Το να αννοίξουμεν θέμαν τωρά τζιαι να δημιουργούμεν πόλωσην τζιαι να κονταροχτυπιούμαστιν για την ελληνικήν παιδείαν θεωρώ το λάθος. Όχι γιατί εν λάθος να μπει επιστημονικότητα, αντικειμενικότητα τζιαι κριτική σκέψη στην ιστορίαν. Το ζήτημαν απλά εν τόσον ευαίσθητον τζιαι συναισθηματικόν που φοούμαι ότι ζημιά θα γινεί παρά πρόοδος.
Αν έχεις κκότσια να κάμεις αλλαγές, να τες κάμεις τζιαι ναν ουσιαστικές. Για να γινεί κάτι τέθκοιον πρέπει να έχεις καθαρήν λαϊκήν εντολήν τζιαι κοινωνικήν συναίνεσην. Αν είναι για μιλλοσφοντζισματα (να βάλουμεν και κάτι για το πραξικόπημαν – εόκα βήτα και κάτι για την ειρηνικήν συμβίωσην πριν τον 63, και κάτι για τους κοινούς συντεχνιακούς αγώνες δίπλα στα υπάρχοντα) εξίκκος σου. Η τωρινή κυβέρνηση δεν έχει καθαρήν εντολήν να κάμει πραγματικές ριζοσπαστικές αριστερές τομές στην παιδείαν. Έτο, έπιασεν 1/3 των ψήφων στον πρώτον γυρόν τζιαι για να κάμει πολιτικήν χρειάζεται να ψάξει την συνεργασίαν τζιαι άλλων. Αυτοί οι άλλοι είναι το Δήκο-Εδέκ για την εσσωτερικήν διακυβέρνησην τζιαι για το κυπριακόν το Δησύ συν αναλόγως των φεγγαρκών μια μερίδα του Δήκο. Για να κάμει ριζοσπαστικές τομές στην παιδείαν ο κύριος Δημητρίου, τον οποίον συμπαθώ αφάνταστα, χρειάζεται πολιτικήν στήριξην που μιαν καθαρήν πλειοψηφίαν του κοινωνικού σώματος, πράμαν που ΔΕΝ έχει. Αλλιώς θα φάει τα μούτρα του τζιαι τζιειαμέ που ξιφτά η νεκκλησιά μες τες λίρες της, ο ελληνοπρεπισμός μες τα γήπεδα τζιαι ο εθνοκαφρισμός στες ακροδεξιές στοές, τζιειαμέ που η αντίδραση περιθωριοποιείται που την ίδιαν την εξέλιξην της ζωής, θα τους δώσει λόγον ύπαρξης τζιαι ριζοσπαστικοποίησης.
Αντί να αλλάξει τα βιβλία της ιστορίας ο αγαπητός μου υπουργός, θα έκαμνεν καλλύττερον εφφε αν άλλασεν τον τρόπον διδασκαλίας για να φκάλλει κριτικούς αθρώπους. Ο κριτικός άθρωπος (έτσι έπρεπεν ναν ο αριστερός) δεν χρειάζεται να του κάμεις βιβλίον που θα λαλεί την ιστορίαν καθώς πρέπει. Χρειάζεται να του δώκεις οξυγόνον ελευθερίας να σκεφτεί. Να θκιαβάσει τζιαι τι λαλεί ο δεξιός ιστορικός τζιαι τι λαλεί ο αριστερός, τζιαι τι λαλεί ο ανεξάρτητος ερευνητής. Να του δώκεις ώραν τζιαι ελευθερίαν να κάμει τζιαι ο ίδιος τις έρευνες του. Να ρωτήσει τους παππούδες του, τους γονιούς του, τι εζήσαν, πως είδαν τα πράματα. Να παν να γυρέψουν αρχεία, πηγές. Να συγκρουστούν με τους συμμαθητές τους μες την τάξην τζιαι να επιχειρηματολογήσουν χωρίς κατεύθυνσην που τον καθηγητήν. Ο καθηγητής να είναι ο συντονιστής τζιαι υποστηρικτής της προσωπικής έρευνας τζιαι όχι ο καθοδηγητής. Τζιαι τζιειαμέ να δείτε ενθουσιασμόν τα μωρά τζιαι κίνητρον για μάθησην. Ούλλη τούτην τη λίμπιντο που φκάλλουν μες τα γήπεδα, πας τα ίντερνετ ή μες τες οργανώσεις νεολαίας, θα μπορέσουν να την επενδύσουν στην διαλεκτικήν αντιπαράθεσην, την προσωπικήν έρευναν, την αναζήτησην αναγνώρισης μέσα στην κοινωνικήν τριβήν του σχολείου.
Πέρσι εζητήσαν μου να φκάλω έναν μάθημαν με την ειδικότηταν μου για την διδακτορικήν σχολήν του πανεπιστημίου. Εγύριζα τα ποτζιεί μες τον νουν μου, έφερνα τα ποδά. Ένοιωθα μιαν τρομερήν διέγερσην με την ιδέαν. Έθελα να κάμω το καλλύττερον course που είδαν οι φοιτητές. Να τους πελλάνω ούλλους τζιείνους τους άχρηστους που ποτζιοιμίζουν τα παιθκιά του κόσμου μες την τάξην τζιαι να πάρω την revanche για όσους καθηγητές με εποτζιοιμήσαν πας το θρανίον. Έδωκα πολλά μαθήματα αλλά μέλλοντες δοχτόρους πρώτην φοράν είχα.
Έτυχεν να έχω έναν γείτοναν που είναι μάστρος πας τες παιδαγωγικές μεθόδους για τους ενήλικες. Εκάλεσα τον έσσω να πιούμεν μιάν καντήλαν κρασίν. Είπα του τες ιδέες μου. Παρέτα, λαλεί μου. Που ότι πεις τους φοιτητές πιάννουν το πολλήν πολλήν 8%. Όσον καλά τζιαι να τους τα πεις χαμένος κόπος. Efficacité 8% αν είσαι τσιακκος, λλιόττερον αν είσαι σπασαρχίδης.
Τον κονστρουκτιβισμόν εγνώριζα τον ήδη. Άλλωστε στους φοιτητές μου θα εμίλουν τζιαι για κονστρουκτιβισμόν στες συμμετοχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Αλλά άλλον να ξέρεις το constructivisme στην θεωρίαν του Πιαζιέ, τζιαι άλλον να παίζεις κορώνα γράμματα το μάθημαν μου. Να τους αφήκω μόνους τους να γυρέψουν;;; Καλάν, τζιαι εμέναν ποιός εν να με θαυμάσει για τα όσα ξέρω; Ποιός θα με θαυμάσει να μου απαμβλύνει τες ναρκισσιστικές μου ανάγκες; Τζιαι ποιά η απόδειξη κύριε ότι μαθαίνουν το 80% της ύλης πον να ερευνήσουν μόνοι τους παρά 8% τζιείνης πον να τους δώκω εγώ; Άλλωστε αν εν κούνοι τσαμπουκκάες τζιαι μάθουν το 80% του 10% της ύλης πον να τους φορτώσω εγώ, πάλε φτάννουμεν στο 8% τζιαι πού είσουν πούποτε. Διότι εγώ κύριε γείτονα είμαι τσιάκκος παιδαγωγός τζιαι έχω το μάξιμουμ της απόδοσης.
