Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κοπέλλι, που το λέγαν Σούλλη και ήταν συγγραφέας. Ο Σούλλης ζούσε στην Ανοργανωχώρα και πέρναγε τον χρόνο του γράφοντας για τα καλώς και τα κακώς έχοντα της πολιτικής σκηνής της χώρας του. Μια μέρα καθώς παρακολουθούσε στις ειδήσεις τους τρεις κύριους υποψήφιους για την προεδρία, κύριους Εθναρχίδη, Στρουμπουλοκεφτέ και Πουλαμούρη, να ρίχνουν χτυπήματα παντού, κοντεύοντας επικίνδυνα στην περιοχή κάτω από τη μέση, βρήκε το θέαμα πολύ διασκεδαστικό. Αποφάσισε λοιπόν, να καλέσει κάποιους άλλους συγγραφείς κάτοικους της Ανοργανωχώρας, και μαζί να κάνουν έναν καφενέ, «Τον Καφενέ της Χαράς». Εκεί θα μαζεύονται όλοι οι συντελεστές, και θα διαβάζουν κείμενά τους σε σχέση με τις εκλογές, σε φίλους και περαστικούς, πίνοντας καφέ/ούζα και τρώγοντας γλυκό καρυδάκι/πασατέμπο. Έδωσε μάλιστα σε θαμώνες και περαστικούς, την δυνατότητα σχολιασμού των κειμένων. Πίστευε πως αυτό θα έδινε την ευκαιρία στους θαμώνες του καφενέ να συνυπάρξουν και να περάσουν αυτή τη κρίσιμη περίοδο κάπως πιο ανώδυνα, άλλοτε συζητώντας τις διαφωνίες τους, άλλοτε γελώντας, άλλοτε αναλύοντας γεγονότα, άλλοτε κάνοντας προτάσεις, μα πάντα με χαμόγελο και καλή καρδιά.
Κούνια που τον κούναγε.
Οι διαφωνίες γίνανε προσωπικές επιθέσεις, οι αναλύσεις γεγονότων γίνανε διαφωνίες και ακολούθως προσωπικές επιθέσεις, οι προτάσεις γίνανε αυτοσκοπός, και το γέλιο γιουχαΐστηκε.
Ο λόγος; Μία εκ των συντελεστών μας λέει αποκλειστικά:
« Θεωρώ πως ο λόγος ύπαρξης του καφενέ φέρνει στην επιφάνεια μεγάλες ανασφάλειες των θαμώνων του, οι οποίες με την παραμικρή πρόκληση μετατρέπονται στην καλύτερη άμυνα που είναι η επίθεση. Οι κάτοικοι της Ανοργανοχώρας είναι ως γνωστόν πολύ ευαίσθητοι με τα πιστεύω και τις παραδόσεις τους, και εύκολα συγκρούονται. Αυτό γιατί τα πιστεύω και οι παραδόσεις τους είναι ιστορικά ακραίες και κατ’επέκταση ανισόρροπες.
»Σαν αποτέλεσμα το ένα άκρο βρίσκει το άλλο από παράλογο έως επιτήδειο, και οποιοσδήποτε σχολιασμός κάποιων κάλλων κλειδιών, φέρνει σαν αποτέλεσμα την συμπεριφορά του ‘δεν ξέρω για ποιο θέμα μιλάτε, πάντως εγώ διαφωνώ’.
Όταν το κείμενο είναι αναλυτικό, τότε δεν προσφέρει λύσεις. Όταν το κείμενο προσφέρει λύσεις, τότε οι λύσεις δεν είναι ρεαλιστικές. Όταν το κείμενο είναι σατυρικό, τότε θα έπρεπε να ήταν σοβαρό. Όταν το κείμενο είναι σοβαρό τότε περιέχει λέξεις ανάρμοστες. Όταν η άποψη μου δεν πείσει τότε μου είναι αδιανόητο. Δεν έχει σημασία για τι συζητάτε, πάντως εγώ διαφωνώ.
