Δεν θα επιχειρήσω διατριβή περί της φιλοσοφίας του λευκού σαν επιλογή του ψηφοφόρου. Απλώς θα αιτιολογήσω γιατί πιστεύω ότι σε αυτές τις εκλογές το λευκό ευνοεί τον Τάσσο, γι' αυτό και πρέπει να περιοριστεί. Είναι από όλους παραδεκτό ότι σ' αυτές τις εκλογές και η τελευταία ψήφος είναι ουσιώδης και το αποτέλεσμα μπορεί να κριθεί με πολύ μικρή διαφορά.Πιστεύω ότι η ένταση της προεκλογικής περιόδου και η έξαψη των παθών στην πορεία, θα περιορίσει έτσι κι' αλλιώς τον αριθμό των λευκών. Ένας επιπρόσθετος λόγος γι' αυτό είναι η ξεκάθαρη πολιτική οριοθέτηση των αναμετρούμενων υποψηφίων οι οποίοι καλύπτουν μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού φάσματος. Πολύ μεγαλύτερο από προηγούμενες αναμετρήσεις. Η παρουσία αριστερού υποψηφίου για πρώτη φορά κάνει την διαφορά.
Γι' αυτούς τους λόγους πιστεύω ότι η αυξητική τάση των λευκών στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε σχέση με αντίστοιχες προηγούμενες, σ' αυτές τις εκλογές θα ανακοπεί.
Ξεκαθαρίζω από την αρχή, ότι για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναπτύξω, δεν τρέφω πολλές ελπίδες ότι το κυπριακό θα λυθεί μέσα στην επόμενη πενταετία όποιος και να εκλεγεί. Όμως, για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Με τον Τάσσο πρόεδρο το κυπριακό ΔΕΝ θα λυθεί. Με όποιον από τους άλλους δυο, υπάρχει έστω κάποια ελπίδα.
Επίσης πραγματικά νοιάζομαι από λίγο μέχρι καθόλου για τα προγράμματα εσωτερικής διακυβέρνησης. Άσε που όλοι θα τα γεμίσουν με "θα" που τα περισσότερα θα μείνουν "θα". Ποιος νομίζετε ότι θα τα βάλει με την κάστα των μεγαλοτραπεζιτών, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλοελεγκτών/λογιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική και οικονομική πολιτική του κράτους, νέμεται τα αγαθά της εξουσίας και διανέμει το πλούτο της χώρας;
Αφού λοιπόν η πραγματική διαφορά μεταξύ των υποψηφίων έγκειται στη ΔΙΑΘΕΣΗ τους να λύσουν ή όχι το κυπριακό, ας δούμε γιατί το λευκό δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή τουλάχιστον για τους προβληματισμένους πολίτες σ' αυτές τις εκλογές. Διαχωρίζω τους ανθρώπους που ψηφίζουν λευκό σε (α) πολιτικά προβληματισμένους που δεν τους εκφράζουν ικανοποιητικά οι διάφοροι υποψήφιοι, στους (β) εντελώς απροβλημάτιστους και (γ) εκείνους που απαξιούν παντελώς την πολιτική. Οι τελευταίοι (β και γ) έτσι κι' αλλιώς θα ψηφίσουν λευκό. Γι' αυτό αναφέρομαι μόνο στους πρώτους.
Ποιόν συμφέρει το λευκό: Οι υποψήφιοι του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ έχουν και οι δύο μια συμπαγή μάζα ψηφοφόρων που ακολουθεί τα κόμματα τους και που κυμαίνεται γύρω στο 30% για τον καθένα. Είμαι σίγουρος ότι αυτοί θα συσπειρωθούν. Αντίθετα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ είναι πολύ πιο "χαλαροί". Συχνά πυκνά κάνουν στροφή είτε προς τα δεξιά είτε προς τα αριστερά. Σημαντικό μέρος από αυτούς δε, ακολουθεί τον πιθανό νικητή. Αν ο Τάσσος δεν ήταν πρόεδρος θα ήταν με σιγουριά ο ηττημένος του πρώτου γύρου. Εφόσον όμως έχει το πλεονέκτημα να είναι πρόεδρος (με ότι αυτό συνεπάγεται), η εκλογική μάχη θα είναι αμφίρροπη. Όσο οι δημοσκοπήσεις θα τον εμφανίζουν ανταγωνιστικό και με ελπίδες επιτυχίας, τότε θα συγκρατεί ψηλά ποσοστά. Αν, αντίθετα η ανοδική τάση των ποσοστών των αντιπάλων του συνεχιστεί, και μείνει στη τρίτη θέση, σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων θα τραβήξει προς τα εκεί που θα βαραίνει η ζυγαριά.
