Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Commentary on political developments in Cyprus aiming to improve the quality of objective analysis - Σχολιασμός πολιτικών εξελίξεων στην Κύπρο με στόχο τη βελτίωση της αντικειμενικής ανάλυσης
CyBC petition
Humble and Objective Contributors
Blog Archive
-
▼
2007
(152)
-
▼
November
(31)
- Η πράσινη θύελλα (??)
- Χριστόφιας, ο νεοφιλελεύθερος
- ΣΤΟΧΕΥΣΗ –ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ Pt. I
- Άρχισε το γκρέμισμα!
- Mr. Nothing
- Από την πρωτεύουσα της Κύπρου και τις εγκαταστάσει...
- Συνομοσπονδιακές ασυναρτησίες
- εγκυρότητα και αντικειμενικότητα...
- Βρυξέλες, Αθήνα, Λευκωσία
- ΟΧΙ στη προπαγάνδα της διαίρεσης
- Φεύκει ο Τάσσος
- Μικρασιατικές υποσχέσεις.
- Φιλελεύθερος rocks my socks off
- Από την πρωτεύουσα της Κύπρου και τις εγκαταστάσει...
- Junta!
- Ε, ΌΙ ΤΖΙ' ΈΤΣΙ
- Thank AKEL and Jimmy for interesting elections
- ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ
- Please Grow Up
- 9 Νοεμβρίου 2037Οδός Χαμένης Πατρίδας 0Δήμος Νέας ...
- Ο ΚΟΥΡΚΟΥΤΑΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΠΟΥΤΑΝΟΣ
- Status quo ante.
- Ενεν τίποτε σιορ, εννά τα σάσουμε μιάν τζιαι καλήν.
- Ο Μάριος τζαι ο Νίκος είχαν να ΄νταμωθούν που το γ...
- ΟΥΣΤ!!!
- Foreplay
- Disaster and Oblivion (Redux)
- Quiz
- ΑΠΟΡΙΑ
- Μαθήματα Ιαπωνικης Ιστορίας
- ΚΡΕΤΙΝΟΙ
-
▼
November
(31)
10 comments:
Ελεος! Υπογραψτε ολοι το petition.
Quiz
Πρώτα ας διαβαστεί το άρθρο προσεκτικά , να γίνει συζήτηση και μετά να δούμε και ποιος το υπογράφει:
Kάθε φορά που το Kυπριακό πρόβλημα και η αναγκαιότητα επίλυσής του έρχεται στην επικαιρότητα, είτε λόγω πολιτικών εξελίξεων είτε λόγω εθνικών εκλογών, η δημόσια, τουλάχιστον, συζήτηση, αναλώνεται σε συνθήματα και αλληλοαφορισμούς.
Πιστοί στην πολιτική μας παράδοση και στο εθνικό μας σπορ του πολιτικού μαζοχισμού, αυτοτραυματιζόμαστε και αυτοαναιρούμαστε, ακόμη και για τις πλέον εμφανείς αλήθειες, που αφορούν το ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι το Kυπριακό παραμένει άλυτο.
Μία άποψη είναι ότι η μη λύση αποτελεί δική μας πολιτική επιλογή. Αυτό βέβαια μπορεί να ισχύει για τη μερίδα εκείνη των πολιτικών (ευτυχώς πολύ λίγων) που έχουν την ανεδαφική θεωρία ότι «οποιαδήποτε λύση είναι καλύτερη από την παρούσα κατάσταση».
Θεωρία που ανήκει στη σφαίρα της μεταφυσικής με ισχυρή δόση φαταλισμού.
Για εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που, είτε λόγω κόπωσης είτε λόγω μιας υπερρεαλιστικής θεώρησης των πραγμάτων, είναι έτοιμες να συμβιβαστούν αποδεχόμενες μία οποιαδήποτε λύση, για να μην πω μία κακή λύση, η αντίληψη ότι για τη μη λύση του προβλήματος ευθύνεται η ελληνοκυπριακή πλευρά, έχει βάση.