»Οι κάτοικοι της Ανοργανωχώρας δεν έχουν μάθει δυστυχώς να συντυχάννουν πολιτισμένα. Πρώτον και κύριον, αυτοί οι κύριοι τους χώρους των οποίων τόσο σθεναρά υποστηρίζουν οι θαμώνες, δεν ξέρουν να συντυχάννουν σαν αδρώποι! Θυμηθείτε λίγο προηγούμενες προεκλογικές αναμετρήσεις. Τώρα φανταστείτε τι έχει να γίνει στο προσεχές μέλλον. Με πόση ειρωνεία και κακεντρέχεια θα μιλάει ο ένας στον άλλον, τον ιερό σκοπό του να σπάσω τα νεύρα του αντιπάλου μου, ζωντανά, στην τηλεόραση, να προσβάλει ο ένας τον άλλον άνευ συνειδήσεως. Που είναι ο πολιτισμός σ’αυτό; Και στ’αλήθεια, πόσο ασήμαντη φαίνεται η ‘έλλειψη πολιτισμού και επιπέδου’ του μπλογκ μας, σε σχέση με τα μεγαλεία των κυβερνώντων μας;
Ο πολιτισμός δεν είναι συνώνυμος με την καταπίεση της έκφρασης. Ο πολιτισμός έχει να κάνει με την μείωση της προκατάληψης, και με την αύξηση της ανεκτικότητας. Μια αντίθετη γνώμη δεν είναι απαραίτητα προσβλητική, και ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης ούτε. Πολιτισμός και δημοκρατία είναι το: «Διαφωνώ με αυτά που υποστηρίζεις αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να τα υποστηρίζεις». Τάδε έφη Βολταίρος.
Απ’όσο γνωρίζω δεν υπάρχει κάποιος γραμμένος ή άγραφος νόμος ο οποίος προϋποθέτει πως αν θα γράψεις κείμενα πολιτικού περιεχομένου, πρέπει να είσαι και ευγενικός/προσεκτικός/συγκρατημένος/δυσκύλιος/συγκαμένος στις τοποθετήσεις σου. Απορώ λοιπόν με τους θαμώνες του καφενέ. Που όλοι διαθέτουν μια κοινή λογική και σίγουρα αντιλαμβάνονται αυτούς μου τους προβληματισμούς. Μιλάμε για 15 συντελεστές. Οπωσδήποτε ο καφενές θα έχει πολυμορφία! Διότι κάθε άποψη και τρόπος έκφρασης είναι μοναδικός και υποκειμενικός.
Τι τους πειράζει - αυτούς τους οποίους πειράζει – η απόπειρα λογοπαίγνιου και τα κοσμητικά επίθετα; Είναι σαν να σε πειράζει που στον καφέ μου βάζω ζάχαρη! Τι τους πειράζει – αυτούς που πειράζει – η ανάλυση δεδομένων χωρίς προτάσεις λύσης και λοιπά αξεσουάρ; Είναι σα να σε πειράζει που τον καφέ μου τον θέλω σκέτο χωρίς γάλα!
Τι τους πειράζει – αυτούς που πειράζει - η απόπειρα σατιρισμού και κριτικής όλων αυτών των δημοσίων προσώπων; Σάτιρα και κριτική από απλούς πολίτες, πολίτες που έχουν απαιτήσεις από τους κυρίους των οποίων τις μάπες πρέπει να τρώμε καθημερινά στη μάπα, πολίτες που αν και σιχαίνονται τους μισούς απ’αυτούς τουλάχιστον, ακόμα δεν δώσαν παραίτηση, πολίτες που ενδιαφέρονται με τον τρόπο τους, γιατί για να ασχολούμαστε όλοι με το θέμα, τότε όλους μας ενδιαφέρει!»
Ρωτήσαμε, και τότε τι προτείνετε;
«Προτείνω σε όλους να κάνουν αυτό που γουστάρουν, χωρίς να προσβάλουν την δική τους και των υπολοίπων την αξιοπρέπεια. Προτείνω σε αυτούς που αντιλαμβάνονται κάτι τέτοιο, να υπερασπίζονται το δίκαιο (το δίκαιο ένα είναι). Προτείνω σε όλους να δείξουν υπομονή και ανεκτικότητα γιατί έρχονται δύσκολες μέρες. Προτείνω σε όλους να ασπαστούν μια νέα θρησκεία που ονομάζεται «Ζήσε, και άσε να Ζήσουν».
