Η πράσινη θύελλα (??)

Η δημοσκόπηση του MEGA έδειξεν μεταξύ άλλων ότι "Νικητής, με 33% αναδεικνύεται ο κ. Χριστόφιας και στο ερώτημα για το ποιος μπορεί να χειριστεί καλύτερα την ποιότητα ζωής και το περιβάλλον με 33%, έναντι 27% του κ. Παπαδόπουλου, 23% του Ι. Κασουλίδη και 1% του κ. Θεμιστοκλέους".

Οι οικολόγοι εκρίναν κατά μεγάλην πλειοψηφίαν ότι αυτός που είναι ο πιο ικανός να προωθήσει τα ζητήματα του περιβάλλοντος είναι ο Τάσσος. Έδειξεν το εξάλλου τζαι στην 5ετήν διακυβέρνησην του. Τζαι μετά διερωτούμαστιν γιατί το οικολογικόν κίνημαν έσιει κάτω που 2% δύναμην. Έφαν τους τζαι τζείνους το Κυπριακόν τζαι οι εθνο-εδεκικο-κετροαπορριπτικές καταβολές της πλειοψηφίας των αθρώπων που το απαρτίζουν.

Πως είναι δυνατόν έναν υποτίθεται ριζοσπαστικόν κίνημαν που ενσαρκώνει τες ιδέες του μέλλοντος να τραβά τζεί που τραβούν οι συνταξιούχοι του τόπου; (πέραν του 40% των συνταξιούχων ψηφίζουν Τασσον σύμφωνά μιάν δημοσκόπησην ενώ σύμφωνα με τζείνην του Μέγα 36% των άνω των 55 θα πάει με τον Τάσσον. Στες ηλικίες 18-34 μόνον 22.4% ψηφίζουν τζει που το οικολογικόν κόμμαν παροτρύνει τον κόσμον να ψηφίζει. Έχουν μέλλον και αυτοί, όσον τζαι ο ξοφλιμένος γέρος που κυβερνά τον τόπον.

Δε βαριέ...

Χριστόφιας, ο νεοφιλελεύθερος

Δέστε μια ματιά τις θέσεις του Χριστόφια για την οικονομία όπως ανακοινώθηκαν προχθές. Μετά μελετήστε το πρόγραμμα του Κασουλίδη για την οικονομία, το οποίο ανακοινώθηκε πριν 2-3 βδομάδες. Δεν ξέρω αν τις αντίγραψαν, αλλά συμπίπτουν κατά 90%.

Μήπως τελικά ο σύντροφος είναι νεοφιλελεύθερος;

ΣΤΟΧΕΥΣΗ –ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ Pt. I

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως δεν πέφτει λόγος στον καθένα μας για το πώς χειρίζονται την προεκλογική τους εκστρατεία τα κόμματα. Επειδή όμως τα πολιτειακά αξιώματα, τα οποία κάποιοι από τους πολιτικούς μας ηγέτες ελπίζουν να αναλάβουν, πληρώνονται από εμάς… επειδή προτιμώ οι επόμενοι χαραμοφάηδες να μην είναι οι πλέον μισαλλόδοξοι … και επειδή κάποιοι στα επιτελεία των αντιπάλων τους… είτε είναι εντελώς ανίκανοι, είτε εσκεμμένα δεν αποδίδουν…

…επειδή λέω το θέαμα που μας παρουσιάζουν μαζί με το υπόλοιπο muppet show είναι τέτοιο που θα έκανε τα γερούθκια στον εξώστη να αυτοπυρποληθούν…

ΣΤΟΧΕΥΣΗ –ΑΠΛΟΠΟΙΗΣΗ-ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ: ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Δεν αρκεί το σύνθημα «να φύγει ο τΑΣΣΟΣ», τουναντίον, μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνο. Χρειάζεται τα επιτελεία των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ να δώσουν μια επιπρόσθετη αίσθηση σκοπού –ειδικά σε σχέση με το κυπριακό –στους ψηφοφόρους, να κάνουν ξεκάθαρους διαχωρισμούς στο εθνικό μας θέμα και να απλοποιήσουν το λόγο τους. Να υπενθυμίσω ότι τα κύρια χαρακτηριστικά του λαϊκισμού είναι η χρήση απλών προτάσεων που μετατρέπονται σε σλόγκαν ΑΛΛΑ και η προώθηση απόψεων που είναι αρεστές. Εσείς κύριοι καλείστε να υπερασπίσετε θέσεις που ΔΕΝ είναι αρεστές αλλά θα πρέπει, τουλάχιστον στην κατάληξη των επιχειρημάτων σας να μπορείτε να συνοψίζετε την ουσία με τρόπο απλοϊκό. Μακάρι να ήταν άλλου είδους ο πολιτικός πολιτισμός μας, η χρόνια ανοχή και συνενοχή σας όμως δεν σας αφήνει τώρα περιθώρια.

Ένα παράδειγμα βρίσκουμε στον τρόπο που το ΕΥΡΩΚΟ αντέδρασε στην άποψη ότι … εφόσον το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ 5 δεν ήταν μια συμφωνημένη λύση… καλύτερο θα ήταν το ΟΧΙ να το πει ο Πρόεδρος και όχι ο Λαός. Αμέσως προχώρησαν στην προσφιλέστερη τους τακτική και άρχισαν να παπαγαλίζουν την ακόλουθη φράση «ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΕΙ ΤΟ ΟΧΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΝΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»… που αργότερα έγινε το απλούστερο «ΘΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΝ ΛΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ». Η απάντηση που ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ είχαν να δώσουν ήταν πιο πολύπλοκη και απαιτούσε περισσότερες εξηγήσεις. Υποχρεώθηκαν δηλαδή να λεν «δεν εννοούμε κάτι τέτοιο, είπαμε τότε και λέμε και τώρα πως αν ΔΕΝ είναι συμφωνημένη η λύση τότε καλύτερα είναι να αναλάβει ο όποιος Πρόεδρος την ευθύνη για να μην διαφαίνεται ότι ο Λαός δεν θέλει λύση. Αν η λύση είναι συμφωνημένη από τις ηγεσίες τότε βεβαίως θα τεθεί ενώπιον του Λαού».

Πολυπλοκότητα και πληθώρα προτάσεων σε μια παράγρφο… κάτι δηλαδή που δυσκολότερα περνά στο μυαλό του μέσου ακροατή. Ένα πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν τα κόμματα, μετά που εξηγούσαν την θέση τους… είναι να καταλήγουν σε μια πρόταση του τύπου «ΟΧΙ ΙΣΩΣ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΠΟΛΛΑ, ΤΟ ΝΑΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ» («ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ»). Θα πρέπει βέβαια πολλές φορές αυτό να συνοδεύεται από μια εξήγηση, όπως την προαναφερθείσα… είναι όμως ευκολότερο να περάσει αυτό στη συνείδηση του κόσμου παρά μια ολάκερη παράγραφος με πολύπλοκες, αλληλένδετες έννοιες... και στο τέλος θα μπορεί κάποιος να περνά το μήνυμα του χρησιμοποιώντας μόνο την τελική πρόταση.

Άλλο παράδειγμα βρίσκουμε στις προτάσεις για την εθνική φρουρά. Θα μπορούσε η έμφαση να δοθεί στη δημιουργία επαγγελματικού στρατού και στη χρήση νέων τεχνολογιών και η μείωση της θητείας να αναφέρεται ως επιπρόσθετο πλεονέκτημα. Οι λόγοι είναι απλοί. Άμα προβάλεις πρώτα τη μείωση της θητείας… το μυαλό το απλό σαν το δικό μου αμέσως σκέφτεται «λιγότερη θητεία, πιο αδύνατος στρατός». Αν όμως η έμφαση είχε δοθεί σε έννοιες όπως «επαγγελματισμός» και «τεχνολογία» ... η σκέψη θα πήγαινε αμέσως στην έννοια «υπεροχή». Αυτόματα, αντιμετωπίζεται και η φοβία για αποδυναμωμένη Ε.Φ. και η μείωση της θητείας ... αντί να είναι μειονέκτημα ... μετατρέπεται πλέον σε κερασάκι στην τούρτα.

(Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι ειδήμων στο θέμα, άμα όμως εγώ ο άσχετος βλέπω τρόπους με τους οποίους μπορεί να αντιμετωπιστεί ο λαϊκισμός τους… γιατί τα επιτελεία σας δυσκολεύονται;)

Υπάρχει επιπλέον το θέμα των ξεκάθαρων διαχωρισμών. Το επιτελείο του τΑΣΣΟΥ προωθεί συνεχώς τον διαχωρισμό με βάση το ΝΑΙ και το ΟΧΙ. Η πρώτη αντίδραση των αντίπαλων επιτελείων ήταν να απομακρυνθούν από το θέμα. Θα μπορούσαν όμως να πετύχουν πιο πολλά αν μετέφεραν αλλού αυτό το διαχωρισμό. Και εξηγώ…

Στο Διάγγελμα των Δακρύων ακούστηκε η φράση «…δεν παρέλαβα Κράτος για να παραδώσω κοινότητα…». Τούτη είναι η καραμέλα που πιπιλούν όσοι στην ουσία ΔΕΝ αποδέχονται το συμβιβασμό της Ομοσπονδίας. Άμα αυτούς τους ερωτήσεις «καλά… η ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα δεν προϋποθέτει επίσης κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας;»... αμέσως στρέφεις τη συζήτηση σε ένα νέο διαχωρισμό. Δεν μπορούν πλέον να υποκρίνονται ότι το ζητούμενο είναι η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν πρέπει να τους επιτραπεί να το κάνουν. Είναι άλλωστε γνωστό ότι εχθροί της ομοσπονδιακής λύσης και τα παπαγαλάκια της Προεδρικής αυτής δήλωσης είναι πρωτίστως εκείνοι που ακόμα ονειρεύονται είτε ΕΝΩΣΗ, είτε διπλή ΕΝΩΣΗ ή έστω ένα αμιγές κράτος με Ελληνορθόδοξο χαρακτήρα. Αυτό είναι το ζητούμενο για εκείνους ... άρα... εκεί πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός.

«Τι διαφέρει όμως, πάντα σε σχέση με την σύγκριση κράτους-κοινότητας, η Ένωση με την Ελλάδα από την Ομοσπονδία με τους ΤΚ;» Να η επόμενη ερώτηση που μπορεί κάποιος να τους απευθύνει. Βλέπετε, σε περίπτωση Ένωσης (μονής ή διπλής) τότε η ψήφος μας θα μετρά ως 1/7,000,000 αντί 1/ 600,000 (τα νούμερα στο περίπου) και αντί για Κύπριο πρόεδρο θα ψηφίζουμε για Νομάρχη / Υπερνομάρχη (κάτι σαν Super Κοινοτάρχη) και για Έλληνα Πρωθυπουργό. Η κύρια διαφορά βρίσκεται στο ότι η ομοσπονδία θα γίνει με τους ΤΚ ενώ Ένωση θα κάνουμε με Έλληνες. Η διαφορά δηλαδή είναι η ισχυρή, απόλυτη Ελληνική πλειοψηφία από τη μια και η αποδοχή πολιτικής ισότητας με τους ΤΚ από την άλλη.

Μπορεί κάποιοι να ισχυριστούν ότι είναι φυσιολογική μια τέτοια προτίμηση από πλευράς ΕΚ λόγω του πολέμου και των σκοτωμών… μπορεί όμως κάποιος να απαντήσει… «αν αυτό είναι το δικαιολογητικό μας… ότι δηλαδή θα είμαστε πιο ασφαλείς με Ελληνική πλειοψηφία… το ίδιο δεν μπορούν να ισχυριστούν οι ΤΚ για μια κατάσταση που θα τους εντάσσει σε μια Τουρκική πλειοψηφία;»

Επιπλέον, οι συχνές αναφορές τους στο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ δεν έχουν να κάνουν με τον όποιο φόβο τους για επαναφορά του. Αυτό που φοβούνται και απεύχονται είναι η συγκατοίκηση με τους ΤΚ και ο διαμοιρασμός της εξουσίας που μια Ομοσπονδία προνοεί. Αυτό που φοβούνται είναι η Ομοσπονδία. Αποσκοπούν στο να εδραιώσουν τη φοβία για το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ για να μπορέσουν να ενδυναμώσουν μετά και μια παράλληλη και ανάλογη φοβία για την Ομοσπονδία. Προλάβετε τους. Τα στοιχεία της Ομοσπονδίας που υπάρχουν στο ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ και που σίγουρα θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας… να τα βάλετε στο τραπέζι ξεχωριστά και έξω από την όποια συζήτηση για το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ. Ως τώρα δειλιάζατε να το πράξετε. Άμα συνεχίσετε θα είναι αδύνατον να «ξεφοβηθεί» ο κόσμος αργότερα, όταν αυτά τα στοιχεία θα συμπεριλαμβάνονται σε μια νέα πρόταση λύσης. Προτάξτε σημεία που θα τους είναι αδύνατο να απορρίψουν χωρίς να απορρίπτουν την Ομοσπονδία. Αν δεν το πράξετε τώρα… το μόνο που θα χρειαστεί μετά να κάνουν εκείνοι θα είναι να λεν «μα αυτό το περιείχε και το ΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ» και εκεί θα τελειώνει η συζήτηση.