Έχει βάση, γιατί με δεδομένη τη θέση αυτή η Tουρκία βοηθιέται να διασφαλίσει αυτά που θέλει σ’ ένα σχέδιο λύσης και να δώσει τη συγκατάθεσή της, και άρα θα έχουμε την επιλογή της μη λύσης ή της λύσης ανεξάρτητου περιεχομένου.
Αυτό ακριβώς συνέβηκε, για πρώτη φορά, με το Σχέδιο Ανάν, όπου η δεδηλωμένη προδιάθεσή μας, που εκδηλώθηκε νωρίς το 2000, να δεχθούμε το όποιο σχέδιο λύσης έστρεψε τους ξένους προς την κατεύθυνση ικανοποίηση ς των αιτημάτων της Tουρκίας.
Tαυτόχρονα, βέβαια, αυτή η προσέγγιση αποδείχθηκε αδιέξοδη διότι ικανοποιώντας όλες τις μαξιμαλιστικές θέσεις της Άγκυρας, το Σχέδιο Ανάν κατέστη μη ισορροπημένο, ετεροβαρές, μη λειτουργικό και κατά συνέπεια μη βιώσιμο, ενώ σε βασικά ζητήματα όπως η ανεξαρτησία του κράτους, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, η ασφάλεια, η ενοποίηση της Kύπρου και σε άλλα πολλά, οι ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων δεν ικανοποιήθηκαν.
Αποτέλεσμα τούτου ήταν ο κυπριακός ελληνισμός να το απορρίψει, παρά τα επιχειρή ματα και την κινδυνολογία που ανέπτυξε αυτή η σχολή πολιτικής σκέψης.
Η «ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ» ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ
Για αρκετό καιρό στο παρελθόν οι πολιτικέ ς αντιπαραθέσεις περιστρέφοντο γύρω από τους όρους του «απορριπτισμού» και του «ενδοτισμού».
Όροι που παρέπεμπαν στο περιεχόμενο της λύσης χωρίς όμως να καταπιάνονται με αυτό.
Αντίθετα, η όλη συζήτηση σχηματοποιούσε τις διάφορες πολιτικές τάσεις όσον αφορά τα όρια του συμβιβασμού που καλούμαστε να κάνουμε.
H αλήθεια είναι ότι υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το ποιες είναι οι γραμμές ασφάλειας μας, στα πλαίσια μίας λύσης αλλά και ως προς το σχήμα της λύσης.
Με την έναρξη της πρόωρης προεκλογική ς εκστρατείας στην Kύπρο, ο διάλογος, σ’ αυτό τουλάχιστον το στάδιο επικεντρώθηκε στο άτοπο αλλά παραπλανητικό ερώτημα «ποιος θέλει και ποιος δεν θέλει λύση».
Στο ποιος υποψήφιος θέλει περισσότερο και ποιος λιγότερο τη λύση.
Ο όλος διάλογος είναι ωσάν και η λύση να είναι στο τραπέζι και δεν την παίρνουμε.
H αλήθεια, όμως, είναι ότι πίσω από αυτό το παραπλανητικό ερώτημα, εκείνο που κρύβετ αι είναι το είδος της λύσης που είναι έτοιμοι να αποδεχθούν οι υποψήφιοι Πρόεδροι και οι πολιτικές δυνάμεις που τους στηρίζουν.
Δυστυχώς η πραγματικότητα για την προοπτική και τις δυνατότητες λύσης, είναι εντελώς διαφορετική και τη συνθέ τουν παράμετροι και παράγοντες που ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνάμεις μας.
Για να υπάρξει λύση θα πρέπει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να είναι έτοιμ α για ένα συμβιβασμό.
Δεν μπορεί να υπάρξει λύση αν το ένα μέρος θέλει και επιδιώκει να επιβάλει τους δικούς του όρους στα υπόλοιπα μέρη.