23 comments:
Ψυχία
η πολιτική εν πάει με τη φράση του Βολταίρου αλλά με την τροποποίησή της που τον Αρκά: "Διαφωνώ με όσα λαλείς γι' αυτό σκάσε". Τούτη εν η βασική αρχή κάθε διαλόγου στον οποίο συζητούν άνθρωποι με ενδιαφέροντα τζιαι κίνητρα τζιαι όχι η αρχική βολταιρική που θέλει βιβλία ή απολιτικούς ανθρώπους να μαζεύκουνται για να πιουν καφέ τζιαι να περάσει η ώρα τους.
Σοβαρά μιλάς τώρα ρε φίλε Ελάττο; Δηλαδή νομιμοποιούμαι να σου πω τώρα "σκάσε επειδή διαφωνώ μαζί σου"; Πολύ περίεργη αντίληψη περί διαλόγου έχεις μα το θεό!
mia fora kai ena kairo itan ena mikro paidaki pou to legan daktilaki. mia mera to daktilaki pernontas ekso pou ena kafene akouse kapia kopella na mila. i kopella ithele na pei kati sovaro alla apofasise na to pei san paramithaki. to daktilaki aporrise giati (meta pou tou perase to gelio).
isos i kopella prospathouse apla na agkiksei tous thamones tou kafene me mia paravoli (jesus style) alla tis vgike paramithaki epeidi den einai kali ritoras. isos i kopella pisteve oti eprepe na to aplopoiisei oso to dinato perisotero gia na katalavoun oi thamones tou kafene epeidi itan xazoi. isos apla i kopella na min exei ipothesi. kai isos na ksexase oti einai se kafene kai pernei ton eafto tis poli sovara. kai ezisan aftoi kala kai emeis kalitera.
Λεξιπένητα
εν εκατάλαβες τί θέλω να πω. Φταίω εγώ μάλλον γιατί είπα να μιλήσω χρησιμοποιώντας αφορισμούς άλλων οπότε να εξηγήσω: Εν εννοώ το σκάσε ως λογοκρισία, αλλά αντίθετα θέλω να πω ότι ο διάλογος μεταξύ 2 πλευρών έσιει πάθος που εν χωρά καλοσύνη, εχτός τζιαι αν δεν φακκάς πέννα στην πραγματικότητα για το θέμα που συζητάς. θεωρώ ότι ο διάλογος μεταξύ 2 αντίθετων πλευρών, άμαν εν πεπεισμένες για την θέση τους εν ανώφελος. Εν γίνεται για να καταλήξεις σε μια σύνθεση θέσεων αλλά γίνεται για να πείσεις τον άλλο για την ορθότητα της δικής σου θέσης, άρα με μεταφορική έννοια, εν σαν να λαλείς "συμφώνησε μαζί μου, σταμάτα να πιστεύκεις τα όσα λαλείς, ή έστω αν τα πιστεύκεις ελπίζω να μεν έχουν βαρύτητα". Τούτο σημαίνει το σκάσε, εχτός τζιαι αν εφαντάστηκες ότι προτείνω λογοκρισία.
Θεωρώ ας πούμε την στάση σου κατά του Παπαδόπουλου τζιαι των κατάλοιπων του Γιωρκατζισμού μια τέθκοια περίπτωση του "σκάσε". Πριν αρπαχτείς πάλε, εν σε κατηγορώ, αντίθετα λαλώ, ότι εν η μόνη μορφή διαλόγου που μπορεί να υπάρξει μεταξύ 2 αντίπαλων πλευρών, τζιαι εγώ κάμνω το τούτο.
Απλά διαφωνώ με τη ρόδινη αντίληψη της Ψυχίας που λαλεί ότι το δίκαιο ένα είναι, ζήσε τζιαι άφηστους άλλους να ζήσουν. Τα δίκαια εν πολλά τζιαι απόλυτα γιαμτους εκάστοτε υποστηριχτές τους, τζιαι αν είναι πραγματικά να αφήκουμε τους άλλους να ζήσουν (πριν παρεξηγήσεις, εν εννοώ να τους σκοτώσουμε!), τότε να παραιτήσουμε τζιαι την κριτική καλλύτερα.