Ότι θέλεις κάμε, είπεν μου ο γείτος μου, δικόν σου πρόβλημαν. Δείξε εμποστοσύνην στους φοιτητές σου τζιαι δεν θα το μετανώσεις. Στην σχολήν της ιατρικής πάντως το ex cathedra μάθημαν εκαταργήθην τζιαι που τότες οι γιατροί μαθαίνουν πολλά καλλύττερα.
Ρε φίλε, εγώ έφερα σε να μου πείς πως θα τους πελλάνω καλλύττερα τους φοιτητές μου τζιαι εσύ θέλεις να μου μάθεις τέγνες πως να γίνω οργανωτής της αυτομόρφωσης; Δεν θα σου μάθω, είπεν μου, τζαι αν σε διδάξω 8% εν να μάθεις. Θα μάθεις μόνος σου.
Εγώ έφερα τον να με βοηθήσει τζιαι εσσύχχισεν με παραπάνω. Εν εμπόριεν να μου πει ότι είναι genious η μέθοδος μου; Τί έθελεν να με βάλει πουρλόττον πας τες ανασφάλειες μου...
Ως την τελευταίαν στιγμήν έμπηκα μες την τάξην δεν έξερα αν θα φκάλω το Powerpoint με τα υπέροχα σλάιτς που ετοίμασα ή αν θα τους εδίουν την τσεντούν με τα βιβλία που έφερα για καλόν τζιαι για κακόν.
Τελικά έδωκα τους την επιλογήν να θκιαλέξουν, τζιαι φυσικά απορρίψαν την γενναιόδωρην μου προσφοράν να τους παρουσιάσω τες τρομερές διαλέξεις που ετοίμασα με τόσον κόπον τζιαι μόχθον. Έδωκα τους το πρόβλημαν που έπρεπεν να λύσουν, έδωκα τους την τσεντούν με τα βιβλία που εθκιάβασα εγώ, είπα τους τζιαι τί άλλες πηγές είχα ακουστά (αλλά δεν τους είπα ότι δεν τες εθκιάβασα ή ότι απλά τες εμετροφύλλησα) τζιαι εφκάλαμεν πρόγραμμαν ποιός φοιτητής θα παρουσιάζει τί από την ύλην τζιαι πότε.
Για να κάμουμεν το μακρύν κοντόν, οι φοιτητές κάθε εφτομάδαν οχι μόνον εφτάνναν στο επίπεδον που έθελα να τους πάρω, αλλά εμαθαίνναν μου τζιαι μέναν έναν σωρόν πράματα που εβρίσκαν που μόνοι τους. Εκαλύψαμεν την ύλην όλην που έθελα να περάσω που τες διαλέξεις. Τζιαι όχι μόνον εξέραν την ύλην, ελύσαν τζιαι έναν σύνθετον πρόβλημαν που δεν εμπορούσες να λύσεις εάν δεν έξερες καλά το σύνολον της ύλης. Εμείνισκεν μας τζιαι μια φορά ακόμα ελεύθερη, την οποίαν αφιερώσαμεν για ελεύθερην συζήτησην. Ήταν η μεγαλλύττερη χαρά να συζητώ με τους φοιτητές μου σαν ίσος προς ίσον (γνωσιολογικά) τζιαι να μου βάλλουν προβλήματα που δεν έξερα να λύσω του φτέρου τζιαι να γυρεύκουμεν λύσεις μαζί. Εσιαίρεσουν να τους ακούεις. Δεν θα σας πω τι αξιολόγησην εκάμαν του δασκάλου τους. Θα σας πω μόνον ότι εξανακάλεσα τον γείτον μου τζιαι εχάρισα του μιαν πότσαν καλόν κρασίν. Εγόρασα τζιαι τα βιβλία του ούλλα που εξηγά «apprendre par l’exemple».
Αυτόν πρέπει να ζητήσει που τους καθηγητές ο κύριος υπουργός που είναι τζιαι μάστρος της παιδαγωγικής καλλύττερος που μεναν. Μια τέθκοια αντίκρυση του μαθήματος της ιστορίας, ούτε βιβλία θέλει να αλλάξεις, ούτε αντιπαράθεσην αχρείαστην δημιουργεί. Εμπιστεύτου κύριε υπουργέ τους μαθητές σου τζιαι μεν φοάσε. Ο ρόλος του υπουργείου σου είναι να τους δώκει απλά οξυγόνον ελευθερίας, συνθήκες προσωπικής αναζήτησης τζιαι διαλεκτικής συζήτησης. Τα υπόλοιπα θα τα κάμουν μόνοι τους με την κοινωνικήν ανάγκην για οργανωτήν. Αυτόν είναι ελληνική παιδεία.
Ως την τελευταίαν στιγμήν έμπηκα μες την τάξην δεν έξερα αν θα φκάλω το Powerpoint με τα υπέροχα σλάιτς που ετοίμασα ή αν θα τους εδίουν την τσεντούν με τα βιβλία που έφερα για καλόν τζιαι για κακόν.
Τελικά έδωκα τους την επιλογήν να θκιαλέξουν, τζιαι φυσικά απορρίψαν την γενναιόδωρην μου προσφοράν να τους παρουσιάσω τες τρομερές διαλέξεις που ετοίμασα με τόσον κόπον τζιαι μόχθον. Έδωκα τους το πρόβλημαν που έπρεπεν να λύσουν, έδωκα τους την τσεντούν με τα βιβλία που εθκιάβασα εγώ, είπα τους τζιαι τί άλλες πηγές είχα ακουστά (αλλά δεν τους είπα ότι δεν τες εθκιάβασα ή ότι απλά τες εμετροφύλλησα) τζιαι εφκάλαμεν πρόγραμμαν ποιός φοιτητής θα παρουσιάζει τί από την ύλην τζιαι πότε.
