«Ουτοπία δεν είναι να πιστεύεις ότι τα πράγματα μπορεί ν’ αλλάξουν. Ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι τα πράγματα μπορούν να μείνουν για πάντα τα ίδια»
Έχω ένα όνειρο: ότι μια μέρα οι πολίτες αυτού του κράτους θα εγερθούν και θα βιώσουν το πραγματικό νόημα της φράσης: «Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.»
Έχω ένα όνειρο: ότι μια μέρα στα ξηρά πεδία της Μεσαορίας, οι γιοι όσων σκότωσαν κινούμενοι από ένα βαθύ εθνοτικό μίσος και οι γιοι όσων υπήρξαν θύματα του μίσους αυτού, θα μπορούν να καθίσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.
Έχω ένα όνειρο: ότι μια μέρα ακόμα και αυτός ο τόπος, όπου ο πόνος του ενός ήταν η ευτυχία του άλλου, όπου η καταπίεση του ενός ήταν η ελευθερία του άλλου, θα μετατραπεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης για όλους.
Έχω ένα όνειρο: ότι τα παιδιά μας θα ζουν σε ένα κράτος όπου δεν θα κρίνονται από τη γλώσσα που μιλούν, από το Θεό που πιστεύουν, από τη σημαία που τιμούν, αλλά από την ακεραιότητα του χαρακτήρα τους και την αξιοσύνη τους.
Έχω ένα όνειρο!
Έχω ένα όνειρο πως μια μέρα, εκεί στην Τόχνη, στο Σανταλάρη, στη Γιαλούσα κι όπου αλλού θέλησαν οι εθνικιστές δολοφόνοι να θάψουν τις αρετές της ανθρωπιάς μαζί με τα θύματα τους - μια μέρα σ’ αυτά τα μέρη, Έλληνες, αγόρια και κορίτσια, θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια τους με αυτά των Τούρκων, αγοριών και κοριτσιών, ως αδέρφια.
Έχω ένα όνειρο σήμερα!
Έχω ένα όνειρο: ότι μια μέρα εγώ, εσύ, εμείς θα σπάσουμε τον καταραμένο κύκλο αίματος που πνίγει τον τόπο μας και κάθε κοιλάδα θα ανυψωθεί και κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι σκληροί τόποι θα μαλακώσουν και κάθε στρεβλή οδός θα βρει τη δικιά της ευθεία γραμμή.
Αυτή είναι η ελπίδα μας και με αυτή την πίστη θα πρέπει να πορευτούμε στο μέλλον. Με αυτή την πίστη θα μπορέσουμε να λαξεύσουμε από το όρος της απελπισίας μια πέτρα ελπίδας. Με αυτή την ελπίδα θα μπορέσουμε να μετατρέψουμε τις παράφωνες διαφωνίες του λαού μας σε μια μελωδική συμφωνία αδελφοσύνης. Με αυτή την πίστη θα μπορέσουμε να δουλέψουμε μαζί, να προσευχηθούμε μαζί, να αγωνιστούμε μαζί, να φυλακιστούμε μαζί, να αξιώσουμε ελευθερία μαζί, γνωρίζοντας ότι θα είμαστε ελεύθεροι μια μέρα.
Έχω ένα όνειρο σήμερα για το αύριο!
10 comments:
Φαίνεται ότι ορισμένα από τα αθρώπινα όνειρα είναι όπως τα ευγενή μέταλλα. Δεν φθείρονται με τίποτε. Πρίν είκοσι χρόνια είχα τα ίδια όνειρα με τα δικά σου. Τα δικά σου φαίνονται τόσο φρέσκα, τα δικά μου επαλιήναν ήδη, είναι όμως ακριβώς τα ίδια, ανεξάρτητα από την δράση του χρόνου πάνω τους.
Άτε..
Εννα κλαμουριστώ αλλο λλίο τζιαι είμαι δουλεία γαμώτο..