Με λλία λόγια, τζιαι πέρκι να μεν με γελάσουν τούντη φορά τζιαι να έχουν καθαρό νόημα: ο πολιτικός διάλογος ή γίνεται για να αλλάξεις τη γνώμη του άλλου, ή απλά γίνεται για να περάσει η ώρα. Τα άλλα, εν πελλάρες για μωρά.
Ουουουουου!!!!!
Κάτσε τζιαι ήβρα το!!!
Μπράβο μου ρε γαμώτο, μπράβο μου!
Το "σκάσε" είναι ο πραγματικός διάλογος στον οποίο εμπλεκόματε καθημερινά. Η βολταιρική φράση εν ο διάλογος που θέλουμε να πιστέυκουμε ότι κάμνουμε ή το ιδανικό που θέλουμε να πιάσουμε.
Το "σκάσε" εν ο πραγματικός άνθρωπος. Το βολταιρικό εν ανέφικτος πόθος.
Φίλε Ελάττω... έχεις κι εσύ τα δίκια σου, άλλο η πραγματικότητα και άλλο η φαντασία. Δεν είναι όμως σωστό να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διατηρήσουμε τον κοινόχρηστο αυτό χώρο, καθαρό;
Η κριτική επί των ιδεών είναι πάντα ευπρόσδεκτη (μιλώντας για τον εαυτό μου), η κριτική επί εκείνου που τις εκφράζει όμως σε κανέναν δεν αρέσει.
Ξένε Δάχτυλε, απολογούμαι αν το στυλ το οποίο γράφω σε κάνει να νιώθεις πως σε θεωρώ χαζό. Μου φαίνεται κάπως παρανοϊκό αυτό, αλλά εσύ ξέρεις καλύτερα τι σου βγάζω. Όσο χαζό και να'ναι το παραμυθάκι το θέμα είναι ένα: Εσύ δεν το έπιασες.
Ο πολιτικός διάλογος (και στην Κύπρο και αλλού) γίνεται για τη μάχη των εντυπώσεων και για να χαρούν οι οπαδοί, όχι οι φίλαθλοι.
Γίνεται για να μπορεί ο κάθε Κατσουρίδης ή ο κάθε Ρίκκος να κορτώσει ότι "δε, ίντα κοψονούρης που είμαι..." και στη διαδικασία να περάσει ψεύτικα διλήμματα, να αποπροσανατολιστεί το κοινό και... τα τααααααα κανένας να μην ερωτήσει πράγματα που ενοχλούν.
Π.χ. αν κατασκευή δρόμου καταχωρηθεί για 30 εκ. στην εταιρεία Α τότε ο υποστηρικτής της εταιρείας Β θα αρχίσει συζήτηση για τις διαδικασίες των προσφορών και τις όποιες παρατυπίες και μετά θα πετάξει ένα "υπάρχει και άλλη εταιρεία που προσφέρθηκε να κάμει τον ίδιο δρόμο, με τις ίδιες προδιαγραφές και με μόνο 15 εκ.".
Κανένας, μα κανένας δεν θα ρωτήσει αν 1) είναι αναγκαίος ο δρόμος, 2) μπορεί να γίνει με μόνο 10 εκ., 3) μπορούν οι επηρεαζόμενοι (κάτοικοι από και πρός και γύρω...) να έχουν λόγο στο καθορισμό των προδιαγραφών του δρόμου.... κουλουπου κουλουπου κουλουπου.
Καλημέρα μας.
Αγρινό Αμίλητο
Ψυχία
πιστεύκω ότι είμαστε εγωιστικά πλάσματα στον διάλογο (τζιαι στη ζωή μας γενικά), αλλά συμφωνώ μαζί σου, ο εγωισμός έννεν λόγος να μεν προσπαθούμε να "σκάσουμε" τον άλλο με κόσμιο τρόπο.
