Σύμφωνα με τα σκεπτικό της ψήφου μου, ο μόνος τρόπος για να «κερδίσω» θα ήταν να… μην βγει κανείς από τους δύο του δευτέρου γύρου.
Μετά τον αποκλεισμό του τΑΣΣΟΥ, που ήταν και το ζητούμενο του πρώτου γύρου, παρακολούθησα –όπως και οι υπόλοιποι συμπολίτες μου –την απογοητευτική κατρακύλα Χριστόφια και Κασουλίδη και την… νεκρανάσταση του μετώπου των μισαλλόδοξων. Από τη μια, τα επίσημα όργανα των ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Οικολόγων στράφηκαν προς αυτόν που ως πριν λίγο έβριζαν γιατί «εγκατέλειψε» την τριμερή και φωτογράφιζαν ως «μειωμένων αντιστάσεων οπαδό του Ναι στο δημοψήφισμα που αναγκάστηκε να πει Όχι». Από την άλλη, μεγάλο μέρος του μηχανισμού που η συνεπαρτζιά των μισαλλόδοξων (συμπεριλαμβανομένων του Αχρειεπίσκοπου, αρκετών συνεργατών και φίλων του τΑΣΣΟΥ και των Εθνικοφρόνων Σωματείων) χρησιμοποίησε στο δημοψήφισμα και στον πρώτο γύρο για να διαδώσει ψεύδη, να σπείρει το φόβο και το μίσος και να αποτρέψει την όποια πιθανότητα συμβιβασμού με τους ΤΚ… στράφηκε προς αυτόν που ως πριν λίγο χαρακτήριζαν ως προδότη της παράταξης και Ναι-νέκο.
Το ΔΗ.ΚΟ. πήρε τις αποφάσεις του με βάση το ποιος πρόσφερε τις καλύτερες πιθανότητες για εκλογική νίκη και τους σχεδιασμούς του Προεδρικού σε σχέση με την προσπάθεια του να παραμείνει Ελληνική η… Κωνσταντινούπολη … αλλά και για χάριν της διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών (δες άρθρο Μακάριου Δρουσιώτη στον σημερινό Πολίτη).
Η ΕΔΕΚ … η ΕΔΕΚ για μια ακόμη φορά αναγκάστηκε να γλείψει εκεί που έφτυνε. Ceci n’est pas une pipe. Το έπραξε αυτό με την ίδια άνεση και… σβελτάδα που πριν κατηγορούσε τους όποιους διαφωνούντες με την άποψη της. Και το έπραξε επίσης με τις ενδοκομματικές ισορροπίες κατά νου. Πάντως τα δείγματα γραφής των πολιτικών της, π.χ. Θεοδώρου, Σοφοκλέους, Κουταλιανός και Κόμπος, δικαιώνουν για πολλοστή φορά την άποψη που φέρει το συγκεκριμένο κόμμα πλησιέστερα στον εθνικοσοσιαλισμό παρά στον σοσιαλισμό.
Το ΑΔΗΚ δεν πήρε υπόσχεση για υπουργείο από κανέναν και έτσι … θυμήθηκε τη συνείδηση του.
Οι Οικολόγοι… είχαν –λόγω φύσεως του ευρύτερου οικολογικού κινήματος αλλά και σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του προεδρικού –την… ανάγκη να στραφούν προς τον κόκκινο γουμά αντί προς τον θαλασσί. Θα δούμε πόσο πράσινα θα κακαρίζουν στο μέλλον. Όπως είπε και ο Kermit, “it’s not easy being green”.
Οι του ΕΥΡΩΚΟ επέλεξαν να μην στηρίξουν κανένα. Ήδη, από τον πρώτο γύρο ο Κασουλίδης τους είχε πάρει σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων τους που προερχόταν από το ΔΗΣΥ και τους άφησε ουσιαστικά με το μέρος των ψηφοφόρων που προέρχονταν από τους Νέους Ορίζοντες.