Πρέπει επιτέλους αυτά να ειπωθούν ξεκάθαρα και χωρίς την ομπρέλα σλόγκαν τύπου «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» (ή «όλα μαζί, τουρλού-τουρλού, μιξ-σουβλάκι-σιεφταλί») με αναμεταδότες την κάθε Θεοχάρους ή τον κάθε Σαμψών. Αυτή είναι κυρίως ευθύνη του ΔΗΣΥ, που ακόμη επιμένει να υμνεί Γρίβες και Γιωρκάτζηδες, της παράταξης δηλαδή που για χρόνια συντηρούσε το αδειανό πουκάμισο της Ελέν… της Ένωσης και όσους το ασπάζονται. Είναι όμως ευθύνη του ΑΚΕΛ να παραμερίσει την απέχθεια του για την παράταξη της Δεξιάς και να κάνει ξεκάθαρο ότι πλέον ΜΟΝΟ με όσους αποδέχονται το συμβιβασμό με τους ΤΚ θα μπορεί να συνεργαστεί.

Ξέρω πως αυτό είναι ιδιαίτερα δύσκολο, πως κάτι τέτοιο φοβίζει τον Χριστόφια και τους παρακείμενους του γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε παραδοχή του πόσο δίκαιο είχαν όσοι άσκησαν κριτική ΚΑΙ μετά την πανωλεθρία του «μίνιμουμ προγράμματος» ΚΑΙ για την επιλογή τΑΣΣΟΥ. Αν όμως ισχύει η πάγια τακτική του ΑΚΕΛ να θεωρεί μεν σημαντικό τον αγώνα για σοσιαλισμό αλλά να τον κατατάσσει ΔΕΥΤΕΡΟ σε σημασία μετά το Εθνικό Θέμα… τότε καμία άλλη συμμαχία δεν έχει νόημα παρά με αυτούς που αναγνωρίζουν το αδύνατο της «ελληνικής κυριαρχίας» (είτε με ένωση / διπλή ένωση, είτε με ενιαίο κράτος).

ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ και όσοι άλλοι αναγνωρίζουν αυτή την πραγματικότητα … δεν μπορούν να κρατούν καμιά πόρτα ανοικτή προς τους μισαλλόδοξους, είτε αυτοί εκφράζονται ως «κέντρο», είτε ως «εθνικός σοσιαλισμός», είτε ως «Υπερασπιστές της Ευρωπαϊκής Τιμής», είτε ακόμη μέσα στα ίδια τους τα κόμματα … παρουσιαζόμενοι ως υπέρμαχοι της «ορθής γραμμής».

Αν σας ενδιαφέρει πραγματικά η λύση του κυπριακού και όχι η αναρρίχηση στην εξουσία… ένα πράμα μόνο σας απομένει να κάνετε στο 2ο γύρο… ασχέτως του ποιος θα περάσει. Εκείνες τις δυνάμεις που δεν χωνεύουν την Ομοσπονδία να…......... τις κλάσετε!!! ΚΛΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ που λέει και ο ποιητής. ΜΗΝ ζητήσετε την υποστήριξη τους, ΜΗΝ δώσετε την υποστήριξη σας, ΜΗΝ δειλιάσετε. Ακόμη και αν βρεθείτε αντίπαλοι στο 2ο γύρο… ΚΛΑΣΤΕ ΤΟΥΣ μεγαλοπρέπως…

Στην ανάγκη, ενώπιον 2ου γύρου βγάλτε μια κοινή ανακοίνωση πως όποιος και αν κερδίσει θα επιδιώξει λύση ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ και ζητήστε την συμπαράσταση μόνο όσων υποστηρίζουν τέτοια θέση. Ας ψηφίσουν οι μισαλλόδοξοι ότι θέλουν και ότι πάρει ο καθένας. Άμα δεν τους ζητήσετε τη συμπαράσταση… η ψήφος τους θα έχει μεν αξία αριθμητική αλλά καμία πολιτική βαρύτητα. Έτσι, ο "Εθνάρχης" του 76% θα ξαναγίνει Ένωση Κέντρου του 1.5-3%. Αλλιώς… οι παρλαπίπες για ανένδοτο αγώνα και ελληνορθόδοξη κυριαρχία θα γίνουν ένας αδυσώπητος μηχανισμός προπαγάνδας στον οποίο θα πρέπει να προσκυνάτε και για τα επόμενα 30 χρόνια.

Αυτούς τους είχατε παντρευτεί και οι δύο σε κάποιες φάσεις της ζωής σας. Χωρίστε τους οριστικά. Μπορείτε.

Άρχισε το γκρέμισμα!

Η δημοσκόπηση κάλπης του Σίγμα, με δείγμα 1001 ψηφοφόρων δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια στατιστικού σφάλματος. Τόσο το μεγάλο μέγεθος του δείγματος όσο και η μέθοδος της κάλπης αυξάνουν την αξιοπιστία της. Το βασικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σε όλες τις επιμέρους ενότητες της δημοσκόπησης ο Τάσσος χάνει έδαφος.

ΚΥΡΙΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ

• Ο Τάσσος εξακολουθεί να προηγείται στο 1ο γύρο με 32.5% έναντι 30.4% του Χριστόφια και 28.6% του Κασουλίδη. Είναι φανερό ότι η ψαλίδα του 4% από τον Χριστόφια και του 6% από τον Κασουλίδη, που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις ένα μήνα πριν, άρχισε να εξανεμίζεται. Αυτό που κάποιοι έλεγαν ότι ο Τάσσος δεν ρίζει ανάμεσα στους αναποφάσιστους αποδεικνύεται σωστό. Το ποσοστό της μείωσης των αναποφάσιστων ουσιαστικά μοιράστηκε ανάμεσα στο Χριστόφια και τον Κασουλίδη.
• Στο 2ο γύρο, έστω και με μικρή διαφορά για τρίτη κατά συνέχεια δημοσκόπηση, ο Χριστόφιας κερδίζει τον Τάσσο χαλώντας του έτσι τον αέρα του φαβορί, και ανατρέποντας την εικόνα της σιγουριάς για τη νίκη, που επιδίωξε να εμπεδώσει το επιτελείο του.
  
• Η διαφορά μεταξύ Τάσσου - Κασουλίδη στο 2ο γύρο μειώθηκε στο 6%. Το νέο σημαντικό γεγονός σε αυτό το σενάριο είναι ότι μόνο 36% των ψηφοφόρων του Χριστόφια ψηφίζει τον Τάσσο. Αυτό είναι αξιοπρόσεκτη ανατροπή και πιστεύω ότι θα έχει και συνέχεια.
• Ο Τάσσος παίρνει μόνο το 43% εκείνων που ψήφισαν ΟΧΙ, θέτοντας σε σοβαρή αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα του κύριου επιχειρήματος της εκστρατείας του, ότι δηλαδή είναι ο μόνος θεματοφύλακας της απόφασης του λαού στο δημοψήφισμα.
• Στην ηλικιακή ομάδα 18-29 χρονών και ανάμεσα στα άτομα με ανώτερη μόρφωση, ο Τάσσος υπολείπεται και των δύο αντιπάλων του πέριξ του 10%. Αντίθετα υπερέχει σημαντικά στην ηλικία πάνω των 65. Με σωστή αξιοποίηση τόσων των νεώτερων αλλά και των πλέον μορφωμένων υποστηρικτών τους, Χριστόφιας και Κασουλίδης μπορούν να διεμβολίσουν, ακόμα και να αλώσουν την υποστήριξη του Τάσσου ανάμεσα στους πιο ηλικιωμένους.
  
• Ένα νέο στοιχείο που φέρνει αυτή η δημοσκόπηση είναι το πόσο σίγουροι είναι για τη ψήφο τους οι ερωτώμενοι. Ποσοστά 84% και 83% των ψηφοφόρων Χριστόφια και Κασουλίδη αντίστοιχα, δήλωσαν βέβαιοι για τη ψήφο τους. Το αντίστοιχο για τον Τάσσο είναι 77%. Είναι φανερό ότι το ποσοστό που ακολουθεί τον πιθανότερο νικητή και ακόμα ψηφίζει Τάσσο, αδυνατίζει ως προς τη σιγουριά με την οποία τον στηρίζει. Με λίγη ακόμα δυσμενή προς τον Τάσσο αλλαγή δεδομένων θα αρχίσει να φυλλορροεί.
• Στην ικανότητα να χειριστεί καλύτερα το κυπριακό που ήταν το ισχυρό χαρτί του Τάσσου, τόσο ο Χριστόφιας όσο και ο Κασουλίδης βρίσκονται σε πολύ μικρή απόσταση. Πάει σιγά σιγά ακόμα ένα ατού του Τάσσου. Επίσης όσον αφορά την εσωτερική διακυβέρνηση, όπου προηγείται με αρκετή διαφορά ο Χριστόφιας, ο Κασουλίδης ισοφάρισε τον Τάσσο.
  
• Από το 6,2% των αναποφάσιστων το μεγαλύτερο ποσοστό είναι νέοι σε ηλικία. Ο Τάσσος δεν ρίζει τίποτε, ούτε εδώ.

Η αντεπίθεση των επιτελείων Χριστόφια και Κασουλίδη αποφέρει καρπούς. Το οπλοστάσιο του Τάσσου στερεύει. Τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ δίνουν ακόμα στο Τάσσο 9% και 8% αντίστοιχα. Με βάση την προϊστορία αλλά και τη δυναμική που αναπτύχθηκε, οι συσπειρώσεις του 88% και 84% που έχουν αυτή τη στιγμή τα δύο κόμματα, αναμένεται να ανεβούν στο 92% - 93% αποστερώντας του Τάσσου ακόμα 3% - 4%.

Ο Τάσσος θα γίνει παρελθόν από τη νύκτα του 1ου γύρου! Φτάνει οι αντίπαλοι του να πολιτευτούν με σοβαρότητα. Να μην ακολουθήσουν τη τακτική του επιτελείου του Τάσσου, που θέλει να τους παρασέρνει σε ανούσιες αντιπαραθέσεις γύρω από το Ναι και το Οχι, για να κρύβει την αδυναμία του να προτείνει οτιδήποτε για το μέλλον. Να τον αφήσουν μαζί με το πολύχρωμο τσίρκο που τον υποστηρίζει, να κάνουν παναΰριν με το νουν τους. Να ξεσκεπάζουν την ανυπαρξία οράματος εκ μέρους του και την έλλειψη βούλησης για λύση.

Το γκρέμισμα ήδη άρχισε. Βοηθείστε όλοι να ολοκληρωθεί!

ΣΗΜ: Σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες μου, δημοσκόπηση που έγινε για λογαριασμό του ΑΚΕΛ δίνει παρόμοια ποσοστά.

Mr. Nothing

Ας το παραδεχθούμε. Μας έχει πάρει τα μυαλά! Παίζει κορώνα – γράμματα το μέλλον μας κι εμείς αγωνιούμε για την επόμενη δόση για το δάνειο. Διεκδικεί το δικαίωμα να καθορίσει τη ζωή μας σε αυτό το νησί για τις επόμενες δεκαετίες κι όταν αυτός δεν θα είναι εδώ, εμείς θα βιώνουμε τις συνέπειες της δικής του αλλοπρόσαλλης και αποτυχημένης πολιτικής, που μας οδηγεί μέρα τη μέρα πιο κοντά στη διχοτόμηση.

Ας το παραδεχθούμε, δια τι να το κρύψωμεν άλλωστε; Είναι η επιτομή της πολιτικής αποτυχίας. Οι απόψεις του δεν βρήκαν ποτέ πρόσφορο έδαφος στην κοινωνία μας. Διαχρονικά. Τους σκελετούς από την ντουλάπα του ’60, προσπαθεί να μας τους πασάρει για μοντελάκια του 2008. Δεν ξεπέρασε ποτέ το ισχνό 2-3% όταν κατήλθε αυτόνομος στις εκλογές. Ούτε κατάφερε να δημιουργήσει ένα βιώσιμο πολιτικό σχηματισμό στον τόπο. Αντίθετα, μας έδειξε ότι ο πήχης της πολιτικής ηθικής μπορεί να κατεβεί σε υπόγεια που ούτε καν είχαμε υποψιαστεί ποτέ. Ποιος ξεχνάει τους «νενέκους»;

Ενώ προοριζόταν για υποσημείωση της υποσημείωσης στα βιβλία της ιστορίας, του ράψανε το κοστούμι του Προέδρου. Μεταξύ μας, τώρα: το ξέρουμε όλοι, το έλεγε κι ο Γιώργος άλλωστε (προτού αλλάξει γνώμη for yet another time) ότι δεν ήτανε για τέτοια πράγματα. Ήτανε για άλλα. Κι όμως αυτός ο άνθρωπος έζησε μια ζωή με δανεικά: δανεικό κόμμα, δανεικές ψήφους, δανεική εξουσία. Ο κύριος Τίποτα!