Συφωνώ με το Αγρινό. Να έχουμεν τζαι γνώθει σ΄αυτόν ότι το να περνούμεν την ώραν μας να μεν κάμνουμεν κάτι άλλον τζαι να γράφουμεν σε ψηφιακούς καφενέδες, εν πρώτα τζαι κύρια μια ναρκισσιστική πράξη. Η ουσία αυτού που λαλούμεν εν δευτερεύουσα. Καρτερούμεν (συνήθως ασυνείδητα) να μας πει ο άλλος (η να σκευτεί) μπράβο, έφυρες με, πέτους τζιάλλα, σκάσε, έπρησες μας τα. Περίπου όπως περιμένουν από τους τηλεθεατές τζαι οι πολιτικοί που αναφέρει το Αγρινόν, με τες "έξυπνες" ατάκες: έκατσα του την, έστησα του κλάππαν, είπα τα καλά; κλπ
Με όσα είπες στην κριτική σου ξένε δάκτυλε με κάμνεις να αναμένω με ανυπομονησία τι θα γράψεις εσύ. Σου υπόχομαι πάντως ότι τζαι μίζερο να μου φανεί, δεν θα σου το γράψω με τρόπο που να σου κάμει κακό στο ναρκισσισμό.
acera, pragmati imoun polla agenis tziai entelos aproklita. oi pos ek ton isteron diorthonete tziai tipote omos, for what it's worth, lipoume gia oti eipa
ξένε δάκτυλε είναι δύσκολο να βρεις αθρώπους σήμερα να παραδεχτούν ότι εκάμαν λάθος. Τζαι όμως, ούτε αντροπή είναι ούτε τζαι σημάδιν αδυναμίας. Αντίθετα, ανεβαίνεις στην εκτίμηση την δική μου.
Εγώ για παράδειγμα που παίζω τζαι τον προβληματιζόμενον πολίτην, πριν 5 χρόνια , αγανακτισμένος που την τριτοκοσμική διακυβέρνηση τζαι την απρόκλητη ιδιοποίηση της εξουσίας από το σεράιν του Κληρήδη, επήα τζαι ψήφισα τον Τάσσον Παπαδόπουλον. Φυσικά δεν ενόμιζα ότι θα είχεν καμιάν εξέλιξην στο κυπριακό τζαι αυτόν έπεξεν ρόλον. Έκαμα λάθος. Ζητώ σας τωρά συγνώμη για το τι ετραβήσετε τζαι σεις μαζί μου. oi pos ek ton isteron diorthonete tziai tipote omos, for what it's worth, lipoume gia oti ekama.
ελάλεν μας ο γέρος, φκάρτε με για ακόμα 16 μήνες μεν πάθουμεν κανένα χαττά
τζι επεριπαίζαμεν τον πώς εγέρασεν τζι άρκεψεν τζιαι χάνει
ούτε τζι εγώ του επολλοπίστεφκα για νάμαι ειλικρινής
πόσον δίκαιον είσιεν τελικά ο γέρος...
Μπορεί τζαι να μεν είσιεν δίκαιον. Το ότι εδεχτήκαν οι τούρτζοι το σχέδιον Αναν, μπορέι να ενι τζιαι μπλόφα. Ξέροντας οι μυστικές τους υπηρεσίες (διαβάζοντας τες εφημερίδες μας) ότι ο Τάσσος έτσι τζαι αλλοιώς ήταν να πεί όι, είπαν τζείνοι ναι για να έχουν διπλωματικήν ελευθερίαν να ποφέφκουν τες επιπτώσεις της κατοχής. Αν η δική μας πλευρά ελάλεν ναι, ή ήταν να γινεί ματζιελιόν μεταξύ στρατιωτικούς τζαι Έρτογαν (διότι ο Ερτογαν εννοά τζεινα που λέει) ή ήταν να φανεί το πραγματικόν πρόσωπον της Τουρκίας, τζείνον των στρατιωτικών, τζαι να συνεχίσουμεν αλλό καμιάν τριανταρκάν χρόνια συνομιλίες λογω εμποδίων της Τουρκίας.
Μακάρι να η Τουρκία να εννοά τζείνα που λαλεί, μακάρι με τον Αλλάχ να φκεί ο Γιούλ στην προεδρίαν τζαι να αποδυναμώσει σιγά σιγά τζαι τον στρατόν, τζαι θα φανεί πον να φκεί ο Χριστόφιας ή ο Κασουλίδης στην εξουσίαν.