Για να κάμουμεν το μακρύν κοντόν, οι φοιτητές κάθε εφτομάδαν οχι μόνον εφτάνναν στο επίπεδον που έθελα να τους πάρω, αλλά εμαθαίνναν μου τζιαι μέναν έναν σωρόν πράματα που εβρίσκαν που μόνοι τους. Εκαλύψαμεν την ύλην όλην που έθελα να περάσω που τες διαλέξεις. Τζιαι όχι μόνον εξέραν την ύλην, ελύσαν τζιαι έναν σύνθετον πρόβλημαν που δεν εμπορούσες να λύσεις εάν δεν έξερες καλά το σύνολον της ύλης. Εμείνισκεν μας τζιαι μια φορά ακόμα ελεύθερη, την οποίαν αφιερώσαμεν για ελεύθερην συζήτησην. Ήταν η μεγαλλύττερη χαρά να συζητώ με τους φοιτητές μου σαν ίσος προς ίσον (γνωσιολογικά) τζιαι να μου βάλλουν προβλήματα που δεν έξερα να λύσω του φτέρου τζιαι να γυρεύκουμεν λύσεις μαζί. Εσιαίρεσουν να τους ακούεις. Δεν θα σας πω τι αξιολόγησην εκάμαν του δασκάλου τους. Θα σας πω μόνον ότι εξανακάλεσα τον γείτον μου τζιαι εχάρισα του μιαν πότσαν καλόν κρασίν. Εγόρασα τζιαι τα βιβλία του ούλλα που εξηγά «apprendre par l’exemple».
Αυτόν πρέπει να ζητήσει που τους καθηγητές ο κύριος υπουργός που είναι τζιαι μάστρος της παιδαγωγικής καλλύττερος που μεναν. Μια τέθκοια αντίκρυση του μαθήματος της ιστορίας, ούτε βιβλία θέλει να αλλάξεις, ούτε αντιπαράθεσην αχρείαστην δημιουργεί. Εμπιστεύτου κύριε υπουργέ τους μαθητές σου τζιαι μεν φοάσε. Ο ρόλος του υπουργείου σου είναι να τους δώκει απλά οξυγόνον ελευθερίας, συνθήκες προσωπικής αναζήτησης τζιαι διαλεκτικής συζήτησης. Τα υπόλοιπα θα τα κάμουν μόνοι τους με την κοινωνικήν ανάγκην για οργανωτήν. Αυτόν είναι ελληνική παιδεία.
Όσες καλές προθέσεις τζιαι να έχετε τζιαι όσον καλόν τζιαι να είναι το νέον πλαίσιον μες το οποίον θέλετε να βάλετε τους νέους, έτσι τζιαι αλλιώς η δουλειά τους είναι να το ξιλώσουν τζιαι να πετήσουν ελεύθεροι.
Τα οκτρώματα χαλιναγώγησης που χρησημοποιούνται σαν βιβλία ιστορίας δεν χρειάζεται να αλλαχτούν από άλλα. Χρειάζεται να περιθωριοποιηθούν που την διαλεκτικήν σκέψην.
17 comments:
Η οπτική σου είναι καταπληκτική.Το ζητούμενο για το μαθητή δεν είναι οι οδηγίες-τυφλοσύρτης αλλά η ελευθερία και η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Και επιβάλλεται η αλλαγή της μεθοδολογίας για να υπηρετεί τις ανάγκες των μαθητών.Και η ελληνική παιδεία - σωστά επισημαίνεις - είναι τελικά η διεύρυνση της ελευθερίας του ατόμου.
Τέτοιες όμως προσεγγίσεις προοδευτικές και ανθρωποκεντρικές ελάχιστα γίνονται κατανοητές από γραφειοκράτες και εξουσιολάγνους στην Κύπρο.
Με άλλη ανάλυση, θαρρώ στο ίδιο μονοπάτι
http://politispittas.blogspot.com/2008/09/blog-post_13.html
:-))
Και, ναι, η ματιά σου, είναι εξαιρετική!.
Αν ήταν ποτέ δυνατόν να γίνη η παιδεία μας ανθρωποκεντρική...
Αλλά πώς, αφού όλα σκοντάφτουν στη ξερή και άκαπτη κεφάλα των εκπαιδευτικών και κυρίως των συντεχνιακών τους που κάμνουν τα πάντα μπάς και χάσουν κανένα απο τα "κεκτημένα" δικαιώματα τους. Ξέρουν τα πάντα για τους κανονισμούς και νόμους της δημόσιας διοίκησης που τους αφορούν σαν δημόσιους υπαλλήλους, θα σου πούν απέξω αριθμούς νόμων, εδαφίων και κανονισμών αλλά δεν μπαίνουν σχεδόν ποτέ στο κόπο να πράξουν όπως απαιτεί το λειτούργημά τους. Λειτούργημα βέβαια κατά τα θεωριτικώς κείμενα, γιατί για τους περισσότερους είναι "άτε να τελειώνουμεν με τους ροκόλους να πάμεν τσι' έσσω μας".
Στα πιό πάνω φοβούμαι ότι θα σκοντάφτει πάντα οποιαδήποτε προσπάθεια κυβερνώντων για αλλαγές στην παιδεία. Εκτός κι'αν κάποιος με πραγματικό έρισμα και εντολή απο τον λαό ενεργήση δραστικά και με συνέπεια. Σωστός και πάλιν ο αγαπητός Ασέρας.
Εξαιρετική προσέγγιση.
Εβίωσα τούτο που περιγράφεις που την αντίθετη πλευρά, τζίνη του φοιτητή, όταν ο professor μιλούσε για τον Πλάτωνα τζιαι έβαλε μια εργασία μερικών χιλιάδων λέξεων με μια παράξενη ερώτηση, τζιαι το μόνο που είπε ήταν «γυρεύω κάτι που εννα με ξαφνιάσει, που εν το ξανάκουσα τζιαι ούτε το σκέφτηκα»... χωρίς κατευθύνσεις τζιαι περιορισμούς. Η μόνη κατεύθυνση ήταν μια μεγάλη λίστα με βιβλία που εισηγήθηκε, η οποία λόγω του όγκου της εν αποτελούσε κατεύθυνση.
Ήταν που τες φορές που ένοιωσα ζωντανός σαν άτομο μες την ακαδημία.
συμφωνώ με την γενική προσέγγιση σου όμως θέλω να επισημάνω μερικά σημεία για να προχωρήσουμε την συζήτηση
1. δεν δέχομαι το ότι δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση για ριζοσπαστικές αλλαγές στην παιδεία. η εκλογή χριστόφια αποτελεί που μόνη της ιστορική αλλαγή. δηλαδή τόσα χρόνια υπήρχε κοινωνική συναίνεση για τα εθνικιστικά παραληρήματα; όι, τουλάχιστον που την αριστεράν. τζιαι εν πρέπει να ξιάννουμεν ότι το ποια εν η επίσημη εκδοχή της ιστορίας εξαρτάται που το ποια πολιτική δύναμη ελέγχει το κράτος. (όι απλά την κυβέρνηση αλλά τον μηχανισμόν). οπόταν εν θέμα συσχετισμού δυνάμεων.
