The «Makarios syndrome»: Beyond 2012

• Θέλω να διαμηνύσω στους Τουρκοκύπριους ότι η κερδοφόρα εκμετάλλευση υδρογονανθράκων που πιθανόν να ανευρεθούν στη Θαλάσσια Αποκλειστική Ζώνη της χώρας μας θα πάρει μερικά χρόνια. Μέχρι τότε αν δεν λύσουμε το Κυπριακό ώστε να καρπωθούμε από κοινού αυτά τα κέρδη, θα είμαστε ως ηγεσίες υπόλογοι στις δύο κοινότητες, υπόλογοι σε ολόκληρο τον κυπριακό λαό. Η υπόθεση- υδρογονάνθρακες αποτελεί πρόκληση. Αποτελεί ευκαιρία για λύση του Κυπριακού σύντομα.

Αυτά λέει –ανάμεσα σε διάφορα άλλα –ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας.
(Στον άνωθεν σύνδεσμο το πλήρες κείμενο όπως το παρουσιάζει το ΓΤΠ).


Αυτό που δεν λέει ο Πρόεδρος –αλλά και ΟΛΟΙ οι πολιτικοί μας φωστήρες –είναι το αυτονόητο. Εάν υπάρχει πραγματική προοπτική για σύντομη λύση του Κυπριακού… τότε η έντιμη στάση απέναντι στους ΤΚ θα ήταν … είτε να τους καλέσουμε να συμμετέχουν και αυτοί στις διαπραγματεύσεις και συμφωνίες που θα κάνουμε με τις διάφορες ενδιαφερόμενες εταιρείες… είτε να αναβάλουμε για λίγο καιρό τις όποιες λήψεις αποφάσεων δια να δώσουμε στους ΤΚ την ευχέρεια να έχουν ουσιαστική και όχι ονομαστική συμμετοχή.

Είναι πάγια θέση μας ότι η Κυπριακή Δημοκρατία εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και ότι τα όποια κέρδη θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος και των δύο. Είναι επίσης γνωστό ότι αυτό μπορεί να έχει πραγματικό αντίκρισμα σε θέματα π.χ. Υγείας ή κοινωνικών παροχών… αλλά ελάχιστα αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα σε επίπεδο συμφωνιών και συμβάσεων που η Κυπριακή Δημοκρατία συνάπτει. Είναι όμως ανέντιμο … ΕΑΝ υπήρχε περίπτωση λύσης σε σύντομο χρονικό διάστημα … να δεσμεύσεις τους ΤΚ με συμφωνίες στις οποίες δεν είχαν ουσιαστικό λόγο. Είναι κοινά αποδεκτό ότι οι όποιες συμφωνίες γίνουν από την Κυπριακή Δημοκρατία θα δεσμεύουν και την όποια μετεξέλιξη της σε περίπτωση λύσης. Αυτό… για καθαρά πρακτικούς λόγους… παύει να έχει σημασία ΜΟΝΟ εάν η επίτευξη λύσης μετατίθεται σε ορίζοντα … μακροχρόνιου.

Η φράση «…αν δεν λύσουμε το Κυπριακό ώστε να καρπωθούμε από κοινού αυτά τα κέρδη…», όχι μόνο αφήνει υπόνοιες για εγκατάλειψη της πάγιας θέσης μας (δλδ. με ή χωρίς λύση, η Κ.Δ. εκπροσωπεί και τις δύο κοινότητες και είναι υπόλογη απέναντι και στις δύο) αλλά προϊδεάζει και για μια –αμφίβολης κατάληξης –μακρόχρονη απόπειρα για εξεύρεση λύσης.


Η θέση ότι «είμαστε η πλειοψηφία και δεν φταίμε αν οι ΤΚ επιλέγουν να μην συμμετέχουν στην Κ.Δ.» … είναι αναμενόμενο να ακούγεται από τα τσιράκια της Νέας Εθναρχίας. Η υιοθέτηση της όμως από τους δύο πόλους… που τάχατες υπήρξαν οι ένθερμοι υποστηρικτές μια λύσης ΔΔΟ… φανερώνει το πραγματικό μέγεθος που έχει η επιρροή της Εκκλησιάς και των άλλων ακόλουθων τις Σχολής Δούντα. Μέχρι τις επόμενες προεδρικές… δεν αποκλείεται να κατηγορούν (πάλι) ο ένας τον άλλο ότι …αν εκλεγούν …θα επαναφέρουν το τρισκατάρατο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧΧ.

****

Η Αντιπολίτευση, δλδ. το ΔΗΣΥ, οι μέχρι πρότινος συμπολίτευση ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ, οι Οικολόγοι και οι ΕΥΡΟΚΟκοι… κλπ, … ΑΛΛΑ και η κυβερνητική παράταξη έχουν στο μυαλό αυτό ακριβώς: τις προεδρικές του 13. Όχι όμως σε σχέση με μια επιδιωκόμενη λύση.

