Τι φοούμαι τζαι τι ελπίζω

Φοούμαι ότι ο Χριστόφκιας θα φκει πρόεδρος με τόσα βαρίδια που δεν θα μπορέσει να κάμει τίποτε, έστω τζαι αν η Τουρκία όντως θέλει να κλείσει το κυπριακό.

Ελπίζω ότι οι φόβοι μου πως όλη η συνοπαρτζιά του Τάσσου είναι απορριπτικοί μέχρι διχοτόμησης είναι λλιον εξεζητημένοι. Πριν ένα χρόνο ο Άγγελος Βότσης με έπεισεν σε συζήτηση που είχαμεν ότι δεν πιστεύει πως η διχοτόμηση είναι θεμιτή κατάληξη. Μακάρι να έχει τζαι άλλους. Ο Κολοκασίδης είπεν την νύχταν των εκλογών, σε ώραν σκληρής οδύνης, ότι αναλύοντας τα αποτελέσματα, ίσως πρέπει «να ξαναδούμεν τζαι την πολιτικήν μας». Μακάρι έτσι δυνάμεις να πολευτερωθούν που τον αστερισμόν του Τάσσου τζαι να γύρουν την πλάστιγγαν προς τα αυτονόητα (αυτά που ακόμα τζαι οι φανατικοί πρώην εθνικιστές τα εκαταλάβαν).

Φοούμαι ότι η τάση του Χριστόφκια να πατά στα σίουρα θα τύχει εκμετάλλευσης από τους πρώην, τώρα μέλλοντες, συνεργάτες. Ίσως καταφέρουν να τον κλείνουν σε παλιές τάσεις τύπου «εγώ θα είμαι πιό σκληρός από τον Τάσσο» ή «η διχοτόμηση έμεινεν μας κοπέλια».

Ελπίζω ότι επηρεάζεται παραπάνω που την βάση της αριστεράς παρά που συνοδοιπόρους που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Σε συνάντησην που είχεν πρόσφατα με τους εργολάβους για τες εκλογές, όταν του είπεν κάποιος «δεν γυρίζει πίσω ο ποταμός», απάντησεν, «να αλλάξουμεν τους νόμους της φύσης». Έτσι είναι φύσει οι αριστεροί, νομίζω ότι ο Χριστόφιας είναι φύσει αριστερός. Αν του λείπει δύναμη να το φωνάξει δυνατά, δανείζουμεν του την δικήν μας.

Φοούμαι ότι τα κλεφτρόνια (από σέναν το δανείζομαι Νικόλα), θα κουλουρωθούν με διαφορετικόν τρόπον κοντά στην «κυβερνητική αριστερά» τζαι θα την μνουσιήσουν τελειωτικά βουτώντας την μες τα κοντράτα τζαι την λίραν, έχοντας θούριον ίππον διάφορους νηστικούς αριστερούς που πάντα ονειρευτήκαν ότι κάποιαν μέρα θα γινούν «μικροαστοί με ανθρωπισμόν». Έναν κυπριακό Πασόκ της κομπίνας δεν είναι ανύπαρκτος κίνδυνος. Ούτε τζαι μια συμμετοχή του κέντρου στην κυβέρνησην με στόχον το απού φάει φάει λάφυρα είναι ανυπαρκτος κίνδυνος.

Ελπίζω ότι οι υγιείς εκσυγχρονιστικές δυνάμεις της κοινωνίας στον κεντροαριστερό συνασπισμό που εστήθην εκ των πραγμάτων να βαρούν παραπάνω που τους καιροσκόπους. Οι οικολόγοι να βοηθήσουν να γίνει το περιβαλλοντικό θαύμα που χρειάζεται η Κύπρος για να αθθίσει αειφόρα, οι κεντροδεξιοί λογικοί Κκεϋνικοί οικονομολόγοι του Δήκο, της Εδέκ, των Εδή, θα βοηθήσουν να κρατήθεί μιαν σωστή ανάπτυξη που να επιφέρει στο κράτος έσσοδα για να εξασκεί κοινωνική πολιτικήν. Οι ακελικές κοινωνικές ευαισθησίες να οδηγήσουν σε μιαν παραγωγικήν κοινωνικήν συνοχήν. Οι μοντέρνες ευρωπαϊκές δυνάμεις της κοινωνικής οργάνωσης βασισμένης σε στοχοπροσήλωσην παρά στο θανατηφόρον μείγμα «μεγάλα λόγια – ρουσφέττιν» να είναι το κύριον μιας νέας κυβέρνησης τζαι όχι η εξαίρεση. Ελπίζω οι δεξιοί του κέντρου να βρίσκουν παραπάνω χαράν να λύουν προβλήματα της κοινωνίας, (με άλλα λόγια να κάμνουν πολιτικήν), παρά να λύουν προβλήματα κουμπάρων τζαι ξαδέλφων (ως είθισται).

Φοούμαι ότι οι πλατειά ακελική εκλογική βάση θα απαιτήσει το «δίκαιον της» με θέσεις του δημοσίου «στους δικούς μας» για να ισοζυγίσουμεν την εταιροβαρή μέχρι τώρα κατανομή.

Ελπίζω οι θέσεις αρχών των νέων αριστερών πολιτικών στελεχών (τύπου Νεοκλής, Ελένη Μάυρου, Στέφανος Στεφάνου) να είναι τζείνες που θα κυριαρχίσουν για θα βοηθήσουν να λύθεί το πρόβλημαν του αποκλεισμού των αριστερών από το δημόσιον, με λύσεις που εξασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα μακροχρόνια, δηλαδή με διαδικασίες που θα εξασφαλίζουν τόσον στον αριστερόν, όσον τζαι στον δεξιόν να μπαίνει στο δημόσιον με την αξίαν του τζαι μόνον. Έτσι λύσεις, θα συνεχίζουν να εξυπηρετούν τον αριστερόν ακόμα τζαι όταν η αριστερά δεν θα είναι στην εξουσίαν.

Φοούμαι την συντήρησην. Ελπίζω στην πρόοδον. Φοούμαι τους γέρους. Ελπίζω στους νέους. Φοούμαι το παρελθόν. Ελπίζω στο μέλλον. Φοούμαι τα σίουρα. Ελπίζω στα πειράματα. Φοούμαι τες ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια. Ελπίζω σε μιαν νέαν σημαίαν σχεδιασμένην που τους νέους για μιαν ενωμένην Κύπρον.

Αφούς ο θεός επήεν τελικά με τον Ττόμην, εσού που είσαι γεναίκα τζαι δεν παρασύρεσαι, βοήθα Παναγία μου να γινούν αυτά που ελπίζω πράξη.