2. πιο σημαντικά αφού η κυβέρνηση χριστόφια εκλέγηκεν για να λύσει το κυπριακό, πολλά σωστά κάμνει που προχωρά την εκπαιδευτική μεταρύθμιση. δεν νοείται επανένωση της κύπρου χωρίς ριζοσπαστική αλλαγή στην παιδεία τζιαι πιο συγκεκριμένα στην διδασκαλία της ιστορίας. οι τ/κ εκάμαν το 2004-2005. άρα εμείς που θέλουμεν την επανένωση πρέπει να στηρίξουμεν στο φουλ την εκπαιδευτική μεταρύθμιση απλά γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος καλλιέργειας του πνεύματος της ειρηνικής συνύπαρξης τόσον βραχυπρόθεσμα όσον τζιαι πιο σημαντικά μακροπρόθεσμα.
3. τζιαι επιτέλους να διαχωριστεί η διδασκαλία της ιστορίας που την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ιστορικός σημαίνει φιλόλογος. εγώ για παράδειγμα που εσπούδασα διεθνή ιστορία στο Λονδίνο δεν δικαιούμαι να διδάξω στα δημόσια επειδή δεν είμαι της ελλάδας ή της κύπρου τζιαι δεν θεωρούμαι ότι είμαι φιλολογικά καταρτισμένος. λες τζιαι εν ελληνική γλώσσα που εννά διδάξω. όσπου η ιστορία δεν αναγνωρίζεται ως επιστημολογικά αυτόνομο μάθημα τζιαι εντάσσεται στην ευρύτερη εκμάθηση γλώσσας τζιαι κατασκευής εθνικής ταυτότητας, δεν μπορεί να ξεφύγει που τον εθνοκεντρικά στενό της προκαθορισμό τζιαι να εξελιχτεί ως πεδίο ανάπτυξης γενικών γνώσεων, αναλυτικών δεξιοτήτων τζιαι αξιολογικών κρίσεων.
Aceras
Άρεσέ μου η προσεγγιση σου γιατι έχει τα σπέρματα μιας νέα εποχής, εκεινης που η δυναμη επιστρέφει στο άτομο..
δεν είμαστε ακόμα εκεί, ακόμα μαχούμαστε.
Αλλά είναι μεγάλη μαγκια ιδιαίτερα απο κείνους που κρατουν κάποια δυναμη στα χέρια τους (γονεις, εκπαιδευτικους) να την αφήνουν με ΄το σκεπτικό οτι ποτέ δεν ήταν δικη τους και να θαυμαζουν την απελευθερωση της ιδιοφυίας του καθενός που καταπιέζόμενη δεν θα φαινόταν εύκολα..
i like!
Γρηγόρη δεν είμαι επί τόπου για να αντιλαμβάννομαι που κοντά το τί γίνεται, αλλά μου φαίνεται ότι το πράμαν παρατραβά προς την αντιπαράθεσην. Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν να πετύχεις τίποτε στην παιδείαν σε κλίμαν αντιπαράθεσης τζιαι ιδίως δεν θα ήθελα να δω τους εθνικιστές να νομιμοποιούνται τζιαι να αρχίζουν ιερούς πολέμους. Δεν ιξέρω αν είναι η ώρα για γεννικήν σύρραξην. Αυτός είναι ο φόβος μου, γι αυτόν γυρεύκω τακτικές που να επιφέρουν μεν αυτά τα οποία ποθούμεν τζιαι οι δύο, όπως τζιαι κάθε άθρωπος που βάλλει ομπρός την επιστημονικήν αντίκρυσην του κόσμου. Βλέπω ότι εν πολλά προσεκτικά τα βήματα που κάμνει η κυβέρνηση τζιαι αν θκιαβάσεις την εγγύκλιον δεν είναι κάτι το παρατραβημένον. Επηρεάστηκα λλίον που την παρουσίασην πάνω στα μπλογκ που τείνουν να λειτουργούν καλλύττερα σε κλίμαν αντιπαράθεσης για αυτόν τζιαι το υποδαυλίζουν λλίον. Ελπίζω να μεν είναι το ίδιον κλίμαν μες τα σχολεία. Με το άρθρον μου θέλω να υποστηρίξω την εκπαιδευτικήν μεταρρύθμισην τζιαι όχι να την κακολογίσω.
Πάντως γεννική σύρραξη θα υπάρξει. Όταν θα φτάσει ο κόμπος στο χτένιν, τζιαι ιδίως αν η Τουρκία εννοεί αυτά που λαλεί τζιαι επιτρέψει την λύση, η σύρραξη θα γινεί έτσι τζιαιρόν. Τζιαι νομίζω ότι η συντήρηση θα φάει ήτταν που δεν έφαεν ποττέ. Νομίζω ότι η ριζική τζιαι πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι για του χρόνου έτσι τζιαιρόν στην Ενωμένην Κύπρον.
Για το σημείον 3, η εισήγηση σου είναι ίσως ο μόνος τρόπος να διδάσκονται τα κοπελλούθκια ιστορίαν τζιαι όχι προπαγάνδαν. Εδώ που μένω, την ιστορίαν διδάσκουν ιστορικοί. Μόνον στο δημοτικόν τζιαι στες πρώτες τάξεις του γυμνασίου την διδάσκουν οι δασκάλοι της γλώσσας. Προώθα την ιδέαν σου τζιαι στα ανώτερα στρώματα του υπουργείου. Πέψε έναν ίμεϊλ του υπουργού. Γράψε έναν άρθρον στον Πολίτην.
Rose δεν ξέρω αν εκατάλαβα τι εννοείς, αλλά με την δικήν μου αντίκρυσην είναι ακριβώς στην δύναμην του συνόλου που θέλω να επιστρέψω να ξεπεράσω τζιείνην του ατόμου, έιτε ο δάσκαλος είναι το άτομον, είτε ο μανθαίννων (τζιαι όχι ο μαθητής). Γ.Ι. εγώ δεν είναι προσωπικήν εργασίαν που εζήτησα που τους φοιτητές μου να κάμουν, η εργασία ήταν συλλογική. Ο καθένας επροσέφερεν ότι εμπόριεν τζιαι ακριβώς η τέχνη είναι να δημιουργήσεις περιβάλλον όπου η δύναμη του συνόλου δεν είναι απλά το άρθροισμαν της δύναμης του κάθε ατόμου ξεχωριστά, αλλά κάτι που ποιοτικά ξεπερνά κατά πολύ αυτόν το άρθροισμαν. Η αλληλοεπίδραση, το αλληλοσπρώξιμον, το αλληλοτράβημαν, η σύγκρουση τζιαι η συνεργασία, η ανάγκη για κοινωνικήν σχέσην, λειτουργούν σαν παράγοντας που πολλαπλασιάζει το ατομικό potential τζιαι παίρνει το άτομον πιό μακρυά, φκάλλει το πιό ψηλά. Έτσι τζιαι αλλιώς η ζωή είναι μια ατέρμονη αναζήτηση ισοζυγίου μεταξύ της δράσης του ατόμου τζιαι του συνόλου. Κοίταξε εδώ για να δεις τι θέλω να πώ (http://www.youtube.com/watch?v=XnuGMyrCxQM&feature=related)
Ασέρα, έχεις απόλυτο δίκαιο. Μόλις έγραψα ένα σχόλιο στο άρθρο του Πήττα επί του ιδίου θέματος και ήρθα εδώ και είδα το δικό σου κομμάτι. Χρειάζεται πολλή προσοχή. Η κυβέρνηση δεν έχει λαϊκή εντολή για ριζοσπαστικές αλλαγές και αν δοκιμάσει να κάμει κάτι τέτοιο διακινδυνεύει να διαλύσει εντελώς το δημόσιο σχολείο. Μου άρεσε πολύ η προσέγγισή σου. Αυτή είναι η ουσία και όχι τι γράφουν τα βιβλία. Μπράβο και σε σένα και στον Πήττα.