Θα σταθώ για λίγο στην περίπτωση τους. Γιατί άραγε επέλεξαν τη «μη στήριξη»; Πιστεύω πως η επιλογή τους αυτή ήταν επιβεβλημένη λόγω και των πρότερων επιλογών τους. Είχαν στηρίξει την όλη τους ύπαρξη στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος αλλά και στην πολιτική του μη συμβιβασμού. Αν στρέφονταν προς το φυσικό τους χώρο, δηλαδή την παράταξη του Κασουλίδη, θα έπρεπε να ψηφίσουν ένα Ναι-νέκο. Αν στρέφονταν προς εκείνον που στο δημοψήφισμα ψήφισε –τελικά –ΟΧΙ … θα ψήφιζαν εκείνον που η παράταξη του ανέκαθεν υποστήριζε τον έντιμο συμβιβασμό και την Ομοσπονδία ως λύση του Κυπριακού. Μια όποια επιλογή τους υπέρ του ενός ή του άλλου θα άφηνε δυσαρεστημένους πολλούς από τους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους. Και μετά τις προεδρικές έρχονται βουλευτικές.
Εκτός από τη θέση του στο Κυπριακό, το ΕΥΡΩΚΟ –και παλαιότερα οι Νέοι Ορίζοντες –είχαν μέχρι τώρα κατορθώσει να προσελκύσει αρκετούς ψηφοφόρους που ήταν δυσαρεστημένοι γενικώς με το πολιτικό κατεστημένο. Το ενδιαφέρον του συγκεντρώνεται τώρα στο πως θα τους συγκρατήσει… και η φυσιολογική δυσαρέσκεια που θα προκαλούσε η στροφή προς τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο του δευτέρου γύρου ήταν εμπόδιο για μια τέτοια προσπάθεια. Ο οπορτουνισμός σε όλο του το μεγαλείο.
***
Μετά την εκλογή Βασιλείου, τόσο η Εκκλησία, όσο και το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο του τόπου ανησύχησαν για την πιθανότητα δημιουργίας ενός «άλλου χώρου» πέραν από τα κόμματα ΔΗ.ΣΥ. και Α.Κ.Ε.Λ. αλλά και πέραν από τους παραδοσιακούς μικρούς, δλδ. την Ε.Δ.Ε.Κ. και το ΔΗ.ΚΟ. Φοβόντουσαν δηλαδή τη δημιουργία ενός χώρου τον οποίο δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν. Είναι για αυτό ακριβώς το λόγο που σεκόνταραν (και οικονομικώς) τη δημιουργία χώρων όπως οι Οικολόγοι και το ΕΥΡΩΚΟ… με μοναδικό στόχο το «μάντρωμα» των αδέσποτων». Παρόμοιο στόχο είχε και η περιλάλητη «συνένωση του κεντρώου χώρου» που δεν τους έκατσε ποτέ.
Ας το έχουν υπόψη τους αυτοί που ήθελαν να «απογαλακτιστεί» το πολιτικό μας γίγνεσθαι από όλους εκείνους που συγκροτούν την συνομοταξία των μισαλλόδοξων που ο τΑΣΣΟΣ εκπροσωπούσε τα τελευταία χρόνια.
Διότι, σίγουρα, τα όσα είδαμε μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου δεν μπορεί να τους ικανοποιούν.
Εγώ προσωπικά ανέμενα και από τους δύο υποψηφίους να απορρίψουν την προσφιλή τακτική των «υπερπατριωτών» να καταδικάζουν όσους διαφωνούν με την άποψη τους ως προδότες. Κανείς εκ των δύο δεν ζήτησε κάτι τέτοιο από τα διάφορα στοιχεία …χμμμ… στοισhειά μισαλλοδοξίας που έσπευσαν να τους υποστηρίξουν.
Ανέμενα επίσης από τους δύο υποψηφίους να αποβάλουν από τον περίγυρο τους όλα εκείνα τα στοισhειά που σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού διαβλέπουν προσπάθειες αφελληνισμού και διεθνείς συνωμοσίες. Αντ’ αυτού τους αγκάλιασαν αμφότεροι.