Μπράβο ρε φίλε,ωραίο!!
Μπορεί να τους ανήκει το παρόν αλλά το μέλλον είναι δικό μας..
Μακάρι να βρεθεί και στην Κύπρο ένας τέτοιος άνθρωπος.. αλλά τέτοιοι ανθρώποι γενιούνται μια φορά κάθε 1000 χρόνια..
Τον έναν εσταυρώσαν τον και τον άλλον επέξαν τον..
Τούτος ο μήνας ο Απρίλιος είναι περίεργος μήνας..
Που την μία δολοφονήθηκαν άνθρωποι όπως ο Λουθερ κινγκ.. στις 4 Απριλίου...
ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης και οι 120 από τα Τάγματα ασφαλείας (στις 11 Απριλίου)
Και από την άλλη είναι ο μήνας που γεννήθηκε ο Χιτλερ..
Και ο μήνας….που ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του Διγενή..
Ω ..τραγική ειρωνεία..
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως, δεν βιαστούμε να αξιοποιήσουμε επικοδομητικά τις διεθνείς συγκυρίες και αυτές παρέλθουν ανεπιστρεπτί
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως η Τουρκία τηρήσει την αρνητική της στάση και φερθεί και πάλι σαν οθωμανική αυτοκρατορία
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως κάποιοι, στο όνομα του έθνους και της πατρίδας, αναμοχλεύσουν τα μίση και τα πάθη και παγώσουν και πάλι και αυτή την προοπτική για επανένωση
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως οι καρδιές και τα μυαλά, γίνουν καλοί δέκτες λανθασμένων μηνυμάτων
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως ταμπουρωθούμε πίσω από κείνα που μας χωρίζουν και παραμείνουμε πεισματικά υπηρέτες του πρόσφατου παρελθόντος
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως τα οδοφράγματα και πάλι κλείσουν και μαζί η δυνατότητα του συναπαντήματος, της επικοινωνίας των ανθρώπων και τελικά της επανένωσης
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως τα φυλάκια παραμείνουν και ενισχυθούν και μήπως το δάκτυλο ποτέ δεν φύγει από την σκανδάλη
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας παραμείνουν εκτεθειμένα μπροστά στον κίνδυνο μιας άλλης σύρραξης
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως προβληθούν παράφωνες διαφωνίες του λαού μας και μήπως αντί μελωδίκης συμφωνίας μας τρυπούν τον κρόταφο σειρήνες και τύμπανα πολεμικά
Έχω ένα εφιάλτη:
Μήπως το χρυσοπράσινο φύλλο κοπεί για πάντα στα δυο
Έχω ένα εφιάλτη σήμερα, με ρίζες στο χθες
Ελπίζω και υπόσχομαι να δουλέψω ώστε το αύριο να με διαψεύσει.
Για να μπορώ να έχω ένα όνειρο,
Όπως του Νικόλα
Αγαπητέ Κκαι-λιι, αντίστρεψε τους εφιάλτες σου σε όνειρα, οι θετικές σκέψεις βοηθούν πάντοτε. Σε αντίθεση, οι αρνητικές ελκύουν άρνηση.
Πιστεύω και ελπίζω πως τα όνειρα του Νικόλα και τα δικά μου θα εκπληρωθούν.
Βλέπω σύντομα μιαν επανενωμένη Κύπρο όπου όλοι οι κάτοικοί της θα ευημερούν. Και εγω, θα μπορώ να παίρνω τα καλάμια μου και να πηγαίνω ψάρεμα στην Χάραυτη, στο Δαυλό κ.α.
