Όλα εδώ πληρώνονται!

Το πολιτικό στριπτίζ του Προέδρου συνεχίζεται αδιάκοπα και φαίνεται ότι η κατρακύλα, ευθέως ανάλογη αυτής των δημοσκοπήσεων, δεν θα λάβει εύκολα τέλος. Ο Πρόεδρος έχει μπερδέψει την πολιτική πρακτική της προετοιμασίας ενός προεκλογικού προγράμματος με την κατάρτιση ενός φαντασιακού προϋπολογισμού μιας ουτοπικής χώρας. Κι αυτό απονοηματοδοτεί την πολιτική ως ανθρώπινη πράξη και απαξιώνει συλλογικά όσους εμπλέκονται στα κοινά. Αλήθεια, ποιες εικόνες προσλαμβάνει ο πολίτης όταν βλέπει τον Πρόεδρο του να ενεργεί υπό το κράτος πανικού και να μοιράζει απλόχερα λεφτά , υποσχέσεις και συντελεστές;

Ο Πρόεδρος ανήλθε στην εξουσία επενδύοντας στην απαισιοδοξία και την ηθικολογία. Ο λόγος του ήταν βαθύτατα αρνητικός και απόλυτα ηθικολογικός. Οι ιαβέρειες κορώνες περί πάταξης του ρουσφετιού κατέρρευσαν τελικά με την ίδια ευκολία που εκστομίσθηκαν. Κι αφού τόσος (υποκριτικός) λόγος γίνεται περί αξιοπιστίας έναντι της διεθνούς κοινότητας, ας πούμε επιτέλους κάτι πιο απλό: με τις ανακόλουθες πρακτικές του κατορθώνει να μην είναι καν αξιόπιστος στο εσωτερικό.

Αν, για παράδειγμα και μην πάει ο νους σας στο κακό, κινούνταν θεοί και δαίμονες για να εξαφανιστεί επιστολή παραίτησης δημόσιου λειτουργού που επελέγη για υπουργοποίηση, ώστε να μη χάσει χρηματικά ωφελήματα, θα είχε κανείς το σθένος να μιλήσει για αμεροληψία και χρηστή άσκηση εξουσίας; Η λίστα ανάλογων παραδειγμάτων είναι μεγάλη και όζει αναξιοκρατίας. Ταυτόχρονα, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η γυναίκα του Καίσαρα και είναι και φαίνεται τιμία, την ώρα που έχει βγει στο κλαρί και έχει πάρει τη μισή Ρώμη! Καμία απορία, λοιπόν, που περισσότερο από τις ιδέες που ευαγγελίζονται, αντιπαθώ τις μεθόδους που μετέρχονται.

Δεν συμβιβάστηκε ποτέ με την ιδέα μιας ευρωπαϊκής Κύπρου, ούτε με τα κεκτημένα και τις προοπτικές που εξασφάλιζε η συμμετοχή μας στην Ένωση. Οι συμμαχίες που έχτισε για την ανάρρηση στην εξουσία δεν βασίστηκαν σε καμιά πολιτική ή ιδεολογική βάση: αντίθετα απεδείκνυαν ότι ήταν αδίστακτος και ικανός για τα πάντα (άρα, επικίνδυνος), αρκεί να επιτυγχάνετο ο σκοπός.

Κι όταν αυτό έγινε, είχε ήδη διαμορφωθεί ένας κύκλος αιτημάτων και ποθούμενων εξυπηρετήσεων που ανέμεναν ανταπόδοση. Η δε ηθικολογία καλλιέργησε υπερπροσδοκίες που δεν ταίριαζαν σε εξουσιαστές και μάλιστα σε πρόσωπα που μέχρι πρότινος απολάμβαναν παντί τρόπω, χωρίς αιδώ και χαλινούς, τη ζωή και τα αγαθά της. Ταυτόχρονα, γύρω από τον Πρόεδρο σχηματίστηκε μια γλίτσα αποτελούμενη από ετερόκλητα στοιχεία: κομματικοί ταγοί, εκδοτικά συγκροτήματα, πολιτικοί καιροσκόποι (Γιώργο, μ’ ακούς;), άγνωστες εταιρίες, κεφαλαιοκράτες τυγχάνοντες ευνοϊκής μεταχείρισης, πραίτορες, κονκλάβια, αρχιερείς, γενικοί διευθυντές, γραφείς, προεστοί, αυλικοί, ευνούχοι, λακέδες και διάφοροι άλλοι μυστήριοι τύποι του εθνικού κορμού που θάμπωσαν γοργά την εικόνα του άτεγκτου και άκαμπτου, δημιουργώντας τις ιδανικές συνθήκες για την εξάπλωση μιας πρωτοφανούς διαφθοράς. Ο μύθος του άσπιλου και άμωμου αποδομήθηκε κατά αυτοχειριακό τρόπο και μόνο λύπηση μπορεί να νιώσει πια κανείς για κάποιον που επιμένει να νομίζει ότι διάγει εντός μιας μονομανούς εικόνας που έχει φτιάξει για τον εαυτό του.

Με άλλα λόγια, τις πρώτες του επιλογές και τους πρώτους του λόγους θα πληρώσει ο κ. Παπαδόπουλος στις 17 Φεβρουαρίου. Έτσι άλλωστε συμβαίνει στην πολιτική, όπως και στη ζωή: Όλα εδώ πληρώνονται!