Πρόεδρε, δυστυχώς μου ακυρώνεις τα όνειρά μου για το μέλλον και μου ζητάς laisser-passer για να συνεχίσεις στο ίδιο μοτίβο τα επόμενα 5 χρόνια. Δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτό το νησί βαμμένο στο αίμα, βουτηγμένο στο μίσος για τους Τουρκοκύπριους, για τους αριστερούς, για όσους δεν ασπάζονται τις μονομανίες της εκάστοτε εξουσίας. Δεν πιστεύω ότι αυτή η εξουσιαστική κάστα θέλει να λύσει το Κυπριακό. Πολύ απλά γιατί την επομένη της λύσης, χωρίς το Κυπριακό, οι φυσικοί και οι πολιτικοί επίγονοι της δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Όλοι όσοι σήμερα προσκυνούν και θαμπώνονται από την εξουσία, δεν θα γυρίσουν να κοιτάξουν δεύτερη φορά. Αλήθεια για ποιο πράγμα θα μιλάει και με τι θα ασχοληθεί, αν λυθεί; Με το φυσικό αέριο;

Ξέρω, ξέρω. Όλος αυτός ο συρφετός που περιτριγυρίζει το λόφο του Προεδρικού, τους πατενταρισμένους κηφήνες εννοώ που ενδημούν σε σθγκεκριμένο κόμμα εδώ και δεκαετίες, θα τρέξει να κρυφτεί πίσω από αριθμούς, δημοφιλίες και δημοσκοπήσεις. Θα αναχθεί πάλι ο πλειοψηφισμός του αίσχιστου είδους σε κολυμβήθρα της Δημοκρατίας και οι ευθύνες θα μετατεθούνε αλλού. Κι όμως αυτός ο τόπος αξίζει καλύτερα…

Πρόεδρε, μου έχεις πάρει τα μυαλά, το παραδέχομαι! Για τις επόμενες 90 μέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, δεν θα σκέφτομαι τίποτα άλλο από αυτό που οι ψευταράκοι δεν αντέχουν με τίποτα: την αλήθεια της 17ης ή, έστω, της 24ης Φεβρουαρίου!

Από την πρωτεύουσα της Κύπρου και τις εγκαταστάσεις του ΡΙΚ (PART III)

Εδώ η Νεσιέ Γιασίν σε συνέντευξη στην εκπομπή του ΡΙΚ, biz - εμείς, αναφέρει ότι οι επιθέσεις σε βάρος της ξεκινούν από το "Βαθύ κράτος" και ότι ο Ταλάτ την στηρίζει. Με αυτό ενισχύεται η διαμαρτυρία μας για το πώς απέδωσαν στις ειδήσεις του ΡΙΚ τις αρχικές δηλώσεις της

Συνομοσπονδιακές ασυναρτησίες

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα παραποίησης της πραγματικότητας από το Παπαδοπουλικό στρατόπεδο είναι η προσπάθεια να μας πείσουν ότι το πολίτευμα που προβλεπόταν στο σχέδιο Ανάν δεν ήταν ομοσπονδία. Μέχρι πρόσφατα μιλούσαν για "ομοσπονδία με το σωστό περιεχόμενο". Τώρα μας το γύρισαν και λένε ότι το σχέδιο Ανάν δεν προνοούσε ομοσπονδία. Το είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προχτές προκαλώντας τον Αναστασιάδη να πει αν το σχέδιο Ανάν ήταν ομοσπονδία. Σήμερα το πρωί άκουσα τον λαλίστατο πολέμαρχο Αντώνη Κουταλιανό (του σοσιαλιστικού κόμματος ΕΔΕΚ παρακαλώ) να ισχυρίζεται ότι το σχέδιο Ανάν ήταν "κλασικό παράδειγμα συνομοσπονδίας".

Αν τον ρωτούσαμε βέβαια να μας αναφέρει ακόμα ένα κλασικό παράδειγμα συνομοσπονδίας για να στηρίξει τη θέση του, δεν θα μπορούσε. Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει σήμερα στον κόσμο ούτε ένα κράτος-συνομοσπονδία. (Τουλάχιστον εγώ που το έψαξα δεν βρήκα. Αν κάποιοες ξέρει κάποιο τέτοιο κράτος ας μας διαφωτίσει.) Συνομοσπονδίες βέβαια υπάρχουν, αλλά αυτές είναι συνασπισμοί ανεξάρτητων, αναγνωρισμένων κρατών, το κάθε ένα από τα οποία διατηρεί την κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητά του. Ακόμα κι αυτές είναι λίγες. Ένα παράδειγμα είναι η Ένωση Ρωσίας-Λευκορωσίας, άλλο είναι η Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών). Και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να θεωρηθεί ένας είδος συνομοσπονδίας.

Οι άνθρωποι ψεύδονται ασύστολα και δεν τους καίγεται καρφί. Είναι φανερό ότι το σχέδιο Ανάν προνοούσε ομοσπονδία. Η μόνη περίπτωση να γίνει συνομοσπονδία στην Κύπρο είναι να ακολουθήσουμε την πολιτική Παπαδόπουλου και να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος σε 15-20 χρόνια. Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για συνομοσπονδία. Συνομοσπονδία δύο ανεξαρτήτων κρατών.

εγκυρότητα και αντικειμενικότητα...

Βρυξέλες, Αθήνα, Λευκωσία

Ο Κασουλίδης Βρυξέλες να βλέπει υπουργούς και επιτρόπους,
ο Χριστόφιας στην Αθηνά να βλέπει όλη την πολιτική ηγεσία της Ελλάδας
τζαι ο τάσσος να παίζει με τα μωρά τζαι να κιστά γιατί του την είπεν ένας μιτσίς .

ΟΧΙ στη προπαγάνδα της διαίρεσης

Στη δεύτερη πρόταση μου για διαδικτυακή δράση ενάντια στη διαχωριστική προπαγάνδα και την εθνικιστική πολιτική του ΡΙΚ, υπήρξε αρχικά ανταπόκριση από 6 μπλόγκερς. Ετοιμάστηκε ένα κείμενο από την Μονάχους x2 και αφού το επεξεργαστήκαμε ανέβηκε σαν διαδικτυακή διαμαρτυρία μέσω συλλογής υπογραφών (petition).

Εν τω μεταξύ άλλοι δύο μπλόγκερς ειδοποίησαν ότι θα συμμετάσχουν. Όποιος μπλόγκερ θέλει να συμμετάσχει μπορώ να τον προμηθεύσω με τον σχετικό κωδικό για να βάλει στο μπλογκ του το σχετικό εικονίδιο. Στο σχετικό σχόλιο που είχα κάνει τη πρόταση μου, ζητούσα ονομαστικά από καμιά εικοσαριά μπλόγκερς την άποψη τους. Με εξαίρεση τους προαναφερθέντες οι υπόλοιποι δεν ανταποκρίθηκαν. Αντιλαμβάνομαι ότι κάποιοι δεν είδαν την πρόταση και ίσως κάποιοι να διαφωνούν. Αναμένω από εκείνους που συμφωνούν, να επικοινωνήσουν για να συνεννοηθούμε για τα περαιτέρω. Απολογούμαι σε εκείνους που ξέχασα εκείνη τη στιγμή να αναφερθώ. Πιστεύω ότι αν το petition υποστηριχθεί ουσιαστικά από 10-15 μπλογκς μπορεί να πετύχει.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες ενέργειες που μπορούν να γίνουν για να πετύχουμε πλατύτερη ενημέρωση. Έχει ετοιμαστεί το ακόλουθο κείμενο το οποίο μπορούν όλοι να στείλουν μέσω e-mail σε φίλους και γνωστούς. Έτσι μπορούν και οι αναγνώστες που δεν έχουν μπλογκ να συμβάλουν. Ένα απλό copy paste χρειάζεται.

Αγαπητοί φίλοι

Αισθανόμενοι την ανάγκη να διαμαρτυρηθούμε για το γεγονός ότι το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου καθώς και άλλα ΜΜΕ, με τον τρόπο που παρουσιάζουν ειδήσεις που αφορούν τους Τουρκοκύπριους και γενικά την «άλλη πλευρά», διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και ενισχύουν το αρνητικό κλίμα που εθνικιστικοί κύκλοι επιχειρούν να εμπεδώσουν ανάμεσα στους Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, κυκλοφορήσαμε ανακοίνωση - διαμαρτυρία και καλούμε όσους συμφωνούν να την υπογράψουν και να την προωθήσουν παραπέρα. Την διαμαρτυρία θα τη βρείτε εδώ

Κάποιος φίλος μου είπε ότι δύσκολα θα πετύχει αυτό το εγχείρημα. Αναγνωρίζω τις δυσκολίες. Είναι ουσιαστικά η πρώτη "οργανωμένη" δράση των Κυπρίων μπλόγκερς, μετά που 15 μπλογκς ανάρτησαν αυθόρμητα ποστ για συμπαράσταση στη Νεσιέ Γιασίν. Ουσιαστικά πάμε ένα στάδιο παραπέρα. Η αποτυχία ή η επιτυχία εξαρτάται από εμάς και μόνο.

Φεύκει ο Τάσσος

Για δεύτερην φορά η δημοσκόπηση της εφημερίδας της εκάστοτε κυβέρνησης δίχνει ότι ο Χριστόφιας εκλέγεται πρόεδρος στον δεύτερο γυρόν, όποιος τζαι να είναι ο αντίπαλος του. Η διαφορά που τον Τάσσον σε σχέσην με την προηγούμενην δημοσκόπησην έχει αυξηθεί. Την προηγούμενην φοράν ο Χριστόφιας επέρναν τον Τάσσον οριακά με λλιόττερον του 1/2% ενώ τωρά τον ξεπερνά με σχεδόν 1% στην αναμέτρησην του 2ου γυρού.

Στην αρκήν δεν το επίστευκα ότι είναι δυνατόν το Γιωρκατζιηκόν, εκκλησιαστικόν μεταεοκικόν κατεστημένον να είναι δυνατόν ποττέ να φύγει που την εξουσίαν. Επίστευκα πάντα ότι ο δροσερός λίβας που εφύσισεν πάνω που την Κύπρον επί Βασιλείου ήταν έναν ευτυχές ατύχημαν. Η συγκρατημένη ανατρεπτικότητα του Κυπριακού Λαού, δοξάζω το όνομαν του αν τολμήσει τζαι το κάμει, ίσως πέψει αυτήν την καταραμένην συνοπαρτζιάν στα αζήτητα της ιστορίας, όπως λαλεί τζαι ο φίλος ο Νικόλας.

Η διχοτόμηση αρχίζει να φαίνεται ανατρέψιμη, τουλάχιστον από πλευράς των δικών μας στόχων. Αν ιφκεί η δημοσκόπηση αλήθκεια, αν οι συναγερμικοί συμπεριφερτούν με βάσην το κοινόν τζαι όι το κομματικόν συμφέρον (όπως εκάμαν τζαι όταν εφκάλαν τον Βασιλείου πρόεδρον, τζαι όταν οι μισοί εψηφήσαν Ναί στο δημοψήφισμαν), αν τελικά έχουμεν πρόεδρον τον Χριστόφκιαν, δεν θα σας τζιεράσω την ημέραν που θα φκεί. Θα καρτερώ την ημέραν που θα υπογράψει λύσην.

Δεσμεύκουμαι να τζεράσω ούλλους τους Μπλογκερς μιαν καντίλαν κρασίν βιολογικόν της Μαραθάσας την ημέραν που εν να ξιλώννουμεν το συρματόμπλεγμαν της πράσινης γραμμής.

Μικρασιατικές υποσχέσεις.

Πριν από μερικές μέρες και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έγινε μια σοβαρή συζήτηση για το περιουσιακό στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Περίπου πενήντα άτομα άκουσαν τον Αχιλλέα Δημητριάδη και την Εμινέ Ερκ να αναλύουν στα σημεία τη νομική μάχη για την πιο περίπλοκη ίσως πτυχή του κυπριακού προβλήματος και τις πολιτικές της προεκτάσεις. Το κοινό συμπέρασμα των δύο δικηγόρων ήταν ότι το περιουσιακό δεν θα λυθεί στα δικαστήρια, αλλά μόνο με συνολική λύση του κυπριακού.