Λάθος αντίκρυση αντικακομούτσουνε. Το ίδιον συγκινισιακόν βιολογικόν όργανον που έχει ανάγκην να δημιουργά όνειρα, δημιουργεί τζαι εφιάλτες. Οι εφιάλτες άλλωστε είναι όνειρα. Η "θετική σκέψη" μου φακκά λλίον στα νεύρα, μου φένεται "αμερικανιά" για να δανειστώ μιαν έκφρασην που μου είπεν παλιά ο Νικόλας. Την τοπική διάλεκτο δαμαί που μένω λαλούν "c'est cacher la merde au chat" (να κρύφκεις τα σκατά στον κάττο). Το να θωρείς μιαν πάνταν της ζωής είναι "cacher la merde au chat".
H ζωή με δίχα θάνατον δεν μπορεί να υπάρξει τζαι το καλόν με δίχα το κακόν δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Το ευκταίον με δίχα απευκταίον πως θα το ξεχωρίσεις;
Ενας νους που δεν μπορεί να στήσει εφιάλτες την νύχταν που το υποσυνείδητον ξαπολά το κουρπάτζιν, δεν μπορεί να στήσει ούτε όνειρα. Είναι σαν να γυρεύκεις έναν ππούσουλαν που να μπορεί σου δείχνει τον βορκάν με δίχα να δείχνει ταυτόχρονα τζαι τον νότον.
Τα όνειρα του Νικόλα τζαι τους εφιάλτες του Καϊλή τους θεωρώ μέρος του ιδίου συστήματος που κάμνει την πυξίδαν της ελπίδας να λειτουργεί. Ο Καϊλής το λέει άλλωστε πολλά καθαρά.
@ ασέρας:-
- Απόλυτα δεκτή η θεώρηση σου.
- Επέτρεψε μου να προτιμώ, αφού εντοπίσω, εκτιμίσω και αντιμετωπίσω τις φοβίες μου και τα όποια άλλα αρνητικά, να εξωτερικεύω τις θετικές μου σκέψεις. Εξυπηρετούν, πιστεύω, τους στόχους και επιδιώξεις μου.
Αντικακομούτσουνε, όπως εκφράστηκα μπορεί να φανεί ότι εν η δική σου "θετική" ανάλυση που μου "φακκά στα νεύρα". Αυτόν το είπα σαν γενικότητα διότι είμαι προκαταλελημένος εναντίον της "θετικής σκέψης" που είναι συγκεκριμένη αγγλοσαξονική τάση τζαι στάση ζωής που είναι της μόδας. Αυτόν βέβαια δεν αντικρούει την αισιόδοξη αντίκρυση των πραμάτων, που φαίνεται να είναι η δική σου στάση. Δεν την αντικρούει διότι θα ήταν σαν να αντέκρουα τον ίδιον μου τον εαυτόν.
Μιά φορά στη ζωή μου έχασα την αισιοδοξία μου. Ήταν η περίοδος από το 2005 μέχρι το 2006. Είχα νομίσει ότι η διχοτόμιση ετσιιμεττώθην τζαι στην απελπισίαν μου έφτασα σε σημείον να προφέρω τη φράση "ενωτικέ νενίκηκας μη". Είχα άδικο. Αν λοιπόν με αυτό που λες "θετικές σκέψεις" εννοείς αισιοδοξία, συμφωνούμε απόλυτα, τζαι μάλλον θα συμφωνεί τζαι ο Καϊλής.
@ Aceras και @ Kai na katharisoume
Και βέβαια συμφωνώ,
Απλά τονίζω ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να γίνουν και άρα "για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή" και όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό.
Οι εφιάλτες μου είναι για αυτά που φοβάμαι και που συνάμα απεύχομαι.
Είμαι όμως αισιόδοξος. ( σκέφτομαι θετικά )
Και με την έντονη κινητικότητα των τελευταίων εβδομάδων, γίνεται νομίζω περισσότερο βάσιμη η αισιοδοξία μου.
Μακάρι οι εφιάλτες μας να ΦΥΓΟΥΝ και το όνειρο να ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ!!!!.
Μπράβο Νικόλα και Κκαϊλί αγγίξατε τις ψυχές μας (εμένα τουλάχιστο)
Post a Comment