Η δική μου «αριστερά» κρατάει ψηλά το λάβαρο των συλλογικών αγώνων & της αδελφοσύνης των λαών… και δεν το χαμηλώνει από φόβο μπρος στους πιστολάδες μισαλλόδοξους και δεν … συναγωνίζεται με αυτούς σε δηλώσεις «πίστεως εις το θρήσκευμαν». Δεν μιλά με μισόλογα «για να μην ενοχλήσει» και δεν συναλλάσσεται με τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης έχοντας ως στόχο την αναρρίχηση / παραμονή στην όποια καρέκλα.
Η δική μου «δεξιά» κρατάει ψηλά το λάβαρο της ελευθερίας του ατόμου και δεν το χαμηλώνει για χάριν της όποιας Εκκλησίας ή του όποιου εθνικισμού. Δεν μιλά με συνθήματα μίσους «για να ευχαριστήσει» και δεν συναλλάσσεται με τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης έχοντας ως στόχο την αναρρίχηση / παραμονή στην όποια καρέκλα.
.
Κέντρο δεν είχα ποτές μου. Οι μετριότητες με κάνουν να πλήττω.
Για αυτούς τους λόγους, η ψήφος μου έλεγε ξεκάθαρα ΟΧΙ… στον τΑΣΣΟ, στον Χρυσόστομο, στα Εθνικόφρονα Σωματεία, στον Εθνικοσοσιαλισμό… γενικώς πολλά ΟΧΙ ηχηρά και μυρωδάτα.
Εύχομαι στους οπαδούς του νικητή Χριστόφια να δικαιωθούν. Πολύ το αμφιβάλλω. Ήδη οι διεργασίες μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου κάνουν μια τέτοια εξέλιξη τόσο πιθανή όσο και η περίπτωση να …«αλλαξοπιστήσει» η Αλέκα Παπαρήγα.
Εύχομαι στους οπαδούς του αντιπολιτευόμενου –πλέον –Κασουλίδη να δικαιωθούν. Πολύ το αμφιβάλλω. Ήδη οι διεργασίες μεταξύ του πρώτου και δεύτερου γύρου κάνουν μια τέτοια εξέλιξη τόσο πιθανή όσο και η περίπτωση ο Bush Jr. να …ασπαστεί τον αναρχισμό.
Σε όσους διέδιδαν ότι ο τΑΣΣΟΣ θα πάρει 40% στον πρώτο γύρο, στα παπαγαλάκια των καφενέδων, των συλλόγων και των σωματείων, στον ίδιο τον τΑΣΣΟ και στο παπαδοπουλοπαίδι του, στον Χρυσόστομο, στον Λυσσαρίδη και στον Λιλλήκα, στο Γιωρκατζηκό κατεστημένο και στα υπόλοιπα κατάλοιπα του παρελθόντος… τι να ευχηθώ; Χμμμ… Θα τους ευχηθώ… κάποτε να καταλάβουν το χαμόγελο που έχει στα χείλη ο Σίσυφος του Camus… κάθε φορά που ο βράχος κατρακυλά πίσω προς τη βάση του λόφου. Θα τους ευχηθώ… κάποτε να ερωτευτούν χαμένους σκοπούς όπως ακριβώς και ο Ιππότης του Μπέργκμαν (7th Seal)… που ενώ γνωρίζει το αναπόφευκτο της ήττας τους… επιμένει να αντιστέκεται.