ασέρα εν πρέπει να φοούμαστεν την αντιπαράθεση. όπως ακριβώς εδιαπίστωσες η κυβέρνηση εν πολλά προσεχτικά που κινείται τζιαι οι εθνικιστές εν νομιμοποιούνται να κατασιαρίζουν. όσπου το κάμνουν εκτίθονται, δείχνουν το ξεκάθαρα ότι εν θέλουν επανένωση τζιαι τούτον θωρεί το ο κόσμος. γιατί να αναβάλουμεν την σύγκρουση για μετά την υπογραφή της συμφωνίας; τότε ίσως να εν αργά τζιαι έναν δεύτερον όι εννάν μάλλον καταστροφικό τζιαι οριστικόν. που τα τωρά οι δυνάμεις της επανένωσης πρέπει να επιβάλουν τους όρους της επανένωσης. είμαστεν η πλειοψηφία. δεν πρέπει να το ξιάννουμεν τούτον. κανεί πκιον "κρύψε να περάσουμεν". θωρούμεν μπροστά. πάμεν μπροστά.
για τον διαχωρισμό ιστορίας φιλολογίας χρειάζεται αναμόρφωση τζιαι του τριτοβάθμιου συστήματος της ελλάδας τζιαι της κύπρου οπόταν μόνο μακροπρόθεσμα μπορεί να να επιτευχτεί τούτον
Γρηγόρη δεν είναι κρύψε να περάσουμεν. Έχει όμως κόσμον που αμφιταλαντεύεται. Οι δημοκρατικοί κεντρώοι φιλύσηχοι αθρώποι που ούτε ξέρουν, ούτε και ενδιαφέρονται για πολιτικά, αποτελούν έναν μεγάλον μέρος του εκλογικού σώματος (ίσως 70%). Χωρίς να σγάφφουν τζιαι πολλά βαθκειά κάμνουν την κοινωνικήν επιλογήν που θα διαταράξει λλιόττερον την υσηχίαν τους τζιαι θα βάλλει την καλοπέρασην τους μπροστά στα λιγότερα ρίσκα. Πριν την εκλογήν του Χριστόφκια, ο Τάσσος και συνοπαρτζιά εκρατούσαν τους ομήρους καλλιεργώντας τον φόβον, την συνομοσίαν, την λογικήν του θύματος που αμύνεται.
Ο Χριστόφκιας με την προσεκτικήν τζιαι συνετήν πολιτικήν αρχών εκατάφερεν να καθυσηχάσει τους φόβους τζιαι να κάμει αυτούς τους αθρώπους να κοιτάξουν μπροστά. Το 82% αποδοχής δεν είναι τυχαίον. Μόνον πάνω σε αυτήν την βάσην μπορεί να πατήσει σταθερά για να υπογράψει λύσην. Αν αρκέψουμεν την πόλωσην τωρά θα γινεί μεγάλη ζημιά. Όταν αρκεφκεις να ανάφκεις μιαν τσιμινιάν, στην αρκήν αν βάλλεις πολλά ξύλα πνίεις το λαμπρόν αντίν να το άψεις. Άπαξ τζιαι το λαμπρόν πάρει, αποκτά μιαν δυναμικήν δικήν του που ότι του βάλεις παίρνει το μιτά του.
Νομίζω πολιτική προταιρεότητα τωρά είναι η διαπραγμάτευση. Η παιδεία είναι, αλλά σε πλαίσια που δεν δημιουργά πόλωσην. Εξάλλου, η μεγάλη προτεραιότητα της παιδείας είναι ο εκμοντερνισμός της τζιαι η αποδοτικότητα της. Δεν αρκέφκεις που τα ιδεολογικά (όπως εκάμναν ούλλοι οι υπουργοί μέχρι σήμερα). Η μεγάλη δε σύρραξη που θα αντιμετωπίσει ο υπουργός ίσως να μην είναι για εθνικά ζητήματα. Η αλλαγή νοοτροπίας των δασκάλων τζιαι των καθηγητών που εμάθαν σε λούφαν τζιαι παραλλαγήν, που για να κάμουν upgrade τες γνώσεις τζιαι τες μεθόδους τους που εμάθαν μες την περίοδον του 80 θέλουν να τους πιορώννεις, που το μεγαλλύττερον μέρος του μισθού τους καλύφκουν το που τα ριάλια του που τους πιορώννει ο κόσμος επιπλέον για να διορθώννουν την ανεπάρκειαν τους (στα ιδιαίτερα)... Για να αλλάξουν αυτά τα πράματα θέλουν τα λαχτίσουν τον κώλον τους αυτοί που εμάθαν να τον έχουν να κάθεται τζιαι να πληρώνεται, τζιαι αυτόν είναι μεγάλη σύρραξη. Να σου αθθημήσω ότι η μεταρρυθμιστική ορμή του Μιτεράν επνίγηκεν από τον δεύτερον χρόνον της εξουσίας του διότι έκαμεν σύρραξην με τους δασκάλους.
Τελικά από ότι θωρώ, η πόλωση ευτυχώς δεν έρχεται που την Κυβέρνησην. Είναι πολλά συνετά αυτά που λαλεί το υπουργείον στην εγκύκλιον (δες ποστ της Δρακούνας). Η πόλωση έρκεται που το απορριπτικόν μέτωπον που βλέπει το τέλος του να πλησιάζει. Εμέναν η έννια μου Γρηγόρη είναι να μεν τους ακολουθήσει ο κόσμος που επηρεάζαν. Εν λεπτές οι ισορροπίες που θα παιχτούν. Ίσως ναn καλλύττερα να βοηθούμεν πολιτικά το συνετόν Δήκο το οποίον δεν είναι η συνοπαρτζιά του Τάσσου παρά να το παίζουμεν arrogant νηκητές (που δεν είμαστιν επι πλέον). Η λύση χρειάζεται τζιαι την στήριξην μερίδας του κέντρου. Για αυτόν πρέπει να τους πείσουμεν τζιαι όχι να νομίζουμεν ότι θα τους αναγκάσουμεν. Όσον ελεύθεροι άνρθωποι θέλουμεν να είμαστιν εμείς (τζιαι η παιδεία) τόσον είναι τζιαι τζιείνοι να μας ακολουθήσουν ή να μας πολεμήσουν. Χωρίς την στήριξην Ακέλ-Δησύ λύση δεν υπάρχει αλλά δεν πιστεύω σε λύσην Ακέλ-Δησύ έστω τζιαι αν έχουν μαζίν τα 2/3.