Ανάμεσα στα άλλα, ο κύριος Δημητριάδης ανέλυσε το νομικό επιχείρημα της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο αφορά στον Κηδεμόνα των τουρκοκυπριακών περιουσιών. Συγκεκριμένα, ο Κηδεμόνας υποστηρίζει ότι θα διαχειρίζεται τις περιουσίες των τουρκοκυπρίων που δεν διαμένουν μόνιμα στα ελεύθερα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρι να λυθεί το κυπριακό. Το ίδιο ακριβώς επιχείρημα χρησιμοποίησε και η Τουρκία για τη μη επιστροφή της περιουσίας της Τιτίνας Λοϊζίδου και, σύμφωνα με τον κύριο Δημητριάδη, ο Κηδεμόνας θα έχει ακριβώς την ίδια τύχη με την Τουρκική κυβέρνηση.

Πέραν τούτου, ο Κηδεμόνας δεν έχει απλά την ευθύνη διαχείρησης, αλλά την ευθύνη καλής διαχείρησης. Αυτό σημαίνει ότι ο Τουρκοκύπριος ιδιοκτήτης ενός σπιτιού το οποίο διαχειρίζεται ο Κηδεμόνας δικαιούται όλα τα ενοίκια, στις κανονικές τιμές ενοικίων, από τη μέχρι στιγμής χρήση του. Όλοι γνωρίζουν ότι ο Κηδεμόνας κάνει εξαιρετικά κακή διαχείρηση, και ο προϋπολογισμός του βρίσκεται κάθε χρονιά στα κόκκινα. Ο κύριος Δημητριάδης λογικά διερωτάται που θα βρεθούν τα εκατομμύρια που θα κληθεί να πληρώσει ο Κηδεμόνας ως αποζημιώσεις στους Τουρκοκύπριους για τη διαχείρηση της περιουσίας τους.

Αυτά δεν είναι τα μόνα σημεία που περιπλέκουν την υπόθεση του Κηδεμόνα, αλλά είναι τα σημαντικότερα, και αυτά που μας φέρνουν σε ένα βασανιστικότατο ερώτημα.

Πως μπορεί ο κύριος Κασουλίδης να μοιράζει στους πρόσφυγες που ζουν σε Τουρκοκυπριακές περιουσίες την υπόσχεση ότι μετεκλογικά θα τους δώσει τίτλους ιδιοκτησίας;

Αν η άμεση μαζική απαλλοτρίωση από την Κυπριακή Κυβέρνηση των περιουσιών Τουρκοκυπρίων και η παράδοση τους σε Ελληνοκύπριους είναι μια ψεύτικη υπόσχεση, που ο κύριος Κασουλίδης ξεστομίζει με ανεύθυνο, λαϊκίστικο τρόπο γνωρίζοντας ότι αδυνατεί να την εκπληρώσει, τότε είναι η πιο χαμηλή μορφή ψηφοθηρίας μέχρι στιγμής σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία.

Αν όντως ο κύριος Κασουλίδης σκοπεύει να κάνει πράξη αυτή την υπόσχεση σε περίπτωση εκλογής του, τότε βρισκόμαστε μπροστά στη χειρότερη πολιτική απόφαση για το περιουσιακό από καταβολής του κυπριακού προβλήματος. Η απαλλοτρίωση θα είναι διάτρητη νομικά και θα αντιμετωπιστεί εύκολα μέσω του ΕΔΑΔ, ο Κηδεμόνας δεν θα έχει ποτέ τα λεφτά με τα οποία θα πρέπει να αποζημιώσει τους Τουρκοκύπριους ιδιοκτήτες της παράνομα απαλλοτριωμένης γης, και σε πολιτικό επίπεδο θα έχει επιτευχθεί ο στόχος του Ντεκτάς, που δεν είναι άλλος από την ανταλλαγή περιουσιών και την τελική διχοτόμηση.

Φιλελεύθερος rocks my socks off

"I am here to do your bidding, Master. I am your slave, and you will reward me, for I shall be faithful. I have worshipped you long and afar off. Now that you are near, I await your commands, and you will not pass me by, will you, dear Master, in your distribution of good things?"

- ο Renfield στον Κόμη Δράκουλα, που την κλασσική gothic νουβέλλα του Bram Stoker. Την πιο πάνω ατάκα όμως θα μπορούσε άνετα να την ελάλεν ο Φιλελεύθερος στο κράτος.

Σε άρθρο του Φιλελεύθερου το οποίο ασχολείται με την πρόσφατη δολοφονία Σύρου που trigger-happy αστυνομικό και το οποίο φέρει τον κάπως άσχετο και ολίγον εύθυμο-ειρωνικό τίτλο "[ό]λοι οι λαθρομετανάστες μιλούν... άπταιστα Ελληνικά" θκιεβάζουμε τα εξής για τα σχόλια του Αρχηγού της αστυνομίας, Ιάκωβου Παπακώστα:

Διευκρίνισε επίσης ότι ο αστυνομικός από το περίστροφο του οποίου έφυγε η σφαίρα [με δική της πρωτοβουλία] που έπληξε το Σύρο οδηγό πήγαινε για να ενσωματωθεί με τις άλλες δυνάμεις. Στην πορεία, είπε, αντιλήφθηκε το αυτοκίνητο και είχε το θάρρος και την τόλμη να το ανακόψει για έλεγχο.

Που πότε θεωρείται "θάρρος" τζιαι "τόλμη" ένας αστυνομικός ο οποίος λαμβάνει μέρος σε προγραμματισμένη τζιαι οργανωμένη επιχείρηση της αστυνομίας να κάμνει ότι του καπνίσει τζιαι να δρα που μόνος του χωρίς να πιάσει οδηγίες που ανώτερους του που υποτίθεται ότι συντονίζουν την επιχείρηση; Εν έπρεπε να τα πάρει στο κρανίο ο αρχηγός; Φυσικά τούτο το ερώτημα τζιαι άλλα πολλά που μας δημιουργούνται άμαν ακούμεν έτσι ιστορίες που εν γεμάτες τρύπες τζιαι εν έχουν λογική, εν ενδιαφέρουν τον Φιλελεύθερο, τους συντάκτες τζιαι τους δημοσιογράφους του.

Από την πρωτεύουσα της Κύπρου και τις εγκαταστάσεις του ΡΙΚ (PART II)

Παρακολουθήστε την Αιμιλία μας να παρουσιάζει κεντρικό δελτίο προπαγάνδας του ΡΙΚ.

Στους τίτλους ειδήσεων προαναγγέλλετε ρεπορτάζ με τίτλο:

“H Νese Yasin καταγγέλλει στο ΡΙΚ ότι απειλείτε η ζωή της από το ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΑΛΑΤ . Προδότη και Πόρνη την Φωνάζουν.”

Στον πρόλογο του ρεπορτάζ η Αιμιλία μας ενημερώνει για τις συγκλονιστικές καταγγελίες για την πνευματική τρομοκρατία που εξασκεί το ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΑΛΑΤ.

Εντάξει Αιμιλία μου, εκαταλάβαμεν, ο ΤΑΛΑΤ εν κακός.

Και μετά το ρεπορτάζ το οποίο μιλά για τους εθνικιστές και για τον ΝΤΕΚΤΑΣ!!!!

Junta!

Χούντα είναι ο απόλυτος έλεγχος των ΜΜΕ από μια ομάδα ανθρώπων που κατευθύνει κατά το δοκούν την ενημέρωση και φιλτράρει την πληροφόρηση με γνώμονα τα συμφέροντα της, οικονομικά και πολιτικά.Είναι η τερατόμορφη όψη της διαπλοκής, που τα απόνερα της πνίγουν τη ζωή μας. Σήμερα, ανενημέρωτοι ή κακώς πληροφορημένοι πολίτες. Αύριο, αλλοτριωμένοι και φανατισμένοι όχλοι που δεν ορρωδούν προ ουδενός, έτοιμοι για νέες θυσίες και υποχωρήσεις.

Χούντα είναι το εμετικό τηλεοπτικό τοπίο, που εκμαυλίζει την αξιοπρέπεια του καθενός και εκχυδαϊζει κάθε μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς. Είναι ο ολετήρας της αισθητικής αντίληψης μας για τον κόσμο και η επιβολή προτύπων ομορφιάς, σκέψης, εμφάνισης, απόψεων μέσα από δόλιες τεχνικές και παιχνίδια με την εκπορνευτική σαγήνη της εικόνας. Είναι όλος ο εσμός από τις σαπουνόπερες, τις οιονεί σατυρικές εκπομπές, τις εύπεπτες ταινιούλες της σειράς, όλα όσα οι καναλάρχες και οι διαμορφωτές των τηλεοπτικών προγραμμάτων θεωρούν ότι θέλει ο λαουτσίκος και για αυτό του τα δίνουν.

Χούντα είναι η φίμωση της αντίθετης άποψης, οι κραυγές εναντίον της διαφορετικής, της διαφωνούσας άποψης. Είναι η συμφωνία σιωπής ανάμεσα μας, μια άθλια omertà, αυτό που συλλογικά βαφτίσαμε «κρύψε να περάσουμε» και πορευόμαστε για χρόνια με αυτό το μότο. Χούντα είναι οι διευθυντές που με «καλοπροαίρετες» υποδείξεις σου ζητούν ευγενικά να βγάλεις το σκασμό γιατί αύριο δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει. Είναι ο ορυμαγδός των εθνικιστικών κορόνων, το βασίλειο της κοινωνικής αναισθησίας, ο οχετός της προσωπικής μας υποκρισίας.

Χούντα είναι οι προπέλες που έχετε βάλει στα παιδιά σας και τα κουβαλάτε δεξιά-αριστερά σε σχολεία, φροντιστήρια, γυμναστήρια στερώντας τους την ευκαιρία να ζήσουν με φυσιολογικούς ρυθμούς την εφηβεία τους. Κατασκευάζετε στρατιές ψυχωσικών, συναισθηματικά ανάπηρων και κοινωνικά ανίκανων ατόμων που θα φωνάζουν ο ένας προς τον άλλο, αντί να συζητούν, που θα πηδιούνται ακόρεστα χωρίς να μπορούν να βιώσουν τίποτα, πέρα από ένα οργασμό των 7 δευτερολέπτων, και θα μεθερμηνεύουν τον κόσμο μέσα από το φακό του πιο αδυσώπητου εγωϊσμού. Κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση σας, δηλαδή....

Χούντα είναι η αβεβαιότητα των εργασιακών μας σχέσεων, η ανασφάλεια για το μέλλον μας. Είναι οι απάνθρωπες ώρες εργασίας με τις εξευτελιστικές αμοιβές, είναι τα εργατικά ατυχήματα που κανείς δεν διερευνά και για τα οποία κανείς δεν τιμωρείται. Είναι η καταδυνάστευση του χρόνου σας από όσα οι άλλοι σας επιβάλλουν. Είναι το θράσος με το οποίο σας ζητούν να γονατίσετε για μια εξυπηρέτηση, για μια θέση. Μα πιο πολύ είναι η προθυμία με την οποία σκύβετε. Όταν φτάσουν να πάρουν και αυτή την αξιοπρέπειά σας, δεν θα έχει μείνει τίποτα από εσάς.

Χούντα είναι το τσίρκο της βλακείας όπου υπουργοί, ταγοί, παράγοντες και ψώνια συνωθούνται στα εμπορικά κέντρα και ο επιχειρηματίας τους κουρδίζει ώστε να βαράνε καμαπανάκια, χωρίς να αντιλαμβάνονται την ξεφτίλα. Είναι η μαζική κατανάλωση, το «κατέχω, ergo sum» που σας έχει πάρει τα μυαλά και η επηρμένη ανοησία των νεόπλουτων.

...............................................................

Στριφογυρνάει στο μνήμα του ο ποιητής κι η φωνή του φτάνει βραχνή:

«Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα στις κολακείες τις ευχές τις όσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.»

Ε, ΌΙ ΤΖΙ' ΈΤΣΙ

Ψες άκουσα το Δ. Χριστόφια να εξηγά πως ... σε περίπτωση που εκλεγεί θα παραμείνει ένας απλός άνθρωπος, θα κάνει τα ψώνια του από το ίδιο Super-market, θα πηγαίνει στο ίδιο φαρμακείο, στην ίδια φρουταγορά, κλπ.

Συνέχισε λέγοντας "θα είμαστε μαζί σας, εκεί που ζείτε, εκεί που εργάζεσται, εκεί που ΑΝΑΠΑΥΕΣΤΑΙ..."

Έ, όι τζιαι μες το κρεβάτι μας ρε Δημήτρη, όι τζι' έτσι...

Thank AKEL and Jimmy for interesting elections

I want to argue that we owe to AKEL and Jimmy the most interesting elections in Cyprus politics. AKEL decided in 1988 to support George Vassileiou and against all odds (there must have been an ambient atmosphere back then from the DIKO establishment), managed to get George elected. George was like a sea of fresh air since, unlike every other politician at the time, he had not been directly involved in politics since 1960. In fact, he was not part of the first generation EOKA fighters, and he did not even try to associate himself with them! He appointed young upstarts with promising credentials (George Lillikas), started a university against all advice to the contrary, put in an application to an organisation known as the European Community, and even claimed that he wanted to solve Da Stravaraland problem YESTERDAY. Big words. Which he lived to pay in 1993 when the establishment hit back with Glafkos. Back then, in 1993, even Tassos would support Glafkos over the upstart Vassileiou, right?