Μετά τον αποκλεισμό του τΑΣΣΟΥ, που ήταν και το ζητούμενο του πρώτου γύρου, παρακολούθησα –όπως και οι υπόλοιποι συμπολίτες μου –την απογοητευτική κατρακύλα Χριστόφια και Κασουλίδη και την… νεκρανάσταση του μετώπου των μισαλλόδοξων. Από τη μια, τα επίσημα όργανα των ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και Οικολόγων στράφηκαν προς αυτόν που ως πριν λίγο έβριζαν γιατί «εγκατέλειψε» την τριμερή και φωτογράφιζαν ως «μειωμένων αντιστάσεων οπαδό του Ναι στο δημοψήφισμα που αναγκάστηκε να πει Όχι». Από την άλλη, μεγάλο μέρος του μηχανισμού που η συνεπαρτζιά των μισαλλόδοξων (συμπεριλαμβανομένων του Αχρειεπίσκοπου, αρκετών συνεργατών και φίλων του τΑΣΣΟΥ και των Εθνικοφρόνων Σωματείων) χρησιμοποίησε στο δημοψήφισμα και στον πρώτο γύρο για να διαδώσει ψεύδη, να σπείρει το φόβο και το μίσος και να αποτρέψει την όποια πιθανότητα συμβιβασμού με τους ΤΚ… στράφηκε προς αυτόν που ως πριν λίγο χαρακτήριζαν ως προδότη της παράταξης και Ναι-νέκο.
Το ΔΗ.ΚΟ. πήρε τις αποφάσεις του με βάση το ποιος πρόσφερε τις καλύτερες πιθανότητες για εκλογική νίκη και τους σχεδιασμούς του Προεδρικού σε σχέση με την προσπάθεια του να παραμείνει Ελληνική η… Κωνσταντινούπολη … αλλά και για χάριν της διατήρησης των εσωκομματικών ισορροπιών (δες άρθρο Μακάριου Δρουσιώτη στον σημερινό Πολίτη).
Η ΕΔΕΚ … η ΕΔΕΚ για μια ακόμη φορά αναγκάστηκε να γλείψει εκεί που έφτυνε. Ceci n’est pas une pipe. Το έπραξε αυτό με την ίδια άνεση και… σβελτάδα που πριν κατηγορούσε τους όποιους διαφωνούντες με την άποψη της. Και το έπραξε επίσης με τις ενδοκομματικές ισορροπίες κατά νου. Πάντως τα δείγματα γραφής των πολιτικών της, π.χ. Θεοδώρου, Σοφοκλέους, Κουταλιανός και Κόμπος, δικαιώνουν για πολλοστή φορά την άποψη που φέρει το συγκεκριμένο κόμμα πλησιέστερα στον εθνικοσοσιαλισμό παρά στον σοσιαλισμό.
Το ΑΔΗΚ δεν πήρε υπόσχεση για υπουργείο από κανέναν και έτσι … θυμήθηκε τη συνείδηση του.
Οι Οικολόγοι… είχαν –λόγω φύσεως του ευρύτερου οικολογικού κινήματος αλλά και σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του προεδρικού –την… ανάγκη να στραφούν προς τον κόκκινο γουμά αντί προς τον θαλασσί. Θα δούμε πόσο πράσινα θα κακαρίζουν στο μέλλον. Όπως είπε και ο Kermit, “it’s not easy being green”.
Οι του ΕΥΡΩΚΟ επέλεξαν να μην στηρίξουν κανένα. Ήδη, από τον πρώτο γύρο ο Κασουλίδης τους είχε πάρει σημαντικό ποσοστό των ψηφοφόρων τους που προερχόταν από το ΔΗΣΥ και τους άφησε ουσιαστικά με το μέρος των ψηφοφόρων που προέρχονταν από τους Νέους Ορίζοντες.
Θα σταθώ για λίγο στην περίπτωση τους. Γιατί άραγε επέλεξαν τη «μη στήριξη»; Πιστεύω πως η επιλογή τους αυτή ήταν επιβεβλημένη λόγω και των πρότερων επιλογών τους. Είχαν στηρίξει την όλη τους ύπαρξη στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος αλλά και στην πολιτική του μη συμβιβασμού. Αν στρέφονταν προς το φυσικό τους χώρο, δηλαδή την παράταξη του Κασουλίδη, θα έπρεπε να ψηφίσουν ένα Ναι-νέκο. Αν στρέφονταν προς εκείνον που στο δημοψήφισμα ψήφισε –τελικά –ΟΧΙ … θα ψήφιζαν εκείνον που η παράταξη του ανέκαθεν υποστήριζε τον έντιμο συμβιβασμό και την Ομοσπονδία ως λύση του Κυπριακού. Μια όποια επιλογή τους υπέρ του ενός ή του άλλου θα άφηνε δυσαρεστημένους πολλούς από τους εναπομείναντες ψηφοφόρους τους. Και μετά τις προεδρικές έρχονται βουλευτικές.