Οι προσανατολισμένοι προς το λευκό πολίτες λοιπόν, είναι κυρίως δυνητικοί ψηφοφόροι (και όχι κατ' ανάγκη υποστηρικτές) είτε του Χριστόφια είτε του Κασουλίδη. Απογοητευμένοι από πολιτικές, πρόσφατες ή παλαιότερες των κομμάτων ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ και χολωμένοι από τις ευθύνες των δύο αυτών κομμάτων για την αποτελμάτωση του κυπριακού αρνούνται να ψηφίσουν. Πιστεύω ότι αν αυτοί οι άνθρωποι ψηφίσουν έστω και με το στανιό, θα προσφέρουν μεγάλη υπηρεσία στο τόπο. Όσο λιγότερα είναι τα λευκά, τόσο λιγότερες και οι πιθανότητες του Τάσσου να περάσει στο δεύτερο γύρο. Όλοι αυτοί θα έχουν εξάλλου την ευκαιρία να ρίξουν λευκό στον δεύτερο γύρο. Οι εκλογές αυτές είναι κατ' ουσία αναμέτρηση, ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΙ στη λύση και του ΟΧΙ στη λύση, χωρίς σημαδεμένες τράπουλες. Προτεραιότητα είναι να μην κρατηθούν στην εξουσία οι δυνάμεις της μη λύσης. Και η τελευταία αντι-τασσική ψήφος μετρά.
Αν κάποιος θεωρεί ότι ψηφίζοντας κάποιον από τους τρεις, βοηθά να εκλεγεί ένας κακός πρόεδρος, να είναι σίγουρος ότι και λευκό να ρίξει πάλι ο ένας κακός πρόεδρος θα εκλεγεί. Όπως, όμως ανάφερα, εδώ δεν κρίνεται η καθημερινότητα μας. Ίσως κρίνεται οριστικά και αμετάκλητα η μοίρα της ελπίδας. Θα την κρατήσουμε ζωντανή ή θα την κηδεύσουμε;
13 comments:
esovarepsamen apotoma? o3a feneste mu..
Shashoura, nomizo oi diakopes eteliosan... Kairos na analavei o kathenas tis efthynes tou
malista..
Και ο Παπαδόπουλος θέλει να λύσει το Κυπριακό. Απλώς ο τρόπος που οραματίζεται να το λύσει δεν σε βρίσκει σύμφωνο.
Έχει δίκαιο η Δρακούνα. Όλοι θέλουν λύση, ίσως μάλιστα όλοι να θέλουν παρόμοια λύση. Η διαφορά είναι στο ποια λύση είναι διατεθειμένος να δεχτεί ο καθένας.
Κι εγώ θέλω μπε εμ βε αλλά κάμνει μου τζιαι το μαζντούι.
Εν το τι εν διαθετειμένος να δεκτεί ο καθένας αλλά και το τι εν εφικτό πλέον. Τι λαλείς του κόσμου και τι γίνεται στην πραγματικότητα... Ο Τάσσος και να θέλει την "ιδανική" λύση, εν τον θωρώ να κάμνει τίποτα προς εκείνη, απλούστατα γιατί δεν είναι εφικτά αυτά που λέει ότι επιδιώκει.
Όπως και να έχει και εγώ λαλώ ότι εννα εν λιγα τα λευκά φέτος... αν και είναι ο καλύτερος ψήφος δεδομένου της πολιτικής σκηνής στην Κύπρο.