Moreover, AKEL (under Jimmy by now) stood to its guns, both in 1993 and 1998, and again we had the most close elections since 1988. AKEL lost but still, democracy became more entrenched as the final result was never disputed and it was not so clear who the winner would be (unlike pre-1988 elections). Well, to some extent. The point is that the 95% days of Makarios, or the withdraw-your-candidacy-because-Achilleas-is-abducted or even the support-me-or-foreign-agents-will-Captain-Nemo-us days of Spiros, were gone for ever.

And we come to this election campaign. Which might actually prove quite interesting. Contrary to the attempts of the new establishment (Lillikas etc) to bring back the 2004 atmosphere without any ideas or proposals about what the future holds or should hold, people are beginning to question the value a 1960s EOKA man can offer to the country post 2008. People wonder. Is there really a vision for the future beyond the goal of securing another election victory? One reads even in the state-newspaper, Big Phil, articles questioning the idea that discussing the dead-and-buried Annan Plan is productive in any real sense. One begins to ask whether the emperor has any clothes. And for that questioning to have been made possible, you have no-one else to thank but Jimmy. Yes, whether you like it or not, whether you like his post 2004 behavior, you have to thank Jimmy for taking a stand when he could do something about it, namely NOW. Given the political system and the political situation, he waited to strike at the right moment, still with substantial risk, to give us the best show in terms of elections since independence. For that alone, you have to be grateful to him.

ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ

Ποια η θέση της "Χαραυγής" για τα Συλλογικά Συμβόλαια (και τις γενικότερες Συλλογικές Συμβάσεις) των συντακτών της αλλά και του υπόλοιπου προσωπικού της;

Όποιος προσφέρει την πιο ολοκληρωμένη απάντηση κερδίζει ένα πούρο.

Please Grow Up

What certain readers of this collaborative blog don't seem to understand is that it does not operate under a popular mandate. Each of the contributors have their own ideas, political and cultural leanings, and the time taken to write is their own and this ought to be respected. Therefore, it would not be correct to assume that leaving a comment under either a number of pseudonyms, or resorting to crass comments under any pseudonym is acceptable, let alone a sacred right.

Each contributor has the right to post whatever he or she sees fit. It is neuther a virtual classroom nor a juvenile chat room, and posts are not there for mandatory commentary, let alone crass comments left by visiting "anonymous", multiple-personality types.

If this persists, the administrator will enforce comment moderation. Take it or take a hike.

9 Νοεμβρίου 2037
Οδός Χαμένης Πατρίδας 0
Δήμος Νέας Λευκωσίας
24404 Ν. Αττικής

Γιε μου,
Χάρηκα τόσο που σε άκουσα τις προάλλες στο τηλέφωνο. Ελπίζω σύντομα να τελειώσεις με τις σπουδές και να αποφασίσεις το επόμενο σου βήμα.
Με είχες ρωτήσει για τα περασμένα χρόνια στην Κύπρο κι εγώ απέφυγα να σου απαντήσω ευθέως, μιας και βρέθηκα απροετοίμαστος μπροστά στις ερωτήσεις σου. Πιο πολύ γιατί ένιωσα να συμπυκνώνεται ο χρόνος μπροστά μου.
Με ρωτάς που έγινε το λάθος... Κι ειλικρινά δεν έχω απάντηση. Ή μόνο μια απάντηση.... Να σου μιλήσω για ιστορία, για ήρωες; Θα τα ξέρεις όλα αυτά από τα βιβλία. Για τη λογική των χαμένων ευκαιριών, το πως η κάθε γενιά ατένιζε τις ευκαιρίες της προηγούμενης και έμενε ενεή μπροστά στα αδιέξοδα;
Μια σειρά από λάθη ήταν, και σε αυτές τις περιπτώσεις, το ξέρεις, είναι δύσκολο να τεμαχίσεις την ευθύνη και να την αποδώσεις. Κι εγώ δεν ξέρω κι αν ακόμη κι αυτό ωφελεί σε κάτι πια.
Η δική μου γενιά ρωτάς... Οι τριαντάρηδες των αρχών αυτού του αιώνα. Κοιτάω πίσω και βλέπω μια γενιά με προσδοκίες και όνειρα. Ανθρώπους που θέλησαν να οραματιστούν αλλιώς τη ζωή τους και πόθησαν την αλλαγή. Νομίζαμε ότι θα ήμασταν για πάντα δυνατοί και ακμαίοι κι ότι θα τα καταφέρναμε. Κοίταξε μας σήμερα – καταλαβαίνεις; Σε κοιτάω και αναδύεται μέσα μου το αίσθημα εκείνης της εποχής. Ο καθρέφτης όμως μου αντιγυρίζει τις πραγματικότητες... Με συγχωρείς, παραστράτησε η σκέψη μου!
Δεν ξέρω αλήθεια τι έγινε τελικά. Θολώνουν με τον καιρό οι θύμησες και οι προσωπικές μας ερμηνείες διηθύζουν τα γεγονότα. Ή ίσως, πάλι να μην μπορεί κανείς τελικά να σταθεί ολόρθος απέναντι στην Ιστορία. Κάποιοι μιλούσαν για Κόσοβο, άλλοι για Ταιβάν. Την ώρα που όλα πήγαιναν κατά διαόλου, εμείς γυρεύαμε να περιγράψουμε το επερχόμενο χάος. Μας ένωναν συμμαχίες και έχθρες με ανθρώπους που δυνάστευσαν για δεκαετίες το νησί και με άλλους που είδαν μέσα από την πάχνη της αβεβαιότητας την προοπτική μιας διαφορετικής πορείας. Έλληνες, αγόρι μου, και οι παιδικές ασθένειες που δεν μπορέσαμε να ξεπεράσουμε ποτέ...
Κάποια στιγμή - πριν 30 περίπου χρόνια – άρχισε να κλείνει το ζήτημα. Η πρόταση λύσης που διαμορφώθηκε το 2008 απορρίφθηκε ξανά από εμάς και σιγά-σιγά άρχισε η κατρακύλα. Ό,τι ονομάσαμε αδικία και παράνομο, πήρε σάρκα και οστά δίπλα μας και έγινε δεκτό ως κανονικότητα και νόμος. Αποκτήσαμε ένα γείτονα στο βορρά και μοιραστήκαμε όσα είχαμε στο νότο. Μέσα σε λίγα χρόνια οι πληθυσμοί εξισώθηκαν, μέχρι που οριστικά υποσκελιστήκαμε. Και αναπόφευκτα άρχισαν τα παιγνιδια για την κατάληψη της εξουσίας. Τελικά, σε μια ειρωνεία της Ιστορίας, οι Άλλοι, επικαλούμενοι το Δίκαιο της Ανάγκης, κατέλαβαν ουσιαστικά όλο τον κρατικό μηχανισμό και εδραιώθηκαν για τα καλά στον τόπο. Κάπου εκεί, φύγαμε κι εμείς....
Ξέρεις, όσοι τότε μας φαίνονταν άξιοι και τρανοί ή πατριδοκάπηλοι και απατεωνίσκοι, ναι, για όλους αυτούς που σήμερα μου αραδιάζεις τα ονόματα τους, Παπαδόπουλος, Χριστόφιας, Κασουλίδης και λοιποί, δεν είναι πια εδώ κι εμείς ακόμα προσπαθούμε να βρούμε τι πήγε στραβά.Πως να μην κουβαλούμε, μου λες, όλο αυτό το φορτίο;
Κατά τα άλλα, όλα καλά, γιε μου!

Ο ΚΟΥΡΚΟΥΤΑΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΠΟΥΤΑΝΟΣ

Είπαμε το τζιαί κάμαμεν το ρε αχαμάκκηες. Επίεν 'ξα εν επίεν Κίνα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας? Επολεμήσαμεν τους ππουστοευρωπαίους τζιαι εσώσαμεν την αξιοπρέπειαν τους ... and I don't know why!

Εκάμαμεν τζιαι την συμφωνίαν της 8ης Ιουλίου, αλλά οι ππεζεβέγγιες ποτζί στα κατεχόμενα εχαλάσαν τα. Οι 5 μόνιμοι πελάτες του καπαρέ MIAMI εν μαζί μας. Πάντα ήταν, τζιαι εννα παραμείνουν στο πλευρό μας.

Εκτίσαμεν νοσοκομείον τζιαι εσώσαμεν τες Κυπριακές Αερογραμμές. Επέψαμεν τον μάστρο μας στην στοά όπου υπεγράφει η ένταξη μας στην Ε.Ε.

Φέρνουμεν βρωμότουρκους κάθε πρωι για να ψουμνίσουν στου Ορφανίδη τζιαι φέφκουμεν τους πρηχου πάσειν οι δικοί μας για να με δερτούσιν τζιαμέ που εν τα τυρκά τζιαι ποτζεί στα ραφκια με τα κρασιά τζιαι τα "31". Αλλά εσείς μάσιεστε ακόμα για ομοσπονδίες τζιαι την διάλυση της Δημοκρατίας. Φτού σας!!

Ουλλον παράπονο είσατεν. Μπανανοφλουδόκωλοι, εε μπανανοφλουδόκωλοι. Ελείψαν τίποτε οι κουρκουτάες? Εν εφτηνήσαν οι πούτανοι? Τι άλλο θέλετε,εν περνούμεν καλα??

Status quo ante.

Οι πολιτικοί άξονες που στηρίζουν την πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου στο κυπριακό μοιράζονται σε δύο σχολές σκέψεις που συμπτίπτουν στην υποστήριξη ενός ηγέτη που προτιμά την συνέχιση της κατοχής παρά την αποδοχή οποιουδήποτε συμβιβασμού.

Από τη μια υπάρχει η σχολή της λύσης σε βάθος χρόνου, που προβλέπει ότι θα υπάρξει στο μακροπρόθεσμο μέλλον η συγκυρία που θα γύρει την πλάστιγγα προς το μέρος των ελληνικών θέσεων στο Κυπριακό, γιατί αυτό υπαγορεύουν οι σημερινές τάσεις. Η Κύπρος είναι ισότιμο μέλος της Ε.Ε. η οποία διαφημίζει αρχές και αξίες που προσεγγίζουν τις ελληνικές θέσεις, και η Τουρκία κινείται -έστω και για λόγους οικονομικούς- προς την Ε.Ε., πράγμα που θα αυξάνει συνεχώς τη σημασία του Κυπριακού και της λύσης του μέσα στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Σε αυτή τη σχολή κατατάσσεται το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ.

Από την άλλη υπάρχει η σχολή της δεύτερης καλύτερης λύσης, που προτιμά τη διατήρηση της κατοχής έναντι του συμβιβασμού, μέχρι να έρθουν οι καλύτερες μέρες σε διαπραγματευτικό επίπεδο, όποτε κι αν γίνει αυτό. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, είναι προτιμότερο να μείνουμε με το στάτους κβο απ' άπειρον παρά να υποχωρήσουμε και να δώσουμε επικίνδυνα διαπραγματευτικά ωφέλη στην τουρκική πλευρά. Η εθνικά έντιμη πορεία είναι να μην διολισθήσουμε ποτέ σε οποιαδήποτε παραχώρηση που δεν συμβάλλει άμεσα στην πλήρη δικαίωση του κυπριακού ελληνισμού και να παραμείνουμε προσηλωμένοι σε νομοτεχνικές διαδικασίες που να διατηρούν το κυπριακό στη φορμόλη μέχρι οι συνθήκες να επιτρέπουν την επιθυμητή λύση. Σε αυτή τη σχολή κατατάσσεται η ΕΔΕΚ.

Οι δύο σχολές σκέψεις μοιράζονται μια κοινή συνισταμένη, που είναι και βασικός πυλώνας της επιχειρηματολογίας τους: τη μακροχρόνια διατήρηση του στάτους κβο. Κανένας αντιπολιτευόμενος των πιο πάνω δεν έχει μέχρι στιγμής αμφισβητήσει το θεμελιακό αυτό αξίωμα. Στην πραγματικότητα, το στάτους κβο δεν είναι στατικό, αντίθετα τείνει μονοτονικά προς το χειρότερο.

Στο ανθρωπιστικό επίπεδο η διολίσθηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη και για τον πιο αφελή Κύπριο. Οι πρόσφυγες γερνούν και πεθαίνουν στην προσφυγιά. Πολύ σύντομα ο όρος "πρόσφυγας" θα είναι νομικό επιχείρημα αντί ανθρωπιστικό. Σκεφτείτε απλά ότι τα παιδάκια του 1974 είναι σήμερα σαραντάρηδες, και οι ενήλικες της εποχής είναι συνταξιούχοι. Για την επόμενη γενιά Κυπρίων, "πρόσφυγας" θα είναι αυτός του οποίου κάποιος πρόγονος ήταν πρόσφυγας. Θα είναι αυτός που δεν έχει δει ποτέ τη βόρεια Κύπρο, αυτός που δεν έχει νιώσει ποτέ πραγματική σύνδεση με το χώμα. Εμείς θα μιλούμε για λεγόμενα κράτη, και η Τουρκία θα μιλά για λεγόμενους πρόσφυγες.