Εκτός από τη θέση του στο Κυπριακό, το ΕΥΡΩΚΟ –και παλαιότερα οι Νέοι Ορίζοντες –είχαν μέχρι τώρα κατορθώσει να προσελκύσει αρκετούς ψηφοφόρους που ήταν δυσαρεστημένοι γενικώς με το πολιτικό κατεστημένο. Το ενδιαφέρον του συγκεντρώνεται τώρα στο πως θα τους συγκρατήσει… και η φυσιολογική δυσαρέσκεια που θα προκαλούσε η στροφή προς τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο του δευτέρου γύρου ήταν εμπόδιο για μια τέτοια προσπάθεια. Ο οπορτουνισμός σε όλο του το μεγαλείο.
***
Μετά την εκλογή Βασιλείου, τόσο η Εκκλησία, όσο και το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο του τόπου ανησύχησαν για την πιθανότητα δημιουργίας ενός «άλλου χώρου» πέραν από τα κόμματα ΔΗ.ΣΥ. και Α.Κ.Ε.Λ. αλλά και πέραν από τους παραδοσιακούς μικρούς, δλδ. την Ε.Δ.Ε.Κ. και το ΔΗ.ΚΟ. Φοβόντουσαν δηλαδή τη δημιουργία ενός χώρου τον οποίο δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν. Είναι για αυτό ακριβώς το λόγο που σεκόνταραν (και οικονομικώς) τη δημιουργία χώρων όπως οι Οικολόγοι και το ΕΥΡΩΚΟ… με μοναδικό στόχο το «μάντρωμα» των αδέσποτων». Παρόμοιο στόχο είχε και η περιλάλητη «συνένωση του κεντρώου χώρου» που δεν τους έκατσε ποτέ.
Ας το έχουν υπόψη τους αυτοί που ήθελαν να «απογαλακτιστεί» το πολιτικό μας γίγνεσθαι από όλους εκείνους που συγκροτούν την συνομοταξία των μισαλλόδοξων που ο τΑΣΣΟΣ εκπροσωπούσε τα τελευταία χρόνια.
Διότι, σίγουρα, τα όσα είδαμε μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου δεν μπορεί να τους ικανοποιούν.
Εγώ προσωπικά ανέμενα και από τους δύο υποψηφίους να απορρίψουν την προσφιλή τακτική των «υπερπατριωτών» να καταδικάζουν όσους διαφωνούν με την άποψη τους ως προδότες. Κανείς εκ των δύο δεν ζήτησε κάτι τέτοιο από τα διάφορα στοιχεία …χμμμ… στοισhειά μισαλλοδοξίας που έσπευσαν να τους υποστηρίξουν.
Ανέμενα επίσης από τους δύο υποψηφίους να αποβάλουν από τον περίγυρο τους όλα εκείνα τα στοισhειά που σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού διαβλέπουν προσπάθειες αφελληνισμού και διεθνείς συνωμοσίες. Αντ’ αυτού τους αγκάλιασαν αμφότεροι.
Η δική μου «αριστερά» κρατάει ψηλά το λάβαρο των συλλογικών αγώνων & της αδελφοσύνης των λαών… και δεν το χαμηλώνει από φόβο μπρος στους πιστολάδες μισαλλόδοξους και δεν … συναγωνίζεται με αυτούς σε δηλώσεις «πίστεως εις το θρήσκευμαν». Δεν μιλά με μισόλογα «για να μην ενοχλήσει» και δεν συναλλάσσεται με τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης έχοντας ως στόχο την αναρρίχηση / παραμονή στην όποια καρέκλα.