Εγώ πάλι θέλω πρόεδρο που θα αλλάξει την καθημερινή μου ζωή. Που "θα τα βάλει με την κάστα των μεγαλοτραπεζιτών, μεγαλοδικηγόρων, μεγαλοελεγκτών/λογιστών και μεγαλοεπιχειρηματιών, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την εσωτερική και οικονομική πολιτική του κράτους, νέμεται τα αγαθά της εξουσίας και διανέμει το πλούτο της χώρας".
Ειλικρινά με προβληματίζει η απάθεια μας για θέματα που έχουν αντίκτυπο στην ζωή μας και δεχόμαστε μοιρολατρικά ερασιτεχνισμούς και νοοτροπίες άλλης εποχής.
Τι να κάμω την λύση αν δεν κάμουμε κράτος; Με κίνδυνο να ακουστώ τετριμμένος και κουραστικός υποστηρίζω ότι πάμε από το κακό στο χειρότερρο: Τα σχολεία εβαρέσαν διάλυση (ξέρω επειδή έχω συγγενείς στην δημόσια εκπαίδευση.) Η εγκληματικότητα ανεβαίνει και κανένας δεν προβληματίζεται - τα φορτώνουμε όλα στους ξένους. Η Κύπρος εξακολουθεί να είναι σκλαβοπάζαρο λευκής σαρκός και όλη η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορα. Φταίμε την ΣΙΑ που κάνει αναφορές αντί να δούμε πως θα συνεργαστούμε με διεθνείς οργανώσεις που καταπολεμούν το trafficking. Ναρκωτικά δόξα σοι ο θεός έχουμε άφθονα. Βία στα γήπεδα την καταδικάζουμε αλλά τίποτε δεν γίνεται. Ο τουρισμός επέθανε και πρέπει να δούμε τι θα κάμουμε, αλλά εγώ δεν ακούω κανένα να ασχολείται με τούτο το θέμα. Τέλος και το κυριότερο ίσως, οικονομικά πάμε κατά διαόλου, οι μισθοί μένουν σταθεροί ενώ το κόστος ζωής ανεβαίνει. Φυσικά για να ανεβούν οι μισθοί πρέπει να ανεβεί και η παραγωγικότητα, φρούτο που δεν ευδοκιμεί στην Κύπρο. Η δημόσια υπηρεσία πρέπει επι τέλους να γίνει ορθολογιστική και όποιος δεν δουλεύει να πάει σπίτι του. Η γραφειοκρατία πρέπει να μειωθεί μέσω αυτοματοποίησης και της χρήσης του ίντερνετ. Και τέλος θέλω ένα πρόεδρο που θα επιχορηγήσει ευρυζωνική σύνδεση σε όσες επιχειρήσεις και οικίες το ζητήσουν και δωρέαν wireless σύνδεση σε όλα τα δημόσια κτίρια.
Η γνώμη μου είναι ότι το Κυπριακό μονοπώλησε το δημόσιο ενδιαφέρον και μόνο κακό μας κάμνει επειδή κανένας δεν ασχολείται με τίποτε άλλο. Ακόμα δεν είπα τίποτε για την διαχείρηση υδάτινων πόρων - χωρίς νερό τι να κάμω την Κερύνεια; - και το περιβάλλον. Έχουμε τόσα προβλήματα και αναλώνουμε τόση φαιά ουσία όλοι μας για την δήθεν επίλυση του Κυπριακού, το οποίο αναγνωρίζουμε ότι δεν εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς.
Καιρός να αφήσουμε την υψηλή πολιτική του Κυπριακού στους σωτήρες μας (τρομάρα μας) και να δούμε πως θα βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής σε τούτο το ταλάιπωρο νησί.
@Δρακούνα & Ιλλαντρο
Τούτα έμαθα τα μετά από χρόνια σπουδών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Ας δούμε την εφαρμογή της αρχής που λέει ότι A Target must be S.M.A.R.T, δηλαδή, Specific, Measurable, Achievable, Relevant and Time based.
