Οι αρχές, οι αξίες, και η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Βασικός επικοινωνιακός κανόνας: το ψέμα που επαναλαμβάνεται γίνεται αλήθεια.

Ευρωπαϊκή λύση.
Ευρωπαϊκή λύση.
Ευρωπαϊκή λύση.

Την ώρα που οι συμπατριώτες μας αναλώνονται στην επιλογή αυτών που θα έπρεπε να κρεμάσουμε στις πλατείες για τα ναι ή τα όχι τους, η πραγματική ιστορική ανατροπή που έφερε το δημοψήφισμα ήταν η απαξίωση στα μάτια των Ελληνοκυπρίων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.). Όλα αυτά τα χρόνια, από τον Μακάριο και μετά, η πολιτική ηγεσία και ο απλός κόσμος εναπόθεταν στον Ο.Η.Ε. τις ρητορείες και τις ελπίδες τους αντίστοιχα για μια βιώσιμη λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Τα διαβήματα, οι μεσολαβήσεις, όλα προέκυπταν μέσα από τη συμμετοχή μας, καθώς και των συμμάχων και των εχθρών μας στον Ο.Η.Ε. Η διεθνής κοινότητα, η διεθνής κοινή γνώμη που κάποτε θα άκουε τα δίκαια των Ελλήνων της Κύπρου, θα τα ικανοποιούσε μέσω του Ο.Η.Ε.

Στην πραγματικότητα, ο Ο.Η.Ε. δεν ήταν λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένος και ελεγχόμενος στο παρελθόν από ότι είναι σήμερα, και από ότι θα είναι στο άμεσο μέλλον. Οι αποτυχίες λύσης όμως ποτέ δεν φορτώθηκαν στον Οργανισμό ως θεσμό πριν από το δημοψήφισμα. Η διαφοροποίηση του σχεδίου Ανάν ήταν η επίρριψη ευθυνών σε όλα τα επίπεδα του Ο.Η.Ε., από τον Γενικό Γραμματέα προσωπικά μέχρι τους τεχνοκράτες και τους διπλωματικούς ακόλουθους. Ο Οργανισμός έχασε από τότε την αξιοπιστία του, και την εικόνα του αποδεκτού, αν όχι αντικειμενικού ή δίκαιου, διαμεσολαβητή.

Απομακρυνόμενοι πλέον από τον Ο.Η.Ε., οι πολιτικοί μας ηγέτες έπρεπε να βρουν μια άλλη οδό λύσης για να πλασάρουν στο λαό. Η Διεθνής Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε. έγινε ισοδύναμη με χαρτί υγείας και τη θέση της ήρθε να καταλάβει πανηγυρικά ο Χάρτης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.). Με την ένταξη μας στην Ε.Ε. δεν ήταν καταστροφικό να τρίξουμε τα δόντια και να απορρίψουμε τον Ο.Η.Ε. γιατί υπήρχε πλέον ένα νέο βήμα διεκδίκησης, που δεν κουβαλούσε την ίδια ιστορία αποτυχιών, και μπορούσε να δώσει νέα πνοή στις ελπίδες μας για ολοκληρωτική νίκη.

Φυσικά, ούτε η Ε.Ε. δεν είναι λιγότερο ή περισσότερο διεφθαρμένη από τον Ο.Η.Ε., οπότε σε πραγματιστικούς όρους, η μετατόπιση αυτή του βάρους της εμπιστοσύνης μας δεν εμπεριείχε κανένα εχέγγυο νίκης. Οι δικηγόροι-πολιτικοί μας όμως έπαιξαν το χαρτί της νομικίστικης προσέγγισης με μαεστρία και έπεισαν -πιστεύω- τον κόσμο, ότι η δικαίωση μας ήταν πλέον διαγεγραμμένη με μαθηματική ακρίβεια. Στο κάτω κάτω, η Τιτίνα είχε ήδη κάνει το πρώτο βήμα, αποδεικνύοντάς μας ότι στη δικαστική κούρσα ειχαμε το πάνω χέρι.

Ο κόσμος το πίστεψε, και η Ευρωπαϊκή λύση έγινε τόσο μόδα, που σήμερα συζητούμε για πρώτη φορά ανοιχτά και από τις πιο ψηλές και επίσημες βαθμίδες για εγκατάλειψη της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Η δυνατότητα καταπίεσης της μειοψηφίας από μια κοινότητα που έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν ότι είναι ικανή για τα χειρότερα έχει μασκαρευτεί ως ισότητα και ισονομία, και ο πλήρης έλεγχος από τους αριθμητικά υπερτερούντες Ελληνοκύπριους ενός ενιαίου κράτους, κάτω από τις αξίες και τις αρχές της Ε.Ε., έχει γίνει η εφικτή λύση.