Ταυτόχρονα οι έποικοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Κύπρο αυξάνονται και πληθύνονται. Δεν υπάρχει κανένας οργανισμός, διεθνής ή άλλωσπως, που θα τους απανθρωπίσει, αφαιρώντας από αυτούς τα δικαιώματα που αναγνωρίζει για κάθε άνθρωπο. Σε απόσταση μόνο μίας γενεάς θα πρέπει να υποστηρίζουμε διεθνώς ότι οι απόγονοι των εποίκων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Κύπρο δεν είναι άνθρωποι με δικαιώματα, αλλά παράγωγα παράνομων ενεργειών, ενώ οι απόγονοι των προσφύγων δικαιούνται αμέσως την επιστροφή τους στη γη που δεν τους γέννησε και δεν τους μεγάλωσε. Ακόμα και αν θεωρούμε ότι αυτό είναι δίκαιο και εφικτό, πρέπει να αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι το ίδιο με το να ζητούμε να πάνε οι πραγματικοί πρόσφυγες στα σπίτια τους και οι πραγματικοί έποικοι πίσω στις πατρίδες τους.

Στο γεωστρατηγικό επίπεδο, και μετά από τις τελευταίες εξελίξεις στο ΕΔΑΔ και τις διμερείς σχέσεις που αναπτύσσει το ψευδοκράτος με χώρες μέλη της Ε.Ε. πρέπει να οφθαλμοφανές πλέον και για τον τελευταίο οπαδό του νομικισμού ότι το διεθνές νομικό πλαίσιο είναι εξίσου ευέλικτο με το πολιτικό τοπίο. Οι δικαστικές αποφάσεις δε λαμβάνονται σε κενό και η δικαστική δικαιοσύνη δεν είναι τυφλή, μάλλον βλέπει προς την κατεύθυνση της πολιτικής. Η διεθνής νομική σκηνή αδυνατεί να εγγυηθεί λύση του Κυπριακού εντός των παραμέτρων της μονομερούς αντίληψης της ελληνικής πλευράς, αλλά πιο σημαντικά αδυνατεί να εγγυηθεί ακόμα και τη διατήρηση του νομικού στάτους κβο.

Καθώς η στρατηγική των νομικιστών καταρρέει με όλο και γοργότερους ρυθμούς εντός του συστήματος που νόμιζαν ότι θα τους στηρίξει, δημιουργείται η ανάγκη χειρισμού των προσπαθειών που θα γίνονται συνεχώς από χώρες με τις οποίες επιβάλλεται να διατηρεί η Κυπριακή Δημοκρατία καλές σχέσεις. Στην περίπτωση της Ιταλίας ανακοινώθηκε ότι μπορεί οι Τουρκοκύπριοι να ήταν "γεωγραφικά" μέσα στο κτίριο της Βουλής αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τους δέχθηκε η ίδια η Βουλή. Στην περίπτωση της Γερμανίας ανακοινώθηκε ότι η Βουλή δεν είναι εκτελεστική εξουσία και συνεπώς δεν είναι επκίνδυνο το ψήφισμα για άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Στην περίπτωση της Αγγλίας και της Συρίας οι διπλωματικές συνέπειες ήταν αισθητά πιο έντονες. Η διατήρηση του στάτους κβο δεν μπορεί να συνάδει με την όξυνση των σχέσεων μας με παραδοσιακούς και νέους διπλωματικούς συμμάχους.

Η σταδιακή άρση του εμπάργκο, εχτός από τις διπλωματικές και νομικές αλλαγές που επιφέρει στο στάτους κβο, έχει αντίκτυπο και στην οικονομία των κατεχομένων. Η νομική κατοχύρωση της Κυπριακής Δημοκρατίας προσφέρει οικονομική πίεση μέσω του στάτους κβο μόνο μέσω του εμπάργκο στο οποίο υπόκεινται τα κατεχόμενα εδάφη μέχρι να αποκατασταθεί το νομικό τους καθεστώς. Δυστυχώς όμως για τους οπαδούς του στάτους κβο, υπάρχουν δύο μεταβλητές που επηρεάζουν την κατάσταση αρνητικά. Οι Τουρκοκύπριοι μεταναστεύουν και αντικαθίστανται σταδιακά από έποικους, και οι οικονομικές δραστηριότητες όλο και αυξάνονται μέσω παραθύρων που ανοίγονται επιτηδευμένα από τη διεθνή κοινότητα.

Στο τέλος της ημέρας, το στάτους κβο σημαίνει μόνο "παρούσα κατάσταση". Όσο και να θέλουν κάποιοι να το παρουσιάζουν σαν μια "παγωμένη κατάσταση" τα πράγματα δεν είναι έτσι. Το στάτους κβο αλλάζει με επιταχυνόμενους ρυθμούς προς το χειρότερο. Η επιδίωξη καλύτερης λύσης μακροπρόθεσμα είναι μύθος. Σίγουρα, αν συνεχίσουμε αυτή τη στρατηγική, οι πιο νεαροί από εμάς θα έχουν την ευκαιρία να δουν ότι με απόλυτα φυσιολογικό τρόπο το δε φάκτο μετατρέπεται σε ντε γιούρε στην πολιτική. Κάποιοι θα τρίβουν τα μάτια τους, και κάποιοι θα το είδαν να έρχεται. Όλοι όμως θα έχουν χάσει κάθε ευκαιρία λύσης.

Ενεν τίποτε σιορ, εννά τα σάσουμε μιάν τζιαι καλήν.

Η επικοινονία ένεν τέγνη, ρεε, εν ο μεζές της πελλάρας. Τζιαί μόνον πελλάραν θέλει ο κυπραίος. «Ενν'α σας δώκουμεν ππαράες ££££» λαλείς του κτηνοτρόφου τζιαί σιωπά. Οι, εν τα κοπελλούθκια του τζιαί μαλακίες. Κοτσιροκεφτέδες με μαγιονέζαν ρε αχαμάκκιες. Σουμάτζιν, 'ξα ζίλικουρτην... Ππαράες, τζιαι ας μεν μας δώκουν την ψηφο τους. Εσιει τζιαι άλλους που θωρούν τζιαι χάφκουν τα.

Το ίδιον εν τζιαι ο ψηφοφόρος. Ο γιόκκας σου εν νάκκον σιαχουρής? Ένεν τίποτε, σιορ, πκιάννεις τον Γριστόφκιαν™ να βάλει μέσον. Αξιοκρατία τζιαί βίλλους τίτσιρους...άγια ολάν που επίες να τον κανονήσεις τον καθηστερμένον...Ισιά τζιάλλους καθηστεριμένους εν που χρειαζόμαστε μες΄την δημόσια υπηρεσία. Δονητές με μαργαρίνη μες' την μούττη! Δώστε του οδοστροτήρα την ψηφο σας, ρε!!

Εάν πρόκειται να πάμε μπροστά εν τον Τάσσο που θέλουμεν. Ελάτε τζιαι το ποίημαν κάποιου πατριότη που πας το ίττερνε...

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό
Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ΄τα ξένα βήματα
Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
Αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παπά μόνο στο δίκιο.
ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Η ΘΑΝΑΤΟΣ!
ΠΑΤΡΙΔΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ!
Αγώνας μέχρι τη Νίκη!
ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ!
ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΛΙΣΤΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ!


Αριστερός Μάρτυρας της προδοσίας και της εισβολής

Ο Μάριος τζαι ο Νίκος είχαν να ΄νταμωθούν που το γυμνάσιον

Την ιστορία τούτην έγραψα την που τον Σεττέβρην. Ως συνήθως εν έβρισκα τέλος. Παρακολουθώντας την μεγαλοψυχίαν των πολιτικών μας με τον ραδιομαραθώνιον ήβρα έναν. Αν μεν σας αρέσκει μπορείτε να το αλλάξετε στα σχόλια. (1500 λέξεις, 12-14 λεπτά δκιάβασμαν).



...
– Iντα καλά ρε φίλε. Να θωρείς κοτζιά μου άθρωπον ούλη μέρα έσσω να ποφυσά τζαι να πααίννει που το κκομπιούτερ στο κρεβάτιν τζαι που το κρεβάτιν στην τηλεόρασην είσαι καλά;

– Εν ίβρεν ακόμα δουλειάν ο γιος σου;

– Επήεν εις τον έναν θκυό μήνες, απόλυσεν τον. Επήεν εις τον άλλον τρεις, μόλις ετέλειωσεν η δοκιμαστική περίοδος, πάλε απόλυσεν τον. Εν εύκολον να ΄βρεις δουλειάν που να μεν έσιει συνασναστροφήν με πελάτες;

– Ιντα τέχνην έμαθεν; Έκαμνεν κάτι ειδικά μαθήματα έναν τζαιρόν. Βοηθά η κυβέρνηση για έτσι περιπτώσεις.

– Ποιά κυβέρνηση βρε Νίκο. Αν τους ακούαμεν τούτους, ούτε σκολείον εν ήταν να πέψουμεν το μωρόν. Την πρώτην φοράν που εκάμαν διάγνωσην, είπαν μας εν καθυστερημένον. Ήταν εν ήταν τριών χρονών. Αθθημούμαι την Μαρίαν ήταν να πεθάνει που το κάγριν της. Εγώ ποττέ δεν τους επίστεψα. Ίντα εν θωρείς το μωρόν σου αν εν καθυστερημένον. Απλά εν εμίλαν διότι εσκέφτετουν διαφορετικά.

– Μα εν τζαι εν τέλια αυτιστικός ο δικός σου;

– Εξαρτάται τι εννοείς άμαν λαλείς αυτιστικός. Αν εννοείς το να φακκά πάνω του, το να παουρίζει σαν το δαμάλιν που το παίρνουν να το σφάξουν, το να μεν ιμπόρει να έρτει σε επικοινωνίαν με τίποτε, τότε όι. Έσιει άλλους που έχουν σταυρόν πιο βαρετόν που τον δικόν μας να σηκώσουν. Αν εννοείς όμως το να νώθει πως διαλύεται, το να φαντάζεται το σώμαν του να χάννεται τζαι να γίνεται μια λάντα νερόν, το ότι το σύνορον που τον χωρίζει που τον κόσμον του παύει να υπάρχει τζαι τα πάντα που τον περιβάλλουν εισβάλλουν τον τζαι απειλούν τον, τότε ναι. Εν τέλια αυτιστικός. Άμαν συμβεί κάτι στο περιβάλλον του που δεν μπορεί να το αφομοιώσει, είναι αυτήν την μορφήν που πιάνει η αγωνία που τον κυβερνά.

– Καλά τζαι αντέχεις ρε φίλε. Τζαι δεν έσιει γιατριάν τούτον το πράμαν;

– Γιατριάν έσιει άμαν γιάνουν οι αθρώποι που τον περιβάλλουν. Αν δεν τον επαίρναμεν εις την Ολλανδίαν ήσιαν να νομίζουμεν ότι ακόμα ότι εν θα είσιεν καμιάν δυνατότηταν για ανέλιξην. Ώς πολλάτε που μας εστάθην το χωρκόν τζαι εκάμαν του τζειν΄ τον έρανον. Αλλιώς, με έναν μεροκάματον πού ήσιαν να τον βουρήσω. Έκατσεν μας 22 σιιλιάδες λίρες τότες, τζαι άλλα οι ψυχολόγοι δακάτω, τζαι άλλα τα μεροκάματα τα αδούλευτα. Αν δεν τον επιάνναμεν όμως που μιτσίν με τον τρόπον που πρέπει, ήσιαν ναν καθυστερημένος, όι διότι έτσι εγεννήθην, αλλά επειδή έτσι τον εκάμαμεν.

– Μα έκαμεν τζαι σχολείον κανονικόν έννεν;

– Ίντα ΄ν που ήταν να κάμουμεν. Είχαμεν άλλην επιλογήν; ‘Οταν εκάμαμεν την θεραπείαν τζαι εμάθαμεν να του οργανώνουμεν την ζωήν του, έππεσεν η αγωνία του μωρού τζαι άντεχεν τζαι το σχολείον. Άμαν μες το πρόγραμμαν της ημέρας του βρίσκει γνώριμα σημάθκια αναφοράς, δημιουργεί του έναν τεχνιτόν σύνορον με τον κόσμον γυρόν του τζαι λλιανίσκει του την αγωνίαν της διάλυσης.