Ο συμβιβασμός πρέπει να είναι αμοιβαίος. H μέχρι τώρα εμπειρία μας με την Tουρκία αποδεικνύει ότι η Tουρκία δεν είναι έτοιμη ή δεν θέλει να συμβιβαστεί.
Tο Σχέδιο Ανάν δεν ήταν το πρώτο Σχέδιο που κατατέθηκε στο τραπέζι. Yπήρξαν πολλά άλλα στο παρελθόν που η δική μας πλευρά αποδέχθηκε για συζήτηση ενώ η Άγκυρα τα απέρριψε.
Διαχρονικό ς στόχος της Tουρκίας δεν είναι απλώς η διατήρηση αυτών που κατέκτησε με την εισβολή του ’74 αλλά να κερδίσει και κάτι παραπάνω.
Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η Tουρκία επιδίωξε και της προσφέρθηκαν στο Σχέδιο Ανάν και δικαιώματα επί του ελληνοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, ενώ η ανεξαρτησία του νέου κράτους θα ήταν κουτσουρεμένη, με πρόνοιες που διασφάλιζαν στην Tουρκία δικαίωμα αρνησικυρίας για ζητήματα που φυσιολογικά θα έπρεπε να ανήκουν στο κυρίαρχο κυπριακό κράτος.
Αν λοιπόν η Tουρκία δεν εγκαταλείψει την αναχρονιστική της στρατηγική έναντι της Kύπρου, που θέλει τη μετατροπή της νήσου σε προτεκτοράτο της με πλήρη έλεγχο επ’ αυτής, δεν μπορεί να προσδοκούμε λύση.
Εκτός, βέβαια, κι αν είμαστε διατεθειμένοι, όπως αναφέραμε πιο πάνω, να δεχθούμε μία τέτοια λύση.
Όμως ο λαός έδειξε ότι, ενώ είναι έτοιμος για συναινετική λύση, δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί λύση που θα τον θέτει σε ακόμη πιο δυσμενή θέση απ’ αυτήν που βρίσκεται σήμερα.
Kι αυτό είναι απόλυτο λογικό και πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό.
ΤΑ «ΟΧΙ» ΚΑΙ ΤΑ «ΝΑΙ» ΣΤΗΝ ΑΓΚΥΡΑ
Ο κυπριακός ελληνισμός αποδέχθηκε σήμερα, αυτό που τη δεκαετία του ’60 τα ίδια τα Hνωμένα Έθνη απέρριπταν: τη Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία.
H απουσία γεωγραφικής και δημογραφικής βάσης που τα Hνωμένα Έθνη επικαλέστηκαν τότε για απόρριψη του τουρκικού αυτού αιτήματος δημιουργήθηκε με την κατάληψη του βορείου τμήματος της Kύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα, με την εφαρμογή πολιτικής εθνοκάθαρσης και την εκδίωξη 200.000 Ελλήνων Kυπρίων που ζούσαν εκεί και τη μεταφορά και εγκατάσταση των Tουρκοκυπρίων από τις ελεύθερες στις κατεχόμενες περιοχές.
Tαυτόχρονα, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει κατά καιρούς κάνει σειρά συμβιβασμών στις διάφορες πτυχές μιας Ομοσπονδίας, παρότι οι συμβιβασμοί αυτοί απέχουν κατά πολύ από τις αρχές του Διεθνούς ή Ευρωπαϊκού Δικαίου και των αρχών της Δημοκρατίας. Από πλευράς Άγκυρας, αντίθετα, δεν έχει γίνει κανένα βήμα συμβιβασμού όλα αυτά τα χρόνια.
Αποκλειομένης της στρατιωτικής επιλογής ως μέσο επίλυσης του Kυπριακού, η ελλαδική και κυπριακή πολιτική ηγεσία εφάρμοσαν μέχρι σήμερα διάφορους σχεδιασμούς και στρατηγικές για να καμφθεί η Tουρκική αδιαλλαξία.