Πολιτικοποιώντας όμως για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης το σύστημα απονομής δικαιοσύνης της Ε.Ε. ενεργοποιήσαμε ταυτόχρονα και τις διαδικασίες πολιτικής αντίδρασης των υπολοίπων. Έτσι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ.), η νέα αρένα διεξαγωγής του αντικατοχικού μας αγώνα, στην οποία είχαμε ήδη πετύχει και τις πρώτες νίκες, άρχισε να αντιδρά με το ίδιο νόμισμα. Προώθησε πολιτικές μέσω νομικισμού. Οι τελευταίες εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η νομική δεν είναι πολιτική, αλλά και ότι η πολιτική δεν καθορίζει μόνο την διπλωματία και την οικονομία, καθορίζει και τη δικαστική διαδικασία όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Αυτή τη στιγμή είμαστε στα πρόθυρα αναγνώρισης της Επιτροπής Αποζημιώσεων από το Ε.Δ.Α.Δ. ως εσωτερικό ένδικο μέσο της Τουρκίας, πράγμα που θα σημαίνει ότι όλες οι εκκρεμούσες προσφυγές θα απορριφθούν επειδή δεν θα έχουν εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα της προσβαλλόμενης χώρας, και ακολούθως οι πρόσφυγες θα πρέπει να επιλέξουν είτε να εγκαταλείψουν τη νομική τους προσπάθεια δικαίωσης, είτε να αιτηθούν αποζημιώσεις από την Επιτροπή Αποζημιώσεων και να προσβάλλουν ξανά από την αρχή (με δικάσιμη ημερομηνία μετά από ακόμα μια δεκαπενταετία) την απόφαση της ως άδικη και μη αποτελεσματική.

Προχθές δύο Τουρκοκύπριοι δικαστές επικυρώθηκαν, παρόλες τις ενστάσεις μας, στο Ε.Δ.Α.Δ. και τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα, καθώς θα γίνεται πασιφανές πια ότι η νομικίστικη ρητορεία ήταν ακριβώς αυτό: ρητορεία και μόνον. Αν πιστώσουμε τους δικηγόρους-πολιτικούς μας με τη γνώση της εμπειρίας που έχουν συσσωρρεύσει από τις δεκαετίες συνδιαλλαγών τους με τη ρωσσική μαφία, τους βαλκάνιους δικτάτορες και τις ευρωπαϊκές τράπεζες, πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν είναι αφελείς και δεν είναι ανυποψίαστοι όταν μας πλασάρουν το Ευρωπαϊκό Δίκαιο ως το πιο μεγάλο όπλο κατά της Τουρκίας.

Γνωρίζουν πολύ καλά που οδηγούν το κυπριακό, προβάλλοντας (με δήθεν ενδιαφέρον για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων) την ευρωπαϊκή λύση. Γνωρίζουν ότι είναι ανέφικτη πολιτικά και απαράδεκτη από την Τουρκοκυπριακή κοινότητα (πόσο μάλλον την Τουρκία και το διεθνή παράγοντα). Γνωρίζουν ότι ο νομικός μοχλός γίνεται θρύψαλα μπροστά στην πολιτική βούληση των διεθνών ρευμάτων στρατηγικής.

Γνωρίζουν, και δεν τους ενδιαφέρει. Η επιδίωξη συμβιβαστικής λύσης δεν εξαργυρώνεται σε ψήφους, μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα έχει. Τους ενδιαφέρει μόνο η εσωτερική κατανάλωση και η πολιτική επιβίωση των ιδίων, των παιδιών τους και των βαφτιστηριών τους. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ατράνταχτα ότι οι νεαρές ηλικιακά ομάδες δεν ενδιαφέρονται για το Κυπριακό, και σίγουρα δεν ενδιαφέρονται για επιστροφή σε ένα κράτος οποιασδήποτε μορφής με τους Τουρκοκύπριους.

Η κατάρρευση της νομικής στρατηγικής θα πάρει τουλάχιστον ακόμα μια δεκαετία (λόγω της αργής ενταξιακής πορείας της Τουρκίας και των αργών διαδικασιών του Ε.Δ.Α.Δ.). Μέχρι να γίνει κοινή γνώση η εδραίωση της διχοτόμησης μέσω της επιδίωξης ευρωπαϊκής λύσης, η κοινή γνώμη θα είναι ήδη υπέρ της διχοτόμησης, και οι μόνοι που θα την βγάλουν ακόμα μια φορά καθαρή θα είναι οι χειρότεροι των συμπατριωτών μας: οι απόγονοι των τωρινών ηγετών.

Αυτοί που θα μας υποσχεθούν πολλές φορές μαζί με τους γονείς και τους νοννούς τους πριν το Φεβρουάριο:

Ευρωπαϊκή λύση.
Ευρωπαϊκή λύση.
Ευρωπαϊκή λύση.