζουν τον κόσμο για ασφαλείς και καθαρές λύσεις ενώ με την πολιτική τους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ολική εκκαθάριση του ΕΚ στοιχείου από την Κύπρο.

Πρόσεξετε: Δεν προτείνω ούτε τοποθετούμαι για Σχέδια, Μορφές Λύσης κλπ. Μου είναι αδιάφορο να ασχοληθώ ειδικά με κάτι, ιδιαίτερα όταν αυτό δεν υφίσταται ως πολιτική επιλογή (void and null όπως κάποτε με έπαρση διακήρυξε ο Αείμνηστος για το Σύνταγμα του 1960).

Είναι κρίσιμο να λειτουργήσουμε με πολιτικά κριτήρια. Πρέπει επιτέλους ως Κοινότητα να ξεκαθαρίσουμε πολιτικά τι θέλουμε (διχοτόμηση/συνομοσπονδία/ομοσπονδία/ενιαίο κράτος/status quo), να το καταλάβουμε όλοι (ή έστω τουλάχιστον η τραγελαφική ηγεσία μας αφού αυτούς έχουμε) και να το επιδιώξουμε τάχιστα.

Διαφορετικά θα μας μείνει το second best solution και στα παιδία μας η ανάμνηση της μακαρίας νήσου...

Φιλικά

Κωνσταντίνος

Anonymous said...

Aceras, Ρίψασπις και λοιποί posters (αναρτήρες),

Πέντε ολόκληρα posts αναρτήθηκαν σήμερα! Δέκα κκέλιες, θκυο μαλλιαροί τζιαι τρεις κορούες που είμαστε δαμέσα, εν ννα τα θκιεβάσουμε τζιαι εν ννα τα σχολιάσουμε!!! Τζιαι έτσι νομίζουμε πως κάμνουμε συζήτηση! Εν τους εαυτούς μας που περιπαίζουμεν. Ο καθένας τα δικά του λαλεί!!! Ούλλοι τα αποθημένα μας αλόπως θέλουμεν να φκαλουμεν!

(Την ιστορία σου την εκτύπωσα τζιαι εν ννα την θκιεβάσω σε λλίον που να πάω να ππέσω!)

Anef_ypnou
08/11/2007 – 11:45 μ.μ.

Υ.Γ.1: Το σημείωμα αυτό θα το αποστείλω και στα 5 νέα posts και όσοι πιστοί προσέλθετε! (yiorkosLillikas (2α παρουσία), Ρίψασπις, yiorkosLillikas (1η παρουσία – εν να μας πελλάνει) Aceras Anthropophorum, Idiot Mouflon).

Anonymous said...

Καλή η ανάλυση του Ριψάσπιδα, όπως και τα σχόλια που ακολούθησαν. Μακάρι να είχαμε και κανένα διαφωνούντα αλλά ως συνήθως δεν συμμετέχουν σε σοβαρές συζητήσεις.

Προσωπικά θεωρώ τις δύο σχολές που περιγράφει ο Ριψάσπιδες ως δύο ελαφρές παραλλαγές της ίδιας φιλοσοφίας, της φιλοσοφίας της λύσης σε βάθος χρόνου. Όπως σωστά λέει ο Ριψάσπιδας αυτή η φιλοσοφία στηρίζεται στην εκτίμηση ότι το στάτους κβο θα παραμείνει το ίδιο. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά μεταξύ αυτής της σχολής και της σχολής που θέλει λύση σύντομα στη βάση της εκτίμησης ότι όσο περνά ο καιρός τα πράγματα για μας γίνονται χειρότερα.

Η εκτίμηση ότι το στάτους κβο θα παραμείνει ως έχει είναι καθαρά ουτοπική. Οδεύουμε προς σταδιακή αναβάθμιση των κατεχομένων. Η λύση σε βάθος χρόνου είναι λύση Ταϊβάν όπου θα χαθεί το δικαίωμα επιστροφής, οι Τ/Κ θα έχουν όλα τα δικαιώματα του πολίτη της ΚΔ και καμιά υποχρέωση, θα έχουμε δίπλα μας μια επαρχία της Τουρκίας με ένα διάτρητο σύνορο μέσω του οποίου θα διακινούνται παράνομοι μετανάστες, ναρκωτικά, ιοί, εγληματίες, βρώμικο χρήμα, και ένας θεός ξέρει τι άλλο, κι εμείς θα εξακολουθούμε να κυνηγάμε χίμαιρες και να βλέπουμε πίσω αντί μπροστά.

Η δυσκολία που έχουμε να αποδεχτούμε μια λύση έγκειται στο γεγονός ότι η λύση δεν έχει άμεσα οφέλη για μας. Ουσιαστικά αντιμετωπίζουμε ένα σενάριο όπου βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση η οποία γίνεται σταδιακά χειρότερη. Πρέπει να κάνουμε την κίνηση να σταματήσουμε τον κατήφορο, όμως δεν τολμούμε προσδοκώντας κάποιο θαύμα. Είναι όπως να βρίσκεσαι σε ένα τραίνο το οποίο κατευθύνεται ακυβέρνητο προς ένα γκρεμό. Μπορείς να τραβήσεις το χειρόφρενο το οποίο είτε θα σταματήσει το τραίνο είτε θα το εκτροχιάσει και θα σκοτωθείς. Όμως αν δεν το τραβήσεις πάεις κατευθείαν στον γκρεμό. Η σωστή επιλογή είναι σαφής, όμως είναι και δύσκολη. Διότι υπάρχουν και πολλοί επιβάτες οι οποίοι προτιμούν να αφήσουν το τραίνο να πηγαίνει ελπίζοντας ότι θα βρεθεί κάποιος από μηχανής θεός να το σταματήσει...

Aceras Anthropophorum said...

Αναμένω εναγωνίως ένα φιλοτασσίκό σχόλιο στην ανάλυση του Ριψάσπιδος. Ο χρόνος αποτελεί ουσιαστικό συστατικό της λύσης. Πως θωρούν οι υποστηρικτές της άρνησης ως τζείττε μέρου την εξέλιξην του στάτους κβό. Εγώ θωρώ την όπως την θωρεί ο Ριψάσπις τζαι ίσως σιειρόττερην

Anonymous said...

Εμένα ο παπάς μου την περίοδο του πραξικοπήματος παρασύρθηκε και συμμετείχε σε ομάδα στο Αυγόρου. Ήταν στον ΕΟΚΑ Β αλλά δεν ήταν πραξικοπηματίας. Απλά ήταν σε μπλόκο, οδόφραγμα και σταματούσε αυτοκίνητα. Μετάνιωσε όμως. Τωρά θα ψηφίσουμε όλοι η οικογένεια Τάσσο και όχι Συναγερμό. Σέβεται τους αγωνιστές ενώ ο Κασουλίδης τους έχει στο περιθώριο.

Ζει και μας καθοδηγεί...Γεώργιος Γρίβας Διγενής