ασέρα άρεσεν μου η παρομοίωση με το λαμπρόν.
δεν διαφωνώ όπως το θέτεις (θέλουμε την υποστήριξη της επανένωσης που μερίδα του κέντρου) όμως πρέπει να είμαστεν τζιαι έτοιμοι να συγκρουστούμεν με τες νοοτροπίες της διχοτόμησης τζιαι μέσα στο σώμα των εκαπιδευτικών τζιαι ευρύττερα στην κοινωνία. να μας διδάξει κάτι η εμπειρία του 2002-2004 όταν οι τ/κ εξεγερτήκαν, οι ε/κ εμείναν απαθείς. αρχικά εφκήκαν οι αντι-ομοσπονδιακοί τζιαι οι παπάες τζιαι εκατσιαρίζαν, τζιαι ελαλούσαμεν εμείς άφηστους τζιαι εν γελοίοι. μετά αρκέψαν οι δημοσιογράφοι, ακολουθήσαν οι πολιτικοί όσπου να το πάρουμεν χαπάριν εδημιουργήθηκεν πλειοψηφικόν ρεύμα του όι. εν πρέπει να επαναλάβουμεν το λάθος. στο κάτω κάτω γιατί να αφήσουμεν την εθνικιστική μειοψηφία να παρασύρει πάλε την κοινωνία στην λογική της δεκαετίας του 50;
Acera
ομάδα αλλά όχι ομαδοποιηση
Η μοναδικοτητα το καθενος και το δικαίωμα να εξελιχθει ως ξεχωριστη οντότητα είναι το πρώτο
Μετα η κοινη πεποιθηση και εμπιστουνη που αναπτυσει στην ομαδα, μακρια απο μηχανισμους που συρρικωννουν την ελευθερία του
Ο δάσκαλος ως άτομο δεν είναι μόνος του αν και φαινομενικά έτσι δίνεται η εντυπωση
Εξυπηρετεί ενα συστημα εκτός απο τις δικές τους προσωπικές προσαρμογές του εντός αυτου του συστηματος...
το επόμενο βημα είναι αν η ομαδα είναι αποτελεσματική για τον ευατο της... το δικαιωμα όμως ανηκει επίσης στον κύκλο και τους λόγους δημιουργίας του..
θα δω το βιντεο που μου προτείνεις
Γρηγόρη η μεγάλη διαφορά είναι ότι τα ρέτινα εκρατούσεν τα ο Τάσσος τζιαι ο εθνικός κορμός το 2004. Άμαν κρατείς ρέτινα (ηνία για όσους δεν ιξέρουν τι είναι) πρέπει να είσαι μάστρος στα ισοζύγια. Μια τρίχα παραπάνω, μια τρίχα λλιόττερον τζιαι η άμαξα παραστρατά. Το 2004 οι τουρκοκύπριοι ελαλούσαν του Ακέλ να μεν νεκατωθεί για να μεν φανεί ότι το κίνημαν ποτζιεί ορχηστρώννεται που τους ΕΚ. Σωστόν η λάθος έπαιξεν ρόλον στην στάσην των εκ. Έτσι τζιαι αλλιώς Ότι τζιαι να εγίνετουν το 2004 λύση δεν εμπορούσεν να έρτει διότι δεν υπήρχεν κάποιος να την υπογράψει τζιαι να αναλάβει την ευθύνην.
Μετά που την δικήν σου παρέμβασην, συνειδητοποιώ ότι η ανάρτηση μου λείφκεται κάτι. Μπορεί τζιαι να είναι διότι δεν έχω επαρκήν απάντησην. Τζιαι να υπήρχεν κάποια μαγική δύναμη που να άλλασσεν το εκπαιδευτικόν σύστημα τζιαι να του βάλει την ελευθερίαν της κρίσης για πυξίδαν, κάτι πρέπει να γινεί με τα τωρινά ποσκούπηδα που λέγονται διδασκόμενη ύλη. Ίσως η αντύκριση της κυβέρνησης για αλλαγήν με μικρά αλλά σταθερά βήματα που μπορεί να υπερασπιστεί να είναι η καλή.
Ενδιαφέρον το άρθρον του Χ''Γεωργίου στον πολίτην είναι καλόν http://www.politis.com.cy/cgibin/hweb?-A=820049&-V=articles&-p
Αγαπητέ Aceras,
Μ’ όλο το θάρρος 2-3 επισημάνσεις που προκύπτουν μέσα από δικά μου βιώματα, από την έμμεση ανάμειξη μου με τα της Παιδείας:
1. Πρώτον, το δικό που παιδαγωγικό παράδειγμα (και εμπειρικό πείραμα) αφορούσε φοιτητές και μάλιστα μεταπτυχιακούς και όχι μαθητές του Δημοτικού σχολείου ή του Γυμνασίου όπου τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά (και από πλευράς καθηγητών και από πλευράς μαθητών). (Υπάρχουν τα αναλυτικά προγράμματα και η ανάγκη για την εφαρμογή τους που σημαίνει τρέξιμο πρώτα και κύρια για κάλυψη της ύλης. Τούτο περιορίζει την ελευθέρια ανάληψης πρωτοβουλιών (από τους καθηγητές) και ανεξάρτητης μελέτης και ερευνάς από τους μαθητές, κάτι που απαντάμε στα Πανεπιστήμια. (Ίσως όμως κάτι να μπορούσε να γίνει στις τελευταίες δυο τάξεις του Λυκείου).
2. Δεύτερον και πιο σημαντικό: Λες ακριβώς στο τέλος του κειμένου σου (ίσως ως καταληχτικό συμπέρασμα): “…Τα οκτρώματα χαλιναγώγησης που χρησημοποιούνται σαν βιβλία ιστορίας δεν χρειάζεται να αλλαχτούν από άλλα. Χρειάζεται να περιθωριοποιηθούν που την διαλεκτικήν σκέψην.”
Τζιαι κάπου αλλού επίσης λαλείς: “… Ο καθηγητής να είναι ο συντονιστής τζιαι υποστηρικτής της προσωπικής έρευνας τζιαι όχι ο καθοδηγητής …”.