– Καλάν άμαν του εξηγήσεις μιαν, θκυό, τρεις, εν καταλάβει;

– Αν ήταν ζήτημαν αντίληψης, εν θα ελαλούσαμεν ότι εν αυτιστικός τζαι εν θα θέλαμεν ούτε θεραπείαν, ούτε έρανον, τζαι ήταν να τζοιμούμαστιν τζαι την νύχταν. Ξέρεις το ότι δεκαπέντε χρόνια, δεν ετζοιμηθήκαμεν μιαν νύχταν που την δύσην ως την ανατολήν χωρίς διακοπήν. Το πολλύν πολλύν να ετζιοιμάτουν 4 ώρες. Όι πως τωρά τζοιμάτε παραπάνω δηλαδή, αλλά τωρά που μεγάλωσεν τυρανιέται μόνος του που τες αυπνίες. Άμαν τον πλυμηρίσει η αγωνία χάνεται τζαι γυρεύκει το όρια του. Για να καταλάβεις, τα μωρά τα αυτιστικά που φακκούν την κκελλέν τους πας τον τοίχον ή ακόμα τζείνα που τραβούν τες βούτσιες τους ως που να δούν το γιαίμαν τους να τρέξει, κάμνουν το για να νώσουν ότι η πέτσα τους τζαι τα κόκκαλα τους κρατούν καλά τζαι δεν θα διαλυθούν όπως έναν παγάκιν που λιώνει στον νήλιον. Ο Αλέξης μου στην αρκήν εφάκκαν τα πόθκια του χαμαί τζαι έσφιγγεν τα σιέρκα του τζαι το πρόσωπον του. Με την θεραπείαν, εκτός που μας εμάθαν εμάς να αποφέυγουμεν τες καταστάσεις που τον πανικοβάλλουν, εμάθαν τον να βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίζει τον ποταμόν συναισθημάτων που τον καταπνίουν με κινήσεις, σπασμούς τζαι πράξεις που να μεν φοητσιάζουν τους συναθρώπους του. Που τζιαμέ άρκεψεν τζαι προσαρμόζετουν καλλύττερα στο σχολείον. Εσυνεργαστήκαν τζαι οι δασκάλοι εν η αλήθκεια. Ότι τους ελαλούσαν οι ψυχολόγοι εσυνεργάζουνταν. Επροσαρμόζουνταν τζείνοι στο προβλημαν του μωρού τζαι αποφέφκαν να του ζητούν να προσαρμοστεί τζείνος σε κάτι που δεν εμπόριεν. Ο πανικός πιάννει τον άμαν αλλάξει άρπα το πρόγραμμαν τζαι δεν ιξέρει τι να κάμει. Όπως καταλαβαίνεις, το πρόβλημαν είναι ότι όσον δεν ιξέρει τζείνος τι θα κάμει, τόσον δεν ιξέρουν οι άλλοι πον γυρόν του, ιδίως άμαν εν η πρώτη φορά πον να τους τύχει. Άλλοι πανικοβάλλουνται τζαι φωνάζουν άμπουλες τζαι αστυνομίες, άλλοι φωνάζουν παραπάνω που λλόου του, άλλοι μάχουμται να τον κολατζιέψουν. Είναι σαν να άφτει φωθκιά τζαι συ σύρνεις της πουπάνω πεζίναν για να την ισβήσεις.

– Καλάν τι πρέπει να κάμει ένας πον να του τύχει ναν δίπλα σε έτσι στιγμήν;

– Τίποτε. Ιδίως να μεν πανικοβληθείς. Τζαι να του μιλήσεις με τρόπον ξερόν, με δίχα να δείχνεις συναισθήματα. Να του δείξεις ότι εσύ δεν φοάσαι τζαι δεν τον απειλείς. Η ουσία όμως είναι τι μέτρα πιάννεις για να μεν ιφτάσεις στην κρίσην. Είσιεν μιαν δασκαλούν στην 5ήν του δημοτικού που κατάλαβεν το σύστημαν τζαι καλλύττερα τζαι που μάς. Ολόκληρην χρονιάν τζαι μιάν φοράν έπιασεν τον ο πανικός. Αν έβρει έναν τεθκοιον μάστρον θα είμαι ο πιο χαρούμενος άθρωπος του κόσμου

– Εν κκομπιουτεράς; Ίντα τέχνην ξέρει.

– Εν σχεδιαστής κατ΄ακρίβειαν. Τα κκομπιούτερ όμως εν η αδυναμία του. Παίζει τα πας τα δακτύλια του. Τζείνα εν οι φίλοι του. Με απειλούν τον με απειλεί τα. Με τζείνα μπόρει τζαι συναναστρέφεται δίχα πρόβλημαν. Όπως ε σχεδόν αδύνατον να έβρεις δουλειάν σχεδιαστής, ήβρεν δουλειάν σε μιαν ασφαλιστικήν εταιρίαν να τους συντηρεί τα λογισμικά τους. Εν κανεί πο΄ν δύσκολον να τους εξηγήσεις πως να τον χειριστούν, εν δύσκολον να έβρει τζαι την τέχνην που σπούδασεν.

– Καλάν ρε κουμπάρε, εν εδοκίμασες τίποτε μες την κυβέρνησην. Τωρά με την Ευρωπαϊκήν Ένωσην εν έχουν υποχρέωσην να πιάννουν έναν ποσοστόν αθρώπους με ειδικές ανάγγες;

– Ε βαριέσαι. Επήαμεν πρώτα στο Δήκο. Εψηφίσαμεν τους τζαι μιαν φοράν. Εν να τον σάσουν, εν να τον σάσουν. Σκατά, έτα τζιαμαί. Επήαμεν εις τον Χριστόφιαν. Εν να βοηθήσει, εν να βοηθήσει, το τέλος είπεν μας ότι εν μπορεί να κάμει τίποτε πέρα που τζείνα που του επιτρέπουν οι διαδικασίες. Μα ίντα διαδικασίες σιόρ. Τόσοι εσαστήκαν. Εν ο δικός μου πο΄ν ο παραπάνω. Ως τζαι στον συναγερμόν επήα. Ναί, ναι θα βοηθήσουμεν, θα βοηθήσουμεν. Στο τέλος είπαν μας ότι που τον τζαιρόν που δεν είναι ο Κληρίδης πρόεδρος δεν έχουν τζαι πολλά περιθώρια. Μαχούμαστιν τωρα με την Εδεκ. Αν καταφέρουμεν τίποτε τωρά πο΄ν συφτασμένοι με τες εκλογές, καλώς.

– Τζαι να σε βοηθήσουν ρε φίλε εν να τους ιψηφίσεις;

– Θα τους ιψηφίσω καλώ, γιατί όι. Τους άλλους εψήφισα τους τζαι εν με βοηθήσαν.

– Μα η ουσία εν τζαι εν να σε σάσουν μόνον εσέναν. Η ουσία είναι να έχουμεν έναν πολίτευμαν που να μας βάλλει εμάς που έχουμεν να φάμεν τζαι να πετάξουμεν να περάσουμεν που το ταμείον για να μπόρει το κράτος να βοηθά τζείνους που έχουν ανάγκην για να μεν ιθκιακονούν. Τζαι να σάσουν τον γιόν σου, τι ευχαρίστηση άμαν ιξέρεις ότι τα άλλα μωρά με το ίδιον προβλημαν θκιακονούν.

– Να τον σάσουν τον δικόν μου τζαι οι άλλοι ας τα έβρουν μόνοι τους. Ασπρίσαν τα μαλλιά σου ρε Νικόλα τζαι δεν άλλαξες κκελλέν. Ακόμα μιλάς μου όπως τον τζαιρόν που είμαστιν μαθητές τζαι έθελες να αλλάξεις τον κόσμον. Αθθυμάσαι που έθελες να με γράψεις μες την ΕΔΟΝ να αλλάξουμεν την κοινωνίαν; Έτα τζιαμέ. Κάμε επανάστασην. Ίνταν που περιμένεις; Ξεκίνα που το Χριστόφκιαν σου. Πέτου να μετεκπεδεύσει πεντέξι που την συνοπαρτζιάν των αστυνομικών που τον βουρούν που πίσω να τους κάμει κοινωνικούς λειτουργούς να γλέπουν τα μωρά με ειδικές ανάγκες. Πέ του τζαι του Κατσουρίδη να κάμει νόμον να φορολογήσουν τες λιμουζίνες να έβρουν κοντύλιν να επιμορφώσουν τους δασκάλους. Ήρτες να μου πεις να ψηφίσω τον Χριστόφκιαν να κάμει τον κόσμον πιο αθρώπινον; Παρέτα τους ρε Νικόλα. Άνοιξε τα μμάθκια σου τζιαι παρέτα τους. Εγώ εν να ψηφίσω τζείνον που ννα κάμει τη ζωήν του παιθκιού μου πιό αθρώπινην.

– Έ Μάριε φκάλε πόνημαν τζαι άκου ίνταν που θέλω να σου πώ.

– Ότι τζαι να μου πεις εγώ δεν τους ξαναψηφίζω.

– Φκάλε πόνημαν είπα σου τζαι άφης τα πολιτικά.

– Συμβαίνει τίποτε ρε; Ίνταν που ΄παθες τζαι ματσούκωσες;

...

– Έθελα να σε ρωτήσω ποιοί σας εσυστήσαν τους γιατρούς στην Ολλανδίαν. Ίνταλοϊς οργανωθήκετε να πάτε τζεικάτω. Πού εμεινίσκετε; Ίνταλοϊς εσυνεννοήστουν μες τα ιδρύματα ;

– Ίνταν που συνέβην ρε Νικόλα;

– Ο μιστσής μου εν τριών χρονών τζαι εν μιλά. Είπαν μας οι γιατροί ότι εν ακούει τίποτε. Η Αντρούλλα εν τους πιστεύκει ότι εν έσιει ελπίδαν τζαι θέλει να γυρευτούμεν τζαι έξω. Εγώ επήρα το απόφασην αλλά τζείνη εν κουρκάρει. Θέλει να κάμει θαύματα. Αφού οι άγιοι εν της ακούσαν, θέλει να πάμεν έξω.

– Γάματα. Άμαν σου έτυχεν λαχείον, είσαι ποσπασμένος.

– Έν εν εσού που μου λάλες ως πολλάτε που πήαιτε στην Ολλανδίαν;

– Άκου ρε Νίκο. Τηλεφώνα της Αντρούλλας τζαι πε της ότι εν να ΄ρκήσεις. Άνοιξεν έναν ρεμπεττάδικον εις το κέντρον, να πα να πιούμεν τον ούτσιαλιν μας τζαι να τραουδήσουμεν κλαίωντας για άλλα πράματα.

ΟΥΣΤ!!!

Απορία 1η: Από πότε η συμπεριφορά των Οργάνων της Τάξεως ΕΝ ΩΡΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ θεωρείται ιδιωτική ζωή;

Απορία 2η: Από πότε οι υπόνοιες ή ακόμη και οι αποδείξεις για χρήση ναρκωτικών ουσιών θεωρούνται τρόπος νομιμοποίησης ξυλοδαρμού ανθρώπων που φορούν χειροπέδες;

Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη των Υποψηφίων μας και των Υποστηρικτών τους για τα συγκεκριμένα θέματα αλλά και για τους Αστυνομικούς και Δικηγόρους που ακολουθούν τέτοια γραμμή υπεράσπισης.

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=752780&-V=articles

Κατά τα άλλα, είμαστε μια όμορφη Δημοκρατία, αγγελικά πλασμένη.

Foreplay

Disaster and Oblivion (Redux)

"A' Panagia mou tin tsoura mou, tin tsoura mou, tin tsoura mou!!!"

Apo to ombion.

Quiz

Όπως μετέφραζα το το πιο κάτω κείμενο από το Fascism watch για τις ανάγκες άλλου μπλογκ σκέφτηκα ότι, ελλείψει επικαιρότητας ας κάνουμε ένα κουίζ εδώ και όποιος το κερδίσει να πάρει βραβείο ένα γλειφιτζούρι με γεύση chilly (για να μάθει να μεν σκέφτεται πελλάρες).

Το ζητούμενο είναι να βρεις όσο πιο πολλές ομοιότητες, με πραγματικές καταστάσεις του σήμερα, (όχι σε φασιστικά καθεστώτα) σου έρχονται στο μυαλό.

Το κείμενο είναι το εξής:

Ο Δρ. Λόρενς Μπριτ, πολιτικός επιστήμονας, μελέτησε τα φασιστικά καθεστώτα του Χίτλερ (Γερμανία)Μουσολίνι (Ιταλία), Φράνκο (Ισπανία), Σουχάρτο (Ινδονησία), και Πινοσέτ (Χιλή). Βρήκε ότι και τα πέντε καθεστώτα είχαν 14 κοινά χαρακτηριστικά, τα οποία ονόμασε τα χαρακτηριστικά της ταυτότητας του φασισμού.

1. Δυναμικός και συνεχής εθνικισμός – Τα φασιστικά καθεστώτα χρησιμοποιούν συστηματικά «πατριωτικά» σύμβολά, συνθήματα, τραγούδια και άλλα παρόμοια στοιχεία. Η χρήση της σημαίας γίνεται παντού ακόμα και τυπωμένη σε ρούχα και άλλα αντικείμενα.