Τώρα αν η διζωνική που διακηρύσσει ο Τάσσος αλλά είναι κόκκινο πανί για το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ καιτο ΕΥΡΩΚΟ είναι Specific στόχος, αν η λύση του ενιαίου κράτους που κάποτε πιπίλιζε μόνο το ΕΥΡΩΚΟ και καταντά να γίνει παντιέρα της συμμαχίας υπό τον Τάσσο είναι Achievable, και αν η λύση σε βάθος χρόνου είναι Time based, τότε συμφωνώ μαζί σας, ότι και ο Τάσσος θέλει λύση.
Επειδή δεν θέλω να θεωρηθεί ότι το παίζω προφέσσορας θα προσθέσω και κάτι εκτός του εγχειριδίου τζιαι κανεί. Η λύση θέλει και καλή διάθεση. Είδε τε την πούποτε;
Σκεπτικιστή, τα φαινόμενα κοινωνικής σήψης που αναφέρεις και βεβαίως με απασχολούν. Έχω αναφερθεί σε αυτά επανειλημμένα στο μπλογκ μου. Όταν λέω "νοιάζομαι από λίγο μέχρι καθόλου για τα προγράμματα εσωτερικής διακυβέρνησης" είναι γιατί πιστεύω ότι το κατεστημένο δεν πρόκειται να κτυπηθεί από κανένα νέο πρόεδρο. Αν θέλεις και εδώ την γνώμη μου από τους τρεις χωρίς να σημαίνει και πολλά πράγματα, την λιγότερη σχέση με το κατεστημένο την έχει ο Χριστόφιας. Ο Τάσσος είναι ο ίδιος κατεστημένο και ο ΔΗΣΥ είναι ο κατ' εξοχήν εκφραστής της κάστας που προανέφερα. Πιστεύω όμως ότι αν εκλεγεί θα τον βραχυκυκλώσουν (έχουν και τους τρόπους και την δύναμη)και δεν θα προχωρήσει σε πραγματικές τομές.
Άκουσες για την κερδοφορία των τραπεζών μας; Δεν είσαι περήφανος; Όταν κάποτε έγραψα ένα άρθρο και ξεσκέπαζα με παραδείγματα την αισχροκέρδεια των τραπεζών, με τίτλο "κλέφτης άπιαστος μπέην αξίζει" κάποιοι μου είπαν λίγο πολύ ότι its a free world. Τώρα μας κλέβουν στο ψωμί και το γάλα. Καταλαβαίνεις τι γίνεται. Αφού οι μεγάλοι κλέβουν γιατί όχι και εγώ, γιατί όχι κι' εσύ.
Ας μείνω ως εδώ. Πάντως είμαι μαζί σου all the way!
@lexi_penitas: επί της ουσίας συμφωνούμε, είναι θέμα τακτικής: αντί να λες "ο Τάσσος δεν θέλει λύση" και μετά να σε κατηγορούν κιόλας ότι πλήττεις την αξιοπιστία του Προέδρου διεθνώς, καλύτερα να επικεντρωθείς στο ότι η λύση που ονειρεύεται ο Τάσσος δεν είναι εφικτή.
@sceptic: έχεις απόλυτο δίκαιο ότι τα άλλα θέματα κακώς είναι υποβαθμισμένα. Είναι ένα αρνητικό συνεπακόλουθο του να έχεις εθνικό πρόβλημα. Συμφωνώ επίσης με τον lexi_penita ότι κανείς δεν πρόκεται να τα βάλει με το κατεστημένο. Υπάρχουν όμως πολλά πράματα που μπορούν να γίνουν αν κάποιος έχει λίγο όραμα. Η παιδεία που ανάφερε ο sceptic είναι ένα καλό παράδειγμα. Γράψε κανένα αρθράκι ρε sceptic.
Sceptic ma friend,
τζαι εγώ λαλώ ότι θέλουμε ένα πρόεδρο που να κάμει όλα όσα λαλείς... αλλά τζίνος που θα φκει να τα πει έτσι, έξω που τα δόντια, εν πολιτική αυτοκτονία που θα κάμει, ιδιαίτερα στην Κύπρο. Εν γι'αυτό που το κόμμα του Βασιλείου - οι Ε.Δη. πεθανίσκει - γιατί εν εκτός του κατεστημένου.