Ούλλα τούτα που λαλείς καλά τζιαι άγια αγαπητέ Aceras, όμως τούτοι ούλλοι οι καθηγητές (που θα βοηθήσουν τους μαθητές να αναπτύξουν κριτικό πνεύμα), εν να τους φέρουμε που κάπου άλλου ή εν να επιμορφώσουμε αυτούς που έχουμε; Γιατί σίγουρα για να μπορεί να εφαρμοστεί μια νέα εκπαιδευτική μεθοδολογία (που δεν θα αφορά μόνο την Ιστορία αλλά και τη Φυσική, τη Χημεία, τα Ελληνικά) οι δασκάλοι τζιαι οι καθηγητάδες θα χρειάζονται μετεκπαίδευση. Τζιαι ο καθηγητής ο οποίος εν δημιούργημα άλλων καιρών και άλλων καταστάσεων και νοοτροπιών (και που σήμερα μάλλον θα είναι και ικανοποιημένος με τη βολή του “μη μου τους κύκλους ταράττετε”, θα ειπεί) πως θα αντιδράσει; Εν θα έχουμε πάλι φαινόμενα μη ύπαρξης κοινωνικής συναίνεσης; Δεν θα αμφισβητούνται οι νέες μέθοδοι γιατί θα εμπεριέχουν κάποιο ρίσκο για τα αποτελέσματα σε σχέση με την απόκτηση ικανοποιητικών γνώσεων και δεξιοτήτων;
Ξέρεις ότι με την μέθοδο των “Σχεδίων μαθήματος” που είναι υπόχρεοι οι καθηγητές να ετοιμάζουν (για να οργανώνουν κυρίως το χρόνο και την ύλη του μαθήματος τους όταν διδάσκουν) και με την παράλληλη προώθηση των μαθητών να δουλεύουν στην τάξη σε ομάδες, το μάθημα γίνεται πιο ευχάριστα και αποδοτικότερα καθώς οι μαθητές μπορούν να έχουν μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή στο μάθημα; Τούτο μάλιστα διδάσκονται (οι καθηγητές) και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και προτρέπονται να κάνουν (αντι της συνήθους εκ της έδρας διδασκαλίας). Όμως στην πράξη το εφαρμόζουν όταν θα έχουν επίσκεψη (στην τάξη) από Επιθεωρητή!
Είναι πολλές οι νοοτροπίες που πρέπει να σπάσουν, φίλτατε Aceras, για την εφαρμογή του ενός ή του αλλού συστήματος. Ο καθηγητής πρέπει πρώτα και κύρια να ξεφύγει από την νοοτροπία του δημοσιουπαλληλισμού. Πως θα γίνει αυτό; Ειλικρινά ΔΕΝ ξέρω!
Αυτές οι στιγμές είναι πολύ σημαντικές. Και για να ξεφύγουμε από την κουλτούρα της διχοτόμησης που για χρόνια καλλιεργείται («οι Τούρκοι είναι ο προαιώνιος μας εχθρός», «καλλίττερα να μείνουμεν όπως είμαστεν», «τζιείνοι ποτζιεί τζιαι ‘μεις ποδά») πρέπει με κάποιο τρόπο να προωθηθεί η κουλτούρα της ειρηνικής συμβίωσης!
Anef_Oriwn
Δευτέρα 15/9/2008 – 6:12 μ.μ.
Eίμαι εκπαιδευτικός και προσπαθώ να καταλάβω μερικοί τι λένε. Έχω την αίσθηση ότι κάποιοι φτιάχνουν μύθους για την εκπαίδευση, τους εντάσσουν σε ένα ιδεολόγημα για να έχουν την πίστη ότι υπηρετούν υψηλά ιδανικά ή αξίες ή ιδεώδη.
Η πραγματικότητα στα σχολεία είναι πολύ διαφορετική από αυτή που υποψιάζεστε. Και κανένας μέχρι τώρα δεν προσπάθησε να την αποτυπώσει, ώστε να χαραχθεί και μια πολιτική που θα έχει ως στόχο να αλλάξει την πραγματικότητα.
Αυτό που γίνεται στην Κύπρο αγγίζει τα όρια της γελοιότητας. Ή κάθε πλευρά ξεκινά από το ιδεολόγημά της, στη συνέχεια επιλέγει στοιχεία/παραδείγματα που επιβεβαιώνουν το ιδεολόγημα της και μετά χαράσσουν πολιτική με βάση το μύθο τους. Είναι όλοι αυτοεπιβεβαιούμενοι προφήτες.
Γι αυτό και εύκολα οδηγούνται σε αδιέξοδο.Και φυσικά φταίνε οι μαθητές, οι καθηγητές, η ύλη αλλά ποτέ η άθλια εκπαιδευτική πολιτική. Εκείνη είναι πάντοτε υπεράνω υποψίας, στηρίζεται στο ιδεολόγημα, είναι αλάνθαστη. Άρα φταίνε όλοι οι άλλοι. Με λίγα λόγια στην Κύπρο αποθεώνουμε τη βλακεία, επιστημονική και άλλη.
Κώστας Κωνσταντίνου
Κωδικός άρθρου: 821172
ΠΟΛΙΤΗΣ - 19/09/2008, Σελίδα: 13
Ο "666" βγαίνει και σε κολοβακτηρίδιο;
Σήμερα θα θέλαμε να αρχίσουμε με ένα ερώτημα. Ένα ερώτημα θεολογικό: Πώς γίνεται ο Κύριος να επέτρεψε, από όλα τα νερά που κυκλοφορούν στην κυπριακή αγορά, να εμφανιστεί η ψευδομονάδα Aeruginosa στο εμφιαλωτήριο ενός νερού το οποίο φέρει ένα άγιο όνομα, το όνομα του Αγίου Νικολάου; Υπάρχουν ένα σωρό κοινά ονόματα στα νερά της Κύπρου. Μέχρι και νερό "Μιλένα" υπάρχει. Και εδώ, μιλάμε για ένα όνομα το οποίο στην ιταλική του βερσιόν (Μαλένα) έγινε διάσημο ανά το παγκόσμιο από την υπέροχη ομώνυμη ταινία του Τζιουζέπε Τορνατόρε, με τη Μόνικα Μπελούτσι. Τι ήταν η Μαλένα; Μια χήρα την οποία μισούσε μια ολόκληρη πόλη διότι ήταν γκομενάρα. Και όταν βρέθηκε στην ανάγκη, αφού π... την ανέβαζαν και π... την κατέβαζαν, είπε να το εξασκήσει κιόλας το ρημάδι το αρχαιότερο. Το οποίο, όμως, με τα ηθικά στάνταρ της Εκκλησίας μας (και ειδικά των ιεραρχών της) ήταν μια πράξη ανεπίτρεπτη. Ένα αμάρτημα φοβερό το οποίο και με βάση κάτι ιουδαϊκές παλαβομάρες της Παλαιάς Διαθήκης τιμωρείται με θάνατο. Από κάτι τέτοια έμειναν τα κουσούρια στο Χριστιανισμό και το Ισλάμ και δεν μπορεί να προχωρήσει ο πλανήτης.