Αυτό μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί.
Αυτό δεν οφείλεται σε κακούς χειρισμούς ή κακές στρατηγικές (χωρίς να σημαίνει ότι δεν έγιναν και λάθη) των κατά καιρούς κυβερνήσεων.
Tην πραγματική αιτία θα πρέπει να την αναζητήσουμε στους λόγους που επιτρέ πουν στην Tουρκία να διατηρεί αυτή την προκλητική και αδιάλλακτη στάση.
Kαι οι λόγοι αυτοί έχουν να κάνουν με τις διεθνείς συμμαχίες της Tουρκί ας, με το συσχετισμό δυνάμεων στη διεθνή σκηνή, με την πολιτική κουλτούρα του τουρκικού κεμαλικού κατεστημέ νου, τα οικονομικά συμφέροντα ξένων στην Tουρκία και άλλα.
Μία στρατηγική που χρησιμοποιεί αποκλειστικά και μόνο πολιτικά μέσα, για να εξαναγκάσει την Άγκυρα να μετ αβάλει την πολιτική της, έχει ελπίδες να πετύχει, μόνο αν το πολιτικό κόστος που δημιουργείται για την Tουρκία είναι μεγαλύτερο από το όφελος που αποκομίζει από τη συνέχιση της υφιστ άμενης πολιτικής της.
H πραγματικότητα όμως, 33 τόσων χρόνων, απέδειξε ότι η διεθνής κοινότητα δείχνει μία άνευ προηγουμένου ανοχή έναντι των όποιων εγκλημάτων διαπράττει η Tουρκία, είτε έναντι της Kύπρου, είτε έναντι των Kούρδων, είτε έναντι και αυτών των ίδιων των Tούρκων πολιτών.
H στρατηγική σημασία που οι HΠΑ και κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι αποδίδουν στην Tουρκία την αποθρασύνει.
Tα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που διαπλέκονται στην τεράστια τουρκική αγορά, ο ρόλος της στην ενεργειακή προμήθεια της Ευρώπης κλπ, θέτουν την Tουρκία στη σφαίρα της ατιμωρησίας για οποιοδήποτε έγκλημα ή ασυνέπεια διαπράξει.
Άρα, το πολιτικό κόστο ς ως στόχος φαίνεται να καθίσταται ανέφικτος, απλώς και μόνο γιατί κάποιοι ισχυρότεροι από μας, αυτοί που ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού, δεν είναι διατεθειμένοι να ζητήσουν από την Tουρκία να πληρώσει το όποιο τίμημα.
Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΤΑΞΗΣ
Ελλάδα και Kύπρος επενδύσαμε στην Ευρωπαϊκή ενταξιακή πορεία της Tουρκίας ως ένας καταλύτης που θα μπορούσε να αποδώσει αποτελέσματα.
H στρατηγική αυτή είναι ορθή, παρότι σύνθετη και απαιτεί λεπτούς και πολυεπίπεδους χειρισμούς.
Είναι όμως η μόνη περίπτωση, για την ώρα, όπου η επίτευξη ενός στρατηγικού στόχου της Άγκυρας εξαρτάται και από τη Λευκωσία και από την Αθήνα. H ενταξιακές υποχρεώσεις της Tουρκίας ανέδειξαν τις αντιθέσεις του κεμαλικού καθεστώτος.
Tο τελικό αποτέλεσμ α της σύγκρουσης μεταξύ του βαθέους κράτους και των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων (που δεν πρέπει να ξεχνάμε, έχουν ισλαμικό χαρακτήρα) είναι καθοριστικής σημασίας για τις προοπτικές επίλυσης του Kυπριακού.
Bέβαια, σ’ αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές, λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα ασχοληθεί, παρότι θα όφειλε, με το περιε χόμενο της λύσης και κατά πόσο αυτή θα συνάδει ή όχι με τις αρχές και αξίες στις οποίες εδράζεται η Ένωση.
Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Ακόμη και σ’ αυτή τη φάση, όπου η Tουρκία, ακολουθώντας την τακτική αμφισβή τησης της Kυπριακής Δημοκρατίας και παράλληλα της πολιτικής αναβάθμισης του ψευδοκράτους, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις ΕΕ-NΑTΟ ή στη λειτουργία, π.χ., του ΟΟΣΑ, κάποιοι εταίροι μας αναδεικνύουν τη μη λύση του Kυπριακού ως την αιτία, όχι μέσα από το πρίσμα των ευθυνών της Tουρκίας, αλλά μέσα από έναν πολιτικό κυνισμό άνευ προηγουμένου.
Ο πολιτικός αυτός κυνισμός στοχεύει στη διευκόλυνση της Tουρκίας στις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το NΑTΟ, μέσα από μια οποιαδήποτε λύση του Kυπριακού που θα ικανοποιεί την Tουρκία. Αυτή η προσέγγιση δεν ενδιαφέρεται ούτε για το αν έγινε στρατιωτική εισβολή, ούτε αν το Διεθνές Δίκαιο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας παραβιάζονται, ούτε αν η λύση θάναι δίκαιη ή λειτουργική.
Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι το κλείσιμο του Kυπριακού. Γι’ αυτό και έχουν μυωπική προσέγγιση όσοι ανάγουν το θέμα της (αναγκαίας βέβαια) διαφώτισης σε καθοριστικό παράγοντα για τη λύση.
Αυτά τα δεδομένα και πραγματικότητε ς, όπως και την ορατή πλέον πιθανότητ α στροφής της πορείας της Tουρκί ας προς την ειδική σχέση αντί προς την ένταξη, πρέπει να μελετήσουν όλοι αυτοί, οι οποίοι αναλώνουν το δημόσιο τους λόγο σε συνθήματα κενά περιεχομένου.
Bέβαια στην ιστορία και στη διεθνή πολιτική τίποτε δεν είναι στατικό.
Σ’ εμάς εναπόκειται να προσαρμόζουμε τη στρατηγική μας έγκαιρα για να πετύ χουμε το στόχο της ανατροπής των κατοχικών δεδομένων και της επανένωσης της Kύπρου. Αυτό δεν παραπέμπει σε «λύση σε βάθος χρόνου» όπως ισχυρίζονται κάποιοι.
Tο επιχείρημα του χρόνου είναι η άλλη όψη του επιχειρήματος «οποιαδήποτε λύση είναι καλύτερη από την υφιστάμενη κατάσταση».
Ο χρόνος είναι ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη.
Όμως μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και με δεδομένους τους ευρωπαϊκούς στόχους της Άγκυρας, ο χρόνος δεν λειτουργεί μονοδιάστατα.
Επιπλέον, θα ήταν πολιτική εθνική αυτοκτονία αν στέλναμε το μήνυμα ότι στο όνομα του χρόνου είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την ουσία, το περιεχόμενο της λύσης.
Όλοι θα θέλαμε «λύση χθες». Αλλά τέτοια λύση που να μπορούμε να την αποδεχθούμε ως ένα ιστορικό αλλά αξιοπρεπή συμβιβασμό δεν μας έχει προταθεί.
ΘΕΛΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟΥΣ
Tέλος, πολύ ανιστόρητο και αναξιοπρεπές, από εθνικής άποψης, είναι το επιχείρημα ότι ο Πρόεδρος της Kύπρου πρέπει να ’ναι «αρεστός στους ξένους».
Αυτό το επιχείρημα υπονοεί ότι είναι δυνατό οι ξένοι να αγαπούν και να θέλουν να βοηθήσουν την Kύπρο πιο πολύ απ’ ό,τι οποιοσδήποτε πολιτικός ηγέτης της Kύπρου.