Τα κόμματα που υπάρχουν που παλιά - ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ - εν το κατεστημένο τζαι ξέρουν τι χρειάζεται για να φκουν στην εξουσία. Απλά ο κόσμος εν ΟΝΤΩΣ για την καθημερινότητα του που τον κόφτει και ΟΧΙ το κυπριακό, ή το μέλλον της κοινωνίας (γιατί λύση του κυπριακού εν επένδυση για το μέλλον, στα επόμενα 20 χρόνια της λύσης μόνο συμβιβασμούς θα κάμνουμε).
Τον μέσο Κυπραίο, κοφτει τον να φκει πρόσεδρος τζίνος που θα διορίσει τον γιο στην τάδε θέση, που θα σάσει την κόρη στην τάδε κυβερνητική υπηρεσία. Ενεν ότι εν μας κόφτει το καθημερινό στην Κύπρο, ΜΟΝΟ τζίνο μας κόφτει! Τα περι αλλαγής κοινωνίας κτλ, εν ζήτημα παιδείας - στην Κύπρο ανεβαίνει και στα επόμενα χρόνια θα φανεί πιστεύω. Απλά και λόγω πρακτικών ζητημάτων, μέγεθος κτλ κάποια πράγματα δεν θα εκλείψουν ποτέ...
Τζαι η διχοτόμηση είναι μια λύση. S.M.A.R.T λύση μάλιστα.
"Ενεν ότι εν μας κόφτει το καθημερινό στην Κύπρο, ΜΟΝΟ τζίνο μας κόφτει!"
Ακριβώς. Σε μια κοινωνία υπάρχουν τα άμεσης ανάγκης θέματα [τούτα τα καθημερινά] τζαι οι Μεγάλες Ιδέες [Κυπριακό]. Όταν λέμε οτι το Κυπριακό επισκιάζει όλα τα υπόλοιπα θέματα αυτό δεν σημαίνει οτι κανένας δεν ασχολείται μαζί τους. Αντίθετα, τζαι οι δύο πλευρές, δηλαδή οι κυβερνήσεις και ο κόσμος, έχουν άμεσο ενδιαφέρον σε τούτα τα θέματα, οι μεν να φάσιν, οι δε να προλάβουν να φάσιν τζαι τζείνοι.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο οτι σε τούτη την περίπτωση η Μεγάλη Ιδέα [Η Πολυπόθητη Λύση, όποια μορφή τζαι να της δώκει κανέις] αντικαθιστά διαχρονικά την ανάπτυξη οποιουδήποτε πολιτικού διαλόγου. Τότε γιατί "είμαστε ημικατεχόμενη χώρα σιόρ, τα δικαιώματα των ππούστηων μας εμαράναν;" τζαι τωρά γιατί "οι Ξένες Δυνάμεις απεργάζονται τη διάλυση μας, θέλουμε εθνική ομόνοια για αυτό ο κάθε ένας που διαφωνεί εν προδότης".
Φυσικά ο πολιτικός διάλογος εν μπορεί να χώνεται για πάντα. Η παιδεία την οποία ανέφερε ο milaz θα συνεισφέρει στο μέλλον ούτως ώστε να μεν μουρρώνουμε άμα μας πουν να κρύψουμε γιατί έχουμε Εθνικό Πρόβλημα.
Για αυτό τα εσωτερικά θέματα τζαι τα εσωτερικά προγράμματα των υποψηφίων έχουν σημασία. Με ποιά έννοια όμως; Μεν αφήκετε να σας φλωμώσει κανένας που τους τρεις κεντρικούς υποψήφιους με το Κυπριακό όταν αφορά την εσωτερική διακυβέρνηση. Ναι, ένας νέος πρόεδρος δεν μπορεί [ή τζαι εν θέλει] να ανατρέψει το κατεστημένο, αλλά ίσως θα μπορούσαμε να λάβουμε υπ' όψιν ποιός [α] έχει παραπάνω πιθανότητες να ακούσει της κοινωνίας των πολιτών τζαι [β] ποιός, άμα ερωτηθεί, μπορεί να αναπτύξει έστω υποτυπώδεις απαντήσεις στα θέματα εσωτερικού.
Post a Comment