Η δική μου «δεξιά» κρατάει ψηλά το λάβαρο της ελευθερίας του ατόμου και δεν το χαμηλώνει για χάριν της όποιας Εκκλησίας ή του όποιου εθνικισμού. Δεν μιλά με συνθήματα μίσους «για να ευχαριστήσει» και δεν συναλλάσσεται με τους μηχανισμούς παραπληροφόρησης έχοντας ως στόχο την αναρρίχηση / παραμονή στην όποια καρέκλα.
.
Κέντρο δεν είχα ποτές μου. Οι μετριότητες με κάνουν να πλήττω.
Για αυτούς τους λόγους, η ψήφος μου έλεγε ξεκάθαρα ΟΧΙ… στον τΑΣΣΟ, στον Χρυσόστομο, στα Εθνικόφρονα Σωματεία, στον Εθνικοσοσιαλισμό… γενικώς πολλά ΟΧΙ ηχηρά και μυρωδάτα.
Εύχομαι στους οπαδούς του νικητή Χριστόφια να δικαιωθούν. Πολύ το αμφιβάλλω. Ήδη οι διεργασίες μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου κάνουν μια τέτοια εξέλιξη τόσο πιθανή όσο και η περίπτωση να …«αλλαξοπιστήσει» η Αλέκα Παπαρήγα.
Εύχομαι στους οπαδούς του αντιπολιτευόμενου –πλέον –Κασουλίδη να δικαιωθούν. Πολύ το αμφιβάλλω. Ήδη οι διεργασίες μεταξύ του πρώτου και δεύτερου γύρου κάνουν μια τέτοια εξέλιξη τόσο πιθανή όσο και η περίπτωση ο Bush Jr. να …ασπαστεί τον αναρχισμό.
Σε όσους διέδιδαν ότι ο τΑΣΣΟΣ θα πάρει 40% στον πρώτο γύρο, στα παπαγαλάκια των καφενέδων, των συλλόγων και των σωματείων, στον ίδιο τον τΑΣΣΟ και στο παπαδοπουλοπαίδι του, στον Χρυσόστομο, στον Λυσσαρίδη και στον Λιλλήκα, στο Γιωρκατζηκό κατεστημένο και στα υπόλοιπα κατάλοιπα του παρελθόντος… τι να ευχηθώ; Χμμμ… Θα τους ευχηθώ… κάποτε να καταλάβουν το χαμόγελο που έχει στα χείλη ο Σίσυφος του Camus… κάθε φορά που ο βράχος κατρακυλά πίσω προς τη βάση του λόφου. Θα τους ευχηθώ… κάποτε να ερωτευτούν χαμένους σκοπούς όπως ακριβώς και ο Ιππότης του Μπέργκμαν (7th Seal)… που ενώ γνωρίζει το αναπόφευκτο της ήττας τους… επιμένει να αντιστέκεται.
Σύμφωνα με τα σκεπτικό της ψήφου μου, ο μόνος τρόπος για να «κερδίσω» θα ήταν να… πεθάνει ο Χάρος.
Βέβαια… οι διεργασίες μεταξύ του πρώτου και δεύτερου γύρου κάνουν μια τέτοια εξέλιξη τόσο πιθανή όσο και η περίπτωση ο υποφαινόμενος να … χάψει κάποια μέρα το παραμύθι τους.
Αρνούμαι.
5 comments:
Αγρινό, μα γιατί δεν σου δίνει κανένας σημασία; Ούτε κι αυτός ο άνευ εγκράτειας :-)
Νομίζω φίλε ότι υπερτιμάς του ΕΥΡΩΚΟ με την πολιτική ανάλυση που κάνεις. Η απόφαση του ΕΥΡΩΚΟ δεν έγινε στη βάση καμίας πολιτικής ανάλυσης όπως τα παρουσιάζεις εσύ. Δυστυχώς έγινε στη βάση των προσωπικών εμπαθειών πρώην Συναγερμικών.