Όσον δε για τον Κληρίδην, μπορεί να ήταν αξιόπιστος για τους ξένους, για τους Κυπραίους όμως είσιεν χάσει πάσαν αξιοπιστίαν.
Ακέρα
εν νομίζω να μπλοφάραν οι Τούρκοι με τόσο μεγάλο ρίσκο. Μεν ξεχάννεις ότι ως το τέλος σχεδόν ελοαρκάζαμε πως το ΑΚΕΛ είσιε να πει ναι, τζιαι οι Τουρκοκύπριοι ήταν ήδη φανερό πως είσιε να πουν Ναι. Απλά νομίζω η Τουρκία εζύγισε τα πράματα, τζιαι είπε ότι ανεξάρτητα με το τί θα πούμε εμείς, να δείξει τζείνη καλή θέληση για να μεν μπορεί να αποκλειστεί που την Ε.Ε. για το Κυπριακό.
Αν εκατάλαβα καλά θέλεις να θίξεις το θέμα του επικοδομητικού διαλόγου.
Δηλαδή να διαφωνούμε,αλλα με νόημα τζιε όχι να περιπαίζουμε ο ένας τον άλλο με άσχετες ειρωνείες τζιε αντιλογίες που εν οδηγούν σε καμία κατάληξη.
Τούτο που λαλείς έσιη βάση.
Εγώ απλά λαλώ,ότι,εν υπάρχει διάλογος ή διαφωνία που να μεν έσιη αποτέλεσμα ή που να μεν οδηγεί κάπου.
Διαφωνώ με την ανεκτικότητα τζιε με την αδιαφορία.
Άμα δείς ή ακούσεις κάτι που εν γουστάρεις,έσιης δικαίωμα να το σχολιάσεις ή να απαντήσεις.
Αν είσαι λάθος ή όχι εννα το δείξει η συζήτηση σωστά;
Η θεωρίας της μπλόφας προβάλλεται από το στρατόπεδο του ΟΧΙ για να δικαιολογήσουν τις ματσαράγκες που εκάμαν και δυστυχώς βρίσκει πρόσφορο έδαφος γιατί μας έμαθαν να πιστεύουμε στις συνωμοσίες.
Για όσους έβλεπαν τα πράματα με καθαρό μυαλό ήταν φανερό ότι ο Ερντογάν θεωρούσε το Κυπριακό μπελά και ήταν διατεθειμένος να το λύσει. Το πρόβλημά μας είναι ότι η ηγεσία μας δεν είχε καθαρό μυαλό, κάτι που ομολόγησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Χριστόφιας λέγοντας ότι "είμασταν βέβαιοι ότι ο Ντενκάς θα τα τουμπάρει όλα ως συνήθως" για την συνάντηση της Νέας Υόρκης.
Η διαδικασία παραμερισμού του Ντενκάς είχε αρχίσει από το 2003 (θυμάστε τις διαδηλώσεις;) αλλά η δική μας πλευρά κοιμόταν μακαρίως και μιλούσε για μπλόφες και για επικοινωνιακά τρικ.
Αυτό που έκαναν οι Τούρκοι δεν ήταν μπλόφα, απλώς ανάλαβαν ένα ρίσκο. Το αποτέλεσμα για αυτούς ήταν κατά πάσα πιθανότητα το καλύτερο. Κέρδισαν τις εντυπώσεις χωρίς να χρειαστεί να δώσουν τίποτα. Το έκαναν επειδή ήξεραν ότι θα λέγαμε ΟΧΙ; Μα τι, μήπως έχουν μαγικές ικανότητες; Μέχρι τις αρχές Απριλίου όλοι νομίζαμε ότι ο Τάσσος θα έλεγε ένα ήπιο ΟΧΙ, το ΑΚΕΛ θα έλεγε ΝΑΙ, και ακόμα και η ΕΔΕΚ παιζόταν. Πώς διάολο ήξεραν οι Τούρκοι τι θα γίνει;
Υ.Γ. Aceras, στο προηγούμενη νήμα είπες ότι η δεξιά πρέπει να απελευθερωθεί από την εθνικοφροσύνη. Μην συγχύζεις τους εθνικόφρονες με τους εθνικιστές. Οι εθνικόφρονες έδωσαν τουλάχιστον το μισό από το 24% τον Απρίλη το 2004.