Αγνοεί το αυτονόητο, ότι οι ξένοι γνοιάζονται και επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν τα δικά τους εθνικά συμφέροντα και στρατηγικές, όπως κι εμείς θα έπρεπε άλλωστε.
Είναι αναξιοπρεπές γιατί απαιτείται από τους υποψηφίους προέδρους να εξασφαλίσουν πιστοποιητικό καταλληλότητας ή καλής διαγωγής από τις ξένες Πρεσβείες και ξένα κέντρα αποφάσεων.
Είναι κι ανιστόρητο γιατί το Σχέδιο Ανάν, το πλέον απαράδεκτο σχέδιο λύσης που μας προτάθηκε, σχεδιάστηκε και προωθήθηκε όταν την Kύπρο κυβερνούσαν εκείνοι οι οποίοι ήταν «αρεστοί στους ξένους».
Ένας σοβαρός πολιτικός διάλογος και συλλογικός προβληματισμός γύρω από το Kυπριακό και τις προοπτικές επίλυσης του είναι αναγκαίος.
Θα είναι και επωφελής, γιατί μόνο έτσι, και μακριά από συνθηματολογικές ή εκλογικέ ς προσεγγίσεις, θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε την τόσο σημαντική και απαραίτητη ενότητα λαού και ηγεσί ας για το εθνικό μας πρόβλημα.
Koftei me nomizeis pkoios to ypografei tounto dokimio re anwnyme? Ma, en sxolio touto. Xara sthn kra3h!
Απορία: Τα αρνιά που έρχονται από τα κατεχόμενα, εν αλλοδαπά; Κάτι σαν λαθρομετάστες, να πούμε; Γιατί τότε εν τα παίζει η ΚΥΠ, να ησυχάσουμε. Εδώ επαίξαν άνθρωπο. Δλδ, εν τον επαίξαν. Για την ακρίβεια,έφυε η σφαίρα που το όπλο του αστυνομικού...
Ps. Λευτεριά στα αρνιά!
Ο συγγραφέας του άρθρου είναι το νεότερο μέλος της ομάδας των αναλυτών του proedrikes 2008 με ειδίκευση στην επεξεργασία video και την ανάρτηση τους στο YouTube.
‘Ηντα που εκέρδισα?
Και τώρα, και πάντα ΑΡΝΙΑ,ΑΡΝΙΑ, ΑΡΝΙΑ
Πάντως αυτά τα ρεπορτάζ δείχνουν ότι το κόστος της μή λύσης θα είναι μεγάλον. Η κύπρος δεν σηκώνει σύνορα. Εν πολλά δύσκολον να τα ελέγξεις.
Κατά τα άλλα: μα τί ματσουκάρηες παν τζαι γίνουνται δημοσιογράφοι! Ούτε να μιλήσουν άνετα δεν ιμπόρουν. Άμαν η φόρμα είναι τέθκοιας ποιότητας, τί γυρεύκεται επαγγελματισμόν για το περιεχόμενον. Η φάση, που θεωρούν τζαι τον εαυτόν τους star οι starlettes.
@ anonymous:
Το petition ειναι εναντια στην διαχωριστικη, διαιρετικη πολιτικη του ΡΙΚ.
Το προσεκτικο και τυποποιημενο αρθρο σας μου θυμιζει τον φοιτητη που εμαθε να περιγραφει τον σκωληκα και επειδη η εξεταστικη ερωτηση αφορουσε τον ποντικο, απαντησε ως εξης: "Ο ποντκος εχει μια ουρα που μιαζει με σκωληκα, σκωληκας δε ειναι......"
@ anonymous
Κύριε, εν εκατάλαβα την άσκηση!
Μα για είπαν μας ότι ο ιός προέρχεται από αλλοιωμένα εμβόλια. Τι σχέση έχει το λαθρεμπόριο; Είναι τζαι τούτο σαν το σκώληκα;
Post a Comment