Εγώ ήμουν ψηφοφόρων των Νέων Οριζόντων, γιατί πραγματικά είχαν άλλο ήθος και παρήγαγαν πολιτική, έστω κι αν σε μερικές θέσεις τους ήταν λίγο "εκτός πλαισιών".
Από τότε που δημιουργήθηκε το ΕΥΡΩΚΟ, με το Συλλούρη, το κόμμα μετατράπηκε σε "καρεκλοθηρικό" κι αντί να παράγει πολιτική έγινε η ουρά του Τάσσου. Πλέον έχασε την αξιοπιστία που είχαν κάποτε οι Νέοι Ορίζοντες. Στις βουλευτικές απείχα. Δεν ψήφισαν ΕΥΡΩΚΟ κι ούτε πρόκειται.
Είναι γι αυτό που χάρηκα την αποχώρηση του Χρίστου Κληρίδη. Επιβεβαίωσε πολλές από τις σκέψεις μου.
Διότι "η δουλειά τους έγινε"... (η "δεν", αναλόγως).
Περήφανοι στο 2.25%!
@Ανώνυμος
Στις αρχές ο Κουτσού ακούστηκε να λέει "που εκαταντήσαμε, να υποστηρίζουμε τον τΑΣΣΟ".
Όπως είπα και σε άλλο ποστ, αυτό τον άνθρωπο μπορεί να τον χρειάστηκαν κάποιοι γιατί απέμεινε ο μόνος "δυνατός" που ασπαζόταν την απορριπτική στάση στο Κυπριακό... αλλά στην ουσία κανείς δεν τον αγάπησε ποτές. Είναι όμως πίκρης και για αυτό υα συνεχίσει να προσπαθεί να επηρεάσει τις εξελίξεις όπως μπορεί.
Για το ΕΥΡΩΚΟ τι να σου πω; Εδώ ακόμη και το Προδρομούδιν αρνήθηκε να υποστεί τον εξευτελισμό του να έχει τον Συλλούρη πρόεδρο (ζητούσε από τον Κουτσού να αναλάβει την προεδρία και όταν αρνήθηκε τους είπε "άντε γειά")... οι άλλοι όμως υπέκυψαν στις επιθυμίες του τΑΣΣΟΥ.
Φάτε Συλλούρη τωρά να χορτάσετε!
Αν και λίγο άσχετο με το ποστ σου φίλε Αγρινό, περνώ κάποιες σκέψεις αναφορικά με τις εκλογές γιατί το blog έχει αναγνωσιμότητα.
Δεν είναι καμία ανάλυση που διεκδικεί την ανακάλυψη της πυρίτιδας, αλλά συνοψίζει πως φτάσαμε σ' αυτό το αποτέλεσμα, από άποψη επικοινωνιακής πολιτικής.
"O Δημήτρης Χριστόφιας κέρδισε, όχι μόνο λόγω των αριθμητικών πράξεων των κομματικών ποσοστών, αλλά κυρίως γιατί κατάφερε μέσα από τα επικοινωνιακά λάθη του επιτελείου του Ι. Κασσουλίδη, να παρουσιαστεί πρώτο το θύμα μιας ανοίκειας επίθεσης και δεύτερο γιατί μετατόπισε ακριβώς την πολιτική ατζέντα από τη συζήτηση περί του ευρωπαϊκού μέλλοντος της Κύπρου σε διαφορά προοδευτικών δυνάμεων κι αναχρονιστικής σκληρης δεξιάς.