Οπότε: Είναι δυνατόν ο Κύριος (και ο ίδιος ο Άγιος Νικόλαος) να άφησαν να συμβεί κάτι τέτοιο ειδικά σε ένα νερό "Made In Heaven" που έλεγε και εκείνη η διαφήμισή του; Θυμάστε: Αυτή με τον κόσμο που το έπινε και - τσουπ! - έβγαζε ένα φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι του. Παρενθετικά: Είναι και μακάβριο το σχόλιο αλλά, πάμε στοίχημα πως η καμπάνια εκείνη (σ.σ. την οποία εάν δεν την είχε κάνει μια "εκκλησιαστική" εταιρεία θα είχε προκαλέσει την οργή των ιεραρχών μας οι οποίοι θα φώναζαν για "ιεροσυλία" και "εμπορική εκμετάλλευση" των Θείων) δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μετά από την ιστορία με την ψευδομονάδα Aeruginosa; Σκεφτείτε να την έπαιζαν απόψε λόγου χάριν: Το πίνεις και - τσουπ! - one way ticket στους Ουρανούς. Κι άμα πετύχεις και μια από τις τυχερές εξάδες γνωρίζεις προσωπικά τον Άγιο Νικόλαο και βγάζεις φωτογραφία μαζί του στις Πύλες του Παραδείσου. "Made In Heaven" όνομα και πράγμα!
Θα μας πείτε, υπάρχει και το νερό "Κύκκος", του... ομώνυμου "Επισκόπου" (Ηγουμένου) Deluxe το οποίο επίσης έχει θρησκευτικό όνομα και δεν έπαθε κάτι. Σωστά. Η διαφορά είναι πως εκείνο δεν είναι τόσο... μεγάλο όνομα (και δεν εννοούμε από απόψεως γραμμάτων, εννοούμε στο παζάρι). Και συνεπώς εάν, λέμε εάν, υποθετικά μιλώντας πάντοτε, κάποιος ο οποίος έχει ξανακάνει τέτοια πράγματα ήθελε να κάνει σαμποτάζ, λέμε πάντα, σίγουρα θα χτυπούσε πρώτα το μεγάλο όνομα, όχι τον "Κύκκο". Αλλά αυτό είναι μια εικασία. Ώς εδώ ας μείνει... Χώρια που, με όσα έδωσε ο χρυσοποίκιλτος "Επίσκοπος" (Ηγούμενος) Κύκκου και Πασών των Τραπεζών στα χρόνια πριν τις Αρχιεπισκοπικές σε "Χήρες και Ορφανά" (σ.σ. εμ τι, σε κόμματα και ποδοσφαιρικές ομάδες θα τα έδινε, ιερωμένος άνθρωπος;) δεν αποκλείεται να βοήθησε και πολλές χήρες ψευδομανάδες, σόρι ψευδομΟνάδες μαζί με τα ψευδοορφανά τους. Οπότε, η κλαδική των ψευδομονάδων να αποφάσισε πως θα ήταν ανεπίτρεπτο να πληγεί ο πάλαι ποτέ αρχιεπίσκοπος wannabe και ευεργέτης, έστω και εάν μετεκλογικά έπεσε το... ευεργετικό beat. Αλήθεια, γιατί άραγε;
Μια άλλη εξήγηση φυσικά είναι και το ότι, το "Άγιος Νικόλαος" μπορεί να το ευλόγησε σε κάποια φάση ο Αρχιεπίσκοπος, όπως το νερό των τάνκερ. Δεν γνωρίζουμε εάν ο Τόμι Βου πήγε, από τότε που εξελέγη με το σπαθί του (το 8%), στον Άγιο Νικόλαο. Ίσως να πήγε και να τους ευλόγησε. Και εν τοιαύτη περιπτώσει, η εταιρεία θα πρέπει να εκδώσει άμεσα μια ανακοίνωση ότι η ανεύρεση της ψευδομονάδας συνιστά θαύμα μέγα. Πρώτον, διότι βρέθηκε έγκαιρα και, δεύτερον, διότι δεν βρέθηκαν σαλμονέλα, κολοβακτηρίδια και άλλοι εντεροϊοί, παρότι το ευλόγησε ο συγκεκριμένος! Κακώς, πάντως, η "Άγιος Νικόλαος" απέσυρε όχι μόνο τη συγκεκριμένη παρτίδα αλλά και όλες τις ποσότητες του νερού της από την αγορά, παρόλο που οι υπόλοιπες ήταν μια χαρά. Θα υπήρχε μια πολύ πιο απλή λύση την οποία μάλλον δεν θα την σκέφτηκαν: Να το κρατήσουν εφτασφράγιστο μυστικό και να στείλουν τη συγκεκριμένη παρτίδα... Sparkling Aeruginosa ως δώρο στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου. Και μην βιαστείτε να μας κατηγορήσετε ότι είμαστε κακοί, έτσι; Διότι εδώ θα πηγαίναμε ακόμη ένα στοίχημα μαζί σας: Ότι ο μουλάς Τόμι Βου είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους στην Κύπρο ο οποίος όχι μόνο δεν θα πάθαινε τίποτα αλλά, απεναντίας θα την έβγαζε Total Loss την ψευδομονάδα. Θα την έστελνε κατευθείαν στη λίστα του WWF με τα είδη υπό εξαφάνιση - με τον αστερίσκο και την υποσημείωση "extinct". "Εξαφανίστηκε".
Παράλληλα δε και για να δούμε λίγο και τη σοβαρή πτυχή του πράγματος, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν αλλά αφέθηκαν να αιωρούνται ως απορίες στον κοσμάκη δύο σοβαρές αντιφάσεις οι οποίες προκύπτουν από τα όσα δήλωσαν, από τη μία η Εταιρεία και από την άλλη οι υπηρεσίες του Κράτους (σ.σ. εμείς τους ακούσαμε στο Δελτίο Ειδήσεων του ΡΙΚ1). Συγκεκριμένα: (α) Η Εταιρεία δηλώνει ότι από μόνη της εντόπισε το πρόβλημα και έσπευσε να το χειριστεί ενώ το κράτος λέει πως αυτό εντόπισε το πρόβλημα και ενημέρωσε την Εταιρεία και (β) η Εταιρεία δηλώνει πως το φορτίο της ψευδομονάδας που ανιχνεύθηκε δεν πάνω από το όριο που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην υγεία των καταναλωτών ενώ το κράτος λέει πως ήταν πάνω από το όριο. Ποιος από τους δύο έχει δίκαιο; Μπορούν να το ξεκαθαρίσουν μεταξύ τους και να πουν και στον κόσμο; Έτσι για ενημέρωση... Διότι ο κόσμος κάπου το έχει χάσει το πράγμα.
Post a Comment