Η πιθανή ανεύρεση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων… εκτός από τα –πιθανά αν δεν κάναμε συμφωνίες του κωλ… –κέρδη στο απώτερο μέλλον… προσφέρει και ένα ακόμα όπλο στη πολιτική φαρέτρα του Προέδρου. Του επιτρέπει να κάνει σχεδιασμούς που σχετίζονται με τις διάφορες κοινωνικές παροχές, όπλο πολύτιμο σε περιόδους προεκλογικές. Η σύναψη συμφωνίας για δάνειο από τους Ρώσους … αλλά και η δυνατότητα δανεισμού και από άλλες χώρες … λόγω ακριβώς της «αέρινης» προοπτικής … θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς με αυτό τον τρόπο. Το Κυπριακό γιοκ… αλλά τα οικονομικά μας χάλια μπορούμε να τα καλύψουμε με ένα πέπλο παροχών έτσι ώστε … ο κάθε ψηφοφόρος που επηρεάζεται άμεσα από αυτές… να σκεφτεί διπλά και τριπλά το τι θα πράξει ενώπιον της κάλπης.
Τετραπλά θα σκεφτούν οι παράγοντες του «Κέντρου» που είναι Μάνες στο ξεκοκκάλιασμα κρατικών κονδυλίων.

Πιθανή η δεύτερη θητεία Χριστόφια λοιπόν … με δανεικά και δήθεν αριστερή οικονομική – κοινωνική πολιτική. (Την θεωρώ πιο πιθανή από την περίπτωση άλλου υποψηφίου του ΑΚΕΛ).

Ήδη … άνθρωποι πέριξ του Προέδρου άρχισαν να κοκορεύονται για την έξυπνη στρατηγική του.

Όμως … μπορεί με τέτοιες παροχές να κρατάς ζωντανούς τους συνταξιούχους, τους ανέργους και τις άλλες ευπαθείς ομάδες, ο μισθωτός όμως εξακολουθεί να παραμένει σκλάβος.. οι δε καταναλωτές (δλδ. όλοι μας) παραμένουν εξαρτώμενοι της υπεραγοράς, των εταιρειών πετρελαιοειδών …αλλά και του ίδιου του Κράτους. Υπό τέτοιες συνθήκες το όραμα της αυτοδυναμίας–αυτονόμησης του Ανθρώπου παραμένει όναρ.

****

Τελικά… έχουν δίκαιο όσοι εκ των υποστηρικτών του Προέδρου φωνάζουν για επιστροφή στο προ-πραξικοπηματικό κλίμα. Μόνο που αυτό δεν αφορά μόνο τους –γραφικούς πλέον –αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρους.

Βλέπετε, η καταστροφή που επέφεραν το πραξικόπημα και η εισβολή… δεν είχε σαν αφετηρία της μόνο τη δράση που παρουσίασαν οι εγκληματικές ένοπλες ομάδες της εποχής (ομάδες αποτελούμενες από ανθρώπους που κάποτε ήταν στην υπηρεσία του ίδιου του Μακαρίου για πάσης φύσεως «θεάρεστα έργα») … αλλά και την ίδια τη βλακώδη εμμονή του Μακαρίου … που θεωρούσε τον εαυτό του πιο έξυπνο από τους έξυπνους και ικανό να ελίσσεται στο παγκόσμιο πολιτικό πεδίο με τον ίδιο τρόπο που «εγελούσεν στα μαννούθκια» εντός.

Το ότι κάθε του βήμα οδηγούσε σε χειρότερη κατάσταση από την προηγούμενη … κανέναν μας δεν εμπόδισε από το να τον θεοποιήσουμε και να τον θεωρούμε ως Ηγέτη Τρισμέγιστο.
Φαίνεται πως… τούτο το «σύνδρομο Μακαρίου» δεν επηρέασε μόνο τον μακαρίτη Κυπριανού αλλά και όλους τους επόμενους ενοίκους του Προεδρικού… με μόνη πιθανή εξαίρεση τον Βασιλείου. (Κληρίδης = S300, Παπαδόπουλος = διάγγελμα δακρύων).

Η δε εμμονή των αγανακτιστοαφυπνισταγωνίσταρων … απλά ενισχύει την δυνατότητα αυτού που αποκαλούν «προδότη» και «δολοφόνο» να μας παρουσιαστεί ως… ακόμα ένας Μακάριος… θύμα των ζηλιάρηδων και αφρόνων εσωτερικών του αντιπάλων… αλλά και των πλεκτανών των υπερδυνάμεων.

Ασχέτως του ποιος θα κερδίσει τις επόμενες προεδρικές εκλογές… το σίγουρο είναι ότι θα συνεχιστεί η Μακαριακή παράδοση της «επιδέξιας» διαχείρισης του ττοππουζοκυπραίου… με παράλληλες πιρουέτες στο διεθνή πολιτικό στίβο… με τις συνεπαγόμενες κατραπακιές να παρουσιάζονται είτε ως εσκεμμένοι ελιγμό… είτε ως αποτέλεσμα των δολοπλοκιών του υποχθόνιου ξένου δαχτύλου.