Αν ο διάλογος ήταν από την αρχη της εβδομάδα επικεντρωνόταν στη στάση του ΑΚΕΛ στην Ευρωπαϊκή πορεία της Κύπρου, τότε θα αποκαλυπτόταν μια σημαντική αδυναμία του Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ καταψήφισε όλες τις ιστορικές στιγμές της ενταξιακής πορείας και της ενσωμάτωσης στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Στη καλύτερη περίπτωση απλώς συμφωνούσε (ένταξη) όταν όλα είχαν κριθεί. Το γεγονός ότι ο κ. Χριστόφιας απαντησε με αυστηρό ύφος και χωρίς ηρεμία σε δημοσιογράφο του ΜΕΓΚΑ, όταν του υποβλήθηκε σχετικό ερώτημα, αποκαλύπτει την αδυναμία του να παίξει σ' αυτό το γήπεδο.
Αντίθετα, η προσπάθεια να παρουσιαστεί ο ίδιος και το ΑΚΕΛ θύμα επιθετικών διαθέσεων, διχαστικών μηνυμάτων και παρωχημένων συνθημάτων απέδωσε καρπούς. Μετά από μια πορεία έξι μηνών κατά την οποία οι δύο μονομάχοι του δευτέρου γύρου έκαναν λόγο για επώλουση πληγών κι ανατροπή του διαιρετικού κλίματος που δημιούργησε η πενταετία Παπαδόπουλου, τον έφεραν σε πλεονεκτική θέση. Ισχυριστηκε, με επιτυχία, το επιτελείο Χριστόφια ότι ο ανθυποψήφιος του δεν είναι ειλικρινής στα μηνύματα ενότητας, ενώ ο ίδιος παρέμεινε συνεπής στις θέσεις του. Συνεπώς ενίσχυσε την αξιοπιστία του, την ίδια ώρα που αμφισβητούσε αυτή του αντιπάλου του.
Το επιτελείο Κασσουλίδη έχασε τις εκλογές όταν κυριεύτηκε από πανικό, μετά τις αποφάσεις της ΕΔΕΚ και του ΔΗΚΟ. Η επαφή του Κασσουλίδη με τον αρχιεπίσκοπο που ήταν ένας από τους παράγοντες διχόνοιας ανάμεσα στην ελληνοκυπριακή κοινωνία οδήγησαν σε αντικρουόμενα μηνύματα. Προκλήθηκε σύγχυση κι απογοήτευση μέσα στους ψηφοφόρους του Ιωάννη Κασσουλίδη, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή παρουσιαζόταν ως ο πιο Ευρωπαίος, ως ο αγγελιαφόρος του εκσυγχρονισμού. Ετσι, έμεινε εκτεθειμένος, χωρίς μάλιστα κάποιο εκλογικό κέρδος αφού δεν υπήρχε υποψήφιος στα δεξιά του ΔΗΣΥ που θα μπορούσε να προσελκύσει τις ψήφους της σκληρής δεξιάς. Ακόμη, η συμμετοχή της θυγατέρας του κ. Κασσουλίδη τον ενέπλεξε προσωπικά σ' αυτή την εικόνα της επαναφοράς του αντι-κομμουνιστικού συνδρόμου, ενώ ούτε ο ίδιος προέβηκε σε δήλωση απόρριψης τέτοιων μηνυμάτων. Η προσπάθεια να δικαιολογηθούν όλα αυτά στο όνομα της νεανικής ανωριμότητας ή της ελευθερίας λόγου δεν βρήκαν ευήκωα ώτα.
Επίσης, το επιτελείο Κασσουλίδη προσπάθησε να φέρει στο προσκήνιο των συζητήσεων τα ευρωπαϊκά ζητήματα, ένα πεδίο προνομιακό για τον υποψήφιο του, έγινε μόλις τις τελευταίες δύο μέρες. Δεν δόθηκε ο χρόνος να περάσει το μήνυμα, ενώ και το ίδιο το μήνυμα προσέκρουσε τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες.
Το αποτέλεσμα, συνεπώς, της Κυριακής δεν διαμορφώθηκε μόνο από τη στήριξη των κομμάτων στον Δημήτρη Χριστόφια, αλλά και στο επικοινωνιακό παιχνίδι, στο οποίο τη τελευταία εβδομάδα έχασε, χωρίς αμφιβολία, το επιτελείο Ιωάννη Κασσουλίδη."
Post a Comment