Καλά ρε Ίλλανδρε, δε γίνεται να είσαι δεξιός και μη εθνικόφρων;
Τώρα για το ζήτημα της μπόφας των Τούρκων με το ναι τους, λέω μπόφα με την έννοια ότι οι στρατηγοί εδεχτήκαν τζαι στο τέλος δεν αντιδράσαν διότι δεν εκινδυνεύαν τίποτε. Ενι βέβαια μια υπόθεση που της διώ credibility 40 %. Τείνω να πιστέψω παραπάνω την δική σου άποψη αλλά δεν είμαι σίουρος. Αν εν μήλον εν ν΄αθθήσει λαλεί τζαι ο Χριστόφκιας. Διαισθάνουμαι ότι ο Τάσσος δεν θα ξαναφκεί τζαι τότε θα φανεί. Προσεύχουμαι να έσιεις δίκαιο.
Joshoua
Δεν νομίζω να λέω ή να υπονοώ πως άμα κάτι εν το γουστάρεις, εν δικαιούσαι να το λες. Το άκρος αντίθετο υποστηρίζω. Η ανεκτικότητα απαιτεί υπομονή, και είναι πολύ καλή αρετή σε φάση εποικοδομητικού διαλόγου, δεν νομίζεις; Η αδιαφορία είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Aceras, όλα γίνονται. Για αυτό προσπαθώ να αποφεύγω τους όρους δεξιά και αριστερά γιατί είναι πολύ γενικοί και αόριστοι. Προτιμώ να αναφέρομαι είτε στα κόμματα με το όνομά τους είτε σε πιο συγκεκριμένους ιδεολογικούς προσδιορισμούς όπως εθνικόφρονες ή σοσιαλδημοκράτες (παρόλο που και αυτοί είναι αρκετά γενικοί).
Πολύ σχετικό με τη συζήτηση που είχαμε για τον Κληρίδη και τους εθνικόφρονες είναι το πιο κάτω απόσπασμα από άρθρο του Γιάννου Χαραλαμπίδη σήμερα στη "Σ" (http://www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=309376):
"Η απορριφθείσα ως απαράδεκτη θέση των Σοβιετικών περί ομοσπονδίας, που συνταυτιζόταν με εκείνην της Τουρκίας περί διχοτόμησης, αλλά και της Βρετανίας, όπως απόρρητα έγγραφα του Foreign Office αποκαλύπτουν, έγινε σήμερα λάβαρο συμβιβαστικής λύσης όχι μόνο από το ΑΚΕΛ αλλά και από τον ΔΗΣΥ, που εκπροσώπησε μετά το '74, την άλλοτε εθνικόφρονα και άκαμπτη Ενωτική παράταξη, που αφόριζε κάποτε το Μακάριο, όχι για τη διζωνική, αλλά και γι' αυτό ακόμη το ενιαίο κράτος." [η έμφαση δική μου]
Αυτά τα τελευταία λόγια δείχνουν γιατί ο κάθε μετριοπαθής, προοδευτικός και δημοκράτης Κύπριος έπρεπε να κάμνει ττεμενάες στον Γλαύκο Κληρίδη.
Εγώ Ίλλανδρε δεν θα του κάμω και σε διαβεβαιώνω ότι δεν είναι από εμπάθεια.
Προσωπικά, δεν θα έκανα ττεμεννά στον Κληρίδη αλλά φτύνω τον εαυτό μου που δεν τον ψήφισα αντί του Τάσσου. Αν και δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα,η αναξιοπιστία του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ και κατ' επέκταση του Γλαύκου είχε φτάσει σε δυσθεώρατα επίπεδα που ούτε οι δικοί του δεν τον ψήφισαν. Δυστυχώς.....
Δεν πειράζει, έχετε χρόνο να το ξανασκεφτείτε :-)
Το παράδοξο είναι ότι το ΑΚΕΛ ήταν και εξακολουθεί να είναι μέγας απολογητής του Μακάριου, ο οποίος ήταν χωρίς αμφιβολία πιο "δεξιός" από τον Κληρίδη (πιο εθνικόφρονας, πιο ενωτικός, πιο απορριπτικός, και ήταν και παπάς).
Post a Comment