2. Έλλειψη σεβασμού στην αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. – Λόγω τάχα του φόβου από τους «εχθρούς» και την ανάγκη ασφάλειας, οι πολίτες σε φασιστικά καθεστώτα πείθονται ότι η παραγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αναγκαιότητα λόγω ανάγκης. Οι άνθρωποι τείνουν να «μην βλέπουν» ή ακόμα και να «εγκρίνουν» βασανιστήρια, εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, δολοφονίες, φυλακίσεις χωρίς δίκη, κ.α.

3. Η κατάταξη ομάδων ανθρώπων στη κατηγορία Εχθρός/αποδιοπομπαίος τράγος. – Οι πολίτες ενθαρρύνονται να δείχνουν πατριωτικό ζήλο για την ανάγκη εξάλειψης του κοινού εχθρού ή απειλής. Φυλετικές, εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες, φιλελεύθεροι, σοσιαλιστές, κομμουνιστές, κ.α

4. Ανάδειξη των ενόπλων δυνάμεων ως τον υπέρτατο θεσμό. – Ακόμα και σε περιόδους σοβαρών οικονομικών προβλημάτων ο στρατός έχει την προτεραιότητα στη κατανομή οικονομικών κονδυλίων σε βάρος των πολιτών. Ιδιαίτερη αίγλη αποδίδεται στους στρατιωτικούς και στο καθήκον της στράτευσης.

5. Χοντροειδής σεξισμός. – Οι κυβερνήσεις φασιστικών καθεστώτων αποτελούνται σχεδόν εξ ολοκλήρου από άνδρες. Ο διαχωρισμός των φύλων γίνεται πολύ πιο έντονος. Οι εκτρώσεις βρίσκονται υπό διωγμό, και ευδοκιμεί η ομοφυλοφοβία και οι νόμοι ενάντια στην ομοφυλοφιλία.

6. Έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης – Σε κάποιες περιπτώσεις τα ΜΜΕ βρίσκονται κάτω από πλήρη έλεγχο ενώ σε άλλες ελέγχονται έμμεσα μέσω κανονισμών ή συμπαθούντων ιδιοκτητών ΜΜΕ. Η λογοκρισία είναι κοινός τόπος, ιδιαίτερα σε περιόδους πολέμου.

7. Εμμονή με την Εθνική Ασφάλεια – Ο φόβος χρησιμοποιείται σαν μοχλός επιβολής από τη κυβέρνηση πάνω στη μάζα.

8. Το καθεστώς και η εκκλησία συμμαχούν – Οι κυβερνήσεις φασιστικών κρατών χρησιμοποιούν την επικρατούσα θρησκεία για να ελέγχουν τη κοινή γνώμη. Η χρήση θρησκευτικής ρητορικής και φρασεολογίας συνηθίζεται από τους κυβερνητικούς ηγέτες, ακόμα και σε εκείνες τις περιπτώσεις που τα θρησκευτικά δόγματα βρίσκονται σε αντιδιαστολή με τις κυβερνητικές πολιτικές και πρακτικές.

9. Το κεφάλαιο προστατεύεται – Η βιομηχανική και επιχειρηματική αριστοκρατία είναι συνήθως αυτή που τοποθετεί τους κυβερνητικούς ηγέτες στις θέσεις τους, δημιουργώντας έτσι ένα αμοιβαίως ωφέλιμο συνεταιρισμό κυβέρνησης/επιχειρηματιών και μια ελίτ εξουσίας.

10. Η οργάνωση των εργαζομένων διώκεται – Επειδή η οργανωτική ικανότητα και ισχύς των εργαζομένων είναι η μοναδική πραγματική απειλή ενάντια στις φασιστικές κυβερνήσεις, τα εργατικά συνδικάτα διαλύονται εντελώς ή καταπιέζονται ασφυκτικά.

11. Υποβάθμιση των διανοουμένων και των τεχνών – Τα φασιστικά καθεστώτα προωθούν ή/και ανέχονται εχθρικές συμπεριφορές ενάντια στους ακαδημαϊκούς και τη πανεπιστημιακή κοινότητα. Δεν είναι ασύνηθες, καθηγητές πανεπιστημίων και άλλοι ακαδημαϊκοί να λογοκρίνονται ή ακόμα και να συλλαμβάνονται. Η ελεύθερη έκφραση στις τέχνες διώκεται ανοικτά και οι κυβερνήσεις συνήθως αρνούνται οικονομική υποστήριξη στις τέχνες.

12. Εμμονές με το έγκλημα και τη τιμωρία – Στα φασιστικά καθεστώτα η αστυνομία έχει σχεδόν απεριόριστη δύναμη στην επιβολή του νόμου. Οι άνθρωποι συνήθως παραβλέπουν την αστυνομική παραβίαση των ατομικών ελευθεριών και της αστυνομικής βίας στο όνομα του πατριωτισμού. Συνήθως η εθνική αστυνομία έχει απεριόριστη δύναμη.

13. Χωρίς φραγμούς ευνοιοκρατία και διαφθορά – Τα φασιστικά καθεστώτα συνήθως κυβερνώνται από ομάδες φίλων και συνεργατών οι οποίοι διορίζουν ο ένας τον άλλο στα διάφορα κυβερνητικά πόστα, και χρησιμοποιώντας τη δύναμη και την εξουσία που τους παρέχει η θέση τους, προστατεύουν τους φίλους τους από οποιαδήποτε λογοδοσία. Δεν είναι ασυνήθιστο σε τέτοια καθεστώτα, εθνικοί πόροι ακόμα και θησαυροί να οικειοποιούνται ή ακόμα και να κλέβονται από τους κυβερνητικούς ηγέτες.

14. Εκλογές με δόλο – Σε αρκετές περιπτώσεις οι εκλογές στα φασιστικά καθεστώτα είναι σκέτη παρωδία. Σε άλλες περιπτώσεις, στις εκλογές μεθοδεύονται εκστρατείες σπίλωσης (ακόμα και δολοφονίες) υποψηφίων της αντιπολίτευσης, χρήση του νομοθεσίας για να ελέγχεται ο αριθμός των ψηφοφόρων και τα όρια των εκλογικών περιφερειών, και η ποδηγέτηση των ΜΜΕ. Οι φασίστες συχνά χρησιμοποιούν το δικαστικό σώμα για να μεθοδεύουν και να ελέγχουν τις εκλογές.

Μεν επιστέψετε ότι θέλω να κάμω κουίζ. Έτσι όπως εθώρουν τα χαρακτηριστικά του φασισμού έναν ένα, έπιαμμε το παράπονο. Τελικά πόσο απέχουμε από μερικά από αυτά;

ΑΠΟΡΙΑ

Θυμάται κανείς να μου πει πότε ήταν που το ΑΚΕΛ οργάνωσε / στήριξε μαζικές κινητοποιήσεις σε σχέση με αιτήματα της εργατικής / αγροτικής τάξης; Δεν εννοώ ειδικά θέματα και ξεχωριστές περιπτώσεις, π.χ. 25 πατατάρηδες / φορτηγατζήδες, κλπ. Μιλώ για γενικές, μαζικές κινητοποιήσεις για τα πάγια αιτήματα εργατών / αγροτών (σύνταξη, ωράριο, μισθός, συνθήκες εργασίας, συλλογικές συμβάσεις, κ.α.).

Εκτος και αν είναι αχρείαστες γιατί εύκολα τους δίνει το κεφάλαιο ότι ζητήσουν...

Μαθήματα Ιαπωνικης Ιστορίας

Θυμάστε τον Δημήτριο Γούναρη; Υποθέτω πως όχι…Ήταν πολιτικός αρχηγός το 1920. Σας βοηθάει αυτό το στοιχείο; Μάλλον όχι… Τι έκανε τους Έλληνες το 1920 να υπερψηφίσουν την «Ηνωμένη Αντιπολίτευση», όπου συμμετείχε το Λαϊκό Κόμμα του Δημητρίου Γούναρη, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας και να καταψηφίσουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο; Εικάζω ότι δεν θυμάστε...

Κύρια δέσμευση του ήταν η απεμπλοκή των ελληνικών στρατευμάτων από τη Μικρά Ασία. Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου βρήκαν νικήτρια την παράταξη του, έχοντας καταφέρει να εκλέξει, 260 βουλευτές έναντι 110 του κόμματος των Φιλελευθέρων του Βενιζέλου. Η νέα φιλοβασιλική κυβέρνηση προxώρησε στη διενέργεια δημοψηφίσματος για την επαναφορά του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄, παρά τις έντονες αντιδράσεις της βενιζελικής παράταξης και των ξένων δυνάμεων. Η κυβέρνηση απέκρυψε, όμως από τον λαό τη διακοίνωση των συμμάχων, στην οποία την προειδοποιούσαν ότι θα προχωρούσαν σε οικονομικό αποκλεισμό στην περίπτωση επαναφοράς του Κωνσταντίνου στο θρόνο. Η κυβέρνηση επανάφερε τον Κωνσταντίνο, ο οικονομικός αποκλεισμός πραγματοποιήθηκε και οι σύμμαχοι, φοβούμενοι το φιλογερμανό βασιλιά, άρχισαν να κρατούν αποστάσεις. Παρατηρήθηκε τότε μια μεταστροφή πολιτικής τους υπέρ των Τούρκων. Επίσης, «αποκαταστάθηκαν» 3.000 απόστρατοι φιλοβασιλικοί αξιωματικοί, οι οποίοι αντικατέστησαν τους βενιζελικούς, παρ' όλη την κρίσιμη χρονική συγκυρία, με αποτέλεσμα άπειροι, πάνω στα θέματα της Μικρασιατικής εκστρατείας, και ανέτοιμοι για την εξέλιξη της εκστρατείας να αναλάβουν υψηλές και καίριες θέσεις. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά…

Πιστεύω ότι σε 85 χρόνια από σήμερα, όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράφει την ιστορία του ελληνισμού της Κύπρου ενδεχομένως να διαπιστώσει τις ανησυχητικές ομοιότητες με την περίοδο πριν την Καταστροφή : ένα κουρασμένο εκλογικό σώμα, χωρίς συναίσθηση της ιστορικής του ευθύνης αποφασίζει να ενδώσει στην ευκολία των εύηχων συνθημάτων, σε κούφιους πατριωτισμούς για να βρεθεί λίγα χρόνια μετά να διαχειρίζεται την Καταστροφή. Μια από τις τραγικότερες πτυχές της Μικρασιατικής Καταστροφής ήταν ο ξεριζωμός του Ελληνισμού, το σβήσιμο της ιστορικής μνήμης, η «μνημειοποίηση» της παρουσίας του στα χώματα της Μικράς Ασίας. Από τότε, έχουν περάσει χρόνοι πολλοί και η γιαγιά μου, μου έχει διηγηθεί ιστορίες από τις χαμένες πατρίδες σε μια γλώσσα που σβήνει, από μια πάστα ανθρώπων που φυραίνει.

Δεν θέλω να σκέφτομαι τον εαυτό μου στη θέση της - να αφηγούμαι ιστορίες σε μια διάλεκτο που χάνεται στα δικά μου εγγόνια, για μέρη που θα τα βλέπουν πλέον ως μακρινό παρελθόν το οποίο δεν τους αφορά. Το πολιτιστικό μας στίγμα στη βόρεια Κύπρο σβήνει και η πολιτική της σε βάθος χρόνου λύση, θα σημάνει και την οριστική διάρρηξη του ιστορικού μας δεσμού με το κατεχόμενο μέρος της πατρίδας μας.

Δεν πιστεύω σε ιστορικούς ντετερμινισμούς και νομοτελειακές φάρσες τις ιστορίας. Ελπίζω ότι αυτή η δυσοίωνη προοπτική μπορεί (ακόμη) να ανατραπεί. Με άλλα λόγια μπορούμε να διεκδικήσουμε ότι το μέλλον θα γραφτεί από εμάς, στέλνοντας τον Τάσσο Παπαδόπουλο δίπλα στο Δημήτρη Γούναρη: στα «αζήτητα» της Ιστορίας...

ΚΡΕΤΙΝΟΙ

-Προτείνω, αφού πρόκειται να πούμε όχι σε σχέδιο των Η.Ε., να μπει μπροστά ένας από μας να πει το ΟΧΙ. Έτσι δεν θα φταίξουν το Λαό οι εισηγητές του ΧΧΧΧΧΧΧ ΧΧΧΧ και δεν θα μπορούν να μας παρουσιάσουν συλλογικά ως απρόθυμους για λύση.

-Από όσα λες συμπεραίνω ότι προετοιμάζεις το έδαφος για ένα ΝΑΙ χωρίς την έγκριση του Λαού.

Α=Β
Γ=Δ
____
=>Α=Δ

Και να, σε καφενέδες και καπηλειά, όλος ο κόσμος συζητά για το πώς το επόμενο σχέδιο λύσης «θα το περάσουν χωρίς δημοψήφισμα».

Να φταίει άραγε που είμαστε ποικιλόσποροι;